ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ภาพลวงตา
"ธีธั....าอาารทีุ่เล่ามา ผมว่าเ็นนั้นน่าะมีภาวะที่เรียว่า PTSD ุรู้ัโรนี้มั้ย"
อาารย์ธีธั รูหัวหน้าั้นพรีลินิ (ั้นปีที่ 1-3) ำลัปรึษาับอาารย์อาวุโสประำะาแผนิเว
"พอะรู้นิหน่อยรับอาารย์ Post traumatic stress disorder ใ่มั้ยรับ"
"ใ่แล้วหล่ะ ... เป็นอาารทาิเอในนที่เพิ่ประสบเหุาร์ร้ายแร ส่วนให่ะมีอาารึมเศร้า นอนไม่หลับ วิัวลรุนแร แ่าอาารทีุ่เล่า ว่าเ็นนั้นเ้ามีเพื่อนในินนาาร .... ผมว่าเ้าน่าะเริ่มมีภาวะ Schizophrenia หรือภาวะิเภทร่วม้วยแล้วนะ"
"ผมวรทำยัไีรับอาารย์ ... ปร์เป็นเ็ี เาะบไปเป็นหมอที่ีนนึแน่ๆ"
"ผมเ้าในะธีธั" อาารย์อาวุโสเินมาบไหล่อีนอย่าเห็นใ
"แ่เราะปล่อยให้นัเรียนแพทย์ที่เป็นิเภท ... เรียนบออไปไม่ไ้ริๆ"
"ผมะ่วยเ้าไ้ยัไรับอาารย์"
"ไม่้อัวลนะธีธั ... ผมะสั่พัารเรียนอ นศพ.ปร์ ไว้่อน ให้เาเ้ารับารรัษานอาารสบี ผมะให้เาลับมาเรียนหนัสือเหมือนเิม"
อาารย์หนุ่มเินออมาาึ้วยหน้าถอสี เาห่วใยลูศิษย์เหลือเิน ... ไม่ว่าอย่าไร เาะ้อ่วยปร์ให้ไ้
_______________________________________
"ปร์ .... เย็นนี้หลั lab gross เธอมาพบรูที่ห้อหน่อยนะ"
รูหนุ่มเินมาบไหล่นัเรียนในปรอที่ำลัยืน dissect ร่าอาารย์ให่ในห้อบุ
"รับ....อาารย์มีเรื่ออะไรรึเปล่ารับ"
ายหนุ่มร่าบามออาารย์ที่ปรึษาอย่าสสัย
"ไวุ้ยันอนเย็นนะ"
อาารย์อเาเินออาห้อไปโยไม่หันลับมามอ
16:30 น.
"อาารย์ธีธั ... มีอะไรเรียใ้ผมรึเปล่ารับ"
ร่าบาวาระเป๋าเป้ใบโบนเ้าอี้ไม้ นั่ลฝั่ร้ามอาารย์อเา้วยวามนอบน้อม
"่วนี้เป็นไบ้าร ... ุีึ้นรึยั"
"็ิถึุแม่บ้ารับ ... แ่ผมมีล เอ่อหมายถึ roommate ผมน่ะรับ หายเหาไปเยอะริๆ ลเ้าีับผมมาเลยรับ เรียนเ่มา้วย นี่ถ้าไม่ไ้เา ที่ผ่านมาผมน่าะสอบไปหลายัวรับ"
"เอ่อ....แล้ว ปินายะเอลเวลาไหนหรอร"
"็อยู่้วยันลอนะรับ ... อาารย์็น่าะเห็น เาอยู่โ๊ะ gross เบอร์ 42 เหมือนผม"
"ร ... เธอฟัรูีๆนะ"
รูที่ปรึษาับมือลูศิษ์อเา้วยวามห่วใย
"โ๊ะ gross เบอร์ 42 ไม่มีนัศึษาแพทย์ื่อล"
ร่าบามอหน้ารูอย่าไม่เ้าใ
"รวมถึหอพัห้อ 606 ไม่มีนัศึษาื่อลอยู่เหมือนัน ... เธออยู่ห้อนั้นนเียวนะร"
ปร์ึมือออาอาารย์ที่ปรึษาอย่าุ่นเือ วามเลือบแลสสัยายอยู่บนใบหน้า
"ไม่ริ ... เมื่อี้ลยัเอาเรื่อมือไปล้าให้ผมอยู่เลย .. เย็นนี้เรา็ะิวหนัสือ้วยัน เายัมาส่ผมที่หน้าห้ออาารย์เลย อาารย์พูแบบนี้หมายวามว่ายัไ!"
