AIMNAM : perfect difference ปักหมุดรักไว้กลางใจ

หุบเขาใหญ่กลางเกาะส่สนตัวที่แบ่งแยกระหว่างหมู่บ้านชาวปะมงและบ้านพักส่วนตัวของตระกูลไฮโซอย่างชัดเจนไม่ได้ทำให้การใช้ชีวิตของใครบนเกาะแปลกไปจากเดิมเมื่อเจ้าของพื้นที่ทั้งสองด้านของเกาะต่างไม่เคยลุกล้ำอาญาเขตของกันและกันและยังคงดำรงชีวิตอย่างให้เกียรติกันและกันเสมอมาจนกระทั่งที่เสียงเพลงจากด้านหน้าของเกาะที่จู่ๆก็ดังขึ้นต่อเนื่องอย่างไม่มีสาเหตุทำให้เขาที่เป็นผู้ถือกรรมสิทธิพื้นที่ด้านหลังของเกาะถึงกลับต้องขมวดคิ้วหนาด้วยความประหลาดใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาที่นั่งอ่านหนังสือพลางฟังเพลงจากเครื่องเล่นแผ่นเสียงยุคเก่านั้นปิดหนังสือลงและลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงพลุไฟดังขึ้นจากด้านหน้าของเกาะ และวินาทีต่อมาที่พลุไฟนับพันนัดได้ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมเสียปาร์ตี้ที่ยังคงดังต่อเนื่องและเหมือนจะดังขึ้นเป็นระยะ

“นายหัวๆคุณเจ้าของบ้านทำไมมารอบนี้เสียงดังแบบนี้ชาวบ้านจะหลับนอนกันยังไง!” หัวหน้าคนงานที่มีสำเนียงทองแดงนั้นวิ่งเข้ามาเอ่ยถามเจ้านายของเขาด้วยความตื่นตระหนกหลังจากได้รับความคิดเห็นของชาวบ้านที่ไม่ได้พักผ่อนแท้ว่าเวลาจะใกล้ถึงเวลาที่ต้องออกเรือประมงแล้วก็ตาม

“เดี๋ยวฉันลองไปถามดูก็แล้วกัน”

“เอาปืนไปด้วยมั้ยนายหัว”

“เอาไปทำไมแค่จะไปถาม”

“เผื่อมีเรื่องพกไปหน่อยนายหัว!” เขาที่ถูกหัวหน้าคนงานยัดกระบอกปืนใส่มือนั้นส่งกระบอกปืนกลับให้กับหัวหน้าคนงาน ก่อนจะเดินตรงมาที่เจ็ตสกีที่จอดอยู่ท่าเรือและขับขี่ออ้อมไปด้านหน้าของเกาะอย่างไม่รีบร้อน

ขี่เจ็ตรับลมชมวิวคือความสุข

หญิงสาวร่างระหงที่บินตรงจากต่างประเทศมาถึงบ้านเกิดด้วยเครื่องบินส่วนตัวนั้นกำลังโยกย้ายเรือนร่างตามบทเพลงอยู่ในสระว่ายน้ำอย่างสนุกสนาน ปาร์ตี้ริมหาดที่เธอจัดขึ้นเพื่อฉลองการเรียนจบกับเพื่อนๆนั้นได้รับการอนุญาตจากบิดาที่เป็นเจ้าของด้านหน้าของเกาะแห่งนี้ หญิงสาวที่ชายหนุ่มต่างใฝ่ฝันเธอเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลดังที่เป็นนักธุรกิจระดับแนวหน้า การศึกษาและหน้าตาทางสังคมรวมไปถึงรูปร่างที่สง่างามของเธอทำให้เธอกลายเป็นสาวในฝันของใครหลายคน

“คุณหนูครับเจ้าของหมู่บ้านชาวประมงมาขอพบครับ”

“ใครหรอคะลุงชัย”

“นายหัวน่ะครับมาขอพบคุณหนูจะให้ลุงเชิญเข้ามาเลยมั้ยครับ”

“เชิญเข้ามาเลยก็ได้ค่ะลุงชัย” เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้มและก้าวขึ้นจากสระว่ายน้ำ ก่อนจะหยิบผ้าคลุมไหล่มาห่มกายสาวเอาไว้และเดินผ่านกลุ่มเพื่อนมากอดอกยืนรอผู้มาเยือนด้วยสีหน้าอันเรียบเฉย

