..รักวุ่นวุ่น ชลมุนของคนข้างบ้าน..<>

ลำดับตอนที่ #1 : [100%]

ตอนที่ 1ความฝัน

   “ ไม่  อย่านะ อย่าเพิ่งไปนะ กร อย่าไป อย่าไป ฮือๆ  ม่ายยยยยยย” ฉันวิ่งตามรถของกรไปเรื่อยๆ จนรถคันนั้นลับตาฉันไป และฉันก็เห็นกร ร้องไห้และโบกมือพร้อมกับโยนกล่องใบหนึ่งมาที่ถนน  

     ก๊อก ก๊อก  ฉันฝันอย่างนี้อีกแล้ว ฝันถึงเขาอีกแล้ว  “ นี่ไอ้เนม!!!!!!!   ตื่นได้แล้วโว้ย  เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก เฮ้ย ได้ยินไหม!!!!!!!! เสียงของนายไนซ์กำลังปลุกน้องสาวอย่างเมามันส์    “ไอ้เนม ไอ้เนม   ตื่นได้แล้ว  แฟนแกมารับแล้ว”

    ปัง!!!  เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น “นี่เฮียไนซ์ จะเคาะหาพระแสงอะไรหนักหนา เนมตื่นแล้วนี่ไง ไม่เห็นหรอ อ๋อ แล้วเนมจะบอกเฮียนะว่านั้นไม่ใช่แฟน เนม คีย์เขาเป็นเพื่อน บ้านอยู่ก็ตรงข้ามกับบ้านเราเฮียลืมไปแล้วรึไง” แฮกๆๆ เสียงฉันเนื่องด้วยการเถียง เอ้ย!! บอกเหตุผลและความจริงแก่เฮียเมื่อกี้ 

“ เออ แกพูดว่าอะไรก็เอาเถอะ เอางี้แก รีบอาบน้ำลงแล้วก็ลงไปกินข้าวไป เฮียเตรียมให้แล้ว แล้วรีบๆด้วยไอ้คีย์มันรอนานแล้ว” 

   ครอบครัวของฉัน มีกันอยู่ 4 คน คุณป๊า กับคุณมี๊ คุณป๊าเป็นวิศวกรที่ต้องไปประจำที่อเมริกา และคุณมี๊ก็ตามไปดูแล  ส่วนเฮียไนซ์พี่ชายที่แสนน่ารักคนเดียวของเนม   ที่คอยดูแลเนมตอน คุณป๊า กับคุณมี๊ ในระหว่างที่ท่านทั้งสองทำงานอยู่ที่อเมริกาตอนนี้พี่ของฉันทำงานเป็นสถาปนิกอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง   ส่วน นายคีย์หรือ คีตา เป็นเพื่อนใหม่ที่ย้ายมาอยู่ตรงข้ามบ้านของเนมเมื่อ3เดือนที่แล้ว แล้วเรา 2 คนก็อยู่โรงเรียนเดียวกันนายคีย์เลยชอบมารอเพื่อที่จะไนโรงเรียนพร้อมกับฉัน

    ตึก ตึก ตึก  “ นี่ ไอ้เนม แกลงบันไดช้าๆหน่อยไม่ได้หรือไง แล้วก็ล้มลงมาหัวแตกหรอก” เสียงของเฮียไนซ์เตือนน้องสาวด้วยความเป็นห่วงหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ  “รู้แล้วน่าเฮีย แช่งแต่เช้าเลยนะ งั้นเดี๋ยวเนมไปโรงเรียนก่อนนะ”  ฉันบอกเฮียด้วยความเร่งรีบเพราะ นายคีย์สิเล่นมารอฉันแต่เช้าทำให้ฉันไม่ได้กินข้าวเช้าเลย  “เออ ไปดีมาดีล่ะ เนมรีบกลับมาบ้านด้วบล่ะ ด้วยเฮียจะทำสเต็กให้กิน”     “ครับผม”   ฉันตอบเฮียแล้วก็รีบวิ่งออกไป

       “หวัดดี คีย์รอเรานายไหม” ฉันถามคีย์ด้วยความเกรวใจ  “ไม่หรอกถ้าเป็นเนมเรารอได้เสมอแหละ”  คีย์ตอบฉันมาอย่างนี้ประจำเลย “ แหม๋ ปากหวานจริงๆนะ นี่คีย์เพื่อนฉันเนี่ย”   “เออ ว่าเนม ทำไมวันนี้ตื่นสายจังเลยล่ะ วันนี้เปิดเทอม ม.5 วันแรกปกติเนมต้องรีบอยากไปเจอเพื่อนๆไม่ใช่หรอ” คีย์ถามฉันด้วยความสงสัย  “อ๋อ ฉันฝันดีนะ ฝันถึงคนที่ฉันรอเขามาอยู่ตลอด”  ฉันเขินนะเนี่ยที่บอกเขาไป  คนนั้นคงไม่ใช่ฉันสินะเนม คีตาได้พูดอยู่ในใจ

