ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11
"ทำไมถึไม่พาเ้าลับไปสัที"
เอมเอ่ยึ้นอีรั้หลัายืนมอเือบรึ่ั่วโม
เอมเอ่ยึ้นอีรั้หลัายืนมอเือบรึ่ั่วโม
"ันพาท่านรอลับไปไม่ไ้หรอ่ะ"
ิ้วสวยอเอมมวเ้าหาัน่อนะเินมานั่ลร้ามทัู้่
"ทำไม ู่หมั้นเธอวรหาหมอ"
"ันับท่านรอเราไม่เยหมั้นันริๆในวามรู้สึหรอนะะ"
"เหุผลทาธุริ"
"ไม่เิหรอ่ะือุพ่ออันเป็นหนีุ้พ่ออท่านรอเราเลยำเป็น้อหมั้นหมายันเป็นเรื่อประันว่าุพ่ออันะไม่หนีารใ้หนี้ไปไหน"
"แ่ยัไเ้า็ู่หมั้นอเธอไม่ใ่หรอ"
"ท่านรอไม่เยมอันเป็นู่หมั้นหรอนะะส่วนันเอ็มีนรัอยู่แล้วันเรในรัอันน่ะ่ะเลยพาท่านรอลับไป้วยไม่ไ้"
เอมถอนหายใและิ๊ปาอย่าัใ
"เธอพาเ้าลับไปไม่ไ้แ่ปล่อยให้เ้าอยู่ับันไ้ทั้ๆที่เธอ็น่าะรู้ว่าใรๆเ้าพูถึันยัไบ้าน่ะหรอ เห็นแ่ัวไปหน่อยมั๊ย"
"ันอโทษนะะแ่เี๋ยวันะโทรให้เลาเนมารับท่านรอไปหาหมอ"
"พอเถอะพอ!!ไสหัวออไปส่ะป่ะ"
"ัน"
"ไสหัวไป"
ู่หมั้นสาวรีบหยิบระเป๋าและเินออาห้อไปทันทีที่เห็นสายาอเอม
"เ้านายเธอป่วยเ้ามีหมอประำัวรึป่าว"
เอมเอ่ยถามทันทีที่เลาเนรับสาย
"มี่ะมิสสาธิาท่านรอเป็นอะไรมารึป่าวะถ้า้อไปโรพยาบาลันะไปที่นั่นเี๋ยวนี้เลย่ะ"
"หมั้นับนนี้ันะไม่สสัยอะไรเลย"
"อะไรนะะมิสสาธิา"
"ไม่มีอะไรเธอโทรบอให้หมอมาูอาารเ้านายเธอที่นี่็แล้วัน"
"ไ้่ะันะรีบไปนะะ"
"อืม"
เอมลมือถือล่อนะเินลับมานั่ลมอท่านรอที่เริ่มมีอาารสั่นเทา
"หนาว"
มือหนาปัป่ายหาวามอบอุ่นไปทั่ว่อนะนิ่ลทันทีที่ไ้สัมผัสวามอบอุ่นามือบาอเอม
"หล่อน"
เอม้มลมอและึผ้าห่มึ้นมาลุมแผออท่านรอ
"นอนไปไม่้อเรียหมอำลัะมา"
"หนาว"
"ปิแอร์แล้วไม่หนาวแล้ว"
"หนาว"
เอมถอนหายใและยับเ้ามาใล้่อนะถอนหายใอีรั้ที่ท่านรอยับหนุนััวเอและุใบหนาลับหน้าท้ออัวเอเ่นัน
"มันใ่หน้าที่อันรึป่าว"
เอมเอ่ยบ่น้วยวามเบื่อหน่าย่อนะเอี๊ยวัวหยิบรีโมทมาปุ่มปลล็อประู
"ท่านรอไปโรพยาบาลนะะไ้ึ้นสูมาุหมออยาให้ท่านไปแอมิทที่โรพยาบาลน่าะปลอภัยว่า"
เลาเนเอ่ยึ้นหลัาทีุ่หมอรวอาารอท่านรอเรียบร้อย
"เลาเนันไม่อบโรพยาบาล"
ท่านรออบลับเสียพร่าทั้ที่ยัหนุนนอนอยู่บนัอเอมไม่ยอมห่า
"ันรู้่ะแ่มันะรบวนเวลาพัผ่อนอมิสสาธิาเธอนะะถ้าท่านรออยู่ที่นี่ืนนี้"
"ันไม่อยาไปแ่ไป็ไ้่วยที"
เลาเนรับำและประอให้ท่านรอลุึ้นาัอเอม
"อบุมานะะมิสสาธิาันะลับมาเ็บออท่านรอที่หลัะไม่รบวนุมาเินไปใ่มั๊ยะ"
"อืม รีบพาไปเถอะเี๋ยวะแย่เอา"
เลาเนรับำ่อน่วยุหมอประอท่านรอออมาที่รถ เอมถอนหายใ่อนะเินออมาหยุยืนมอววิสี้ที่ท่านรอื่มเอาไว้
"เ่ เ่มา"
เอมพึมพำับัวเอะหย่อนววิสี้วแล้ววเล่าลถัยะ่อนะเินลับเ้ามาในห้อและเินึ้นมาอาบน้ำ
"เลาเนันยัเพอร์เฟ็อยู่ใ่มั๊ย"
ท่านรอเอ่ยถามหลัาไ้รับน้ำเลือและมีเรี่ยวแรมาึ้น
"ท่านรอเพอร์เฟ็มาลออยู่แล้ว่ะ"
"แล้วทำไมมิสสาธิาถึยัปิเสธวามรู้สึอันอยู่"
"ให้เวลาเธอหน่อยสิะท่านรอท่าน็รู้ว่าเธอเออะไรมาบ้า"
"ันไม่เยทำอะไรให้เธอสัรั้นะเลาเน"
"ท่านรอรัเธอฝัใไ้แล้วทำไมเธอะมีอะไรที่ฝัใบ้าไม่ไ้ล่ะะ"
"โอเเลาเนไ้ทีสอนันเลยนะ"
"นอนพัเถอะ่ะเลิสสัย่อนนะะันอยาพับ้าแล้ว"
ท่านรอพยัหน้าอบ่อนะหลับาล เลาเนปิไฟหัวเียและล้มัวนอนลหลับไปทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น