Story of Thorki [Thor x Loki]

ตอนที่ 19 : -Painful love ตอนที่ 15-

15

 

  ตอนนี้อายุครรภ์ของโลกิก็ได้สามเดือนเข้าไปแล้ว ลอร่าแวะเวียนมาช่วยดูแลเขาเสมอ โลกิแพ้ท้องจนน่าเป็นห่วง บาร์ตั้นถึงกับบอกให้ลอร่ามานอนเป็นเพื่อนโลกิ เทพเจ้าตัวน้อยก็แสนเกรงใจ พูดจนไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว สุดท้ายจึงต้องยอมสามีภรรยาคู่นี้

   "วันนี้มีแต่ของบำรุงดีๆทั้งนั้นเลยนะ ลุกขึ้นมาทานเร็วโลกิ" ลอร่าบอกโลกิที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาริมหน้าต่าง

 

  นวนิยายรักแสนหวานของลอร่าถูกโลกิปิดแล้ววางไว้บนโต๊ะรับแขก เขาไม่ค่อยอ่านนิยายรักเสียเท่าไหร่ ไม่สิโลกิแทบไม่แตะนิยายเลยต่างหาก ตอนอยู่แอสการ์ดโลกิอ่านแต่ตำราเรียนที่ธอร์ชอบบอกว่ามันน่าเบื่อ

 

 แต่โลกิคิดว่าคนเราควรลองเรียนรู้อะไรอีกหลายอย่าง การเริ่มต้นอ่านสิ่งใหม่ๆก็คงดีนะ

  แค่คิดก็คิดถึงธอร์อีกแล้ว..

  เจ้าจะอยู่ในทุกหัวข้อบนความคิดของข้าเลยรึไงนะ...

   "มัวแต่คิดอะไรอยู่ ลุกขึ้นมาทานอาหารเช้าเร็ว"

   "ไปแล้วหน่า อย่าบ่นกันสิ"

   "เร็วคุณแม่มือใหม่ น้องในท้องคงหิวแล้วนะ"

อีกเรื่องตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ เขาสนิทกับลอร่า เป็นเพื่อนที่จริงใจต่อเขาโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน บาร์ตั้นนี่โชคดีเสียจริง 

 ส่วนนาตาชาก็พึ่งมาหาเขาเมื่ออาทิตย์ก่อน เห็นว่ามาจับพวกไฮดร้าในตัวเมืองหลวง 

  เพราะฉะนั้นเธอจึงหนีบทั้งคุณปู่ในร่างหนุ่มหรือกัปตันอเมริกาของทุกคน ล่าสุดมีคนใหม่ในทีมที่ติดสอยมาด้วย มนุษย์แมงมุมปีเตอร์ ปาร์กเกอร์ เจ้าเด็กนี่น่ารักถึงจะพูดมากไปหน่อยแล้วก็ชอบมาเกาะแกะโลกิ แต่เขาก็ชอบไอเด็กนี่นะ

   "แล้วเป็นยังไงบ้างช่วงนี้ เหงาหรือเปล่า"

   "ไม่หรอก" โลกิยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า

  โลกิไม่เหงาที่่นี้อยู่สบายมาก แต่เขาคิดถึงธอร์ จิตใจของเขามันเศร้าเพราะเอาแต่คิดถึงธอร์

  จะไม่มาหากันจริงๆหรอ

  เกลียดกันแล้วจริงๆใช่ไหม

 เขาควรจะเดินต่อไปข้างหน้า ควรจะลืมคนที่เอาแต่ทำร้ายเขาแต่ทำไมมันกลับทำไมได้เสียที

   "เฮ้โลกิคุณน้ำตาไหล"

   "อ่า ให้ตายสิ" โลกิไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าน้ำตาไหล เขาใช้มือปาดมัน

อย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับเงยหน้าหันไปยิ้มให้ลอร่า

   "เฮ้ มานี่มา" ลอร่าดึงโลกิเข้ามากอดหลวมๆ

   "ฮึก ข้าคิดถึงเขาจังลอร่า" ลอร่ายิ่งสงสารโลกิเข้าไปใหญ่ เธอใช้มือลูบผมโลกิไปปมาเบาๆ

   "ฉันเชื่อว่าเขาก็ต้องคิดถึงคุณด้วยเหมือนกัน"

   "แต่เขาไม่มาหาข้าเลย"

   "ทุกอย่างมีเหตุผลหน่าโลกิ ยิ่งคุณหนีเขามา เขาอาจจะกำลังตามหาคุณอยู่ก็ได้"

   "ฮือ จริงหรอ"

   "จริงสิ แล้วนี่ยังไงหนีเขามาแต่ดันอยากให้เขามาเจอสะงั้น"

   "ฮึก อือ" โลกิพยักหน้าแรงๆ ตอนนี้ลอร่ามองว่าโลกิเหมือนเด็กน้อยคนนึง ลอร่าเกลี่ยปอยผมที่ปิดหน้าโลกิ แล้วลูบหัวเบาๆ

