ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
“เราตามหารักแท้มานานมากแล้วจนจำวันเริ่มต้นของมันไม่ได้แต่ทำไมเรายังหาไม่เจอสักที” 
ชายหนุ่มจรดปากกาลงบนไดอารี่เล่มเก่า หลังจากนั้นเขาก็ปิดมันและจับมันใส่เข้าไปในลิ้นชักโต๊ะตัวเล็ก ๆ
เขามองมันอีกครั้งก่อนที่จะปิดลิ้นชัก “เจอกันเมื่อชาติต้องการนะไอ้น้อง”
เขาไม่ได้มีไดอารี่ไว้เขียนบันทึกประจำวันเหมือนกับคนอื่น ๆ แต่เขาจะหยิบมันขึ้นมาตอนที่เขามีอะไร
บางอย่างในใจที่อยากจะเขียน ดังนั้นการหยิบไดอารี่ขึ้นมาเขียนแต่ละครั้งของเขาจึงไม่มีความสม่ำเสมอ 
บางทีเขาก็หยิบมันขึ้นมาเขียนเกือบทุกวัน บางทีผ่านไป 3 เดือนแล้วเขาก็ยังไม่หยิบมันขึ้นมาจากลิ้นชัก 
ไดอารี่เล่มนี้เขาเขียนมันมาตั้ง 3 ปีแล้วก็ยังไม่หมดเล่ม
“ฮัลโหล  กำลังจะไปถึง นี่อยู่ข้างล่างแล้ว แค่นี่ก่อนนะ”  ชายหนุ่มกำลังวิ่งตรงไปที่ลิฟท์
“ทำไมสายจังวะ เต้ นี่ดีนะที่พี่นิดเค้ายังติดประชุมอยู่ ไม่อย่างนั้นนะแก ”
เพื่อนที่อยู่ในห้องถามทันทีที่ชายหนุ่มไปถึง
“โทษทีว่ะ พอดีออกมาช้าแถมรถก็ดันติด” เต้พูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงเปิดประตู 
หญิงสาววัยกลางคนท่าทางกระฉับกระเฉงคนหนึ่งเดินเข้ามา
“เป็นไงกันบ้าง  โทษทีนะที่พี่มาช้า พอดีประชุมมันเลท”  เธอส่งเสียงมาตั้งแต่หน้าประตู
“ไม่เป็นไรครับพี่ มาสายน่ะดีแล้วครับ”
“นายนี่พูดจาพิกล ”  พี่นิดหันมาทางเอกที่นั่งอมยิ้มอยู่
“ที่พี่เรียกพวกเรามาวันนี้น่ะ เพราะมีงานจะให้ทำ 2 งาน ก็แบ่งกันไปคนละงานแล้วกันนะ 
งานแรกก็ไปถ่ายภาพงานนิทรรศการที่จะมีขึ้นอาทิตย์หน้า ก็จะไปวันเปิดงานคือวันอังคาร
แล้วก็วันปิดงานวันศุกร์ด้วยเพราะเค้าจะมีการให้รางวัลกัน  ส่วนอีกงานก็ไปถ่ายภาพ
เกี่ยวกับสารคดีท่องเที่ยวที่ประจวบ อันนี้เดี๋ยวจะมีไกด์ไลน์ให้ว่าจะต้องไปถ่ายที่ใหนบ้าง
เพราะเขาเตรียมบทความไว้แล้ว ก็คงต้องไปสัก 2-3 วัน เอาให้เสร็จภายในวันศุกร์
ยังไงใครจะไปทำงานไหนก็ไปตกลงกันเอาเองนะ”
--------------------------------------------------------------------------------
“แกไปประจวบแล้วกันนะ เดี๋ยวชั้นไปนิทรรศการเอง” 
เอกพูดกับแต่ขณะกำลังเดินออกมาจากบริษัทด้วยกัน
“พูดเหมือนจะดีเลยนะแก คราวที่แล้วก็ให้ชั้นออกต่างจังหวัดทีนึงแล้วนะ คราวนี้ตาแกบ้างสิ” 
เต้ทวนความจำให้ แล้วสักพักจึงพูดต่อ
“แกติดธุระอะไรอีกล่ะ”  เต้หันมามองหน้าเพื่อนที่เดินอยู่ข้าง ๆ
เอกทำหน้ายิ้มแห้ง ๆ  “ก็พอดีวันพุธหน้า เป็นวันเกิดน้องเก๋แล้วข้าก็สัญญา
กับเค้าไว้แล้วด้วยว่าจะพาไปกินข้าวแล้วก็ดูหนัง ” 
“ใครกันอีกล่ะ คราวที่แล้วแกก็บอกว่าต้องพาน้องแอนไปเลี้ยงวันเกิดไม่ใช่เหรอ”
“ก็แหมคนมันเนื้อหอมจะให้ทำยังไงได้วะ”    เอกพูดจบเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
“ฮาโหล ไม่ลืมหรอกครับ แล้วเจอกันนะ”
“ตกลงแกไปแทนชั้นแล้วกันนะเพื่อน”  เอกหันมาจับบ่าเต้
“ก็ได้”  เต้ส่ายหน้าเบื่อนิด ๆ
“งั้นชั้นไปก่อนนะ นัดน้องเกดไว้ เนี่ยโทรมาตามแล้ว” 
เอกตบบ่าเต้ 2-3 ทีแล้วก็เดินกึ่งวิ่งออกไป เต้มองตามหลังเพื่อนแล้วก็พูดกับตัวเองเบา ๆ 
“ตกลงมันมีแฟนกี่คนกันวะเนี่ย”
