ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Who are You Tourmaline?... จอมโจรสาวแดนทะเลทราย
ตำนานแห่งรักบทที่ 9 Who are You Tourmaline?... จอมโจรสาวแดนทะเลทราย
Sograt Desert
ควับๆ! เสียงแส้สะบัดผ่านอากาศเพียงชั่วเสี้ยววินาที ทำให้หนอนทะเลทราย Hode ลำตัวขาดสะบั้นลงบนพื้นทราย ตายสนิท แถมคราบพิษไว้บนศพอีกเล็กน้อย
“ฮิฮิ สนุกจังไปหาเหยื่อมาลองมืออีกหน่อยดีกว่า” แพลทเดินไปรอบๆทะเลทรายท่ามกลางฝูงมด และจิ้งหรีดสีไวโอลินตัวเหลือง Metaller
“อืม แล้วเรื่ององครักษ์ล่ะ... หน้าแบบนี้แสดงว่าลืมไปแล้วล่ะสิ” เนฟมองหน้าแพลทที่กำลังเอ๋อ
“ป่าวหรอก แต่นะ คนที่ชื่อเฟรย่านี่ไม่ไหวเลยเนอะ น่าสงสารแฟนเค้าอ่ะอุตส่าห์เข้าไปช่วยแต่ก็เจ็บตัวฟรี อยากรู้จังแฮะว่าจะเป็นคนแบบไหน?” แพลทมองซ้ายมองขวาหามอนสเตอร์ “อ้ะ ตรงนั้น” เธอวิ่งเข้าไปหาพื้นตรงบริเวณที่ทรายร่วนเป็นทาง
“Fire Wall!” มีนักเวทย์คนหนึ่งร่ายกำแพงไว้แล้วล่อให้Hodeมาติด
“โถ่ อดเลย” แพลททำหน้ามุ่ย
“เอาน่า ...นี่คริสมีอะไร?” เนฟเอามือปัดคริสตัลที่กำลังดึงเสื้อเขาอยู่โดยไม่หันไปมอง
“Fire Wall!” นักเวทย์คนนั้นเอ่ยขึ้นแล้ววิ่งหลบออกไป ท่ามกลางความงงของทั้งสองคน
“อะไรของเขานะ ...แล้วนี่จะดึงอีกนานมั้ยเนี่ย?” เนฟหันไปข้างหลังและเจอโจรสาวคนหนึ่งวิ่งตรงมาทางพวกเขา ข้างหลังเธอมีSandmanวิ่งตามมาตัวหนึ่ง ภาพที่เห็นนี้เขาเหมือนจะเคยเห็นที่ไหน เด็กผู้หญิงผมเงินวิ่งตรงมาทางเขาพร้อมกับฝูงหนอนเขียวฝูงใหญ่ และทำให้เขาต้องรับการทดสอบใหม่
“ฝูงมอนสเตอร์เหรอ??? คงจะ ...ไม่นะ เฮ้ย! อย่าลากมาทางนี้สิ” เนฟคว้าข้อมือแพลทได้ก็พากันวิ่งไปหลบอยู่หลังกำแพงไฟทันที
“หลบทำไมอ่ะ แค่แซนด์แมนตัวเดียว ออกไปช่วยกันเถอะ” แพลทกำลังจะเดินออกไปก็โดนไดมอนด์รั้งเอาไว้อีก
“แน่ใจนะจ้ะ ว่านั่นน่ะ แค่ตัวเดียว”ไดมอนด์บอกแพลท แต่ก่อนที่เธอจะทันได้มอง โจรสาวคนนั้นก็วิ่งทะลุกำแพงไฟเข้ามาซะแล้ว เป็นอย่างที่เนฟคิดไว้จริงๆ Sandmanที่เดิมทีมองเห็นแค่ตัวเดียวกลับกระจายตัวออกนับสิบตัว พวกมันพยายามทะลุกำแพงไฟเข้ามา ปากที่อ้ากว้างของมันราวกับจะดูดทุกอย่างเข้าไป
“เอาล่ะสิ นี่ลากมาหมดแผนที่เลยรึไงเนี่ย” เนฟเริ่มเหงื่อตกเมื่อเห็นว่ากำแพงไฟเริ่มที่จะมอดดับลง
“ตายเป็นตาย เอ้า! เตรียมใบชุบมาพร้อมแล้วนี่” แพลทหยิบแส้กุหลาบของเธอออกมาฟาดใส่ Sandmanตัวหนึ่งที่หลุดออกมา “มาช่วยกันหน่อยสิ”
“เธอนี่ก็มาด้วยเลย” เนฟหันไปบอกโจรสาวที่ดื่มRedหมดไปหลายขวด แล้วเอากีต้าร์ฟาดไปที่Sandmanตัวหนึ่งที่โผล่หัวออกมาจากพื้นทราย