 “ อืม หรอดีจังเลย เอ้าถึงโรงเรียนก่อนเวลา 15 นาทีแ๊ะเลย  รีบไปหาเพื่อนๆกันเถอะ”  “อืม นั่นสิ” ฉันตอบคีย์พร้อมกับเรียกเพื่อนๆของฉัน “ น้ำ  จุ๊บ ฟ้า  ปุ้น  

 กีร์ คิดถึงๆ จังเลยขึ้น ม.5 แล้วเนอะ”  “ว่าไงยัยเนม แหม๋เปิดเทอมวันแรกก็มากับแฟนเลยนะ” เพื่อนๆทั้งห้าพากันแซวฉันใหญ่เลย  “จะบ้าหรอ บ้านของคีตานะเขาอยู่ตรงข้ามบ้านฉัน ก็เลยมาพร้อมกัน”   ฉันเถียงพร้อม  “จ๊ะ เห็นบอกยังงี้ทุกทีแหละ” เสียงของยัยจุ๊บเพื่อนสนิมของฉันตั้งแต่ประถมพูดแทรกขึ้นพร้อมกับย้ยฟ้าพูดแทรกขึ้นมา “อ๋อ นี่แกถ้าเมื่อไรที่นายคีย์ ขอแกเป็นแฟน แกก็คงโอ.เค.ล่ะสิ ใช่ไหมล่ะ”  แล้วเสียงแซวทั้งหลายก็ดังขึ้นเรื่อยๆ

      ทางด้านของนายคีตาก็มีเสียงของเพื่อนๆในกับกลุ่มพร้อมแซวขึ้นพร้อมกับการทักทายดังขึ้นอย่างไม่น้อยหน้า และแล้วเสียงของนายคีตาก็ดังขึ้นแทรกเสียงแซวของเพื่อนๆ “นี่พวกแก เปิดเทอมวันแรกก็แซวกันอย่างนี้เลยหรอต้องให้บอกก็ครั้งว่ากูกับเนมบ้านอยู่ใกล้กันก็เลยมาพร้อมกันเฉยๆ” ผมตอบด้วยความเซ็งถ้าเรื่องที่พวกมันแซวเป็นจริงผมก็คงดีใจไม่น้อย แล้วอยู่ๆเสียงไอ้วินเพื่อนซี้ของผมก็ดังขึ้นว่า “  กูว่านะมึงก็ขอเป็นแฟนกับเนมให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เนี่ยฤกษ์งามยามดีเปิดเทอม ม.5 วันแรกก็ขอไปเลยหลังเลิกเรียน เห็นชอบมาตั้งหลายปี”  “ใช่ๆผมเห็นด้วยนะครับ ชอบเขาแต่ไม่บอกแล้วเขาจะรู้หรอครับ” เสียงคุณเจตน์เพื่อนผู้ดีของผมก็ดังขึ้นเสริมกับไอ้วิน แล้วผมก็ต้องรีบพูดตัดบทด้วยความเซ็ง “เออๆครับๆ ผมรู้แล้วรีบเข้าห้องเรียนเถอะ  เดี๋ยวผมขออนุญาตคิดดูก่อนนะครับพร้อมกับปรึกษาเพื่อนอีกสองที่แมร่งเปิดเทอมทีไรโดดเรียนวันแรกทุกที ดีไหมครับ”  ผมบอกกับเพื่อนของผม

        “ อ้าว นักเรียนวันนี้ครูก็มีเรื่องเท่านี้ ขอให้นักเรียนทุกคนรีบกลับมาแล้วจัดตารางสอนมาให้ถูกด้วยนะ”   “อ้าว กลับบ้านได้”  “สวัสดีครับ/ค่ะ” 

        พอโรงเรียนเลิกปุ๊ปฉันก็รีบชวนเพื่อนๆของฉันไปกินสเต็กที่บ้านแต่เพื่อนๆก็ไม่มีใครว่างเพราะจะรีบกลับไปดู ซอดองโย เพื่อนฉันเนี่ยติกหนังกันทั้งกลุ่มเลยยกเว้นยัยจุ๊บ

 “เฮ้ย จุ๊บ แกไปบ้านฉันไหมเฮียไนซ์ทำสเต็กไว้แน่ะ” ฉันถามไปทั้งทีรู้ว่ายังไงไอ้จุ๊บก็คงไม่อยากจะไปถึงแม้มันจะอยากกินของฟรีก็เถอะ “เนมแกก็รู้ว่าฉันไม่อยากไปเจอเฮียไนซ์”

 “เออๆ แล้วแต่ งั้นฉันกลับก่อนนะ บ๊ายๆ เพื่อนๆทั้งหลายพรุ่งนี้เจอกันนะ”  “จ้า บาย” เสียงเพื่อนๆทั้งห้าของฉันตอบอย่างพร้อมเพียง  ขณะที่ฉันกำลังจะออกจากโรงเรียนก็เห็นวินเพื่อนของคีวิ่งมาหาแล้วบอกว่า “เนม คีมันฝากมาบอกว่าให้เนมกลับก่อนเลยนะไม่ต้องรอ แล้วก็กลับบ้านดีๆด้วล่ะไอ้คีฝากมาบอก”  “จ้า งั้นฉันกลับก่อนนะ”