   "โอ๋ๆไม่ร้อง เดี๋ยวลูกขี้แยตามนี่แย่เลยนะ"

  

   "ฮึกๆ"

  

  "ยังอีก เดี๋ยวร้องไห้มากๆแล้วคุณหมอพ่อมดมาหาหรอกนะ"

 

  "ฮึก ไม่ร้องแล้ว"

   "เก่งมาก หยุดร้องแล้วทานข้าวนะ เดี๋ยววันนี้ไปเดินสวนดอกไม้กันไหม"

   "อือๆ" โลกิยิ้มร่า

  ทางด้านของเทพเจ้าสายฟ้า ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดถึงโลกิจนไม่ตามหาผู้เป็นที่รัก แต่เพราะโอดินและฟริกก้าคอยเฝ้ามองเขาอยู่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะอยู่เฉย ธอร์ให้เหล่าทหารที่ไว้ใจได้ช่วยกันตามหาโลกิในโลกอื่นๆที่อยู่ภายใต้การปกครอง

   เขาไม่อยากจะทำอะไรอีกแล้วถ้าหาโลกิไม่พบ ถ้าเขาไม่มีหัวใจเขาจะใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างไร

 

 ภายในท้องพระโรง โอดินและฟริก้ากำลังนั่งคุยกัน ธอร์มองว่าพ่อแม่ของเขาเป็นคู่ที่น่ารักที่สุด ความรักของทั้งคู่ไม่เคยลดลงเลยตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้

   "อ่าวธอร์" ฟริกก้าเรียก ผู้เป็นแม่เดินเข้ามาหาลูก สองมือจับแขนลูกชายเบาๆ

   "ข้ามีเรื่องอยากจะบอกพวกท่าน" สีหน้าธอร์จริงจังเสียจนฟริกก้าต้องละสายตาไปมองโอดิน

   "ข้าไม่ขอรับตำแหน่งกษัตริย์"

   "ธอร์!" เป็นเสียงของโอดินที่ตวาดขึ้น

   "ข้าทำไม่ได้ ข้าเป็นกษัตริย์ที่ดีไม่ได้"

   "ทำไมถึงพูดแบบนั้นหล่ะลูก" ฟริกก้าว่า

   "ช่วงที่ผ่านมาข้าไม่มีแม้แต่จิตใจที่จะทำอะไร ข้าไม่มีความสามารถพอที่จะคุมสติอารมณ์ได้ ข้าไม่ดีเอง" ธอร์ทรุดลงกับพื้น น้ำตาค่อยๆไหล

   "ข้าทำไม่ได้ ข้าคิดถึงแต่โลกิ คิดถึงจนไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว ท่านแม่"

   "ไม่ร้องนะลูก" ฟริกก้าหันไปมองโอดินทั้งน้ำตาที่คลอเบ้า คนเป็นแม่ไม่อยากเห็นลูกเจ็บปวด 

   "ธอร์ โอดินสัน เป็นถึงว่าที่กษัตริย์อย่ามาร้องไห้แบบนี้"

   "ถ้าท่านแม่หนีท่านไป ท่านจะเป็นแบบข้าหรือไม่ท่านพ่อ"

   โอดินเงียบ ไม่ใช่ว่าเขาไม่สงสารลูก แต่เขาอยากจะให้บทเรียนที่ดีกับลูกมากกว่า

   "แต่ข้าไม่เคยทำแม่ของเจ้าเจ็บ"

   "..."

   "ข้าจะมั่นใจได้ยังไงว่าเจ้าจะไม่ทำให้โลกิเสียใจอีก"

   "ข้ารู้ตัวแล้ว ข้ารู้ว่าข้าขาดโลกิไม่ได้ ข้าเหมือนขาดดวงใจ ข้าทรมาณ"

   "รู้ก็ดี โลกิทรมาณมากกว่าเจ้าอีกร้อยพันเท่า"

   "ข้าของร้อง ให้ข้าเจอโลกิข้าจะไม่ทำให้พวกท่านผิดหวัง"

   "อย่าบอกว่าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง เจ้าจะต้องไม่ทำให้โลกิผิดหวังต่างหาก" โอดินว่า 

   "ข้าสัญญา ข้ารู้แล้วว่าข้ารักโลกิ"

 โอดินถอนหายใจ เขาหันไปมองตาฟริกก้าแล้วพยักหน้าเบาๆ

   "โลกิอยู่บนโลก เขาอยู่กับเพื่อนๆเจ้านั้นแหละ" ฟริกก้า

เอาล้าวววว จะมาโลกล้าววว

อยากเป็นลอร่า เหมือนเป็นคุณแม่คนที่สองของน้องกิเลย งื้ออ

ภาษาของเราเรียบๆหน่อย เราจะพยายามพัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆนะคะ

เม้นท์กันหน่อยนะ ขาดคนเม้นท์ก็เหมือนขาดใจแบบที่พี่ธอร์ขาดโลกิไม่ได้เลยย

twitter @blueberrene

#เจ็บปวดthorki