“Hiding!” โจรสาวคนนั้นมุดดินหายไปเหลือไว้เพียงเศษขวดเรดไว้ดูต่างหน้าเท่านั้น ซึ่งจากน้ำหนักของกระเป๋าที่เบาลงก็รู้ว่าเรดพวกนั้นเอามาจากเนฟนั่นเอง
“เล่นงี้เลยเรอะ” พวกเขา 2 คนเข้าตะลุมบอนกับSandmanทั้งฝูงจนฝุ่นทรายฟุ้งไปหมด
“ทำงานหน่อย ๆ เด๋วไม่เก่งขึ้นนะเฟ้ย” คริสตัลยืนเชียร์ (แน่ใจนะ) อยู่ห่างๆ
“รีบ ๆ สู้ หิวแล้วจ้า”ไดมอนด์ก็เชียร์ (นี่ก็ แน่ใจนะ) ไม่น้อยหน้าเหมือนกัน แต่เหมือนกับว่าความโชคร้ายของพวกเขายังไม่สิ้นสุด Sandmanที่เกิดใหม่ก็พากันเข้ามารุมพวกเขาอีก
“เหวอ...หักโหมไปรึเปล่าเนี่ย” คริสตัลร้องอย่างตกใจเพราะเนฟโดนSandmanตบเข้าที่หัว มีเลือดไหลลงมาตามใบหน้า “โซฮีสาวมาช่วยแล้วจ้า” เธอลอยเข้าไปส่งเรดให้เขาแล้วรีบหลบออกมาทันที
“ขอบคุณมาก” เนฟส่งยิ้มให้แล้วสู้ต่อ
“ตายแน่ ๆ เลย สภาพแบบนี้ (แล้วใครจะหาอาหารเย็นให้ฉันกิน T-T)” ไดมอนด์เลื้อยเข้าไปอยู่ในวงล้อมเมื่อไรไม่รู้ เนฟหันไปมองแพลททันที เธอโดนล้อมไว้ เขาเห็นว่าที่ปลายนิ้วของเธอมีพลังเวทย์เหลือเพียงควันสีเงินจางๆเท่านั้น เธอเสียหลักล้มลง โดยไดมอนด์รีบมาคอยกันSandmanไว้ให้ เธอลุกขึ้นยืนแล้วปัดทรายออกจากเสื้อผ้า
“ฉันไม่เป็นไรแล้วล่ะ เธอหลบไปเถอะ” ไดมอนด์พยักหน้าให้แล้วถอยออกไป แพลทหยิบแส้ขึ้นมาแล้วฟาดใส่Sandmanตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด เวลาผ่านไปซักพักพวกเขาก็จัดการกับแซนแมนจนหมด
“หมดแล้วเหรอ เฮ้อ! กำลังสนุกเลย”โจรสาวตัวต้นเหตุโผล่หน้าขึ้นมาจากพื้นทราย แล้วดันตัวเองออกมา
“สนุกกะผีเซะ ลองมาสู้เองดูมั้ยล่ะห้ะ คนจะตายเอายังจะมาบอกว่าสนุกอีก เดี๋ยวจับฝังกลบทรายทั้งเป็นเลยหนิ” แพลทกำลังหงุดหงิดอย่างหนัก
“เธอนี่ หน้าคุ้นๆนะ”เนฟบอกโจรสาวที่แกล้งเอามือปิดหูจากเสียงบ่นของแพลท
“นายนี่เชยชะมัด ไม่มีใครเขาจีบสาวกันด้วยวิธีนี้แล้วน่า” แพลทหันมามองหน้าเนฟตรงๆ
“ห้ะ เนฟคิดจะจีบยัยนี่เหรอ” แพลทก็หันมาจ้องเนฟบ้าง เนฟ คริส และได จ้องมองเธอทั้งคู่อย่างตกใจ
“หน้าฉันมีอะไรติดหรือไงกัน” โจรผมฟ้าถาม
“ปล่าว ดูหน้าเธอสองคนสิ เหมือนกันเลย” เนฟยังตกใจไม่หาย ทั้งสองคนมองหน้ากัน ใบหน้าของพวกเธอเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยนจะต่างกันก็เพียงแค่ โจรสาวมีผม และดวงตาสีฟ้าก็เท่านั้น
“หน้าฉันเป็นแบบนี้หรอ???” นี่เป็นประโยคแรกที่ทั้งสองพูดออกมาได้หลังจากจ้องหน้ากันอยู่นาน (เนฟ: แพลทน่ะไม่แปลกหรอกเพราะไม่เคยเห็นหน้าตัวเองผ่านกระจกอยู่แล้ว แต่ทำไมโจรถึงเป็นไปด้วยล่ะ) โจรสาวคนนั้นหันมาทางเขาเมื่อรู้สึกว่าโดนมองอยู่
