เหยื่อรัก พนันหัวใจ

การพบกันของเธอกับเขา อาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

และคงไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีเท่าไหร่

เพราะนั่นหมายความว่าเรื่องวุ่นวาย

กำลังจะปะทุในเร็วๆนี้...

ออยด์: นายนี่มันตื้อไม่เลิกจริงๆเลย ไม่ต้องมายุ่งกับฉันสักวันนี่มันจะตายหรือไง

เทรน: ก็ถ้าตื้อไปเรื่อยๆแล้วเธอจะใจอ่อนบวกคะแนนความพยายามให้ ฉันก็จะตื้อไปเรื่อยๆนี่หล่ะ ดูสิใครจะยอมแพ้ก่อน

พรีดิกต์: ถ้าเธอกำลังมองหาคนที่จริงใจ มาหาฉันได้เสมอนะ

เซนต์: ฉันเจอก่อนฉันก็ต้องได้ก่อนสิ

ซายด์:อะไรนะคะ?

เรื่องมีอยู่ว่า...

“...งั้นเอาอย่างนี้ วันจันทร์เดี๋ยวฉันจะอธิบายโจทย์ข้อนั้นให้นายฟังก็ได้ ไม่ยากหรอก...” เสียงหวานคุยโทรศัพท์กับคนในสายอย่างมีความสุขพลางเดินไปตามเส้นทางกลับบ้าน

(ฉันคงเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดแล้วล่ะที่มีแฟนแบบเธอ) คนปลายสายพูดออกมาจากใจจริง ผลทำให้เจ้าของเสียงหวานถึงกับเขินจนไปไม่เป็น

“บ้า” ปลายสายหัวเราะหึๆในลำคอ นึกขำกับท่าทีของแฟนสาว

(เอ่อ คือว่าเดี๋ยวแป๊บนึงนะ พอดีมีเรื่องด่วน ไว้ถ้าเสร็จแล้...)

ตู้ด ตู้ด ตู้ด

จู่ๆปลายสายก็ร้องขึ้นอย่างตกใจกับเหตุการณ์บางอย่างตรงหน้า ก่อนที่เขาจะล่ำลาและจบบทสนทนากับแฟนสาวสายก็ถูกตัดไปก่อนโดยฝีมือของใครสักคนซะก่อน

‘อะไรของเขากัน มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นรึเปล่านะ ปกติไม่ตัดสายไปดื้อๆอย่างนี่นา’ เธอคิดในใจพลางภาวนาขอให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หญิงสาวอายุราวๆเด็กม.ต้นปลายๆเดินต่อไปอย่างนึกกังวล อย่างที่รู้ๆกันว่าแฟนของเธอมักจะไปมีเรื่องกับคนอื่นเสมอ และแต่ละครั้งก็ต้องมีรอยช้ำเป็นของแถมกลับมาตลอด หญิงสาวก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆจนได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังมีเรื่องกันตรงหัวมุมของซอยที่เป็นสามแยกเล็กๆ เธอชั่งใจก่อนจะเดินไปดูว่ามีอะไรเกิดขึ้น แล้วก็ต้องตะลึงกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้า

นักเรียนสองคนกำลังต่อยกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ข้างๆมีเด็กหญิงอีกคนยืนร้องไห้ทำอะไรไม่ถูก

ชายหนุ่มคนหนึ่งล้มลงไปแล้ว อีกคนก็เข้ามารุมซ้อมทันที เธอมองไม่เห็นหน้าของชายคนนั้น เห็นเพียงแต่คนที่นั่งถูกซ้อมอยู่ที่พื้น ใบหน้าที่คุ้นเคยและน่าหลงไหลบัดนี้มีคราบเลือดไหลเป็นทางยาวออกมาจากปาก เธอไม่รีรอวิ่งพรวดเข้าไปทันที

