"ันะลับไปหาแม่ับพ่อสัเือนไม่้อามไปนะอยู่ทำานอเธอไปเถอะ"
เอมเอ่ยึ้นทันทีที่ประูห้อถูเปิออ
"ไปอนนี้เลยหรอ"
เอมพยัหน้าอบและลุึ้นยืน
"ไม่้อหาวิธี้อหรอเี๋ยวพร้อมะุยันะลับมาเอ ฝาล็อห้อ้วย"
เอมสวมแว่นันแและลาระเป๋าเินทาผ่านท่านรอออาห้อไป
"อะไรวะทำไมรู้ทันไปหมทุอย่า"
ท่านรอถอนหายใและรีบวิ่ามเอมออมา
"ันไปส่"
เอมหันมอ่อนะปล่อยมือออาระเป๋าเินทา
"เลาแ้วรออยู่แล้วเธอลับเ้าไปพัผ่อนเถอะ"
"ไม่ ันะไปส่"
"ามใ"
เอมอบแ่นั้น่อนะเินนำท่านรอเ้ามาในลิฟ์ สปอร์าร์ันหรูเลื่อนมาถึสนามบิน้วยวามเร็วามหมายโยที่ไม่มีบทสนทนาใๆเิึ้นระหว่าทาแม้แ่ำเียว
"ะลับวันไหน"
เอมหันมอท่านรอและยยิ้ม
"หนึ่เือนเป็นอย่า่ำ"
"แล้วานอหล่อนล่ะ"
"ันไม่ปล่อยให้บริษัทเ๊หรอ อบุที่มาส่ไว้่อยเอัน"
ท่านรอถอนหายใและรีบเปิประูยระเป๋าเินทาลารถ
"ส่เท่านี้พอแล้ว อบุ"
เอมหันลับมาันแผอท่านรอไม่ให้เินาม่อนะหันหลัเินลับเ้าไปในสนามบินอีรั้
"เสียวสันหลัแปลๆวะู"
ท่านรอมอามไปนสุสายา่อนะเินลับมานั่บนฝาระโปรรถมอเรื่อบินลำแล้วลำเล่าทะยานึ้นสู่ท้อฟ้า้วยหัวใเว้ว้าเหมือนสิบว่าปีที่แล้ว
"สวัสี่ะแม่"
ผู้เป็นแม่หันมอและยยิ้มอบลูสาว
"มาไ้ยัไล่ะลูไม่สบายใอะไรรึป่าว"
"ป่าวหรอ่ะเอมเหนื่อยๆเลยอยาลับมาพัที่บ้าน พ่อล่ะะ"
"พ่อ็ออไปามประสาับเพื่อนแหละลูหนูทานอะไรมารึยั"
"ยัเลย่ะ มีอะไรทานบ้าะ"
"หนูอยาทานอะไรล่ะลู"
"อะไร็ไ้่ะแล้วแ่แม่"
"มาเหนื่อยๆนั่พั่อน็แล้วันลูเี๋ยวแม่เ้าไปทำอาหารให้ทาน"
"่ะแม่"
ผู้เป็นแม่ยิ้มอบ่อนะลุึ้นเินเ้ามาในรัวและหันหลัลับมามอท่าทาผิปิอลูสาว
"ไม่สบายใอะไรนะเ้าหิอแม่"
เอมส่ยิ้มให้ับแม่่อนะเินออมานั่เล่นที่ิ้าใ้้นไม้ให่ที่เธอมัะอยู่รนี้เป็นประำในวัยเ็
"พี่เอมหนูเหนื่อยแล้วอยานั่บ้าอะ!!"
เอมหันมอและยิ้มอบ
"ันให้พี่่อนอย่าอแสิไหนบอว่าะูแลพี่ไ"
"หนููเยอะแล้วอะพี่เอมไม่แบ่หนูเล่นบ้าเลยนะ!!"
"ี้โวยวายทำไมพ่อหนุ่มน้อย"
"็มันริอะไม่แบ่หนูนั่บ้าเลย"
"เราเสนอะันหลัพี่เอนะแล้วมาอแทำไมถ้าไม่อยาทำ็แ่บอพี่มารๆสิ"
"อนแรอยาทำแ่อนนี้เหนื่อยแล้วอะพี่เอม"
เอมหย่อนเท้าลับพื้นและลุออาิ้า
"ถ้าะทำามที่พูไม่ไ้วันหลัอย่ารับปาใรมั่วๆอีนะพ่อหนุ่มน้อย"
เอมยีผมรุ่นน้อ้วยวามเอ็นู่อนะออแรันหลัให้ับรุ่นน้อบ้า
"ไม่เยเปลี่ยนไปเลยนะพ่อหนุ่มน้อย หมสนุ็อแเป็นเ็ไม่เยเปลี่ยน"
เอมพึมพำับัวเอ่อนะหยิบบัวรน้ำึ้นมารน้ำให้ับอไม้นานานิที่ัวเอหลไหลั้แ่ใรบานสอนให้เธอปลูั้แ่เ็
ความคิดเห็น