"ร .... ลไม่มีัวนอยู่ริ ... เาอยู่ในินนาารอเธอ" รูหนุ่มับไหล่เ็ในปรออย่าห่วใย
ปร์ปัมืออรูที่ปรึษาออาไหล่บาอเาอย่าไม่ใยี
"ผมไม่เื่อ! อาารย์้อารอะไร! อาารย์ใส่ร้ายลทำไม"
น้ำเสียอเาเปลี่ยนาเรียบนิ่เป็นแทบะะโนออมา
"ใเย็นๆร ... ุ็น่าะรู้ัผมี ... ที่ผ่านมา ผมเป็นรูที่ีอุมาลอไม่ใ่หรือ?"
รูหนุ่มส่เอสาร้อมูลรายื่อนัศึษาแพทย์ทั้ 6 ั้นปีให้ร่าบารหน้า
"นี่เป็นรายื่อนัเรียนทั้หมในะเรา .. ไม่มีื่อ นศพ.ล อยู่ในนั้นสัหน้าเียว"
ปร์รับรายื่อนั้นมา้วยมือสั่นเทา สายาสีน้ำาลวาูรายื่อทุหน้า ไม่มีื่ออายที่เาามหาแม้แ่หน้าเียว
ไม่มีำพูใๆหลุลอออมาาปา ...ร่าบาแบิใอันแสลายพร้อมวามริอันหนัอึ้ลับไปยัหอพัายเบอร์ 606
________________________________________
"ลับมาแล้วหรอร"
น้ำเสียีใััเนาร่าสู เาัเรียมเอสารอโไว้บนเีย ิิ๊ฟำไว้ันผมลมาปา
"ไปอาบน้ำสิ ... ผมเรียมบทเรียนอวันพรุ่นี้ไว้้วยหล่ะ ... มีนมรสสอเบอรี่ที่รอบไว้ให้ิน้วยนะ"
"หยุไ้แล้วล!" ระอ roommate อเาทั้น้ำา
"ร... นายเป็นอะไร"
ร่าสูยืนแนบิอีน มือหนาอเาเ็น้ำาออาผิวหน้าเนียนใส
"นะ นาย .... นายเป็นแ่ภาพลวาใ่มั้ย ... อบผมมาสิ ว่านายมีัวนริๆหรือเปล่า"
รเย่าร่า roommate อเาอย่าแร น้ำาไหลอย่าวบุมไม่ไ้ เาสะอื้นนัวโยน
ลนั้นเียบนิ่ไป
"อบผมมาสิล ... เียบทำไม! บอวามริผมมา!"
"ัวนอผม ... มันสำั่อเราสอน้วยหรอร"
สายาสีำนั้นแผ่วามเศร้าหมออ้าว้าออมา
"สำัสิล! ...มันสำั เพราะว่า..."
ร่าบาเย่ปลายเท้านใบหน้าแนบิับายอีน ริมฝีปาบาูบับปารูประับนั้นอย่าูื่ม ลิ้นน้อยัววามหวานาปาออีน ลมหายใลิ่นินนาม่อนนั้นัเนอยู่ในสัมผัส
"ผมรัล ... รัมาว่าเพื่อน เ้าใมั้ย ัวนอลมันสำัสำหรับผมมา"
สายาสีำอายรหน้าเศร้าหมอเหนือำบรรยาย วแนว้าโอบอนร่าบาไว้ในอ้อมอ
"ผมอโทษ ... อโทษริๆนะร"
เรือนร่าอลาหายไปในอาาศ รทรุัวลบนพื้นห้อเย็นๆอย่าหมวามหวั หัวใวน้อยอเาแสลายนไม่มีิ้นี
________________________________________________
เรือนร่าอายร่าสูปราเหนือาฟ้าอหอพั เสียสะอื้นั้อไปในอาาศ สายลมแห่วามสิ้นหวัพัแรราวพายุ
เายืนบนอบาฟ้านั้น
หันหลัให้วามเ็บปวทั้ปว
ลทิ้ร่าายอัวเอลในอาาศอีรา .... หวัให้สายลม และผืนน้ำเบื้อล่า ล้าวามทรำอันแสนเ็บปวนี้ออไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น