“เธอชื่ออะไร แล้วเป็นอะไรกับยัยนี่” เนฟชี้ไปที่แพลท
“ทัวร์มารีน แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรกับยัยนั่นด้วย เออแนะ พวกนายช่วยพาฉันไปส่งที่ Assassin Guild หน่อยสิ” เธอตอบ
“ยัยนั่น ยัยนี่ กันอยู่ได้ฉันก็มีชื่อนะ แล้วทำไมฉันต้องพาเธอไปส่งด้วย ไปเองก็ได้นิ เจอแซนด์แมนก็มุดดินเอา” แพลทเข้ามาแทรกเฉยเลย
“ไม่ล่ะ ทรายร้อนๆ เดี๋ยวผิวสวยๆของฉันเสียหมด” ทัวร์มารีนเอามือลูบแขนตัวเอง
“ฮึ้ย นี่ฉันชักจะหมั่นไส้เธอแล้วนะ ขอถีบสักทีเถอะ นี่นายดึงฉันทำไม” แพลทโดนเนฟดึงตัวเอาไว้ก่อนจะมีเรื่อง
“...กระจก” ทัวร์มารีนเอ่ยขึ้นเบาๆ
“หา!!” ทั้งสองคนอุทานขึ้นพร้อมกัน
“ว่าไงล่ะ คุณแพลทตินัมกับคุณเนไฟรต์” ทั้งสองคนเงียบ
“ฉันรู้นะ ว่าเจ้ามอนสเตอร์พวกนั้นน่ะอยู่ที่ไหน ทีนี้จะช่วยพาฉันไปส่งได้รึยังเอ่ย?” เธอยื่นข้อเสนอให้พวกเขา
“เอาไง เธออาจจะเป็นปีศาจก็ได้นะ” แพลทพูดเบาๆ แต่ก็ไม่พ้นหูไวๆ ของโจรสาวหรอก
“ไม่ใช่ซะหน่อย อ่อ ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนะ เทพนะไม่ได้นิสัยดีซะทุกคนหรอกนะ แล้วปีศาจน่ะ ก็ไม่ได้ชั่วร้ายทุกคนซะหน่อย มันก็แค่ความแตกต่างทางเผ่าพันธุ์เท่านั้นเอง เพราะงั้น อย่ามามีอคติกะคำว่าปีศาจนะ จำไว้ แล้วตกลงจะไปส่งฉันได้รึยังเอ่ย” ทัวร์มารีนอธิบายเรียบๆ เหมื่อนแค่เล่าเรื่องอะไรสักอย่าง
“อือ ก็ได้ มารีนจัง” แพลทเรียกเธอด้วยชื่อเล่น (ที่คิดเอง) “ไปส่งก็ได้แต่...”
“อย่าชิ่งหนีไปก่อนใช่มั้ยล่ะ?” เธอพูดต่ออย่างรู้ทัน (ทัวร์มารีน: มารีนจัง... /swt)
“เฮ้อ เหนี่อย ทำไมเธอไม่ช่วยเลยห้ะ เอาแต่ยืนเฉยๆ” แพลทลงไปนั่งอยู่ตรงริมบันไดหน้ากิลด์ หลังจากที่ต้องจัดการกับSandmanที่จ้องจะรุมเธอคนเดียว ซึ่งบางตัวในนั้นก็มาจากการที่มารีนลากใส่เธอ “นี่ ถามจริงเถอะ อยู่มาจนจะได้เป็นแอส ได้ไงเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ”
“อ้ะ ก็คนมันเก่ง ไปละบาย” มารีนเดินหายเข้าไปในกิลด์
“หนอย ยัยนี่นิ ตะกี้ยังพูดอยู่แมบๆ ว่า สู้ไม่ได้ อย่างโง้นอย่างงี้ ขอแช่งให้สอบตกไปเลย”
“เรดค่ะ เรด ขวดละ 38 ซื้อ 10 ขวดแถมไวท์ 1 ขวดค่า” เสียงแม่ค้าดังขึ้นมาใกล้ๆ จนแพลทแทบตกบันได
“นี่ รู้สึกว่าเราจะเจอกันบ่อยไปหน่อยแล้วมั้งน่ะ คุณแม่ค้า” ถึงจะพูดหยั่งงั้นแต่แพลทก็ซื้อ
