ทอมซ่าบ้ารักนายชาเย็น

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ..อย่าอึ่ง-*-

                        To being love~ loving To being love~

       
       เสียงเพลงที่ฉันชอบมากๆของวงimpossible (อย่าหาว่าฉันแก่นะ ฉันฟังมาจากหนังเรื่องเก๋าๆ

นะ-*-) ดังก่องอยู่ในหัวของฉันตั้งแต่โรงหนังจนถึงที่บ้าน ฉันเป็นคนออกจะเงียบๆเล็กน้อยถึงปานกลาง แต่

ถ้าใครรู้จักฉันดีแล้วจะรู้ว่าฉันไม่ได้เงียบอย่างที่ทุกคนเข้าใจเลย ฉันชื่อไมดะ ค่ะเกิดที่เมืองไทย โตที่เมือง

ไทย และคาดว่าจะไม่ออกจากประเทศไทยเป็นอันขาด เพราะครอบครัวของฉันไม่ค่อยรวยเท่าใดนัก แค่มีบ่อ

น้ำมันอยู่ที่บราซิล ธุรกิจเล็กๆที่มีสาขากระจายไปทั่วโลก และมีบ้านรวมอยู่ในประเทศไทย4หลัง ฝรั่งเศส2

หลัง นิ่วซีแลน 1หลัง และที่นิวยอร์กอีก3หลัง เหอะๆทุกคนคงคิดซินะค่ะว่านี่นะหรอที่บอกว่าไม่รวย แต่ฉัน

ไม่รวยจริงนะค่ะเพราะบ้านที่ฉันอยู่เป็นตึกแถว ฉันอยู่กับพี่สาว1คนและน้องชายอีก1คนพ่อแม่ของเรา   อ๊ะ

แน่ คุณคงคิดว่านิยายเรื่องก็คงนี้เหมือนนิยายเรื่องอื่นที่ พ่อแม่ทำงานจนตัวโก่ง และเอาแต่ส่งเงินให้ฉันกับพี่

น้องโดยที่ทิ้งบ้านไว้ให้พวกลูกๆอยู่กันเอาเอง และนั้น มันก็จริงค่ะ-*-พ่อแม่ของเราส่งเงินให้พวกเราอยู่บ้าน

กัน3คนและพวกเขาก็เอาแต่ทำงานงกๆๆอยู่ที่ประเทศต่างๆ(กำ- -*)

อ่ะ  แนะนำตัวกันเสร็จแล้ว มาเข้าเรื่องกันต่อเลยละกัน

“พี่ไมค่ะ เอิง อยากไป เที่ยวต่ออ่ะค่ะไม่อยากกลับบ้านเลยนะค่ะพี่ไม ”

สาวน้อยรูปร่างหน้าตาน่ารักในชุดกระโปรงสั้นสีชมพูหันมากอดคอเด็กสาวหน้าตาหล่อเหลา(คุณอ่านไม่ผิด

หรอกค่ะหล่อจริง>.<)

“อ่าวทำไมละ นี่บ่าย3แล้วนะถึงเวลากลับบ้านแล้วนะค่ะเอิง พี่รับปากกับแม่เอิงไว้แล้วนะว่าต้องกลับให้ตรง

เวลา ถ้าผิดเวลาแม่จะดุเอานะ”

“แงแงไม่เอานะเอิงอยากอยู่กับพี่ไมไม่อยากกลับเลย”

“ไม่เอาน่าเอิง งั้นจะให้พี่ทำอะไรให้แล้วเอิงถึงจะกลับบ้าน”

“งั้นเอาแบบนี้ละกัน”

พอพูดจบเด็กสาวก็เงยหน้าขึ้นจูบอย่างดูดดื่มกับสาวหล่อคนนั้น จนไมถึงกับอึ่งกัน

เรยทีเดียว(55+)

“ทำอย่างนี้ คงจะกลับบ้านได้แล้วนะ”

“คะ..ค่ะ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะค่ะพี่ไม บาย”

“บาย”

เฮ้อ เอาอีกแล้วเด็กสมัยนี้เป็นอะไรกันว่ะ แต่ก็ช่างเหอะ ทีนี้ต้องรีบไปหานาโอรุใกล้

จะถึงเวลานัดแล้วรีบไปดีกว่า

              ทุกคนไม่ต้องตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นะค่ะฉันเป็นสาวฮอต เอ่อ จะว่า

ไปแล้วเรียกว่าหนุ่มฮอตก้ได้นะใช่คำว่าสาวหล่อถึงจะเหมาะที่สุดนะว่ามั้ย

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อซักครู่มันไม่ใช่ครั้งแรกของฉันค่ะแต่อาจจะเป็นครั้งแรกของ

