ลำดับตอนที่ #32
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : ตอนที่ 32
"็เี๋ยวประุมเสร็ันรีบลับไ"
เอมเอ่ย้วยน้ำเสียอ่อนโยนหลัาที่น้ำอแไม่ยอมให้เธอเินออาห้อ
เอมเอ่ย้วยน้ำเสียอ่อนโยนหลัาที่น้ำอแไม่ยอมให้เธอเินออาห้อ
"เลื่อนประุมไปเถอะ้าไม่อยาอยู่นเียว"
น้ำเอ่ยเสียพร่าพร้อมระุแนให้เอมนั่ลบนเีย
"ไม่สบาย็นอนพัเี๋ยวประุมเสร็ันะรีบลับมาหาอย่าอแสิุาย"
เอมเอ่ยพร้อมลูบแ้มน้ำ
"มันนาน"
น้ำเอ่ยพร้อมอรัเอวเอมไว้แน่น
"ผีเ้าเธอรึไปิไม่เยเป็นแบบนี้หรือว่าหลรัันเ้าแล้ว"
น้ำมวิ้วพร้อมเยหน้ามอเอม้วยวามหมันไส้
"มั่นหน้าที่หนึ่ไม่มีใรเินมาามนานี้หรอ"
"หรือไม่ริถ้าไม่รัะอแใส่ันทำไมัน"
"ทำไปั้นแหละะไป็รีบไปป่ะนะนอนอย่า่อวนอีนะ"
น้ำเอ่ยเสียห้วนและพลิัวหันหลัให้เอม
"ถ้าั้นันลับพร้อมลูแล้วัน ไปนะ"
น้ำีัวลุาเียและรีบ้าวเท้ายาวๆามเอมออมาหน้าห้อ่อนะสวมอเอมา้านหลั
"ามมาทำไม"
เอมเอ่ยถาม้วยรอยยิ้ม่อนะหันมามอหน้าน้ำ
"ไม่ให้ลับพร้อมไอ้อ"
"ทำไมอะัน้อทำานนะ"
"อนแรบอประุมเสร็ะลับมาไ"
เอมยิ้มมุมปาพร้อมยมือึ้นออ
"อนแรเ้าใว่าเธอรัันไแ่ถ้าเธอไม่ไ้รัมีเหุผลอะไรที่ันะ้อรีบลับมา้วยล่ะุาย"
"ะเอานะให้ไ้เลยใ่มั๊ย"
"ันไม่ใ่เธอ ลับเ้าไปนอนันะไปแล้ว"
"ไม่!!"
"เป็นอะไร็พูรๆอย่าเ็ับัน"
น้ำถอนหายใและยื่นหน้าเ้ามาใล้เอมนปลายมูนัน
"ว่าไ แ่พูามวามรู้สึมันยามานานั้นเลยหรอพ่อนร"
"เอ็อายใรรึป่าวที่ะมัผัวแบบ้า"
เอมยิ้มมุมปาและันน้ำิำแพ
"ันะอายถ้าไ้นเลวๆมาเป็นผัว เธอเลวรึป่าวล่ะอบันมาสิ"
เอมเอ่ยถามพร้อมลูบแผอน้ำ น้ำยิ้มมุมปาพร้อมแผ่นหลัอเอมให้หน้าท้ออทัู้่แนบแน่นัน
"ปิ็ไม่ใ่นีอะไรแ่ะเป็นนีสำหรับเอ็นเียวแ่นี้พอรึป่าวนามารร้าย"
เอมยยิ้มและลูบริมฝีปาอน้ำ
"ทลอเป็นผัวสั3เือนนะถ้าผ่านโปรันะยอมให้นิ้วอเธอไ้เอับสิ่สวยามอัน ทำัวีๆนะเพราะราวัลอนีมันสวยามเสมอ"
เอมระิบ้าหูพร้อมับมือน้ำมาสัมผัสเนินนุ่มอัวเอผ่านระโปรรัรูป่อนะเินยิ้มร้ายลมาหาอ้อมอที่โ๊ะอาหาร
"ู้อรอ3เือนเลยริิ ปั่นเ่ิบหายายเหล้าปั่น่อนมาเป็นมาามรึป่าววะ!!"
อ้อมอเยหน้ามอทาเินั้นสอ่อนะหันมาหาเอมที่นั่อมยิ้มอยู่
"พี่น้ำเ้าเป็นอะไรไปอีหรือป่วยนสมอลับถึไ้ยืนพูนเียวแบบนั้น"
เอมยยิ้มและลูบผมลูสาว
"ไม่ำหนิว่าที่พ่อใหม่สิะลูสาวอแม่"
อ้อมอเบิาว้า่อนะยิ้มเ้าเล่ห์ใส่เอม
"น้าเอม!! แรเสมอ้นเสมอปลายเลยนะะเนี่ย!!"
"แรให้แพเ้าไว้เื่อแม่แม่ผ่านมาเยอะ"
น้ำะโหน้ามอเอมับอ้อมอหัวเราะันิั้วยวามหมันไส้่อนะเินลับเ้ามาล้มัวนอนในห้ออเอม
"วันนีุ้น้ำไม่มาหรอะมาาม"
เอม้อนสายึ้นมอผู้ร่วมารประุม่อนะยมือึ้นออ้อหน้าหิสาวที่ถามถึน้ำทันทีที่เ้ามาถึห้อประุม
"มีธุระอะไรับเ้ารึป่าว"
หิสาวยยิ้มและพยัหน้าอบ
"ิถึุน้ำนเ่น่ะ่ะมาาม"
"ิถึผัวาวบ้านน่ะหรอ"
หิสาวยยิ้มและ้อหน้าเอมลับ
"ราวที่แล้วุน้ำบอับันเอนะะว่าไม่ไ้เป็นอะไรับผู้หินไหนทั้นั้น"
"เธอไม่ใ่ผู้หิหรอหรอถึเสนอัวอยาะเป็นอะไรับเ้านัหนา"
"มาาม!!"
หิสาวอุทานพร้อมลุึ้นยืน้วยวามไม่พอใ
"หยุแหปาแล้วนั่ลส่ะ สมบัิผู้ีถ้าไม่มีหัศึษาส่ะบ้า เริ่มประุม"
สิ้นเสียทรอำนาอเอมารประุมเริ่ม้นึ้นทันทีพร้อมับหิสาวที่นั่ลประุม้วยสีหน้าไม่สบอารม์เท่าไหร่นั
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น