*************************************************************
ชายหนุ่มจรดปากกาลงบนไดอารี่เล่มเก่า หลังจากนั้นเขาก็ปิดมันและจับมันใส่เข้าไปในลิ้นชักโต๊ะตัวเล็ก ๆ
เขามองมันอีกครั้งก่อนที่จะปิดลิ้นชัก “เจอกันเมื่อชาติต้องการนะไอ้น้อง”
เขาไม่ได้มีไดอารี่ไว้เขียนบันทึกประจำวันเหมือนกับคนอื่น ๆ แต่เขาจะหยิบมันขึ้นมาตอนที่เขามีอะไร
บางอย่างในใจที่อยากจะเขียน ดังนั้นการหยิบไดอารี่ขึ้นมาเขียนแต่ละครั้งของเขาจึงไม่มีความสม่ำเสมอ 
บางทีเขาก็หยิบมันขึ้นมาเขียนเกือบทุกวัน บางทีผ่านไป 3 เดือนแล้วเขาก็ยังไม่หยิบมันขึ้นมาจากลิ้นชัก 
ไดอารี่เล่มนี้เขาเขียนมันมาตั้ง 3 ปีแล้วก็ยังไม่หมดเล่ม
“ฮัลโหล  กำลังจะไปถึง นี่อยู่ข้างล่างแล้ว แค่นี่ก่อนนะ”  ชายหนุ่มกำลังวิ่งตรงไปที่ลิฟท์
“ทำไมสายจังวะ เต้ นี่ดีนะที่พี่นิดเค้ายังติดประชุมอยู่ ไม่อย่างนั้นนะแก ”
เพื่อนที่อยู่ในห้องถามทันทีที่ชายหนุ่มไปถึง
“โทษทีว่ะ พอดีออกมาช้าแถมรถก็ดันติด” เต้พูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงเปิดประตู 
หญิงสาววัยกลางคนท่าทางกระฉับกระเฉงคนหนึ่งเดินเข้ามา
“เป็นไงกันบ้าง  โทษทีนะที่พี่มาช้า พอดีประชุมมันเลท”  เธอส่งเสียงมาตั้งแต่หน้าประตู
“ไม่เป็นไรครับพี่ มาสายน่ะดีแล้วครับ”
“นายนี่พูดจาพิกล ”  พี่นิดหันมาทางเอกที่นั่งอมยิ้มอยู่
“ที่พี่เรียกพวกเรามาวันนี้น่ะ เพราะมีงานจะให้ทำ 2 งาน ก็แบ่งกันไปคนละงานแล้วกันนะ 
งานแรกก็ไปถ่ายภาพงานนิทรรศการที่จะมีขึ้นอาทิตย์หน้า ก็จะไปวันเปิดงานคือวันอังคาร
แล้วก็วันปิดงานวันศุกร์ด้วยเพราะเค้าจะมีการให้รางวัลกัน  ส่วนอีกงานก็ไปถ่ายภาพ
เกี่ยวกับสารคดีท่องเที่ยวที่ประจวบ อันนี้เดี๋ยวจะมีไกด์ไลน์ให้ว่าจะต้องไปถ่ายที่ใหนบ้าง
เพราะเขาเตรียมบทความไว้แล้ว ก็คงต้องไปสัก 2-3 วัน เอาให้เสร็จภายในวันศุกร์
ยังไงใครจะไปทำงานไหนก็ไปตกลงกันเอาเองนะ”
--------------------------------------------------------------------------------
“แกไปประจวบแล้วกันนะ เดี๋ยวชั้นไปนิทรรศการเอง” 
เอกพูดกับแต่ขณะกำลังเดินออกมาจากบริษัทด้วยกัน
“พูดเหมือนจะดีเลยนะแก คราวที่แล้วก็ให้ชั้นออกต่างจังหวัดทีนึงแล้วนะ คราวนี้ตาแกบ้างสิ” 
เต้ทวนความจำให้ แล้วสักพักจึงพูดต่อ
“แกติดธุระอะไรอีกล่ะ”  เต้หันมามองหน้าเพื่อนที่เดินอยู่ข้าง ๆ
เอกทำหน้ายิ้มแห้ง ๆ  “ก็พอดีวันพุธหน้า เป็นวันเกิดน้องเก๋แล้วข้าก็สัญญา
กับเค้าไว้แล้วด้วยว่าจะพาไปกินข้าวแล้วก็ดูหนัง ” 
“ใครกันอีกล่ะ คราวที่แล้วแกก็บอกว่าต้องพาน้องแอนไปเลี้ยงวันเกิดไม่ใช่เหรอ”
“ก็แหมคนมันเนื้อหอมจะให้ทำยังไงได้วะ”    เอกพูดจบเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
“ฮาโหล ไม่ลืมหรอกครับ แล้วเจอกันนะ”
“ตกลงแกไปแทนชั้นแล้วกันนะเพื่อน”  เอกหันมาจับบ่าเต้
“ก็ได้”  เต้ส่ายหน้าเบื่อนิด ๆ
“งั้นชั้นไปก่อนนะ นัดน้องเกดไว้ เนี่ยโทรมาตามแล้ว” 
เอกตบบ่าเต้ 2-3 ทีแล้วก็เดินกึ่งวิ่งออกไป เต้มองตามหลังเพื่อนแล้วก็พูดกับตัวเองเบา ๆ 
“ตกลงมันมีแฟนกี่คนกันวะเนี่ย”
*************************************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น