“อ้าว พี่เป็นแม่ค้าก็ต้องขายของสิ แหม” แพลทพึ่งสนใจสังเกตว่า แม่ค้าคนนี้มีผมสีน้ำเงินอมเทานิดๆ นัยย์ตาสีเหลืองแกมน้ำตาล แต่กลับฉายแววใจดี จนทำให้เธอคิดว่า เหมือนจะรู้จักกันมานาน แต่แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ถึงของที่เธอเคยซื้อมา เมื่อนาน... นานสัก เมื่อเธอนับย้อนกลับไปก็…
“นี่ คุณแม่ค้าขา เป็นแม่ค้าก็ต้องค้าขายมันก็ใช่ แต่หนูเจอพี่มาตั้งแต่ 14 ขวบแล้วนะ สะกดรอยตามหนูมาอ้ะเปล่าเนี่ย???” ไม่ว่าเธอ (กับเนฟ) จะไปไหนหรือต้องการอะไร แม่ค้าคนนี้ก็ตามมาขายให้อยู่เรื่อย “แล้วขายของแต่ละทีนี้ ตั้งราคาให้มันดีๆ หน่อยสิ นี่มันยิ่งขายยิ่งจนไม่ใช่เรอะ” มีที่ไหนเค้าขายขาดทุนแล้วแถมอีกกันมั่งเนี่ย
“หุหุ แต่น้องก็ยังซื้อนี่จ้ะ พวกเธอเนี่ยเป็นลูกค้าประจำของพี่เลยนา” เธอหัวเราะ
“พี่ชื่อเฟนเหรอ เห็นตั้งร้านทีไรก็ชื่อนี่ทุกที???” แพลทถาม
“คงงั้นมั้ง”เฟนตอบ ทำให้แพลทงง
“หึ กระจอก” มารีนเดินตรงไปโดยทิ้งซากมัมมี่ที่เละไม่มีชิ้นดีบนพื้น ซึ่งเรียงรายเป็นทางยาวตั้งแต่หน้าทางเข้า ฟึ่บ! มัมมี่ตัวหนึ่งโจมตีเธอจากด้านหลัง แต่เธอหลบได้อย่างรวดเร็ว แล้วแทงมีดเข้าที่ท้องของมัน มันชะงักเล็กน้อยแล้วโจมตีเธอต่อ จังหวะที่มันก้มลงเธอก็ฟันเข้าที่คอของมันจนหัวหลุดกระเด็น แล้วใช้มีดปัดมันออกไปข้างๆ
“ทดสอบอะไรกัน อ่อนชะมัด เบื่อจริงๆเลย ออกไปแกล้งสองคนนั่นต่อดีกว่า” มารีนจัดการมัมมี่ได้โดยที่ไม่ได้ก้าวขาออกจากจุดที่ตัวเองยืนอยู่เลยด้วยซ้ำ เธอควงมีดในมือเล่นแล้วเก็บใส่ปลอกที่เหน็บไว้ด้านหลังอย่างชำนาญ
“ไง ตะกี้ใครกันนะที่บอกว่าฉันจะสอบตกหน่ะ” มารีนเดินออกมาจากแอสกิลด์ โดยที่ปราศจากรอยขีดข่วนใดๆ ทั้งสิ้น แพลททำหน้าว่าทึ่งมาก ส่วนเนฟนั่งหลับโดยมีคริสพิงไหล่อยู่ข้างๆ
“นะ นี่เธอเข้าไปยังไม่ถึง 15 นาทีเลยนะ ออกมาแล้ว แอบไปยืมชุดใครมาใส่รึเปล่าเนี่ย เนอะคุณเฟน” แพลทหันไปทางแม่ค้า แต่เฟนก็หายตัวไปแล้ว “อ้าวไปไหนแล้วล่ะ” มารีนดึงสร้อยคอออกมาให้ดู
“Necklace of Oblivion หลักฐานพอรึยัง” สร้อยคอนั้นเป็นตัวหญิงสาว มีมีดปักอยู่บนอก ซึ่งเป็นของแท้แน่นอน
“ชะ เชื่อแล้วจ้า” ตอนนี้แพลทกำลังงงเข้าไปทุกทีแล้วว่ามารีนเป็นใครกันแน่
“ไปเก็บของแล้วเตรียมออกเดินทางกันเถอะ เจอกันกลางมอร็อคพรุ่งนี้ 10 โมงนะ” มารีนเดินจากไป
จบบทที่ 9 Who are You Tourmaline?... จอมโจรสาวแดนทะเลทราย
“มีชื่อแล้วนะ เลิกมาตะแง้วได้แล้ว” บลูเอามือดันหัวเฟนที่มานัวเนียออกไป
“แล้วเมื่อไรจะได้เจอไอร์อ่ะ” เฟนทำตาใสปิ๊ง แล้วก็ต้องเปลี่ยนเป็นหน้าร้องไห้แทนเมื่อได้ยินประโยคถัดมา