         เมื่อถึงบ้านฉันก็ส่งเสียงทักเฮียด้วยความรื่นเริง “เฮียไนซ์ เนมกลับมาแล้ว แล้วไนซ์สเต็กล่ะ”

“โฮ่!! ไอ้น้องรักกลับมาก็หาของกินเลยนะ รอแป๊ปนึงเดี๋ยวเฮียยกซุปแล้วค่อยกินพร้อมกัน”

แล้วสักพักเฮียก็มานั่งที่โต๊ะพร้อมกับอาหารที่เฮียทำไว้ให้  “ เออ เนม เมื่อกี้ ป๊ากับมี๊โทรมาบอกว่าอีกไม่นาจะมีเรื่องมาเซอร์ไพรส์แกแน่ะ”  “เรื่องไรเฮีย ป๊ากับมี๊จะกลับมาหรอ” ฉันถามเฮียไปด้วยความสงสัย “เฮียก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วเป็นไงบ้างเปิดเทอมวันแรก ซี้ๆของแกเป็นไงบ้าง” เฮียถามฉันบ้าง “ก็ดีเฮีย ตอนแรกก็ชวนจุ๊บมาแต่มันไม่ยอมมาส่วนเพื่อนคนอื่นก็รีบกลับไปดูซอดองโย”

สีหน้าของเฮียดูงงเล็กน้อยไปเล็กน้อย “อ้าวทำไม จุ๊บ มันไม่มาล่ะ”  “มันไม่อยากเจอหน้าเฮียมั้ง”

“ เออช่างเพื่อนแกเถอะ     ว่าแต่สเต็กอร่อยมั้ยล่ะ เห็นกินไปพูดไปไม่หยุดเลย”  “อร่อยสิเฮีย เออ เนมมีเรื่องอยากจะถามเฮียหน่อย เฮียเชื่อความฝันไหมที่แบบว่า อืม คนที่ไม่เจอกันตั้งนานแต่ว่ากลับฝันถึงเขาอะไรประมาณ”   “เฮีย ก็ไม่รู้นะ แต่เฮียว่าคนที่เราฝันถึงอาจจะเป็นคนที่เรารอเขามาตลอด หรือคนที่เรารักล่ะมั้ง เฮียว่านะ”   “เฮียคิดยังงั้นจริงๆหรอ”  ฉันถามเฮียกลับแล้วเฮียก็ถามฉันเช่นกันว่า “แกฝันถึงใครว่ะ ไอ้เนม ถ้าให้เฮียเดา แกฝันถึงไอ้กร ใช่ไหม”  “เออ แล้วทำไม ก็แค่ฝันถึงนี่เฮีย” ฉันกับเฮียเป็นพี่น้องที่ไม่ค่อยมีความลับต่อกันเท่าไรเพราะถึงอยากจะมีแต่เฮียฉันก็รู้ไปซะหมดว่าฉันมีความลับอะไรบ้าง  แล้วเฮียก็ว่าฉันกลับ “นี่แก ไอ้กรของแกมันไปอเมริกาตั้งแต่แกอายุ 12 ตั้ง 5 ปีแล้วที่มันไม่กลับมา เออ เฮียอิ่มล้างจานด้วยนะ เนม เดี๋ยวเฮียจะออกไปดูหนังกับเพื่อนล็อคบ้านดีๆด้วย”   “ค่ะ “ ฉันรับปากเสร็จแล้วเฮียก็ออกไป

             ฉันฝันเห็นกรเพื่อนข้างบ้านในวัยเด็กของฉันมาหลายครั้งแล้ว  ฉันก็ไม่เข้าใจว่ามันเป็นเพราะอะไร  ทั้งๆที่ในความเป็นจริงเขาไม่ได้เป็นเพื่อนข้างบ้านฉันมา 5 ปีแล้วก็ตามแล้วเขาก็คงไม่กลับมาทั้งที่ๆควรจะลืมไปได้แล้ว แต่เพราะคำสัญญาของเขาที่บอกกับฉันว่า “ไม่ว่ายังกรก็จะกลับมาหาเนมนะ เนมต้องรอก่อนนะไม่ว่านานยังไงเนมก็ต้องรอกรนะ”  ฉันถึงได้แต่รอรอว่าเขาจะกลับมา ฉันคิดว่ามันคงเป็นความรักแบบเด็กๆ แต่ถ้าเขากลับมามันก็ยังดีไม่ใช่หรอที่ฉันจะได้เจอเพื่อนเก่าอีกครั้ง

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

        แหะๆ และแล้วก็มาอัพต่อ ตอนแรกอาจจะไม่ค่อยสนุกนะคะ แต่ยังไงก็ช่วยติดตามตอนต่อไปด้วยค่ะ สามารถ ติ - ชมได้เลยนะค่ะ ไม่ดีจะแก้ไขให้ดีขึ้น