Story of Thorki [Thor x Loki]
ตอนที่ 22 : - Painful love ตอนที่17 -
แก้คำผิดแล้ว!
คอมเม้นท์หายไปเลยไม่มีคนอ่านแล้วใช่ไหมคะ //ร้องไห้
“จะให้ข้าทำยังไง..”
“เข้าใจ ฮึก..ข้าหน่อยเถอะท่านพี่”
“...”
“ข้าเจ็บจนจำ เพราะทุกครั้งที่ท่านทำเหมือนจะอ่อนโยน ท่านก็จะกลับมาทำร้ายข้าให้เจ็บอีก ฮึก” โลกิกล่าวทั้งน้ำตา สองมือน้อยปาดตาที่บวมช้ำจากการร้องไห้ เสียงสะอึกสะอื้นนั้นทำให้ใจของธอร์เจ็บยิ่งกว่าสิ่งใด
เขาเคยทำร้ายคนตรงหน้านี้ไปได้ยังไงได้ยังไงกันนะ..
“แต่ข้าอยากดูแลเจ้ากับลูก..”
“ข้าดูแลตัวเองได้ อึก กลับไปเถอะท่านพี่”
“ไม่ได้ เจ้าต้องการคนดูแล!”
“ข้าก็ดูแลตัวของข้าเองมาตั้งนานอยู่แล้ว ท่านพึ่งจะมาอยากดูแลข้าทำไมตอนนี้!”
“โลกิ...”
“ฮึก กลับไปเลยนะ”
เพราะไหล่เล็กที่สั่นไหวอย่างรุนแรง ธอร์จึงอดใจไม่ไหวที่จะเดินเข้าไปกอดอีกครั้ง โลกิทั้งทุบทั้งกรีดร้องให้พี่ชายออกไป แต่ธอร์กลับกอดโลกิไว้แน่นราวกลับกลัวจะหายไปไหนอีกครั้ง
“ธอร์!!”
เสียงเรียกและแรงฉุดจากบาร์ตั้นเรียกสติธอร์อีกครั้ง บาร์ตั้นผลักธอร์ออกแล้วง้างธนูเอาไว้ ในขณะที่คนเป็นภรรยาก็ปลอบโลกิอยู่ด้วย
“นายกลับไปเถอะเพื่อน”
“แต่บาร์ตั้น..นั้นลูกเมียข้า”
“ไม่มีใครทำร้ายคนที่เรารักได้ลงหรอก”
ธอร์สลดลง นี่สินะที่เรียกกันว่าเวรกรรม..
ขอร้อง ให้เขาได้อยู่กับโลกิเถอะนะ...
“ข้าขอร้อง ข้ารักเจ้า!” ธอร์ตะโกนเรียกโลกิ สองขาทรุดลงมากับพื้น
“เจ้าชอบให้ข้าก้มหัวให้ใช่ไหม ยอมแล้วข้ายอม” เสียงสั่นๆของธอร์ดังขึ้น หัวของเขาค่อยๆก้มลงมา น้ำตาที่ไหลให้กับแค่โลกินั้นหยดลงพื้นจนห้ามไม่ได้ เขายอม ยอมทำทุกอย่างเพื่อโลกิ
“หนุดนะ ฮึก อย่าทำ!!” โลกิตะโกนขึ้น สองข้ารีบเดินไปผลักธอร์ให้เงยขึ้น
“ฮึก ข้าไม่ต้องการมันแล้ว ฮือ”
“อย่าร้อง เดี๋ยวจะปวดหัวเอานะ” ธอร์ว่า
“ฮึก”
“ข้ากลับไปไม่ได้ เพราะข้าจะอยู่ดูแลเจ้า และเจ้ารู้ดีว่าไม่มีสิ่งใดห้ามข้าได้”
จังหวะนั่นโลกิรู้สึกหน้ามืดขึ้นมา อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เขาเครียดมากและวันนี้ก็ร้องไห้ไปเสียจนปวดหัว ร่างเล็กโงนเงนจะล้ม ก่อนที่จะมีมือใหญ่รีบเขามาประครองไว้
“เจ้าเป็นยังไงบ้าง” ธอร์ถามหลังจากที่พาโลกิมานอนที่เตียง
ผ่ามือใหญ่ลูบหัวโลกิช้าๆ พร้อมกับสีหน้าที่กังวล
“ข้ามึนหัว อยากนอน...”