“อีกสัก 10 ตอนละกัน ตอนนี้ให้ตัวเอกเด่นไปก่อน อุอุ” บลูกวักมือเรียกแพลทกับเนฟที่พักดื่มน้ำให้มาแสดงต่อ
Sograt Desert
ควับๆ! เสียงแส้สะบัดผ่านอากาศเพียงชั่วเสี้ยววินาที ทำให้หนอนทะเลทราย Hode ลำตัวขาดสะบั้นลงบนพื้นทราย ตายสนิท แถมคราบพิษไว้บนศพอีกเล็กน้อย
“ฮิฮิ สนุกจังไปหาเหยื่อมาลองมืออีกหน่อยดีกว่า” แพลทเดินไปรอบๆทะเลทรายท่ามกลางฝูงมด และจิ้งหรีดสีไวโอลินตัวเหลือง Metaller
“อืม แล้วเรื่ององครักษ์ล่ะ... หน้าแบบนี้แสดงว่าลืมไปแล้วล่ะสิ” เนฟมองหน้าแพลทที่กำลังเอ๋อ
“ป่าวหรอก แต่นะ คนที่ชื่อเฟรย่านี่ไม่ไหวเลยเนอะ น่าสงสารแฟนเค้าอ่ะอุตส่าห์เข้าไปช่วยแต่ก็เจ็บตัวฟรี อยากรู้จังแฮะว่าจะเป็นคนแบบไหน?” แพลทมองซ้ายมองขวาหามอนสเตอร์ “อ้ะ ตรงนั้น” เธอวิ่งเข้าไปหาพื้นตรงบริเวณที่ทรายร่วนเป็นทาง
“Fire Wall!” มีนักเวทย์คนหนึ่งร่ายกำแพงไว้แล้วล่อให้Hodeมาติด
“โถ่ อดเลย” แพลททำหน้ามุ่ย
“เอาน่า ...นี่คริสมีอะไร?” เนฟเอามือปัดคริสตัลที่กำลังดึงเสื้อเขาอยู่โดยไม่หันไปมอง
“Fire Wall!” นักเวทย์คนนั้นเอ่ยขึ้นแล้ววิ่งหลบออกไป ท่ามกลางความงงของทั้งสองคน
“อะไรของเขานะ ...แล้วนี่จะดึงอีกนานมั้ยเนี่ย?” เนฟหันไปข้างหลังและเจอโจรสาวคนหนึ่งวิ่งตรงมาทางพวกเขา ข้างหลังเธอมีSandmanวิ่งตามมาตัวหนึ่ง ภาพที่เห็นนี้เขาเหมือนจะเคยเห็นที่ไหน เด็กผู้หญิงผมเงินวิ่งตรงมาทางเขาพร้อมกับฝูงหนอนเขียวฝูงใหญ่ และทำให้เขาต้องรับการทดสอบใหม่
“ฝูงมอนสเตอร์เหรอ??? คงจะ ...ไม่นะ เฮ้ย! อย่าลากมาทางนี้สิ” เนฟคว้าข้อมือแพลทได้ก็พากันวิ่งไปหลบอยู่หลังกำแพงไฟทันที
“หลบทำไมอ่ะ แค่แซนด์แมนตัวเดียว ออกไปช่วยกันเถอะ” แพลทกำลังจะเดินออกไปก็โดนไดมอนด์รั้งเอาไว้อีก
“แน่ใจนะจ้ะ ว่านั่นน่ะ แค่ตัวเดียว”ไดมอนด์บอกแพลท แต่ก่อนที่เธอจะทันได้มอง โจรสาวคนนั้นก็วิ่งทะลุกำแพงไฟเข้ามาซะแล้ว เป็นอย่างที่เนฟคิดไว้จริงๆ Sandmanที่เดิมทีมองเห็นแค่ตัวเดียวกลับกระจายตัวออกนับสิบตัว พวกมันพยายามทะลุกำแพงไฟเข้ามา ปากที่อ้ากว้างของมันราวกับจะดูดทุกอย่างเข้าไป
“เอาล่ะสิ นี่ลากมาหมดแผนที่เลยรึไงเนี่ย” เนฟเริ่มเหงื่อตกเมื่อเห็นว่ากำแพงไฟเริ่มที่จะมอดดับลง
“ตายเป็นตาย เอ้า! เตรียมใบชุบมาพร้อมแล้วนี่” แพลทหยิบแส้กุหลาบของเธอออกมาฟาดใส่ Sandmanตัวหนึ่งที่หลุดออกมา “มาช่วยกันหน่อยสิ”
“เธอนี่ก็มาด้วยเลย” เนฟหันไปบอกโจรสาวที่ดื่มRedหมดไปหลายขวด แล้วเอากีต้าร์ฟาดไปที่Sandmanตัวหนึ่งที่โผล่หัวออกมาจากพื้นทราย
“Hiding!” โจรสาวคนนั้นมุดดินหายไปเหลือไว้เพียงเศษขวดเรดไว้ดูต่างหน้าเท่านั้น ซึ่งจากน้ำหนักของกระเป๋าที่เบาลงก็รู้ว่าเรดพวกนั้นเอามาจากเนฟนั่นเอง
