AIMNAM : My little boy ดุจดั่งทานตะวัน

รักของฉันมั่นคงและภักดีต่อเธอเสมอ ดุจดั่งทานตะวันที่ไม่เคยหันมองผู้ใดนอกจากดวงอาทิตย์

"ฉันไม่ต้องการฟังแค่ลมปากของเธอ"

เสียงทุ้มของร่างกำยำเอ่ยบอกกับเขาที่นั่งคลุกเข่าอยู่ตรงหน้า

"น้ำต้องทำยังไงให้คุณมั่นใจ"

เขาถามออกไปเสียงเรียบพร้อมหัวใจที่สั่นไหวไม่เป็นจังหวะ

"เด็กอย่างเธอมันจะทำอะไรได้"

เสียงถากถางของผู้ชายตรงหน้าทำให้เขาลุกขึ้นยืนอย่างไม่เกรงกลัว

"อย่างน้อยเด็กอย่างน้ำก็ได้น้องสาวคุณเป็นเมีย"

การโต้ตอบของเขาทำให้บทสนทนาจบลงพร้อมกับผู้คนตรงนั้นที่มองหน้ากันด้วยความพอใจ

"เธอจะสนใจแต่ลูกไม่ได้ฉันเป็นเมียเธอนะ!!"

เธอบอกเขาอย่างเอาแต่ใจพร้อมทุบตีเขาด้วยความโมโห

"จะลูกหรือเมียก็สนใจหมดนั่นแหละหยุดเอาแต่ใจสักที"

เขาตอบด้วยเสียงที่เหนื่อยล้าพร้อมรวบเธอเข้ามากอด

"ถ้าเธอไม่สนใจฉันอีกฉันจะไม่ดูแลลูกคอยดู!!"

เธอตอบและผลักเขาหงายหลังลงพื้น

"เอาสิ ถ้าน้ำกับลูกเป็นภาระของคุณมากก็เอาเลย"

เท้าของเธอชะงักและหันมามองเขาที่จ้องมองเธอด้วยความน้อยใจ

"อยู่กับป๊านะลูกป๊าจะดูแลหนูเอง"

เขาพูดกับลูกน้อยในอ้อมกอดก่อนจะปล่อยน้ำตาออกมาเงียบๆ

"ฉันไม่ให้เธอพาลูกไปไหนทั้งนั้น เธอไม่มีสิทธิเดินออกจากชีวิตฉันจำเอาไว้เด็กน้อย"

เธอพูดและดึงเขากลับเข้ามาในห้องอย่างเอาแต่ใจ

"เธอจะทำอะไรก็ได้แต่สิ่งเดียวที่เธอไม่มีสิทธิคือไปจากฉัน"

เธอพูดและผลักเขาล้มลงบนเตียงก่อนจะช้อนตัวลูกน้อยขึ้นมาดื่มนมจากอกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ได้ไว้แค่ตัวเท่านั้นที่คุณจะรับได้รับจากน้ำ"

เขาพูดและเดินออกจากห้องไปด้วยความโมโห