ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 14
เ็สาวที่อาบน้ำแ่ัวทำผมามระเบียบอโรเรียนเรียบร้อยแล้วเินลมานั่รอที่โ๊ะอาหารามำบอล่าว่อนหน้าอเอมที่ื่น่อนเวลาเพื่ออาบน้ำแ่ัวและลมาทำอาหารเ้าอทัู้่
"หอมัเลย่ะ น่าทานมาๆ้วย"
เอมยยิ้มว้าอย่าใีพร้อมั้าว้มที่เธอพึ่ปรุเสร็ใส่ถ้วยอเธอับเ็สาวและนั่ล
"ทานเยอะๆนะะหนูวัะไ้มีแรั้ใเรียนนะะนสวย"
อบุ่ะุรูเอม"
เอมยยิ้มอีรั้่อนที่เธอะ้อนสายามอหน้าผู้อำนวยารสาวที่เินถืออพะรุพะรัเ้ามาในบ้านอเธอ
"ทำไมลับไวล่ะะผอ."
เอมเอ่ยถาม้วยวามสสัยพร้อมเินเ้ามาหยิบถ้วยใส่อาหารในห้อรัว
"สัมมนาเสร็ไวน่ะันเลยรีบลับไม่รู้ะอยู่่อไปทำไม ทำอะไรทานหอมั"
เอมยยิ้มมุมปาพร้อมั้าว้มใส่ถ้วยและส่ให้ผู้อำนวยารสาวที่นั่ะเ้อมอเหมือนเ็อยู่่อนหน้า
"ทาน่ะผอ.เลิลืนน้ำลายไ้แล้วนะะเหมือนเ็หิวนมแม่เลย่ะ"
ผู้อำนวยารสาวเบิาว้า้วยวามใ่อนะ้มหน้า้มาทานอาหารอย่าหิวโหย
"หลับหรอะหนูวั"
เ็สาวพยัหน้าอบเอมที่เินออมาาห้อรัวพร้อมนั่มอใบหน้าอผู้เป็นอาที่นอนเหยียยาวหายใสม่ำเสมออยู่บนโฟา
"เราไปโรเรียนันเถอะ่ะลูปล่อยใหุ้อาอหนูนอนพัไปเถอะ่ะ"
"่ะุรูเอม"
"หนูไปรอที่รถ่อนนะะลูเี๋ยวรูามไป"
เอมเินึ้นมาหยิบน้ำยาเ็เรื่อสำอาับรีมบำรุอเธอบนห้อนอนและเินลับลมานั่มอหน้าผู้อำนวยสาวอย่าเ้าเล่ห์
"หลับลึนานี้ไปอหลับอนอนมาาไหนะผอ. ู๊ไนท์่ะ"
เอมที่ัารล้าหน้าและทารีมบำรุให้ผู้อำนวยารสาวเรียบร้อยเอ่ย้วยรอยยิ้ม่อนที่เธอะลุเินมาเปิเรื่อปรับอาาศและล็อประูบ้านให้แน่นหนา
"ไป่ะหนูวันี้เาไปทำานไม่ไหวหรอ่ะลูหลับเหมือน้อมาย"
เ็สาวยิ้มำับำพูอเอม่อนะเปิประูรถและหย่อนัวามเอมเ้ามานั่ในัวรถ
"ยัยัวแสบ!!"
ผู้อำนวยารสาวที่รู้สึัวื่นึ้นมาใน่วบ่ายเินเ้ามาในห้อน้ำ่อนะเบิาว้าทันทีที่เอมให้ลิปสิเียนหน้าผาอเา้วยประโยที่ว่า "ี้เา"
"เผลอไม่ไ้เลยริๆทำไมแสบนานี้นะ!!"