“เล่นงี้เลยเรอะ” พวกเขา 2 คนเข้าตะลุมบอนกับSandmanทั้งฝูงจนฝุ่นทรายฟุ้งไปหมด
“ทำงานหน่อย ๆ เด๋วไม่เก่งขึ้นนะเฟ้ย” คริสตัลยืนเชียร์ (แน่ใจนะ) อยู่ห่างๆ
“รีบ ๆ สู้ หิวแล้วจ้า”ไดมอนด์ก็เชียร์ (นี่ก็ แน่ใจนะ) ไม่น้อยหน้าเหมือนกัน แต่เหมือนกับว่าความโชคร้ายของพวกเขายังไม่สิ้นสุด Sandmanที่เกิดใหม่ก็พากันเข้ามารุมพวกเขาอีก
“เหวอ...หักโหมไปรึเปล่าเนี่ย” คริสตัลร้องอย่างตกใจเพราะเนฟโดนSandmanตบเข้าที่หัว มีเลือดไหลลงมาตามใบหน้า “โซฮีสาวมาช่วยแล้วจ้า” เธอลอยเข้าไปส่งเรดให้เขาแล้วรีบหลบออกมาทันที
“ขอบคุณมาก” เนฟส่งยิ้มให้แล้วสู้ต่อ
“ตายแน่ ๆ เลย สภาพแบบนี้ (แล้วใครจะหาอาหารเย็นให้ฉันกิน T-T)” ไดมอนด์เลื้อยเข้าไปอยู่ในวงล้อมเมื่อไรไม่รู้ เนฟหันไปมองแพลททันที เธอโดนล้อมไว้ เขาเห็นว่าที่ปลายนิ้วของเธอมีพลังเวทย์เหลือเพียงควันสีเงินจางๆเท่านั้น เธอเสียหลักล้มลง โดยไดมอนด์รีบมาคอยกันSandmanไว้ให้ เธอลุกขึ้นยืนแล้วปัดทรายออกจากเสื้อผ้า
“ฉันไม่เป็นไรแล้วล่ะ เธอหลบไปเถอะ” ไดมอนด์พยักหน้าให้แล้วถอยออกไป แพลทหยิบแส้ขึ้นมาแล้วฟาดใส่Sandmanตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด เวลาผ่านไปซักพักพวกเขาก็จัดการกับแซนแมนจนหมด
“หมดแล้วเหรอ เฮ้อ! กำลังสนุกเลย”โจรสาวตัวต้นเหตุโผล่หน้าขึ้นมาจากพื้นทราย แล้วดันตัวเองออกมา
“สนุกกะผีเซะ ลองมาสู้เองดูมั้ยล่ะห้ะ คนจะตายเอายังจะมาบอกว่าสนุกอีก เดี๋ยวจับฝังกลบทรายทั้งเป็นเลยหนิ” แพลทกำลังหงุดหงิดอย่างหนัก
“เธอนี่ หน้าคุ้นๆนะ”เนฟบอกโจรสาวที่แกล้งเอามือปิดหูจากเสียงบ่นของแพลท
“นายนี่เชยชะมัด ไม่มีใครเขาจีบสาวกันด้วยวิธีนี้แล้วน่า” แพลทหันมามองหน้าเนฟตรงๆ
“ห้ะ เนฟคิดจะจีบยัยนี่เหรอ” แพลทก็หันมาจ้องเนฟบ้าง เนฟ คริส และได จ้องมองเธอทั้งคู่อย่างตกใจ
“หน้าฉันมีอะไรติดหรือไงกัน” โจรผมฟ้าถาม
“ปล่าว ดูหน้าเธอสองคนสิ เหมือนกันเลย” เนฟยังตกใจไม่หาย ทั้งสองคนมองหน้ากัน ใบหน้าของพวกเธอเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยนจะต่างกันก็เพียงแค่ โจรสาวมีผม และดวงตาสีฟ้าก็เท่านั้น
“หน้าฉันเป็นแบบนี้หรอ???” นี่เป็นประโยคแรกที่ทั้งสองพูดออกมาได้หลังจากจ้องหน้ากันอยู่นาน (เนฟ: แพลทน่ะไม่แปลกหรอกเพราะไม่เคยเห็นหน้าตัวเองผ่านกระจกอยู่แล้ว แต่ทำไมโจรถึงเป็นไปด้วยล่ะ) โจรสาวคนนั้นหันมาทางเขาเมื่อรู้สึกว่าโดนมองอยู่
“เธอชื่ออะไร แล้วเป็นอะไรกับยัยนี่” เนฟชี้ไปที่แพลท
