♥ Fic kimetsu no yaiba ♥..ระยะห่างระหว่างคำๆเดียว..zenitsuxtanjirouxinosuke

ตอนที่ 1 : ตอนที่1:เหตุเกิดเพราะ??

"คามาโดะ ทันจิโร่"

เป็นชื่อของเด็กหนุ่มที่มีใบหน้ามน ดวงตากลมโตสีแดงเพลิง เช่นเดียวกับสีผมของเขา ซึ่งยามปกติ ทันจิโร่ นั้นจะมีใบหน้าที่ยิ้มแย้มและอ่อน

โยนเสมอ แต่ในครานี้กลับแสดงสีหน้ากลัดกลุ้มอย่างเห็นได้ชัด อาการที่แสดงออกถึงความเหนื่อยหน่ายและอ่อนแรงซึ่งส่วนใหญ่มันจะเกิด

ขึ้นสำหรับคนแก่ๆ แต่สิ่งที่ทำให้ทันจิโร่ต้องแก่เกินอายุนั้นเดาไม่ยากเลย....

"ไอบ้า2ตัวที่กำลังสร้างปัญหาให้กับเขาทุกวี่ทุกวันยังไงล่ะ!!!"

...............

อ...ฮึก ทานนนจิโร่~ 

เสียงลากยาวอันเป็นเอกลักษณ์ ใบหน้าที่เลอะไปด้วยคราบนํ้าตาและเสียงสะอื้นเรียกให้คนผมแดงหันไปหาเจ้าของร่างจอมขี้แยอย่าง 

"เซนอิทสึ" ในทันที

ก...เกิดอ่ะ...!

ไม่ทันที่ ทันจิโร่ จะได้พูดอะไร คนขี้แยพุ่งเข้ามาสวมกอดร่างตรงหน้าอย่างแรง ซึ่งนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เด็กหนุ่มหัวเหลืองทำแบบนี้กับเขา ทันจิ

โร่ เองก็ถอนหายใจลากยาวออกมา มือทั้งสองข้างก็กอดตอบร่างตรงหน้าและตบหลังดัง ปุๆ

"ฮึก!!อ...ไอเจ้าหมูบ้านั้น!!"

ทันจิโร่รู้ว่าเซนอิทสึหมายถึงใคร จึงได้แต่รอให้คนตรงหน้าหยุดร้องไห้และเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น ไม่ทันไรเสียงที่แสดงออกถึงความโกรธ

เกรี้ยวที่ดังมาแต่ไกลค่อยๆดังชัดขึ้นเรื่อยๆ

"แก!!!ไอขี้แย!!"

ใบหน้าสวยตอนนี้ที่กำลังหน้าแดงเถือกบ่งบอกให้รู้ว่าอุณหภูมิในร่างกายคงจะร้อนได้ที่ คนหัวเหลืองสะดุ้งโหยงแล้วรีบหลบไปอยู่หลังของ

ทันจิโร่ภายในทันที

"อิโนะสุเกะ" วิ่งเข้ามากระชากคอเสื้อของเซนอิทสึขึ้นมา เขาถลึงตาด้วยความโมโหใส่ 

"ทันจิโร่ ช่วยด้วยยยยยยยยย!!!!!"

เซนอิทสึร้องบอกให้เด็กหนุ่มช่วย ซึ่งทันจิโร่เองก็ไม่อยากให้มีการนองเลือด?เกิดขึ้นจึงเอ่ยถาม เจ้าหมูบ้าพลังตรงหน้า

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ อิโนะสุเกะ"

ใบหน้าสวยหัน ควับ!! 

"ก็ไอเจ้านี่น่ะสิ มันแอบกินขนมฉันไปหมดเลย!!"

