Story of Thorki [Thor x Loki]

ตอนที่ 15 : -Painful love ตอนที่11-

   

   อ่าน! **ขออธิบายก่อนว่าเรื่องนี้เกิดหลังสงครามและโลกิไปอยู่ฝ่ายตัวร้าย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ในสงครามแรคนารอคโลกิอยู่ฝ่ายธอร์และช่วยแอสการ์ด โลกิกอดและบอกรักธอร์ จึงทำให้ธอร์เสียใจเพราะคิดว่าโลกิโกหกทั้งหมดบวกกับสงครามที่ผ่านมาทำชาวแอสการ์ดตายไปมากธอร์จึงโกรธเข้าไปอีก แต่โลกิทำไปเพื่ออะไรต้องรออ่านกันนะคะ เขาใจความรู้สึกพี่ท่อกันด้วยน้า เขาเจออะไรมาเยอะเลยเสียใจมากๆ แอบเสียใจที่เขียนให้ผู้อ่านไม่เข้าใจ ฮืออ 

11

  ว่าจบร่างใหญ่ก็อาศัยพละกำลังที่มากกว่าของตนคร่อมคนที่อ่อนแอกว่าไว้ มือใหญ่รวบสองมือน้อยไว้ด้วยมือเดียว สายตาวาวโรจ์นที่มองจ้องมามีเพียงความโกรธเคืองที่แฝงไปด้วยความรู้สึกเจ็บใจภายในส่วนลึกในใจ ลึกเสียจนโลกิไม่สามารถรับรู้..

  สูดดมขบเม้มไปทั่วทั้งคอระหงส์ แม้จะไม่รุนแรงเหมือนครั้งแรกที่เจอแต่ทว่าก็ไม่ได้เบาแรงเช่นกัน โลกิพยายามส่ายหน่าหนี เอ่ยคำขอร้องหวังว่าพี่ชายจะหยุด แต่มันก็ดูเหมือนจะเป็นความหวังลมๆแล้งๆ

  

แหวกสาบเสื้อเผยให้เห็นผิวขาว มือหนาเค้นไปทั่วทั้งกายบางนั้น 

   "ท่านพี่ฟังขะ.."

   "หุบปาก!"

   "ถ้าอยากให้ข้าฟังเจ้าก็เก็บเสียงไว้แค่ครางเถอะ ข้าไม่อยากฟังคำอื่น" 

น้ำเสียงที่รุนแรงดุดดั่งสายฟ้าฟาดยามค่ำคืนที่ฝนตก 

  เพียงเท่านี้โลกิก็รับรู้ได้ถึงชะตากรรมของตนเอง เขาทำท่านพี่ผิดหวังหลายต่อหลายครั้งจึงไม่แปลกที่ครั้งนี้ท่านพี่จะไม่ไว้ใจของเขา..

  เสียงร้องดังขึ้นเมื่อธอร์ดันตัวเข้าไปกลางตัว สองมือจิกเข้าที่ไหล่กว้างเพื่อระบายความรู้สึก 

  อ้อนวอนให้อสูรร้ายในคราบเทพเจ้าให้เบาลง ไม่ได้เพื่อตนเองแต่เพื่อลูกน้อยในครรภ์นั้น โลกิยังไม่กล้าบอกเรื่องลูกให้ธอร์รู้เพราะเกรงว่าธอร์จะไม่เชื่อและทำร้ายเขาอีก เขาไม่ได้ห่วงตนเองแต่เป็นห่วงเด็กในท้องเสียมากกว่า..

  เสียงครางของโลกิเรียกความรู้สึกของธอร์ได้เป็นอย่างดี เทพเจ้าสายฟ้าเร่งจังหวะเพิ่มไปเรื่อยๆ รอบแล้วรอบเล่าราวกลับพายุที่ไม่มีวันหยุด

  ความรู้สึกครั้งสุดท้ายที่จำได้มีเพียงแววตาวูบหนึ่งของธอร์ที่แสดงความเจ็บปวดกับคำพูดกัดกร่อนจิตใจ

   "ข้าเกลียดเจ้าและจะไม่มีวันเชื่อคำพูดของเจ้าอีก"

 ก่อนที่จะสลบไปและหวังจะไม่ขอตื่นขึ้นมาพบความจริงอีกเลย..

   เมื่อเสร็จกิจ ธอร์ไม่แม้แต่จะหันมามองคนข้างกายอีกเลย เขาเพียงแต่เดินออกมานอกห้องปล่อยให้คนที่โดนกระทำนอนสลบไสลไป 

  ไม่แม้แต่จะสนใจผู้ใด ธอร์เพียงแต่ก้าวท้าวไปเรื่อยๆจนถึงป่าที่หลังพระราชวัง

  ไกลพอที่จะไม่มีผู้ใดเห็นน้ำตาของเขา..