“ทัวร์มารีน แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรกับยัยนั่นด้วย เออแนะ พวกนายช่วยพาฉันไปส่งที่ Assassin Guild หน่อยสิ” เธอตอบ
“ยัยนั่น ยัยนี่ กันอยู่ได้ฉันก็มีชื่อนะ แล้วทำไมฉันต้องพาเธอไปส่งด้วย ไปเองก็ได้นิ เจอแซนด์แมนก็มุดดินเอา” แพลทเข้ามาแทรกเฉยเลย
“ไม่ล่ะ ทรายร้อนๆ เดี๋ยวผิวสวยๆของฉันเสียหมด” ทัวร์มารีนเอามือลูบแขนตัวเอง
“ฮึ้ย นี่ฉันชักจะหมั่นไส้เธอแล้วนะ ขอถีบสักทีเถอะ นี่นายดึงฉันทำไม” แพลทโดนเนฟดึงตัวเอาไว้ก่อนจะมีเรื่อง
“...กระจก” ทัวร์มารีนเอ่ยขึ้นเบาๆ
“หา!!” ทั้งสองคนอุทานขึ้นพร้อมกัน
“ว่าไงล่ะ คุณแพลทตินัมกับคุณเนไฟรต์” ทั้งสองคนเงียบ
“ฉันรู้นะ ว่าเจ้ามอนสเตอร์พวกนั้นน่ะอยู่ที่ไหน ทีนี้จะช่วยพาฉันไปส่งได้รึยังเอ่ย?” เธอยื่นข้อเสนอให้พวกเขา
“เอาไง เธออาจจะเป็นปีศาจก็ได้นะ” แพลทพูดเบาๆ แต่ก็ไม่พ้นหูไวๆ ของโจรสาวหรอก
“ไม่ใช่ซะหน่อย อ่อ ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนะ เทพนะไม่ได้นิสัยดีซะทุกคนหรอกนะ แล้วปีศาจน่ะ ก็ไม่ได้ชั่วร้ายทุกคนซะหน่อย มันก็แค่ความแตกต่างทางเผ่าพันธุ์เท่านั้นเอง เพราะงั้น อย่ามามีอคติกะคำว่าปีศาจนะ จำไว้ แล้วตกลงจะไปส่งฉันได้รึยังเอ่ย” ทัวร์มารีนอธิบายเรียบๆ เหมื่อนแค่เล่าเรื่องอะไรสักอย่าง
“อือ ก็ได้ มารีนจัง” แพลทเรียกเธอด้วยชื่อเล่น (ที่คิดเอง) “ไปส่งก็ได้แต่...”
“อย่าชิ่งหนีไปก่อนใช่มั้ยล่ะ?” เธอพูดต่ออย่างรู้ทัน (ทัวร์มารีน: มารีนจัง... /swt)
“เฮ้อ เหนี่อย ทำไมเธอไม่ช่วยเลยห้ะ เอาแต่ยืนเฉยๆ” แพลทลงไปนั่งอยู่ตรงริมบันไดหน้ากิลด์ หลังจากที่ต้องจัดการกับSandmanที่จ้องจะรุมเธอคนเดียว ซึ่งบางตัวในนั้นก็มาจากการที่มารีนลากใส่เธอ “นี่ ถามจริงเถอะ อยู่มาจนจะได้เป็นแอส ได้ไงเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ”
“อ้ะ ก็คนมันเก่ง ไปละบาย” มารีนเดินหายเข้าไปในกิลด์
“หนอย ยัยนี่นิ ตะกี้ยังพูดอยู่แมบๆ ว่า สู้ไม่ได้ อย่างโง้นอย่างงี้ ขอแช่งให้สอบตกไปเลย”
“เรดค่ะ เรด ขวดละ 38 ซื้อ 10 ขวดแถมไวท์ 1 ขวดค่า” เสียงแม่ค้าดังขึ้นมาใกล้ๆ จนแพลทแทบตกบันได
“นี่ รู้สึกว่าเราจะเจอกันบ่อยไปหน่อยแล้วมั้งน่ะ คุณแม่ค้า” ถึงจะพูดหยั่งงั้นแต่แพลทก็ซื้อ
“อ้าว พี่เป็นแม่ค้าก็ต้องขายของสิ แหม” แพลทพึ่งสนใจสังเกตว่า แม่ค้าคนนี้มีผมสีน้ำเงินอมเทานิดๆ นัยย์ตาสีเหลืองแกมน้ำตาล แต่กลับฉายแววใจดี จนทำให้เธอคิดว่า เหมือนจะรู้จักกันมานาน แต่แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ถึงของที่เธอเคยซื้อมา เมื่อนาน... นานสัก เมื่อเธอนับย้อนกลับไปก็…