หือ แค่เรื่องขนม-?- ทันจิโร่แอบคิดในใจพลางส่ายหัวไปมา จะเอ็นดูก็เอ็นดูแฮะแต่เหนื่อยใจเสียซะมากกว่า

เซทอิทสึรีบส่ายหัวไปมาด้วยความรวดเร็ว จนหัวแทบจะหลุด 

"ฉันไม่ได้แอบกินของแกนะเฟ้ย ไอหมูบ้า!!! เชื่อฉันเถอะทันจิโร่วว"

เขาพยายามพูดแก้ตัวพร้อมกับหันมาหาแนวร่วมด้วย แน่นอนคนอย่าง "อิโนะสุเกะ" เหรอจะเชื่อ มันยิ่งเพิ่มทวีคูณความเดือดดาลของเจ้าตัว

มากยิ่งขึ้น มือขวาที่กำลังง้างกำปั้นเตรียมตะบั้นหน้าของคนหัวเหลือง เมื่อเห็นท่าไม่ดีทันจิโร่รีบวิ่งเข้าไปขวางก่อนจะเกิดเหตุการ

โศกนาฏกรรมขึ้นมาจริงๆ

"ถอยไปปอนจิโร่!!!"

"ทันจิโร่เฟ้ย!!!"

คนที่ถูกเรียกชื่อผิดถึงกับต้องถอนหายใจ เขารู้ดีว่าถึงจะบอกไปแต่คนตรงหน้าก็ไม่คิดจะจำชื่อเขาจริงๆหรอก นัยน์ตาสีแดงเพลิงจ้องใบหน้า

สวยของคนตรงหน้าด้วยสีหน้าจริงจังทำให้ อิโนะสุเกะ ต้องยอมปล่อย คนขี้แยลง ไม่รอช้าเซนอิทสึจึงรีบวิ่งเข้าไปหาทันจิโร่ในทันที เมื่อเห็น

ว่าปล่อยจำเลยลงมาแล้ว จึงได้เวลาสอบสวน..

"ไหนเล่ามาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

.........

....

..

"ก็อย่างที่เล่าไปนั้นแหละ"

อิโนะสุเกะในตอนนี้สวมหัวหมูป่าเอาไว้เป็นเอกลักษณ์ประจำตัว 

"ยังไงๆ!!เจ้านี้ก็ต้องทำอย่างแน่นอน!!!"

เขาชี้ไปทางเซนอิทสึด้วยความมั่นใจคนถูกกล่าวหาจึงร้องโวยวายขึ้นมาบ้าง

"ไม่ใช่เฟ้ย!!ฉันไม่ได้เป็นคนทำที่ไปก็เห็นถุงขนมมันตกอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว"

"งั้นเหรอ!!แล้วผีตัวไหนมันทำล่ะฟ่ะ!!"

อิโนะสุเกะโต้กลับ ซึ่งเซนอิทสึก็ไม่ยอม

"ไม่รู้ล่ะอย่ามากล่าวหากันมั่วๆนะเห้ย!"

เมื่อเห็นว่าทั้งคู่เริ่มเกิดการโต้เถียงกันยกใหญ่ แน่นอนทันจิโร่จึงสั่งห้ามทั้ง2คน ทีแรกจะมีท่าทีที่จะไม่หยุดและไม่ยอมฟังที่ทันจิโร่พูด แต่ก็

ต้องโดนสายตาพิฆาตของเด็กหนุ่มหัวแดงเข้าไปการโต้วาทีจึงต้องหยุดไป

"อ่ะแฮ่ม!!"

บรรยากาศที่เงียบสงัด ภายในห้องสี่เหลี่ยมห้องเล็กที่มีคนสามคนกำลังนั่งเป็นวงกลมอยู่ ความเงียบได้เข้าปกคลุม เสียงหายใจของทั้งสามที่

ดังที่สุดแล้วในขณะนี้

"เอ่อ...ท...ทันจิโร่"

เซนอิทซึที่ทนกับความเงียบนี้ไม่ไหวเลยต้องเอ่ยปากพูดออกมาก่อน ซึ่งแน่นอนหมูบ้าจึงเริ่มโวยวายขึ้นมาบ้าง

"ตกลงเจ้านั้นเป็นคนทำใช่ไหม!!"

