tashika no koto [fanfic touken ranbu][Kashuu X Okita(?)]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

Fanfiction:Tashika no koto

Pairing:-(KashuuXOkita Souji)?

Rate:General

Genre:Idk...drama?

__•__•__•__•__•__•__•__•__•__•__•

•

ฝนตกอีกเเล้วสินะ

•

"อย่าเล่นนํ้าฝนสิครับ.."เสียงของ 'อิจิโกะ ฮิโตฟุริ'ดังขึ้นมาจากข้างหลังผม

"อิจินี่...ผมใส่เสื้อกันฝนเเล้วนะ"อาคิตะ โทชิโร่ ที่เล่นนํ้าฝนอยู่กับบ้านตนเเละทสึรุมารุพูดขึ้นพลางชี้ไปที่เสื้อกันฝนที่ตนใส่อยู่

"พวกผมก็ใส่เเล้วนะ/ครับ!"ทุกคนที่เล่นนํ้าฝนอยู่พูดพร้อมกัน

"เเต่ยังไงก็ไม่ได้ครับ..เดี๋ยวจะป่วยเอานะครั--"ทสึรุมารุลากอิจิโกะมาเล่นนํ้าฝนทันเวลาพอดีก่อนที่เขาจะบ่น

•

ผมมองทุกคนเล่นนํ้าฝนด้วยกันอย่างสนุกสนานพลางคิด

'คิดถึงโอคิตะคุงจังเลยนะ..'

•

"โถ่..ฝนหยุดตกซะเเล้ว..เสียดายจัง..เนอะ..อิจิโกะ"

"..."

•

•

ท้องฟ้าหลังฝนตกนี่มันสวยจังนะ..เอ๊ะ?!สายรุ้งนี่นา!

ผมมองสายรุ้งบนท้องฟ้า

'อยากให้โอคิตะคุงอยู่ตรงนี้จัง..'

•

•

ผมจะรักโอคิตะคุงได้ไหมนะ?

•

ผมจะปกป้องโอคิตะคุงได้รึเปล่า?

•

ผมเเหงนมองท้องฟ้าพลางคิดว่า

'ผมทําอะไรเพื่อโอคิตะคุงได้บ้าง?'

•

นํ้าตาค่อยๆไหลรินอาบเเก้มผม

'อย่าลืมนะ..ว่าผม..มีตัวตน..ถูกพัดพาใต้สายลมเดียวกัน...มีชีวิตเพื่ออยู่ข้างๆโอคิตะคุง..'

•

•

"คิดถึงเจ้านายเหรอ?ฮ่ะๆ..ไม่เป็นไรน่า..เจ้านายเจ้าก็คงจะคิดถึงเจ้าเหมือนกันเเหละ..ลองคิดดูสิ..เจ้านายของเจ้าจะคิดยังไงเมื่อเห็นเจ้าร้องไห้"มิคาสึกิ มุเนจิกะที่นั่งจิบชาเขียวอยู่ข้างๆผมตั้งเเต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้หัวเราะเบาๆผมเลยจิกตาใส่เขาไปเเล้วจึงคิดได้ว่าที่เขาพูดมันก็ถูก

"อ่า..ข้าต้องไปเเล้วล่ะ.."มิคาสึกิลุกเเล้วเดินออกไปจากฮงมารุทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว

•

การอยู่คนเดียวตอนเจ็บปวดนี่...เจ็บยิ่งกว่าเดิมอีกนะ

'เพราะฉะนั้น..โอคิตะคุง..เวลาเจ็บปวดน่ะ..ห้ามอยู่คนเดียวนะ..ห้ามทําตัวเหินห่างจากทุกคนด้วย'

•

ผมก็อยากจะเชื่อใจโอคิตะคุงนะ..ถึงเเม้ว่าเเผลในใจจะยังไม่หายไปก็ตาม..เรามาตามหา'สิ่งสําคัญ'กันเถอะ..ผมเชื่อว่าสักวันเราจะต้องหามันเจอ..

•

สิ่งสำคัญที่สุดสําหรับผมน่ะนะ..มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก..เเต่มันคือ..

•

•

•

•

'การได้เฝ้ามองโอคิตะคุง'เเละ'การได้มี ความคิด เเละ ความรู้สึกเเบบนี้'ต่างหาก

•

ยังมีอีกอย่างนึงนะ..ที่ผมไม่อาจบอกโอคิตะคุงได้...นั่นก็คือ..

•

'ผมรักโอคิตะคุงตั้งเเต่เเรกพบเลยล่ะ'

•

โอคิตะคุงยังมองท้องฟ้าอยู่ไหมนะ?

•

โอคิตะคุงได้ยินเสียงของสายลมนี้หรือเปล่า?

•

ถึงผมจะไม่ได้พบโอคิตะคุงอีกเเล้ว..อย่าคิดว่านั่นเป็นเรื่องเศร้าเลย..เพราะยังไงสิ่งที่สําคัญที่สุดนั้นก็คือการได้เฝ้ามองโอคิตะคุงจากตรงนี้เเละได้มีความรู้สึกเช่นนี้ต่างหาก

•

อย่าลืมล่ะ..ว่าผมจะคอยอยู่ข้างๆโอคิตะคุงไม่ห่างไปไหน..

•

"คิโยมิทสึ!!!เป็นอะไรเนี่ย?!เหม่อมานานเเล้วนะ..เอายาทาเล็บมาล่อก็ไม่สนใจกันเลย.."เสียงใสของยาสุซาดะปลุกผมขึ้นมาจากภวังค์

"ไม่มีอะไรหรอกน่า.."

"คิดถึงโอคิตะคุงล่ะสิ.."

"เปล่าซักหน่อย..เจ้านั่นเเหละ..ที่คิดถึงโอคิตะคุง"

ผมพูดอย่างนั่นก็จริง..เเต่ยังไง..ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นหรอกนะ..

ก็ที่ผมพูดไปทั้งหมดเมื่อกี้..

มันเป็น ความจริง นี่นา

//END

นำตัวละคร / ทักทายผู้อ่าน / เขียนตามใจชอบ พิมพ์ตรงนี้ได้เลย...