ตอนที่ 12 : -Painful love ตอนที่9-
"ข้าจะไว้ใจเจ้าอีกครั้งได้ไหม โลกิ.."
ในชั่วขณะดูเหมือนทุกอย่างในตอนนี้มันช่างเงียบ เงียบจนโลกิกลัวคนตรงหน้าจะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของตนเอง
"จะ..เจ้าพูดจริงหรอ" ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว
ธอร์เพียงแต่พยักหน้าน้อยๆ มือใหญ่ลูบไปที่เค้าโครงหน้าของโลกิ
"ได้..ฮึก ได้สิ"
และทั้งคู่ก็ยิ้มออกมาพร้อมกัน ธอร์ดึงเทพเจ้าตัวน้อยมากอด ลูบลงบนเส้นผมสีดำนั้นเบาๆ
ได้โปรด ข้าไว้ใจเจ้านะโลกิ ไม่ว่าอย่างไรเจ้ายังคงเป็นดวงใจของข้าเสมอมา ในยามที่ข้ามืดมิดเช่นตอนนี้ เจ้าคือดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงสว่าง ทำให้ข้าอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ มันเป็นแบบนั้นเสมอมาและจะเป็นอยู่ตลอดไป..
"แต่เจ้ายังคงเป็นนักโทษนะโลกิ"
โลกิพยักหน้า แม้สำหรับธอร์เขาจะถูกยกโทษแล้ว แต่สำหรับผู้อื่นเขายังคงเป็นนักโทษตัวร้ายที่ยังไม่ถูกยกโทษ
แต่ช่างประไร เขาสนแค่ธอร์เพียงผู้เดียวเท่านั้น
ดวงใจของเขาตอนนี้เปรียบเสมือนต้นไม้ที่ได้น้ำ
"แต่จะเปลี่ยนจากโดนขังไว้ในคุกเป็นขังไว้ที่ห้องของข้าแทน"
ให้ตายสิ ดูเหมือนมันจะอันตรายกว่าเดิมเลย..
โลกิถูกย้ายกลับมาที่แอสการ์ดและมาอยู่ที่ห้องของธอร์ได้สามวันแล้ว ระหว่างนั้นธอร์ใจดีต่อเขามากขึ้น เทพเจ้าสายฟ้าพยายามหาเวลาว่างเพื่อมาทานมื้อเที่ยงกับเขาทุกวัน โลกิดูมีความสุขขึ้น แต่สิ่งที่ดูจะแย่ในตอนนี้คือโลกิป่วย สามวันดีสี่วันไข้ตลอดในช่วงนี้
"ไหวหรือไม่"
"อือ ข้าไหว"
"ลุกขึ้นมากินข้าวหน่อยนะ"
ธอร์ค่อยๆประครองตัวโลกิขึ้นมาให้นั่งพิงกับหมอน อาหารอ่อนๆที่ธอร์สั่งให้นางกำนัลทำเพื่อโลกิทานโดยเฉพาะถูกตักและยื่นไปที่ริมฝีปากสวย
โลกิอ้าปากรับ แม้ไม่หิวแต่ก็ฝืนกลืนมันเข้าไป คำแล้วคำเล่าจนมือสวยยกขึ้นมาดันอกคนป้อนออกเบาๆ สื่อว่ากินต่อไม่ไหวแล้ว
"กินน้อยเกินไปแล้วนะ"
"อื่ม..ไม่ไหวแล้ว"
"งั้นกินข้าแทนไหม?"
คนฟังถึงกับหน้าร้อน ก้มหน้าแล้วขยับถอยหนีคนตรงหน้า การกระทำนั้นส่งผลให้ธอร์รู้สึกเอ็นดูและอยากแกล้งโลกิมากขึ้นไปอีก
"ยิ่งทำแบบนี้ข้ายิ่งอยากแกล้งเจ้านะ"
"ใจร้ายจัง"
"ข้ามันก็เป็นแบบนี้แหละ" ธอร์ยิ้ม
"ช่วงนี้เจ้าป่วยบ่อยนะ สามวันดีสี่วันไข้ เป็นอันใดหรือเปล่า"
"ข้าแค่เพลียเท่านั้น"
"พักผ่อนเยอะๆ ข้าเป็นห่วง.."
โลกิรู้สึกว่าช่วงนี้ตนมีความสุขมากเกินไปแล้ว จากที่ไม่คิดว่าไม่อาจมีหวังได้อีก ธอร์กลับมอบความวังนั้นให้เขาอีกครั้ง
"แต่ป่วยแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน หน้าเจ้ายามป่วยช่างเย้ายวนยิ่งนัก"
"เจ้า.." ได้แต่ยู่หน้า ทำท่าขู่ที่ธอร์รู้สึกเหมือนแมวตัวน้อยๆกำลังขู่เสียมากกว่า
"วันนี้ข้าจะต้องไปตามจับโจรชั่วพวกนั่นอีกแล้ว"
".."
