ตอนที่ 9 : -Painful love ตอนที่6-
6
ตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้ ธอร์แวะเวียนมาหาเขาบ่อยมาขึ้น บางครั้งก็มาแค่นั่งพักสายตาในห้องคุมขังนี้เฉยๆ ทั้งๆที่ภายในแอสการ์ดมีสถานที่สวยงามอยู่มากมายแต่ธอร์เลือกที่จะมาเติมพลังให้กับตัวเองในคุกแห่งนี้
เขากำลังจะเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ
ธอร์ลืมตา แววตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ช่วงนี้มักมีแต่ความดุดัน หันไปมองคนข้างกายที่กำลังหลับลึกจนได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอ
เวลาหลับเจ้าช่างดูไร้พิษสงยิ่งนัก..
มือใหญ่เคลื่อนๆช้าหวังจะลูบเส้นผมสีดำขลับ และเมื่อได้สติ ธอร์รีบชักมือกลับ
ช่วงนี้เขาอ่อนโยนให้กับโลกิมากเกินไปแล้ว เกรงว่าถ้ามากไปกว่านี้นักโทษในอาณัติจะได้ใจและใช้วาทะศิลป์ของตนอ้อนวอนให้ปล่อยเขาไปทำลายเมืองต่างๆอีก
และเมื่อร่างเล็กขยับตัว ธอร์ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงรีบหลับตาลงทันที
โลกิลืมตาขึ้นมาเพราะแสงสว่างที่บ่งบอกว่านี้สายมากแล้วแลพลิกตัวไปก็พบกับธอร์ที่หลับอยู่บนเตียงของเขา
เมื่อเห็นท่านอนของธอร์แล้วโลกิเกรงว่าคนใจร้ายจะไม่สบายตัวนัก โลกิขยับตัวช้าๆเขาไปใกล้ๆ ธอร์ มือน้อยๆเคลื่อนเข้าไปใกล้ศีรษะของคนที่หลับหวังจะย้ายให้นอนลงมาบนหมอนดีๆ
แต่ในขณะที่กำลังจะเอื้อมไปถึงนั้นมือน้อยๆก็ถูกรวบไปด้วยมือของคนที่แกล้งหลับไปก่อนแล้ว
"จะลอบฆ่าข้ารึไง"
"ข้าเปล่า.."
"โกหก"
"ข้าหาดะ.." กำลังจะกล่าวปฎิเสธ แต่คนที่มองเราในแง่ลบไปแล้วก็ไม่ควรที่จะไปต่อปากต่อคำด้วย
เพราะเจ้ามองข้าไม่ดีไปแล้ว ถ้าข้าพูดไปก็แลจะเป็นการแก้ตัวเปล่าๆ
"เอาเถอะ"
เมื่อเห็นสีหน้าที่สลดลงของโลกิ ธอร์จึงปล่อยข้อมือเล็กและทำทีว่าไม่ติดใจเอาความอะไร
จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องขังเสียดื้อๆ เพราะกลัวว่าตนจะเผลอใจอ่อนปลอบโยนโลกิให้ได้ใจอีก ตัดใจเสียแต่ต้นลม สู้เดินหนีออกไปจากจรงนี้เลยเสียยังดีกว่า
ตลอดเดือนที่ผ่านมา ธอร์ยังคงมาหาโลกิอยู่เรื่อยๆ เหมือนจะใจดีกับเขาขึ้นแต่ก็ยังคงเย็นชาต่อเขาเสมอ
ธอร์กลายเป็นคนที่ยากแท้หยั่งถึงสำหรับเขา ถ้าเป็นเมื่อก่อนมันต้องเป็นโลกิสิที่ยากต่อการคาดเดา และนี่ทำให้โลกิเข้าใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาธอร์คงระแวงเมื่ออยู่ใกล้เขาเป็นแน่
และนี่ก็เป็นอีกคืนที่ธอร์มิอาจห้ามใจต่อการมาหาโลกิได้ รู้ตัวอีกทีสองเท้าก็นำพาร่างตัวเองมาอยู่หน้าห้องขังเสียแล้ว
สองมือผลักประตูออก และพบกับโลกิที่มองดวงจันทร์อยู่ที่ริมหน้าต่าง
โลกิมองกลับไปตามเสียงประตูดัง พบกับสายตาเยือกเย็นที่กำลังมองมาทางเขา
ดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ..
หากเป็นเมื่อก่อนสายตาที่ได้รับมาจากพี่ชายคงมีแต่ความอบอุ่นและเปลี่ยมล้นไปด้วยความรัก แต่บัดนี้มันหลงเหลือแต่เพียงความว่างเปล่าและเย็นชาจนกัดกินไปทั่วทั้งหัวใจของโลกิ
แค่นี้คงเพียงพอต่อเหตุผลที่ธอร์หมดซึ่งความรักต่อเขา
"มาหาข้า"
ธอร์ที่ถือวิสาสะนั่งลงบนเตียงของโลกิว่าด้วยน้ำเสียงเรียบ
โลกิเดินเข้าไปนั่งลงบนเตียง เว้นพื้นที่ให้ห่างจากคนป่าเถื่อนไว้ ธอร์เห็นดังนั้นจึงอยากแกล้งคนตัวเล็กอีก
"ขยับมา"
".."
