ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่านิตยสาร ทราเวล อยู่ชั้นไหนคะ”
หญิงสาวถามยามที่ยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้าตึกสูง
“อยู่ชั้น 8 ครับ พอคุณเดินเข้าประตูไป เจอทางแยกแล้วเลี้ยวซ้ายเดี๋ยวก็เจอลิฟท์ครับ”
ยามแนะนำให้อย่างดี หญิงสาวกล่าวขอบคุณแล้วก็เดินตรงไปที่ประตู
“ อุ๊ย ขอโทษค่ะ” เธอผลักประตูเข้าไปโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนกำลังเดินสวนออกมา
“ของตกหมดเลย เดี๋ยวชั้นเก็บให้นะคะ” เธอก้มลงเก็บกระดาษที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น
คนที่เธอผลักประตูเข้าไปชนก็ก้มลงเก็บกระดาษเช่นกัน
“นี่ค่ะ” หญิงสาวยื่นกระดาษที่เก็บเรียบร้อยทั้งหมดแล้วให้
“ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะที่ผลักประตูเข้าไปชนคุณ”
“ไม่เป็นไรครับ” ชายหนุ่มรับกระดาษมาถือไว้ในมือ
“ไปก่อนนะคะ” หญิงสาวก้มหัวและยิ้มให้แล้วจึงเดินจากไป
ชายหนุ่มก้มลงมองกระดาษในมือแล้วจึงออกเดินบ้าง
แล้วเขาก็มีความรู้สึกอย่างทีไม่เคยเป็นมาก่อน เขาหันหลังกลับไปอีกครั้ง
แต่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเสียแล้ว
--------------------------------------------------------------------------------
“คุณจะมาสมัครอยู่ฝ่ายบทความเหรอ” พี่นิดถามขณะที่ผลิกดูประวัติ
“ใช่ค่ะ”
“ทำไมคุณถึงคิดอยากจะมาทำงานด้านนี้ล่ะ คุณจบไฟแนนท์มาไม่ใช่เหรอ
ไปทำอย่างอื่นน่าจะเหมาะกว่านะ”
“ดิฉันคิดว่า ดิฉันสนใจและอยากจะทำงานด้านนี้ค่ะ”
“ทำไมล่ะ ถ้าคุณไปทำงานตามที่คุณเรียนมา คุณจะได้เงินมากกว่านี่นะ
คุณก็ออกจะเรียนเก่ง ได้เกียรตินิยมด้วยนี่”
“ดิฉันไม่อยากมีเงินมากหรอกค่ะ ดิฉันอยากมีความสุขกับงานที่ทำมากกว่า”
“แล้วคุณคิดว่าคุณจะทำงานด้านนี้ได้เหรอ”
“ได้ค่ะ เพราะดิฉันก็เคยศึกษาทางด้านนี้มาบ้าง
แล้วก็เคยลองเขียนบทความและเรื่องสั้นมาบ้างเหมือนกัน“
พี่นิดเงียบไปสักพักหนึ่ง ก็หยิบผลงานของหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าขึ้นมาดู
“บทความที่คุณส่งมาก็ใช้ได้ทีเดียว ถ้าคุณรับปากว่าคุณทำได้ และมีความสุขกับงานที่จะได้ทำ
เราก็จะให้โอกาสคุณได้ทดลองงานและหวังว่าคุณจะทำมันออกมาได้ดี”
“จริงเหรอคะ ขอบคุณมากค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ ยิ้มอย่างดีใจ
“งั้นวันจันทร์หน้าคุณมาเริ่มงานได้เลยนะคุณ…เอ้อชื่ออะไรเเล้วนะ เอาชื่อเล่นก็แล้วกันจะได้จำง่าย ๆ ”
“แป้งค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ให้โอกาสแป้ง” แป้งยกมือไหว้อีกครั้ง
พี่นิดยกมือรับไหว้ “เรียกพี่ว่าพี่นิดก็ได้ แล้วเดี๋ยววันจันทร์ถ้าแป้งมาแล้วก็มาพบพี่ที่ห้องนี้ก่อนนะเดี๋ยวพี่จะพาไปที่ฝ่ายนั้น”