"ข้าขอกำลังใจ.."
"จูบข้าหน่อย" ไม่ใช่การบังคับแต่เป็นคำขอจากเจ้าของดวงตาสีน้ำทะเล
โลกิค่อยๆเคลื่อนตัวไปประกบจูบธอร์ ทำได้แค่ประกบจูบแค่นั้น ที่เหลือเทพเจ้าสายฟ้าก็เป็นคนจัดการต่อเอง
ยาวนานเสียจนโลกิต้องดันตัวคนตัวใหญ่ออก ธอร์ยอมออกมาเพราะกลัวโลกิจะหายใจไม่ทัน แต่ริมฝีปากเขายังคงคลอเคลียกับอวัยวะชิ้นเดียวกันของร่างตรงหน้าอยู่
"ยังไม่อยากไปเลย"
"ไปเถอะ ข้าไม่หนีไปไหนหรอก"
"ข้ารู้ แต่ข้าเกรงว่าข้าจะเสียสมาธิเพราะคิดถึงแต่เจ้า"
โลกิกลัวว่าสักวันจะตายเอาเพราะคำหวานของธอร์..
#เจ็บปวดthorki
"ทางนั้นเป็นอย่างไรบ้างซิฟ" ธอร์ถามนักรบสาวที่กำลังวิ่งมาทางตน
"ไร้วี่แวว ไม่มีหลักฐานอะไรเกี่ยวกับพวกมันเลย" หญิงสาวส่ายหน้า
"ฝีมือใช่เล่น พวกมันคงกำลังดูถูกข้าเป็นแน่"
"ไม่ต้องห่วง พวกเราจะต้องจับมันได้แน่ๆ"
"ข้าก็หวังเช่นนั้น" แววตาคมดุดันฉายไปด้วยความโกรธเคือง พวกโจรชั้นต่ำกล้าดีอย่างไรถึงมาขโมยของในเมืองเขาแบบนี้
นี้ก็ค่ำมากแล้ว..
ยังไม่มีวี่แววของธอร์เลย โลกินอนไม่หลับ ขาเรียวเดินวนไปมาเพราะความเป็นห่วงคนใจร้าย
แม้จะเพลียแลเวียนหัวแต่โลกิก็ไม่สามารถนอนหลับได้ถ้าไม่มีธอร์ ดูเหมือนเขาจะเสพติดพี่ชายเสียแล้ว
ในขณะเดียวกันขายาวก้าวเท้าเร็วๆด้วยความมุ่งมั่น แฟนดรัลกำลังตรงเข้าไปที่ห้องของธอร์ ถือวิสาสะมิตรสหายเพื่อจะเข้าไปหาโลกิ
แฟนดรัลหลงรักโลกิมานานแล้ว เขาคอยตามแกล้งโลกิเพราะว่าหลงรักใบหน้าหวานนั้น
คราแรกที่รู้ว่าโลกิถูกจับไปขังที่โยทันไฮม์ แฟนดรัลคิดว่าเขาคลไม่มีโอกาสได้เจอโลกิอีกเป็นแน่ หากแต่ได้ข่าวว่าโลกิกลุบมาอยู่ที่แอสการ์ดแล้ว เพราะแบบนั้นทหารหนุ่มจึงไม่รอช้ารีบเข้าไปหายอดดวงใจของตัวเองทันที
ปึง
เสียงเปิดประตูดังขึ้น โลกิรีบวื่งไปที่หน้าประตูทั้งรอยยิ้ม
"ธอร์.."
"โลกิ.."
"แฟนดรัล?"
"เจ้าเข้ามาได้อย่างไร ออกไปเดี๋ยวนี้!"
"ข้าเพียงแต่เป็นห่วงเจ้าเท่านั้น"
"ข้าสบายดี และนี่มันไม่เหมาะสมที่เจ้าจะเข้ามาในห้องของธอร์"
"เขาไม่ได้ทำอันใดเจ้าใช่หรือไม่"
ให้ตายสิจะไม่ฟังกันเลยสินะ
"ไม่ เขาไม่ได้ทำ"
"ข้าเพียงแต่อยากมาดูให้เห็นกับตาแค่นั้นว่าเจ้าสบายดี"
"เจ้าก็เห็นแล้วนี่ เพราะฉะนั้นออกไปได้แล้ว"
"โลกิ.."
"นี่เจ้าเข้ามาได้อย่างไร!!!"
"ธอร์.."
ความกลัวเริ่มแผ่เข้าสู้ใจโลกิอีกครั้ง กลัวเหลือเกินว่าพี่ชายจะไม่ฟังตนอีก
"ข้าถามว่าเจ้าเข้ามาได้อย่างไร!"