เมื่อประชิดถึงตัวชายคนที่ยืนซ้อมอยู่ เธอก็ปล่อยหมัดใส่ที่ใบหน้าเขา ก่อนจะพลักเขาไปให้ห่างจากแฟนหนุ่มของเธอ หลังจากที่เว้นระยะห่างพอสมควรที่จะไม่มีใครโดนลูกหลง เธอก็เริ่มจัดการกับคนตรงหน้าทันที เธอเสยคางเขาไปทีหนึ่ง ก่อนจะหันหลังหวังจะเหวี่ยงเตะเข้าที่ต้นคอแต่น่าเสียดายที่ชายคนนั้นสูงเกินกว่าขาเธอจะยาวถึง เธอจึงเปลี่ยนเป็นชกเข้าที่หน้าท้องแล้วศอกเข้าที่กลางหลัง ชายคนนั้นเหมือนจะจุกเข้าเสียเต็มที เขาพยายามจะลุกขึ้นอีกครั้งแต่ไม่เป็นผล สายตาก็ไล่มองจากเท้าขึ้นไปถึงใบหน้าหวานสวยออกจะติดเย็นชาเล็กๆด้วยความอึ้ง เขากลืนน้ำลายลงคอเบาๆ

ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวบางๆคนนี้จะสามารถทำให้เขาล้มไม่เป็นท่าได้ แถมทุกอย่างยังเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนแทบไม่ทันตั้งตัว

เธอคนนั้นหลุบตาลงมองผู้ชายที่นั่งหมดสภาพด้วยสายตาเอือมๆระคนสมเพช พร้อมยังส่งคำขู่ว่าอย่าได้ริอาจมายุ่งกับแฟนหนุ่มของเธออีกผ่านสายตาเยือกเย็น ก่อนจะเดินไปช่วยพยุงแฟนของตนแล้วจากไป

ชายหนุ่มตวัดสายตาไปมองยังร่างบางอีกคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องเกือบทั้งหมดที่ยังสะอึกสะอื้นไม่รู้เรื่อง ผลทำให้เธอสะดุ้งตกใจก่อนจะรีบวิ่งตามสองคนนั้นไปอีก

ตอนนี้เหลือเพียงเขา ผู้ชายประมาณเด็กที่อายุเพิ่งจะแตะม.ปลาย ที่นั่งอยู่กลางถนนคนเดียว ในหัวยังคงติดใจเรื่องผู้หญิงปริศนาคนนั้นที่ทำให้เขาพบกับความพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว และปัญหาอีกเรื่องหนึ่งซึ่งก่อความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่สามารถจะเปิดเผยให้ใครรู้ได้

ทักทายนะคะ :)

เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของปอลนะคะ ติชมกันได้เต็มที่ คำผิดก็ทักได้นะ แหะๆ

นามปากกาชื่อ pal.kadott อ่านง่ายๆแบบบ้านๆก้ 'ปอลกาดอต' นะคะ 5555

ตั้งใจสะกดให้คล้องกับชื่อเล่นของตัวเองซึ่งก็คือ โอปอล ตอนนี้ก็อายุประมาณ14-15 ละค่ะ

ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้กับทุกๆคนด้วยนะคะ ไม่ว่าจะกดเข้ามาอ่านโดยบังเอิญหรือตั้งใจก็ตามแต่(คาดว่าน่าจะเป็นอย่างแรกมากกว่านะ TT 555)

ขอบคุณในทุกๆวิวนะคะ เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยน้าา~

ปล.เปิดด้วยดราม่าจะรุ่ง(ริ่ง)หรือเปล่าเนี่ยย ฮืออออ~

แต่ไม่เป็นไร โอปอลไฟต์ติ้ง!

ปล2. เรื่องนี้ ไม่ดาร์กนะคะ ออยด์ก็ไม่ได้โหด/บ้าพลังอะไรขนาดนั้นด้วย อย่าเข้าใจผิดน้าาา >___<

◊ SQWEEZ