  น้ำตาที่แม้แต่ตอนเลิกกับเจน ฟรอสเตอร์ยังไม่มีสักหยดกลับไหลราวกับไม่มีวันหยุดได้เพียงเพราะโลกิ 

  ไม่ส่งแม้แต่เสียงสะอื้นแต่ความเจ็บปวดในแววตานั้นบอกถึงความรู้สึกได้ดี 

 เจ้าชายไม่เคยตกลุมรักเจ้าหญิง เขาตกหลุมรักพ่อมดใจร้ายตัวน้อยๆที่นำยาพิษมาให้ เขายอมรับที่จะดื่มมันทั้งๆที่รู้ว่าพิษนี้ร้ายถึงขนาดจะทำให้สิ้นลม 

  และวันหนึ่งพิษที่พ่อมดให้ ก็หล่อหลอมอสูรร้ายภายในตัวของเจ้าชายเอง และใครกันหล่ะที่จะได้รับผลกรรม 

 ไม่ใช่แค่ตัวพ่อมดหรอกแต่เป็นตัวเจ้าชายด้วยต่างหาก..

  เจ็บที่โดนคนรักหักหลัง.. 

  เจ็บที่โดนโกหกซ้ำแล้วซ้ำเล่า..

  เจ็บที่ทำให้คนที่เรารักเจ็บ..

 

 ร้องเสียให้พอกับความเจ็บปวด เขาจะให้ความอ่อนแอนี้เป็นความอ่อนแอครั้งสุดท้าย ความรู้สึกทุกอย่างจะถูกทิ้งเอาไว้ที่ป่าแห่งนี้ ไม่เว้นแม้ความรู้สึกรัก 

 

 ลาก่อนเจ้าชายผู้โง่เขลา บัดนี้จะมีเพียงอสูรร้าย 

  ปล่อยความรู้สึกทุกอย่างทิ้งไว้ที่ป่าแห่งนี้ หลังจากนี้ไปเขาจะไม่ใจอ่อนต่อโลกิอีกแล้ว เมื่อมั่นใจดังนั้น ธอร์จึงเดินออกจากป่าแล้วกลับไปที่พระราชวังและหวังว่าจะไม่มีใครพบเจอตัวตนเจ้าชายไร้เดียงสานั้นอีกตลอดกาล..

  แต่หารู้ไม่ว่าทุกอย่างได้อยู่ในสายตาของใครบางคนไว้ทั้งหมดแล้ว..

 

   ธอร์ไม่กลับเข้าไปดูโลกิอีกเลยพอๆกับที่โลกิไม่ตื่นขึ้นมาอีก ในอีกสองวันถัดมาเหล่านางกำนัลที่ต้องทำความสะอาดห้องนอนขององค์รัชทายาทเข้ามาและพบร่างนักโทษตัวน้อยกำลังสลบไสล 

 

 เสียงกรีดร้องเรียกให้ฟริกก้าข้ามาพบและรู้ว่าโลกินั้นไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น 

 ใบหน้าซีดราวกลับกระดาษหนังสือที่เจ้าตัวชอบอ่าน เรียกน้ำตาของผู้เป็นแม่ให้ไหลเอ่อจนสะอื้น

   "ลูกแม่ ตื่นเถิดคนเก่ง" ฟริกก้าเรียกร่างที่หลับไหลพร้อมกับลูกเส้นผมโลกิเบาๆ

   "อย่างน้อยก็ทำเพื่อหลานหน่อยนะลูกรัก" จุมพิษลงบนที่หน้าผากเนียน 

  ฟริกก้ากอดลูกชายไว้ที่อก กอดแน่นพร้อมกับเสียงร้องแห่งความเจ็บปวดของผู้เป็นแม่

ไหนๆจะน้ำเน่าแล้วก็น้ำเน่าให้สุดด

สอบเสร็จแล้วค่าา แต่ว่าไรท์เตอร์ป่วยเลยพึ่งมาลงขอโทษทุกคนด้วยนะคะ 

ทุกคนได้ดูตัวอย่างAvengers infinity war กันแล้วใช่ไหมเอ่ย คิดยังงไงกันบ้างคะ

ทุกคนอย่าพึ่งเทเรื่องนี้น้า เราไม่เทเรื่องนี้แน่นอน

 เรื่องต่อไปจะไม่ดราม่าแล้วเราจะเอาเรื่องฮาหวานๆกันดีกว่า

คอมเม้นท์คือแรงสู้ของเรานะตอนป่วยก็อ่านทุกเม้นท์เลย ขอบคุณมากๆค่า

เม้ามอยและตามจิกได้ที่เดิม

Twitter: blueberrene

#เจ็บปวดThorki