ทันจิโร่กอดอก ดวงตาสีเพลิงตวัดมองทั้ง2คนที่นั่งรอลุ้นคำตอบจากเขาอยู่

เฮ้อ!! เสียงถอนหายใจรอบที่ล้าน เดาว่าอายุของเขาคงจะสั้นลงอีกปีแล้ว

"เป็นยังไงทันจิโร่/โปจิโร่!!"

ทั้ง2เสียงประสานขึ้นมาโดยไม่ได้นัดหมาย ทันจิโร่ยิ้มด้วยสีหน้าว่างเปล่า

"ไม่รู้ดิ"

โครม!!! ตึง!!!

ทั้ง2ที่จู่ๆก็หงายหลังล้มลงไปโดยอัตโนมัติทั้งๆที่ไม่มีใครผลัก ไอเราก็รอลุ้นไปเหอะ!!

ทันใดนั้นเอง อิโนะสุเกะ จึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง บรรยากาศรอบตัวเริ่มมาคุ รังสีอำมหิตที่ถูกเปล่งออกมาจากหมูป่าที่เกรี้ยวกราด

"ให้ฉันสรุปง่ายๆนะ"

นิ้วมือชี้ไปทางคนหัวเหลืองที่กำลังหยัดกายตนเองขึ้นมาเช่นกัน

"เจ้านั้นแหละที่เป็นคนทำ!!!!"

"ไหงงั้นอ่ะ!!!!"

อิโนะสุเกะรีบตรงดิ่งเข้าไปหาเซนอิทสึที่ยืนตัวสั่นอยู่อย่างน่าสงสาร ทันจิโร่เองก็อยากจะห้ามเจ้าหมูบ้าพลังนี่หรอกนะแต่เชื่อเถอะมันคงจะไม่

ฟัง ทางเดียวที่จะช่วยคนที่ถูกกล่าวหาคือ หาหลักฐาน!!

"กัดฟันแน่นๆนะ"

"ม่ายอ่าววว ทานจิโร่วววว ช่วยชั้นด้วยยยย!!!"

เหมียว~

ประหนึ่งเสียงช่วยชีวิตเอาไว้ลูกแมวขนปุยสีขาวตัวหนึ่งที่เดินเข้ามาจากทางหน้าต่าง มันส่งเสียงเรียกให้คนทั้ง3หันไปมองมัน 

"โอ๋ๆเจ้าเหมียวหลงเข้ามาอย่างนั้นเหรอ?"

ทันจิโร่อุ้มเจ้าแมวขนปุยขึ้นมาในอ้อมอกเขาเกาคางให้กับมันจนดวงตาสีแดงเพลิงสังเกตุเห็นอะไรบางอย่างที่ขนเจ้าแมวตัวเล็ก

"หึ!!แมวแล้วยังไงล่ะยังไงแกก็ไม่รอดหรอก!!! ย๊าก!!"

"กรื๊ดดด ทานจิโร่ววว!!!!"

เซนอิทสึตะเกียกตะกายดิ้นรนเหมือนกับปลาขาดนํ้า 

เมื่อลองสังเกตุดูดีๆแล้ว มันคือ เศษขนมของอิโนะสุเกะ ไม่ผิดแน่!!!

หยุดก่อน!!!อิโนะสุเกะ!!

เสียงใสของทันจิโร่เรียกให้อิโนะสุเกะหยุดการกระทำกลางคันอีกรอบนึง ซึ่งตอนนี้เขาดูเหมือนจะหัวเสียเป็นอย่างมาก!!!

"อะไรอีกม่องจิโร่!!"

ทันจิโร่อุ้มลูกแมวให้กับคนใจร้อนได้ดู ซึ่งพอเขาได้เห็นเศษขนมที่ติดอยู่บนขนสีขาวกับมุมปากของมัน แสดงให้เห็นว่า 

"เจ้าแมวน้อยตัวนี้นี่แหละคือตัวร้าย!!!!"

หมัดที่ง้างจะชกเซนอิทสึก็หันมาทางลูกแมวน้อยแทนซึ่งคนที่มีจิตใจดีอย่างทันจิโร่จะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!!