"ข้าเพียงแต่อยากจะมาดูให้เห็นกับตาเท่านั้นว่าเจ้าไม่ได้ทำอันใดโลกิ"
"เจ้าก็เห็นแล้วนี่..ออกไปได้แล้ว"
ธอร์ผลักประตูออกเสียงดัง
"ข้าไม่ไว้ใจเจ้า"
"แล้วเจ้ามีสิทธิ์อะไร!"
"ออกไปจากห้องข้าได้แล้วก่อนที่ข้าจะโมโห.."
แฟนดรัลข่มอารมณ์ กำมือแน่นแล้วเดินออกไปจากห้องตามคำสั่ง แต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่โลกิไม่วาง
เขายอมออกเพราะเป็นห่วงโลกิไม่ใช่เพราะกลัวธอร์..
ปึง
เสียงประตูปิดดังปัง ทำเอาโลกิสะดุ้งตัวสั่น ชะตากรรมต่อไปนี้เดาต่อไปไม่ยากเท่าไหร่
ร่างสูงกระชากแขนโลกิแล้วดึงให้ร่างเล็กกว่าลงไปนั่งที่เตียง
ธอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยายามสกัดกลั้นอารมณ์ของตนไว้ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผลสักเท่าไหร่นัก
ข้อมือหนาพุ่งเข้าไปต่อยกำแพง ผลจากการระทำ ทำเอาเทพเจ้าตัวน้อยสะดุ้งเฮือก ตัวสั่นราวกับลูกนกตกน้ำ
"ฮึก..ข้าขอโทษ"
"ขะ..ข้าคิดว่าเป็นเจ้า"
"ข้านอนไม่หลับเพราะข้ารอเจ้าอยู่ ฮึก พอได้ยินเสียง ฮึก ประตูเลยขึ้นว่าเป็นเจ้า"
"ข้าไม่ทันได้ดู ฮือ ข้าขอโทษ"
เพราะคำขอโทษที่เต็มไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือของผู้ที่ไม่ได้กระทำความผิด พร้อมทั้งน้ำตาของผู้ซึ่งเป็นดวงใจของตนกำลังไหลเป็นสาย
ธอร์หลับเปลือกตาถอนหายใจ
เขาไม่ได้โกรธเคืองโลกิแต่ทว่าไม่พอใจที่เห็นแฟนดรัลเป็นห่วงคนของตน
เจ้าของเรือนผมสีทองลงไปนั่งข้างๆโลกิที่กำลังร้องไห้ตัวสั่นไหว ดึงคนเจ้าน้ำตาเข้ามากระชับกอด
"ไม่ต้องร้อง ข้าไม่ได้ว่าอันใดเจ้าทั้งนั้น"
"ฮือ ข้ารักเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น"
".."
"เชื่อข้านะ ฮือ"
"ข้าเชื่อเจ้า.." จูบเบาๆที่หน้าผากมน จมูกและไล่ลงจนไปถึงริมฝีปาก
ไม่ใช่แค่โลกิที่เสพติดการนอนกอดธอร์ ธอร์ก็เสพติดการจุมพิษโลกิเช่นเดียวกัน
"อย่าทำให้ข้าผิดหวัง ความเจ็บใจของข้ามันร้ายแรงและจะเป็นอันตรายต่อตัวเจ้านัก.."
ค่อยๆดันคนตัวเล็กลงกับผืนเตียง ริมฝีปากยังคงรังแกโลกิไม่เว้น แหวกสาบเสื้อบางของนักโทษในดวงใจออกช้าๆ และจัดการจูบไปทั่วหน้าท้อง
อย่างที่บอก ใบหน้าโลกิยามป่วยช่างเย้ายวลยิ่ง ใบหน้าขึ้นสีเพราะพิษไข้ช่างหน้าพิศมัย ริมฝีปากแดงช่างเรียกร้องต่อการประกบและกัดให้บวมเจ่อ
โลกิรู้สึกเหมือนกำลังเมามายยามคนบนร่างพรมจูบทั่วทั้งกายของตน ร่างเล็กหอบหายใจหนักยามมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในตัว ความรู้สึกมันเหมือมีผีเสื้อบินอยู่เต็มทั่วทั้งท้อง
"ข้ารักเจ้า อย่าทำให้ข้าผิดหวังอีกเลย" เสียงกระเส่าของเทพเจ้าสายฟ้าบอกเขา
ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงสุขสมของทั้งคืนไปตลอดคืน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
พี่ธอร์ไม่โกรธน้องกินะๆๆ
ให้ตายเถอะ ธอร์คนใจร้ายหายไปไหนอ่ะ เห็นแต่ธอร์คนหลงน้อง กรี๊ดดดกก เวลายัยน้องอ่อนแอนี่มันน่าขย้ำจริงๆแหละ ฮื่ออออ ????
โอ้ย อิน้องขี้แยจังลูก
สนุกมากค่ะฮือออ
เริ่มหวานแล้ว
ฮรือออ นึกว่าจะดราม่าดีแล้วจริมๆๆๆ