เธอ อื้มฉันเป็นสาวหล่อประจำโรงเรียนค่ะตอนแรกฉันไม่ได้เป็นสาวหล่อหรอกนะ

ค่ะฉันเป็นนักเรียนผู้หญิงธรรมดาแต่ต่างกันตรงที่มีผู้ชายมากมายมาจีบและบอกรัก

แทบจะทุกวัน   นี้ฉันไมได้หลงตัวเองนะมันเป็นเรื่องจริงแต่บทเรียนแห่งความรัก

ครั้งแรกนั้นทำให้ฉันเจ็บปวดและไม่อยากจะรักใครอีก ฉันเลยปฎิเสททุกคนที่เข้า

มาจีบฉัน ทำให้ผู้ชายทุกคนคอตกไปตามๆกัน ฉันเป็นผู้หญิงตัวสูงผมยาวเหยียด

ตรงสีดำตา สีน้ำตาล และออกจะนิสัยลุยๆมากกว่าน่ารัก

        พ่อแม่ของฉันส่งฉันมาเรียนโรงเรียนที่ดีที่สุดและใหญ่ที่สุดอีกด้วยพอเข้ามา

เรียนวันแรกฉันก้กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนไปโดยปริยาย ช่วยไม่ได้ก็คนมันสวย

นิใช่มั้ยละ55+(เริ่มหลงตัวเองแล้ว) แต่แล้ววันหนึ่งฉันกับมาเรียเรียนวิชาตัดเย็บอยู่

แล้วเราก้เล่นกัน

“ไมเอาของฉันมาให้เลยนะเทออย่าแกล้งฉันซิ เทอส่งแล้วแต่ฉันยังไม่ได้ส่งนะ เอาผ้าพันคอของฉันคืนมา

เลย”

“55นี้หรอที่เรียกว่าผ้าพันคอฉันว่าผ้าขี้ริ้วมากกว่าละมั้ง”

“นี่ไม ฉันไม่เล่นแล้วนะเดี่ยวส่งไม่ทัน เอามา”

สาวน้อยรูปร่างสูงโปร่งพอพอกับไมหยิบกรรไกรตัดผ้าขึ้นมา ผมหยักโศกสีน้ำตาล

ปากเรียวบาง ตาสีดำขลับ หน้ารูปไข่ของเทอทำให้ชายหลายคนใจละลายกันเลยที

เดียว(ยังไม่เลิก-*-)

“เออๆเอาไปก้ได้ไม่เห็นต้องเล่นของมีคมเลยอ่ามาเรีย”

ไมพูดด้วยสีหน้ากล้าๆกลัวๆและส่งผ้าพันคอคืนให้

“ก็แค่เนี่ย ”

มาเรียพูดด้วยสีหน้าของผู้ชนะ

“โด่ แน่จริงก้อย่าใช้อาวุธดิยัยถึก”

ชิ้งๆ มาเรียหยุดการกระทำทั้งหมดและหันมามองไมอย่างช้าๆด้วยสายตาอาคา

ตแล้วชูกรรไกรขึ้น

“ว่าไงนะ”

ไมหน้าถอดสี และถอยหลังไปเรื่อยๆจนติดกำแพง

“ฮือฉันผิดไปแล้วมาเรียขอโทษน้า อย่าโกรธกันเลยน้า”

มาเรียไม่ฟังคำพูดของไมแล้วพุ่งใส่ไมทันที มาเรียเข้าประกบไมในระยะประชิด

และก้มลงไปกระซิบข้างหูไมว่า

“ฉันล้อเล่น อิอิ”

“- -* แงๆมาเรียอ่าฉันกลัวจริงนะเนี่ย”

“เอาน่ารักนะเด็กโง่อย่าโกรธกันเลยอิอิ”

ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่นั้นเพื่อนคนหนึ่งวิ่งมาชนมาเรียอย่างแรงจนทำให้

กรรไกรที่อยู่ในมือของมาเรียพลาดไปตัดผมของไมเข้า

ฉึก!!

...>o<

...- -*

ทุกคนในห้องO_O!!!

“เอ่อ...ไม.ฉันขอโตดดดดด”

“-*- ..ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เจอกัน”

พอไมพูดจบเธอก็เดินออกจากห้อง ออกจากตึก และออกจากโรงเรียนไปเลย

วันต่อมาไมกลับมาพร้อมกับผมทรงใหม่ที่ทำให้ตัวเธอดูเท่มากกว่าน่ารักเยอะมากมาย และนั้นก็ทำให้ผู้หญิง

หลายคนกรี้ดกร้าดกันใหญ่ ซึ้งต่างจากผู้ชายที่มองเธออย่างอาลัยอาวรณ์(Teen)และตะลึงงันจนบางคนถึง

กลับเป็นลมกันเลยทีเดียว(- -*)

“เธอ ไปทำผมทรงอะไรมาน่ะไม”

ยูอิพูดพร้อมกับทำหน้าตกใจสุดขีด

“ร้อน”

นี่คือคำตอบสั่นๆจากผู้หญิงที่ชื่อไมค่ะ

 การย้อนเวลาหาจิ๋นซี(เกี่ยวกันมั้ย-*-)ก็จบแต่เพียงเท่านี้

ขอขอบคุณทุกคนและสวัสดีคร๊ะบลูค่ะนักเขียนมือใหม่คร้า