"เดี๋ยวหยุด!!!!!"

แมวน้อยกระโดดลงจากอกของทันจิโร่อย่างรู้งาน มันไปเกาะที่ขาของเซนอิทสึที่กำลังยืนตาค้างแทน

"เหมียว~"

ด้วยความเร็วระดับนั้นทำให้ทันจิโร่ต้องดีดตัวเองไปข้างหน้าเพื่อไม่ให้หมัดทรงพลังของหมูบ้ามาโดนหน้าของเขา เซนอิทสึที่มองเหตุการณ์

ตรงหน้าก็ตกใจเขากระโดดเข้าไปเพื่อที่จะช่วยทันจิโร่

"ทันจิโร่!!!!!"

พลัก!!! ตุบ!!! อ่อกกก!!!

ร่างบางของเด็กหนุ่มผมแดงทับเข้ากับอกแกร่งที่ไร้ซึ่งอาภรณ์ของร่างตรงหน้าริมฝีปากบางจูบเข้ากันกับหน้ากากหมูป่า ไปเต็มๆ

"อุ๊บบ"

"O!!!O"

แน่นอนเซนอิทสึที่กระโดดเข้ามานั้นโดนหมัดของอิโนะสุเกะไปเต็ม จนนอนกลิ้งไปกับพื้น ส่วนเจ้าแมวน้อยก็กระโดดมาทับใบหน้าของคนหัว

เหลืองที่แน่นิ่งไปเรียบร้อย

เหมือนกับเวลาหยุดเดิน ทันจิโร่ที่รู้สึกตัวเป็นคนแรกจึงรีบดีดตัวออกมาจากร่างตรงหน้าในทันที ซึ่งหมูบ้าที่โดนจูบ(ที่สวมหัวหมูป่า)ใบหน้า

สวยที่อยู่ภายใต้หัวหมูป่าค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงเถือกราวกับมะเขือเทศ 

ทันจิโร่ที่นึกว่าคนตรงหน้าที่หน้าแดงจนทะลุหัวหมูป่าออกมาต้องโกรธจัดที่ไปขโมยจูบแรก(ถึงจะไม่ได้จูบโดยตรงก็เถอะ)จึงรีบขอโทษขอ

โพย 

"ขอโทษนะอิโนะสุเกะคือว่าฉัน!!"

เมื่อเห็นว่าร่างตรงหน้าสั่นไปทั้งตัว ทันจิโร่จึงรีบพูดขอโทษรัวหนักกว่าเดิมและพยามยามจะชี้แจง

ไม่ทันจะได้พูดอะไร คนตรงหน้าก็วิ่งออกไปด้วยใบหน้าที่แดงจัด พร้อมกับเสียงร้องโวยวายออกมา ทำให้คนที่อยู่บริเวณรอบข้างเปิดประตู

ออกมาด่าด้วยความเหลืออด อิโนะสุเกะหาได้สนใจไม่แถมยังชมข้าวของไปทั่วทำให้ทันจิโร่หน้าซีดเผือก

"ไม่ใช่แค่ทำเสียงดังรบกวนคนอื่น"

"นี่พวกเขาต้องโดนข้อหาทำลายทรัพย์สินด้วยใช่ไหมเนี่ย!!!!"

.....................................................................................................

Talk 

จบไปแล้วค่ะสำหรับตอนแรก ยอมรับเลยว่าเขียนแบบไม่มีพล๊อตในหัวเลยนึกอะไรได้ก็เขียนใส่ลงไปเลยค่ะTT แต่ก็จะพยายามเต็มที่นะคะ

ซึ่งตอนนี้เป็นแค่ตอนเปิดเรื่องเฉยๆยังไม่มีอะไรมากเหตุการณ์เลยจะดำเนินเร็วหน่อยๆ อยากให้เห็นโมเมนต์ที่มุ้งมิ้งกันเยอะๆน่ะค่ะ>//< 

คิดเห็นอย่าไงฝากคอมเมนต์กันด้วยนะคะ><