AIMNAM : Burning Love เพลิงมัชจุราช

"เป็นเด็กดีนะลูกไว้แม่จะกลับมาหาบ่อยๆ"

เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มวัย 15 ปีบริบูรณ์มองหน้าผู้เป็นแม่ด้วยความไม่เข้าใจ

"แม่จะไปไหนอะทำไมแม่ไม่อยู่กับน้ำ"

เสียงแหบห้าวอย่างเอาเรื่องของลูกสาวทำให้ผู้เป็นแม่ถอนหายใจพลางลูบผมหนาของลูกด้วยความใจเย็น

"แม่กับพ่อเราเลิกกันนานแล้วน้ำก็รู้หนิลูก"

"แม่มีผัวใหม่หรอ!! บอกมาดิมีผัวใหม่ใช่มั๊ยถึงทิ้งลูกอะ!! เห็นผู้ชายดีกว่าลูกหรอแม่ก็ไม่ต่างจากพ่อหรอกมักมากพอกัน!!"

เพี๊ยะ

ใบหน้าจิ้มลิ้มสะบัดตามแรงตบของผู้เป็นแม่ก่อนจะตวัดใบหน้ามองผู้เป็นเป็นด้วยสายตาแข็งกร้าว

"หมามันยังรักลูกคุณมันเลวยิ่งกว่าหมาส่ะอีก ออกไป!!"

ผู้เป็นแม่สะอึกกับคำด่าทอของลูกสาวแท้ๆ รอยแดงบนใบหน้ารวมถึงแววตาของลูกที่ไม่เหลือเยื่อใยทำให้น้ำตาของผู้เป็นแม่ไหลรินมาไม่ขาดสาย

"เชิญไปเสวยสุขให้เต็มที่ต่อไปนี้คุณไม่ใช่แม่ฉัน อย่าให้ผู้หญิงคนนี้กลับมาเหยียบที่นี่อีกใครขัดคำสั่งฉันเอาตายแน่!!"

คนงานในบ้านก้มหน้ารับคำนายน้อยของบ้านด้วยความหวาดกลัวยามนี้ที่ไม่มีใครสามารถทำให้นายน้อยสงบลงได้แม้กระทั่งนายใหญ่ที่ทำได้แค่ยืนมองลูกสาวเกรี้ยวกราดต่อผู้เป็นแม่ หญิงสาวที่เป็นอดีตภรรยาเดินไกลจากเขาไปทิ้งไว้แค่เหตุผลเดียวให้เขาได้รับรู้คือ "ฉันท้องแต่เด็กไม่ใช่ลูกคุณ" 

"ต่อไปนี้มาดามเอมจะเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะนายหญิงของบ้าน ขอให้ทุกคนให้ความเคารพในตัวเธอแบบฉันและนายน้อยของพวกเธอด้วย"

สิ้นเสียงมีอำนาจของนายท่านคนงานหญิง-ชายต่างก้มลงกราบนายหญิงคนใหม่ของบ้านที่สง่างามและทรงอำนาจด้วยใบหน้าสวยคมที่ดุดันยามไม่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าบวกกับบุคลิกท่าทางที่ดูนิ่งเกินคาดเดา ตาคมตวัดมองคนงานในบ้านเพื่อจดจำใบหน้าก่อนจะยิ้มมุมปากเล็กน้อยแทนคำขอบคุณ

"ดีมาดีกลับหวังว่าพวกเธอจะเข้าใจความหมายของฉันนะ"

ริมฝีปากอิ่มเอื้อนเอ่ยเสียงเฉียบขาดหลังจากไล้สายตาจ้องแววตาของคนงานในบ้านจนครบ

"ใครตายรึไงมานั่งทำอะไรกัน!!"

เอมยิ้มมุมปากพลางช้อนสายตาคมมองขึ้นไปหาเจ้าของเสียงที่ดูไม่ยี่หระกับสายตาของเธอแม้แต่น้อย

"สวัสดีลูกสาวลงมาหาแม่สิ"

น้ำยิ้มมุมปากพลางเดินลงมาหาผู้เป็นป้าแต่บัดนี้กลับมีสถานะที่เปลี่ยนไป

"สวัสดีแม่เลี้ยง ดีจังนะน้องไปพี่มาธุรกิจครอบครัวจริงๆ"

เอมยิ้มมุมปากกับคำทักทายของหลานสาวหรือลูกเลี้ยงหมาดๆก่อนยกมือปัดมือหนาของเด็กหยาบคายออกจากอกอิ่มของตัวเอง

"นี่แค่พึ่งเริ่มเก็บแรงไว้เถอะ"

เอมเหร่สายตามองเด็กหยาบคายที่ถือวิสาสะจูบไหล่มนของตัวเองและเดินผิวปากออกจากบ้านไปด้วยความอารมณ์ดี