เอ่อ…โป๊จัง

“มาขอพบฉันมีธุระอะไรหรอคะ” เธอที่อึ้งไปครู่กับใบหน้าจิ้มลิ้มของเขานั้นเชิ่ดหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อเรียกความมั่นใจให้กับตัวเอง ก่อนจะเอ่ยถามเขาที่ยืนตัวแข็งทื่อด้วยน้ำเสียงที่วางตัวอยู่พอสมควร

“รบกวนเบาเสียงหน่อยได้มั้ยคะ”

“ทำไมหรอคะ”

“ชาวบ้านในหมู่บ้านพักผ่อนไม่ได้น่ะค่ะ รบกวนเบาเสียงให้หน่อยนะคะถือว่าขอร้อง”

“ขอร้องเลยหรอคะ” เธอสวนกลับคำพูดของเขาและอมยิ้มเล็กๆ ก่อนที่ความมึนเมาจะทำให้เธอเดินเข้ามาประชิดลำตัวด้านหน้าของเขาและยกมือขึ้นคล้องคอเขาอย่างเผลอตัวจนผ้าที่คลุมเอาไว้แยกออกจากกันและนั่นก็ทำให้เขาได้เห็นเนินอกสวยของเธอที่โผล่พ้นบิกินีตัวจิ๋วอย่างชัดเจน

ตาเถร! หายใจไม่ถนัดเลยเรา

“ว่าไงคะถึงขนาดต้องขอร้องกันเลยหรอคะนายหัว” คำว่านายหัวที่มาจากปากของเธอทำให้เขาเบือนใบหน้าหลีกหนีสายตาและเรือนร่างของเธออย่างให้เกียรติ ก่อนที่เขาจะจับมือของเธอลงจากท้ายทอยของตัวเองและก้าวถอยห่างอย่างมีระยะ

“ได้โปรดเบาเสียงให้หน่อยนะคะแต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะคุณคงอยู่ไม่นานงั้นไม่รบกวนแล้วนะคะ” เธอที่ยกมือกอดอกมองสีหน้าและอาการประหม่าของเขาด้วยรอยยิ้มมุมปากนั้นมองตามเขาไปด้วยสายตาเป็นประกายสวย ก่อนจะ…

“ถ้าคุณขอร้องฉันก็จะทำให้นะคะแต่อย่าลืมว่าไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ” เขาหันขวับกลับมามองเธอด้วยสายตาตื่นตระหนกว่าจะรู้ตัวอีกทีลำตัวด้านหน้าของเขาก็ถูกแนบชิดด้วยอกสวยทั้งสองข้างขอเงธออีกครั้ง

“คุณอยากให้เราทำอะไรแลกเปลี่ยนหรอคะ”

“ถามแบบนี้หมายความว่าถ้าให้ทำอะไรก็จะทำตามหรอคะ”

“ก็…คงจะแบบนั้นค่ะ”

“ทุกอย่างเลยหรอคะ” ใบหน้าของเธอที่ยื่นเข้ามาใกล้จนปลายจมูกสัมผัสกันบวกกันกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ลอยเตะจมูกเขานั้นทำให้เขาเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะถูกมือบางของเธอจับให้เขาหันกลับมาสบสายตา และสุดท้ายที่…

“เอาเป็นว่าฉันจะเบาเสียงให้ตามที่คุณขอร้องนะคะ แต่! พรุ่งนี้ฉันจะให้คนไปบอกนะคะว่าคุณต้องทำอะไรแลกเปลี่ยนเพราะฉันเปลี่ยนใจอยากจะอยู่ที่นี่ถาวรแล้วล่ะค่ะ กลับไปนอนนะคะพรุ่งนี้เจอกันใหม่ แล้วก็…” เธอลากปลายเล็บคมผ่านลำคอลงมาหยุดที่แผงอดของเขาและหยุดคำพูดเอาไว้เท่านั้น ก่อนจะยื่นใบหน้ามาหยุดข้างใบหูของเขาและกระซิบบางอย่างด้วยเสียงกระเส่า

“อย่าลืมดื่มนมก่อนอนนะคะดูท่าแล้วคุณน่าจะหิว” ใครก็ได้จับทีนายหัวจะวูบแล้ว