"ฉันจะแกะผ้าพันแผลออกแล้วนะคะ"
เสียงหวานติดแหบเล็กๆของนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่6เอ่ยบอกคนไข้ในความดูแลที่ได้เข้ารับการผ่าตัดศัลยกรรมจากการประสบอุบัติเหตุไฟไหม้จนใบหน้าได้รับบาดแผลอย่างหนัก
"อืม"
เสียงเรียบของคนไข้ตอบก่อนจะมองใบหน้าของตัวเองที่กลับมาดูดีมากกว่าเดิมผ่านกระจกด้วยความพึงพอใจ
"ยินดีด้วยนะคะคุณดูดีขึ้นมากเลยค่ะ"
ปากอิ่มยิ้มแบดและรวบเอวบางของนักศึกษาแพทย์ตรงหน้าที่ตัวเองพึงพอใจในกลิ่นหอมหวานประจำกายของเธอตั้งแต่วันแรกที่เข้ารับการรักษา
"คุณจะทำอะไรคะ"
มือขาวสะอาดดันแผงอกของอีกคนไว้ด้วยอาการหวาดกลัวเล็กน้อย
"ทำให้เธอมีความสุขไงเด็กน้อย"
ปากอิ่มเอ่ยเอื่อยพร้อมส่งสายตาแพรวพราวดั่งเสือร้ายที่พร้อมจะกระโจนเข้าหาเหยื่ออันโอชะทุกเมื่อสะกดให้อีกคนคล้อยตามกับการกระทำของตัวเองในที่สุด
"ร่างกายของเธอมันช่างหอมหวานเสียจริง"
ปากอิ่มจูบซับเล้าโลมไปทั่วกายขาวชื้นเหงื่ออย่างช่ำชอง
"คุณขา อื้อ!!"
กายสาวขาวสะอาดบิดเร้าด้วยความเสียวซ่านก่อนจะเปล่งเสียงหวานออกมาไม่ขาดสายไม่ว่าปากอิ่มและลิ้นร้อนของอีกคนจะลากผ่านจุดไหนในร่างกายก็ตาม
"ผู้หญิงคนนี้เป็นใครหรอคะดาร์ลิ่ง"
หญิงสาวสูงศักดิ์เอ่ยถามคนรักพร้อมไล่สายตามองนักศึกษาสาวที่จับจ้องใบหน้าของคนรักของเธออยู่
"ไม่รู้สิไปกันเถอะ"
นักศึกษาแพทย์มองตามคนที่เธอรักโอบเอวหญิงสาวอีกคนไปด้วยแววตาสั่นระริก
"ทำไมคุณทำกับฉันแบบนี้ล่ะคะ"
คนถูกถามเลิกคิ้วสูงก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
"หน้าที่คือสิ่งที่ฉันหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่สิ่งที่ฉันทำกับเธอมันมาจากความต้องการของฉันจริงๆ"
นักศึกษาแพทย์ยกมือขึ้นจับมือของอีกคนที่ลูบไล้โครงหน้าของตัวเองอยู่และเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบมุมปากเขาเพื่อตอบรับกับสิ่งที่เขาพูด
"พูดง่ายๆฉันจะได้ไม่เบื่อ"
นักศึกษาแพทย์พยักหน้าตอบก่อนจะยินยอมตกเป็นของเขาอีกครั้งด้วยความเต็มใจ
"ฉันไม่เคยรักเธอจำใส่สมองเอาไว้!!"
นิ้วเรียวจิ้มหน้าผากของนักศึกษาแพทย์และเปิดประตูให้คนรักเข้ามานั่งในรถก่อนจะขับออกไปโดยไม่สนใจคนที่นั่งกอดตัวเองร้องไห้อยู่ข้างทางแม้แต่น้อย
ความคิดเห็น