"เร็ว"
สุดท้ายก็ต้องทำตามคนที่เหนือกว่า
"นอนลงมาบนเตียง"
".."
"อย่าให้ข้าต้องพูดซ้ำสอง"
"!!”
พลิกร่างให้คร่อมเหนือร่างที่เล็กกว่า ทำเอาโลกิเบิกตากว้างและนั้นทำให้ธอร์พึงพอใจได้เป็นอย่างดี
"ข้าแค่เอาหนังสือมาให้"
ธอร์พลิกร่างออกเอื้อมมือไปหยิบหนังสือที่วางไว้หัวเตียงยื่นให้โลกิ โลกิเผลอเอียงคอเพราะความสงสัยไม่ได้
นี่ธอร์นำหนังสือมาให้เขาอ่านรึ?
ตลอดเวลาที่ถูกขังอยู่ในคุกแห่งนี้โลกิไม่มีแม้แต่หนังสือให้อ่านยามว่างเลย ห้องนี้ว่างเปล่าไม่มีอันใดให้จรรโลงใจเลย
และความดีใจทั้งหมดก็ถูกลบไปด้วยประโยคทำร้ายจิตใจที่ออกมาจากปากคนที่ตนรัก..
"อย่าดีใจไปหล่ะ ข้าแค่เห็นนางกำนัลใกล้จะทิ้งมันแล้วต่างหาก เห็นมันคล้ายเจ้าที่ไร้ค่าและเป็นขยะ"
".."
เมื่อว่าจบธอร์ก็อยากจะตบปากตนเองแรงๆสักที เพราะความปากหนักและทิฐิทำให้ประโยคที่ไม่ได้กลั่นกรองผ่านสมองถูกส่งออกไปทำร้ายจิตใจคนฟัง
ธอร์ไม่กล้าแม้แต่จะหันหน้าไปมองโลกิ และเมื่อความสนใจต่อคนข้างๆมันมีมากกว่า ธอร์จึงตัดสินใจหันกลับไปมองคนตัวเล็ก
โลกิกำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออย่างจริงจัง
โลกิยิ้ม
แต่น้ำตาของโลกิกำลังหลั่งไหลอย่างหนัก
สองมือน้อยๆกำหนังสือแน่น สายตาจดจ้องไปทุกตัวอักษรแม้น้ำตาจะทำให้การมองเห็นนั้นพร่ามัว
รอยยิ้มที่สมเพชเพชตัวเองยิ้มเบาๆที่มุมปาก
แต่ในใจตอนนี้มันรวดร้าวเหมือนกับแก้วที่แหลกสลาย
สำหรับธอร์เขามันคงเป็นแค่สิ่งต่ำช้า น่ารังเกียจสินะ แค่คิดน้ำตาใสยิ่งไหลทะลักออกมาเหมือนไม่มีทีท่าจะหยุด
"โลกิ"
เมื่อเห็นทีท่าของโลกิ ธอร์ก็เผลอเรียกชื่อโลกิโดยไม่รู้ตัว
"โลกิ เลิกอ่านก่อน"
แต่ร่างบางก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดอ่าน มือน้อยๆเปิดหนังสือไปอีกหนึ่งหน้าแม้ร่างกายจะสั่นไปหมดทั้งตัว
หมับ
สุดท้ายก็เป็นธอร์ที่ทนไม่ไหว จัดการดึงหนังสือในมือร่างบางมาปิดวางไว้ข้างตัว แต่โลกิก็ยังไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง ใบหน้าหวานยังคงก้มหน้าลงเช่นเดิม
และนั่นทำให้ธอร์รู้สึกแปลกๆในใจอีกครั้ง เขาไม่อยากจะยอมรับว่ารู้สึกผิด แต่รู้ตัวอีกทีมือหนาก็คว้าตัวโลกิเข้ามากอด เกลี่ยน้ำตาที่ดวงตาสีมรกตเบาๆ
"ฮึก ข้าทราบซึ้งใจมาก"
".."
"อย่างไรก็ตาม แต่เจ้าก็ยังนึกถึงข้าด้วยการนำหนังสือมาให้ ฮือ"
โลกิร้องไห้โฮ ตัวสั่นจนผู้ที่กอดอยู่รู้สึกได้
ไม่มีคำขอโทษ ไม่มีคำปลอบโยน
ธอร์เพียงแค่ดึงโลกิเข้ามาจูบ จูบครั้งนี้นุ่มนวลและอ่อนหวานกว่าครั้งไหนๆ ลิ้นใหญ่กวาดเข้าไปทั่วทั้งโพรงปากของโลกิ
หวังว่านี่จะเป็นการขอโทษจากตัวข้าได้..
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
พี่ธอร์ อ่อนโยนกับน้องมั่งจิๆๆๆ
อ่าน NC ไม่ได้ง่าาาา T^T
เจ็บมาก ปวดใจมาก สงสารยัยน้อง น้อยใจจนร้องไห้ตาพร่าหมดแล้ว โอยลูกสาวแม่ มานี่ธอร์ มาให้แม่เอาโยเนียร์ฝาดปากสักทีมา ????
สงสารโลกิอะแงงง น้ำตาไหลเลย แต่งดีมากค้าบบบ รู้สึกกินใจไปกับโลกิด้วยเลยย
ฮรืออออ ปวดใจเลยยย
ฮือออ เจ็บปวดใจ