--------------------------------------------------------------------------------
“แป้งได้ทำงานแล้วนะพ่อ ในที่สุดก็มีคนรับแป้งเข้าทำงานแล้ว” แป้งส่งเสียงไปตามสาย
“จริงเหรอ มีคนหลงผิดรับแป้งเข้าทำงานแล้วเหรอเนี่ย” พ่อตอบกลับมา น้ำเสียงดีใจกับแป้งไปด้วย
“ตาถึงต่างหากล่ะ เนี่ยวันจันทร์ก็ได้ไปทำงานแล้วนะพ่อ แต่เขาให้ไปทดลองงานก่อน”
“ไปทำงานก็ทำตัวดี ๆ ละ ตั้งใจทำงานด้วย ถึงเวลาเค้าจะได้รับเป็นพนักงานจริง ๆ ”
“จ้าพ่อ แป้งจะทำให้ดีที่สุด แป้งไม่ยอมโดนออกหรอก อุตส่าสมัครงานมาตั้งนานเพิ่งจะได้”
“ก็เราเนี่ยนะ ถ้าไปสมัครงานอย่างที่เรียนมา ก็ได้ทำงานไปตั้งนานแล้ว”
“ก็แหม คนมันไม่ชอบนี่พ่อ จะให้ทำยังไงได้ล่ะ”
“ อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะลูก ถ้าเราทำแล้วไม่เดือดร้อนใคร คนเราเกิดมาทั้งที
ถ้าพบความฝันของตัวเองแล้ว เราก็ควรจะไล่ตามมันใช่ไหมลูก”
“ใช่จ้ะพ่อ พ่อนี่พูดเหมือนที่แป้งเคยพูดกับพ่อเลยนะ”
“ก็พ่อเป็นพ่อแป้งนี่ พ่อก็ต้องเข้าใจแป้งสิ จริงมั้ย”
--------------------------------------------------------------------------------
“ไปทำงานวันแรกนะวันนี้ ทำตัวดี ๆล่ะ ” แป้งพูดกับตัวเองในกระจก
แล้วก็หมุนซ้ายหมุนขวาสำรวจความเรียบร้อย “พร้อมแล้วไปกันเลย” แป้งพยักหน้าให้กับตัวเอง
***************************************************************
หญิงสาวถามยามที่ยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้าตึกสูง
“อยู่ชั้น 8 ครับ พอคุณเดินเข้าประตูไป เจอทางแยกแล้วเลี้ยวซ้ายเดี๋ยวก็เจอลิฟท์ครับ”
ยามแนะนำให้อย่างดี หญิงสาวกล่าวขอบคุณแล้วก็เดินตรงไปที่ประตู
“ อุ๊ย ขอโทษค่ะ” เธอผลักประตูเข้าไปโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนกำลังเดินสวนออกมา
“ของตกหมดเลย เดี๋ยวชั้นเก็บให้นะคะ” เธอก้มลงเก็บกระดาษที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น
คนที่เธอผลักประตูเข้าไปชนก็ก้มลงเก็บกระดาษเช่นกัน
“นี่ค่ะ” หญิงสาวยื่นกระดาษที่เก็บเรียบร้อยทั้งหมดแล้วให้
“ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะที่ผลักประตูเข้าไปชนคุณ”
“ไม่เป็นไรครับ” ชายหนุ่มรับกระดาษมาถือไว้ในมือ
“ไปก่อนนะคะ” หญิงสาวก้มหัวและยิ้มให้แล้วจึงเดินจากไป
ชายหนุ่มก้มลงมองกระดาษในมือแล้วจึงออกเดินบ้าง
แล้วเขาก็มีความรู้สึกอย่างทีไม่เคยเป็นมาก่อน เขาหันหลังกลับไปอีกครั้ง
แต่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเสียแล้ว
--------------------------------------------------------------------------------
“คุณจะมาสมัครอยู่ฝ่ายบทความเหรอ” พี่นิดถามขณะที่ผลิกดูประวัติ
“ใช่ค่ะ”
“ทำไมคุณถึงคิดอยากจะมาทำงานด้านนี้ล่ะ คุณจบไฟแนนท์มาไม่ใช่เหรอ