“นี่ คุณแม่ค้าขา เป็นแม่ค้าก็ต้องค้าขายมันก็ใช่ แต่หนูเจอพี่มาตั้งแต่ 14 ขวบแล้วนะ สะกดรอยตามหนูมาอ้ะเปล่าเนี่ย???” ไม่ว่าเธอ (กับเนฟ) จะไปไหนหรือต้องการอะไร แม่ค้าคนนี้ก็ตามมาขายให้อยู่เรื่อย “แล้วขายของแต่ละทีนี้ ตั้งราคาให้มันดีๆ หน่อยสิ นี่มันยิ่งขายยิ่งจนไม่ใช่เรอะ” มีที่ไหนเค้าขายขาดทุนแล้วแถมอีกกันมั่งเนี่ย
“หุหุ แต่น้องก็ยังซื้อนี่จ้ะ พวกเธอเนี่ยเป็นลูกค้าประจำของพี่เลยนา” เธอหัวเราะ
“พี่ชื่อเฟนเหรอ เห็นตั้งร้านทีไรก็ชื่อนี่ทุกที???” แพลทถาม
“คงงั้นมั้ง”เฟนตอบ ทำให้แพลทงง
“หึ กระจอก” มารีนเดินตรงไปโดยทิ้งซากมัมมี่ที่เละไม่มีชิ้นดีบนพื้น ซึ่งเรียงรายเป็นทางยาวตั้งแต่หน้าทางเข้า ฟึ่บ! มัมมี่ตัวหนึ่งโจมตีเธอจากด้านหลัง แต่เธอหลบได้อย่างรวดเร็ว แล้วแทงมีดเข้าที่ท้องของมัน มันชะงักเล็กน้อยแล้วโจมตีเธอต่อ จังหวะที่มันก้มลงเธอก็ฟันเข้าที่คอของมันจนหัวหลุดกระเด็น แล้วใช้มีดปัดมันออกไปข้างๆ
“ทดสอบอะไรกัน อ่อนชะมัด เบื่อจริงๆเลย ออกไปแกล้งสองคนนั่นต่อดีกว่า” มารีนจัดการมัมมี่ได้โดยที่ไม่ได้ก้าวขาออกจากจุดที่ตัวเองยืนอยู่เลยด้วยซ้ำ เธอควงมีดในมือเล่นแล้วเก็บใส่ปลอกที่เหน็บไว้ด้านหลังอย่างชำนาญ
“ไง ตะกี้ใครกันนะที่บอกว่าฉันจะสอบตกหน่ะ” มารีนเดินออกมาจากแอสกิลด์ โดยที่ปราศจากรอยขีดข่วนใดๆ ทั้งสิ้น แพลททำหน้าว่าทึ่งมาก ส่วนเนฟนั่งหลับโดยมีคริสพิงไหล่อยู่ข้างๆ
“นะ นี่เธอเข้าไปยังไม่ถึง 15 นาทีเลยนะ ออกมาแล้ว แอบไปยืมชุดใครมาใส่รึเปล่าเนี่ย เนอะคุณเฟน” แพลทหันไปทางแม่ค้า แต่เฟนก็หายตัวไปแล้ว “อ้าวไปไหนแล้วล่ะ” มารีนดึงสร้อยคอออกมาให้ดู
“Necklace of Oblivion หลักฐานพอรึยัง” สร้อยคอนั้นเป็นตัวหญิงสาว มีมีดปักอยู่บนอก ซึ่งเป็นของแท้แน่นอน
“ชะ เชื่อแล้วจ้า” ตอนนี้แพลทกำลังงงเข้าไปทุกทีแล้วว่ามารีนเป็นใครกันแน่
“ไปเก็บของแล้วเตรียมออกเดินทางกันเถอะ เจอกันกลางมอร็อคพรุ่งนี้ 10 โมงนะ” มารีนเดินจากไป
จบบทที่ 9 Who are You Tourmaline?... จอมโจรสาวแดนทะเลทราย
“มีชื่อแล้วนะ เลิกมาตะแง้วได้แล้ว” บลูเอามือดันหัวเฟนที่มานัวเนียออกไป
“แล้วเมื่อไรจะได้เจอไอร์อ่ะ” เฟนทำตาใสปิ๊ง แล้วก็ต้องเปลี่ยนเป็นหน้าร้องไห้แทนเมื่อได้ยินประโยคถัดมา
“อีกสัก 10 ตอนละกัน ตอนนี้ให้ตัวเอกเด่นไปก่อน อุอุ” บลูกวักมือเรียกแพลทกับเนฟที่พักดื่มน้ำให้มาแสดงต่อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น