AIMNAM : love alot my ghost ผีสาวพราวเสน่ห์

เสียงไซเรนของรถกู้ภัยดังสนั่นไปทั่วถนนสายหลักใจกลางเมืองหลวงก่อนที่ร่างของหญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายจะถูกร่างสูงโปร่งของอาสาสมัครกู้ภัยสาวมาดเท่ห์เคลื่อนย้ายออกจากตัวรถของเธอที่พลิกคว่ำจนเกิดเปลวไฟลุกโชนทั่วตัวรถ ก่อนที่เสียงระเบิดจะดังขึ้นหนึ่งครั้งพร้อมกับร่างสูงโปร่งของเขาที่โน้มตัวลงบดบังร่างกายของหญิงสาวที่นอนหายใจรวยรินอยู่ที่พื้นฟุตบาท

"อย่าอ่อนแอ!!ไม่ต้องพูดไงแค่แข็งใจเอาไว้!!อดทนไว้คนสวยเข้มแข็งนะ!!"

เขาเปล่งคำพูดเรียกสติของเธอก่อนจะลงมือปฐมพยาบาลเบื้องต้นด้วยความชำนาญ

"ผู้บาดเจ็บเมื่อคืนที่ลูกพี่ไปช่วยน่ะเสียชีวิตเมื่อเช้านี่เองนะน่าสงสารเห็นว่ากำลังจะโกอินเตอร์ไปเป็นนางแบบให้สตูอิโดที่ฝรั่งเศสส่ะด้วย"

เขาที่นั่งยกขาวางไขว้กันบนโต๊ะไหวไหล่ใส่คำบอกกล่าวของลูกน้องประจำหน่วยก่อนจะปาลูกดอกในมือไปปักเข้าที่กึ่งกลางเป้าที่ผนังห้องแบบที่เขาทำเป็นประจำเวลาใช้ความคิด

"ชีวิตคนเรามันก็เท่านี้แหละเว้ยต่อให้จะมั่งมีหรือโด่งดังขนาดไหนสุดท้ายก็หนีความตายไม่พ้น"

"เธอสวยมากเลยนะน่าเสียดายอนาคตของเธอนะลูกพี่"

"คิดส่ะว่าเธอทำบุญมาเท่านี้ก็แล้วกัน ไปดิไปเตรียมรถมีเหตุเข้ามาล่ะ"

เขาคลายปมแขนเสื้อที่ผูกไว้ที่รอบเอวออกก่อนจะสวมใส่ชุดปฏิบัติหน้าที่และเดินนำลูกน้องออกมาหน้าหน่วยประจำจุดที่เขาดูแลอยู่

"นี่คนสวยจะตามเรามาทำไมทำไมไม่ไปอยู่ในที่ของตัวเอง"

เขาเอ่ยถามด้วยความงุนงงที่ร่างโปร่งแสงของหญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายตามติดเขาไม่ห่างตั้งแต่คืนนั้น

"ไปทำไมอะอยู่กับเธอก็ดีหนิเธอทำบุญให้ฉันตลอดสบายจะตาย"

ร่างโปรงแสงที่นั่งไขว่ห้างอยู่เอ่ยตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหันขวับมาหาเขาที่ง้างหมัดใส่เธอจากด้านหลัง

"ฉันเป็นผีนะย่ะอย่ามาห้าวเดี๋ยวจะหักคอให้ดู"

"ตอนเป็นคนนิสัยเสียแบบนี้ป่ะเธอเราทำบุญให้ทุกวันยังไม่สำนึกบุญคุณอีก"

"อย่าพล่ามน่าถ้ายังไม่อยากมีเมียเป็นผีสวยๆแบบฉัน"

เธอตอบด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจก่อนจะเบ้ปากใส่เขาที่ยู่ปากใส่เธอด้วยความงองแงอย่างนึกเอ็นดูในใจ