ไปทำอย่างอื่นน่าจะเหมาะกว่านะ”
“ดิฉันคิดว่า ดิฉันสนใจและอยากจะทำงานด้านนี้ค่ะ”
“ทำไมล่ะ ถ้าคุณไปทำงานตามที่คุณเรียนมา คุณจะได้เงินมากกว่านี่นะ
คุณก็ออกจะเรียนเก่ง ได้เกียรตินิยมด้วยนี่”
“ดิฉันไม่อยากมีเงินมากหรอกค่ะ ดิฉันอยากมีความสุขกับงานที่ทำมากกว่า”
“แล้วคุณคิดว่าคุณจะทำงานด้านนี้ได้เหรอ”
“ได้ค่ะ เพราะดิฉันก็เคยศึกษาทางด้านนี้มาบ้าง
แล้วก็เคยลองเขียนบทความและเรื่องสั้นมาบ้างเหมือนกัน“
พี่นิดเงียบไปสักพักหนึ่ง ก็หยิบผลงานของหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าขึ้นมาดู
“บทความที่คุณส่งมาก็ใช้ได้ทีเดียว ถ้าคุณรับปากว่าคุณทำได้ และมีความสุขกับงานที่จะได้ทำ
เราก็จะให้โอกาสคุณได้ทดลองงานและหวังว่าคุณจะทำมันออกมาได้ดี”
“จริงเหรอคะ ขอบคุณมากค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ ยิ้มอย่างดีใจ
“งั้นวันจันทร์หน้าคุณมาเริ่มงานได้เลยนะคุณ…เอ้อชื่ออะไรเเล้วนะ เอาชื่อเล่นก็แล้วกันจะได้จำง่าย ๆ ”
“แป้งค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ให้โอกาสแป้ง” แป้งยกมือไหว้อีกครั้ง
พี่นิดยกมือรับไหว้ “เรียกพี่ว่าพี่นิดก็ได้ แล้วเดี๋ยววันจันทร์ถ้าแป้งมาแล้วก็มาพบพี่ที่ห้องนี้ก่อนนะเดี๋ยวพี่จะพาไปที่ฝ่ายนั้น”
--------------------------------------------------------------------------------
“แป้งได้ทำงานแล้วนะพ่อ ในที่สุดก็มีคนรับแป้งเข้าทำงานแล้ว” แป้งส่งเสียงไปตามสาย
“จริงเหรอ มีคนหลงผิดรับแป้งเข้าทำงานแล้วเหรอเนี่ย” พ่อตอบกลับมา น้ำเสียงดีใจกับแป้งไปด้วย
“ตาถึงต่างหากล่ะ เนี่ยวันจันทร์ก็ได้ไปทำงานแล้วนะพ่อ แต่เขาให้ไปทดลองงานก่อน”
“ไปทำงานก็ทำตัวดี ๆ ละ ตั้งใจทำงานด้วย ถึงเวลาเค้าจะได้รับเป็นพนักงานจริง ๆ ”
“จ้าพ่อ แป้งจะทำให้ดีที่สุด แป้งไม่ยอมโดนออกหรอก อุตส่าสมัครงานมาตั้งนานเพิ่งจะได้”
“ก็เราเนี่ยนะ ถ้าไปสมัครงานอย่างที่เรียนมา ก็ได้ทำงานไปตั้งนานแล้ว”
“ก็แหม คนมันไม่ชอบนี่พ่อ จะให้ทำยังไงได้ล่ะ”
“ อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะลูก ถ้าเราทำแล้วไม่เดือดร้อนใคร คนเราเกิดมาทั้งที
ถ้าพบความฝันของตัวเองแล้ว เราก็ควรจะไล่ตามมันใช่ไหมลูก”
“ใช่จ้ะพ่อ พ่อนี่พูดเหมือนที่แป้งเคยพูดกับพ่อเลยนะ”
“ก็พ่อเป็นพ่อแป้งนี่ พ่อก็ต้องเข้าใจแป้งสิ จริงมั้ย”
--------------------------------------------------------------------------------
“ไปทำงานวันแรกนะวันนี้ ทำตัวดี ๆล่ะ ” แป้งพูดกับตัวเองในกระจก
แล้วก็หมุนซ้ายหมุนขวาสำรวจความเรียบร้อย “พร้อมแล้วไปกันเลย” แป้งพยักหน้าให้กับตัวเอง
***************************************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น