ผู้อำนวยารสาวรีบล้าหน้าอย่ายาลำบา่อนะเินออมาที่โ๊ะอาหารและยยิ้มมุมปาทันทีที่เห็นระาษโน๊วาอยู่บนนั้น
"ินฟรีนอนฟรีแล้วรบวนผอ.่าย่าอาหารับ่าที่พัเป็นารทำอาหารเย็นไว้รอ้วยนะะเย็นนี้ันลับเย็นหน่อยมี่วยเ็ๆัิรรม อย่าอู้นะะผอ.บ้านันมีล้อวรปินะะ ุ๊บๆ"
ผู้อำนวยารสาวเบิาว้าในำสุท้าย่อนะเยหน้าึ้นมอไปรอบบ้านและยมือึ้นเาท้ายทอยทันทีที่เห็นล้อวรปิิอยู่ทุมุมอบ้านามำบอล่าวอเอม
"เป็นผอ.อยู่ีๆทำไมถึลายเป็นแม่บ้านไ้"
ผู้อำนวยารสาวพึมพำอย่าุนะำลัทำวามสะอาั้นล่าในบ้านอเอม่อนะสะุ้ัวโยนทันทีที่ไ้ยินอเอมัมาาล้อวรปิ
"บ่นอะไระผอ.!!ให้ทำแ่อาหารเอนะะทำไมน่ารัทำานบ้านให้้วยแบบนี้ิอะไรับเ้าอบ้านรึเปล่าะนั่น!!อบ็ีบนะะไม่้อเินันะแล้ทำเป็นไม่รู้ให้นะะผอ.สีมพูนี้เ็5555!!"
เอมหัวเราะอบใปิท้าย่อนที่เธอะปิไมโรโฟนและนั่มอผู้อำนวยารสาวแสท่าทาหุหิใผ่านหน้าอโทรศัพท์มือถือ้วยวามเอ็นู
"เป็นรูแน่หรอะันนึว่าเป็นโโยี้เ่าส่ะอีเ้นส่ะนานี้ไม่รับานในผับไป้วยเลยล่ะ่ะรูเอม!!"
เอมที่ำลัโยย้ายท่าเ้นผ่านัหวะลอีฬาสีอเ็ๆหยุะัและหันมาามำพูอรูลุ่มเิม้วยรอยยิ้มนาพา
"ทำานเป็นโโยี้มันเป็นยัไหรอะทำไมถึ้อทำหน้าทำาแบบนั้น"
"็แหมนเป็นรูนะะรูเอมวรวาัวให้เหมาะสมว่านี้ไม่ใ่หรอะ"
"อ้าวหรอะิันนึว่านเป็นรูวรวาัวให้ลูศิษย์รัและเารพมาว่านะะเนี่ย!!"
นัเรียนายหิที่ำลัมีวามสุับิรรมหลัาารเรียมานโห่ร้ออย่าอบใับำพูอเอม
"เียบ!!พ่อแม่ไม่สั่สอนหรอนี่รูนะ!!"
"เธอนั่นแหละหุบปา!!่อนะ่าใรวร่าัวเอ่อนีมั๊ยว่าไ้นำำสั่สอนอพ่อแม่มาใ้รึเปล่า วาาและิริยาอพวเธอมันไม่ไ้ีพอที่ะ่าใรเลย ส่อระมอสันานัวเอส่ะบ้าว่าเหมาะสมะเป็น้นแบบให้ใรรึเปล่าอย่าใ้ำพูแบบนั้น่าทอหรือำหนินัเรียนอันอีเ็า ันเือนพวเธอเป็นรั้สุท้าย ไม่อบหน้า็แ่่าน่าอยู่อย่าล้ำเส้นนันอทน่อไปไม่ไหว็แล้วัน เิ!!"
ลุ่มรูที่หน้าเสียาารไ้รับสีหน้าแววาและน้ำเสียนาพาอเอมเป็นรั้แรรีบเินผ่านไปอย่าหวั่นใ เอมปรับสีหน้าให้เป็นปิ่อนะหันลับมายยิ้มส่สัาให้นัเรียนไ้ผ่อนลายัน่อามัหวะเพลที่เล่น้าไว้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น