“ถ้านั้นจงนอนสะนะ” ธอร์รีบจัดที่นอนให้โลกิพร้อมกับห่มผ้าผืนหน้าให้ ลูบหัวคนบนเตียงเพียงหวังจะบรรเทาอาการของโลกิได้
ทุกเหตุการ์ณอยู่ในสายตาครอบครัวบาร์ตั้นตลอด ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง
“ฉันจะไม่ขัดขวางนายถ้านายอยากจะดูแลโลกิ” บาร์ตั้นว่า
“ขอบใจเจ้ามากบาร์ตั้น”
“แต่นั้นมันก็ขึ้นอยู่กับโลกิแล้วว่าเขาอยากให้นายดูแลเขาในระดับไหน”
“เมียฉันบอกว่าช่วงนี้โลกิดูเศร้าไป...”
“อืม” ธอร์พยักหน้ารับ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นจากตัวเขาเองทั้งสิน
“ถ้านายดูแลเขาได้มันก็คงดี”
“ฉันรู้ว่าโลกิยังไม่พร้อมกลับไปแอสการ์ดแน่นอนเพราะเหตุผลที่นายก็คงรู้ เพราะฉะนั้นฉันไม่ห้ามถ้านายกับโลกิจะอยู่ที่นี้”
“ข้าผิดเอง...”
“ก็ใช่ไง ถึงเราจะเป็นเพื่อนกันก็ใช่ว่าฉันจะเข้าข้างนายนะ”
“หึ ข้าดีใจที่เจ้าเลิกโกรธโลกิ”
“เอาจริงๆเขาก็ไม่ได้แย่ เขาแค่เป็นเด็กมีปัญหาเท่านั้น” บาร์ตั้นยิ้ม
โลกิค่อยๆลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เห็นคือธอร์ยังคงกุมมือเขาไว้แน่น
“เป็นยังไงบ้าง เจ้าปวดหัวหรือปวดท้องรึเปล่า”
โลกิส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“ถ้าอย่างนั้นก็ลุกขึ้นมากินอะไรสักหน่อยนะ”
“ท่านพี่...”
“อย่าพึ่งพูดอะไรเลยกินข้าวก่อนนะ”
สุดท้ายแล้วโลกิก็ถูกอุ้มด้วยร่างใหญ่ โลกิก้มหน้าชิดอกเพราะไม่รู้จะมองหน้าไปทางไหน ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกวางที่เก้าอี้
“มีแต่ของที่เจ้าชอบ”
โลกิมองอาหารบนโต๊ะ เข้าไม่หิวแต่ก็ต้องฝืนกินเพราะลูกในท้อง
“เราควรทำข้อตกลงกันนะโลกิ”
“ไม่ว่ายังไงข้าก็จะอยู่ดูแลเจ้า ถ้าเจ้าไม่ต้องการอย่างน้อยก็ให้ข้าดูแลเจ้าแบบห่างๆ”
“...”
“เจ้าจะให้ข้าทำอะไรให้ก็ได้ยกเว้นให้ห่างจากเจ้า...”
“...”
“ให้ข้าได้ดูแลเจ้ากับลูกเถอะนะคนดี...”
“...กะ..ก็ได้ แต่ท่านต้องทำตามที่ข้าสั่งทุกอย่าง”
อย่าหวังอะไรง่ายๆ เพราะฉันไม่ให้น้องยอมแกง่ายๆหรอก!!!! ฮ่าๆๆๆ
กลับมาแล้วจ้าาาา มีปัญหาเยอะมากช่วงนี้ หวังว่ายังจะมีคนติดตามอ่านกันอยู่นะคะ
ฝากเม้นท์กันเยอะๆนะคะ จะได้มีกำลังใจต่อไป
#เจ็บปวดthorki
ทวงฟิคได้ที่ twitter:@blueberrene
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
น้อง อย่ายอมนะค่ะ !!! แต่จริงๆ ก็คือ ยอมตั้งแต่หน้าประตู แล้วค่ะ
โยสยย คนดี ขแงพี่ทอนี่เเบบบบบบ แง
สู้ๆนะค่ะชอบเรื่องนี้มาก
ฮรือออมันหน่วงอ่ะะะ
เรื่องนี้แรกๆอ่านแล้วปวดตับจริงๆ~ และก็หายไปนานจนคิดว่าไม่มาต่อแล่วนะเนี่ย ตอนที่(เผลอ)กด เข้ามาดู งง ทำไมตอนมันเยอะขึ้นว่ะ พอดูดีๆแล้ว..............ดีใจมากเลยที่มาต่อแล้ว!! อย่างน้อยตอนล่าสุดก็ไม่ได้ค้างคาอะไรมาก งานดีๆ
ต่อเถอะนะคะไรท์ ใจน้องจิขาด????
ปล.ยังมีคำผิดอยู่บ้างนะคะ
แต่งต่อๆ