คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8
ความอบอุ่นจากแสงแดดในยามเช้า ร่างบางบนเตียงลุกจากเตียงด้วยอาการงัวเงีย เมื่อคืนเราหลับไปตอนไหนนะ คุณชายหน้าหมีนั่นเล่นมากอดเราซะขนาดนี้ เรายังหลับลงอีกเหรอเนี่ย!น่าอายชะมัดเลยแจจุง!
ก๊อกๆๆร่างบางเคาะประตูห้องของยุนโฮ แต่ดูเหมือนจะไม่มีเสียงตอบรับกลับมา หรือว่าจะไม่อยู่ในห้อง....
นัยน์ตาสีดำสอดส่องดูเจ้าของห้อง เอ..ยุนโฮไปไหนนะ บนโต๊ะหนังสือมีหนังสือหลายเล่มวางอย่างไม่เป็นระเบียบ นั่นทำให้ผู้รักความสะอาดอย่างแจจุงอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปจัดของ
ตุบ!!
"อัลบั้มรูป??"สมุดอัลบั้มรูปเล่มใหญ่ตกอยู่ที่พื้น ร่างบางหยิบสมุดขึ้นมาสำรวจ แหะๆๆ....มีรูปคุณชายหน้าหมีเต็มไปหมดเลย
ว้าว..รูปนี้ยังเด็กอยู่เลยนี่น่า ตอนเด็กก็น่ารักอยู่หรอก แต่โตมานี่สิ!ร่างบางพลิกดูรูปไปทีละหน้าๆ แล้วรูปนี้.....!
"ผู้หญิงเหรอ??"รูปผู้หญิงหลายสิบรูปที่ถูกถ่ายในกริยาท่าทางต่างๆ ผมสีดำเป็นเงา ผิวสีขาวหิมะ ตากลมโตสดใส ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่ดูดีจริงๆ แต่ว่า...ทำไมไม่เคยเห็นยุนโฮพูดถึงผู้หญิงเลยซักครั้ง...
"เข้ามาทำอะไรน่ะ"
"อ๊ะ!O_O"ร่างบางตกใจที่จู่ๆร่างสูงก็เล่นโผล่เข้ามาในห้องโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว มือบางวางสมุดอัลบั้มรูปไว้โดยไม่ให้ร่างสูงเห็น
"เข้าห้องฉันทำไมเหรอ"
"กะ...ก็แค่จะมาดูว่านายตื่นรึยังน่ะ"
"อ๋อ งั้นเหรอ"
"อะ..อืม แล้วฉันเห็นโต๊ะมันรกก็เลยจัดโต๊ะให้ใหม่"
"อืม ขอบใจนะ"
"อือ..ฉันไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะไปร.ร.ไม่ทัน"แจจุงเดินกลับห้องอย่างเร่งรีบ เฮ้อ...เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ...
แต่ผู้หญิงคนนั้น...
เธอเป็นใครกัน...
*****************************************************************************************************
คนๆนั้นที่รอคอย......
ความเจ็บช้ำที่เกิดขึ้นเพราะความเห็นแก่ตัวของฉัน.....
ช่วยบอกทีสิ....ช่วยบอกว่าฉันควรจะทำยังไง.....
ถึงจะได้นายกลับมา.....
"ฮารึล..."เสียงนุ่มดังขึ้นข้างหลัง สนามหญ้าสีเขียวชะอุ่มที่อยู่ติดกับร.ร.
ที่แห่งนี้ที่เจอกันครั้งแรก.....ยังไม่ลืมมันใช่มั๊ยยุนโฮ
"มีอะไรเหรอชางมิน"
"เธอคิดมากอีกแล้ว...."
"..................."
"....ยุนโฮน่ะ เขาแต่งงานไปแล้วนะ"
"แล้วยังไงล่ะ!"ร่างเล็กขึ้นเสียงเล็กน้อย
"..................."
"นายคิดว่าฉันลืมทุกสิ่งทุกอย่างได้ง่ายดายเหมือนยุนโฮเหรอ"
"เธอคิดยังไงกับยุนโฮกันแน่..."
"..................."
"ว่าไงล่ะฮารึล"
"ฉันรักเขา"
"............!!"
"ฉันรักยุนโฮ..."
"....ฮารึล"
"ชางมิน ฮึก...ฉันเจ็บปวด"ร่างเล็กสะอื้นเบาๆ ชางมินมองภาพนั้นอย่างเจ็บปวด ตลอดเวลาที่เขาทำได้แค่เป็นเพื่อน แต่ก็ยังไม่รู้สึกเจ็บเท่ากับตอนนี้
ฮารึลรักยุนโฮ...
ตอนนี้เธอกำลังเจ็บใช่มั๊ย....
แต่หัวใจของฉัน....มันเจ็บปวดไม่น้อยกว่าเธอเลยฮารึล...
.................
............................
........................................
ทางเดินของชั้นมัธยมที่6เต็มไปด้วยนักเรียนที่กำลังอยู่ในช่วงเวลาพัก ยูชอนเดินช้าๆเพื่อจะลงไปซื้ออาหาร....
"หวัดดีฮะ"เสียงหวานสดใสทักทายร่างสูง นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนมองคนตัวเล็กข้างหน้า
"แหะๆจำผมไม่ได้เหรอ คนที่รุ่นพี่ช่วยเอาไว้ที่ทงแดมุน"ริมฝีปากบางพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักก่อนจะยิ้มเล็กๆ
"อ๋อ....น้องชายของแจจุง"
"ผมซื้อขนมมาให้พี่ด้วย"
"เอ๋??"
"เพื่อเป็นการขอบคุณที่พี่ช่วยผมไว้"
"อ่อ...ขอบใจมากนะจุนซู"
"ว้าว !! O_O"ร่างเล็กทำตาโต แล้วยิ้มอย่างร่าเริง
"อะ...อะไรเหรอ =_="
"พี่รู้จักชื่อของผมด้วย"
"หะ...หา??"
"สงสัยเราคงเป็นเนื้อคู่กันมั้งครับ >_<"
"เหอๆ =_="
"นั้นผมขอตัวก่อนนะ บ๊ายบายฮะพี่ยูชอน"จุนซูก้มหัวเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังเดินไป
"เอ่อ...เดี๋ยวสิ"
"แหม...ห่างกันแค่ไม่กี่วินาทีพี่ก็คิดถึงผมแล้วเหรอ คิกๆๆ"
"เหอๆ"
"มีอะไรเหรอฮะ"
"ทำไม...ถึงเรียกแจจุงว่าพี่สะใภ้ล่ะ"
"หืม??"
"ก็ฉันเห็นนายเรียกแจจุงว่าพี่สะใภ้"
"โห...นี่พี่ยูชอนไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอ"
"ฉันถึงได้ถามนายไง - _ -"
"เวลาพี่ทำหน้าอย่างนี้ หน้าพี่เหมือนมิกกี้แห่งวงดงบังชินกิเลยอ่ะ >_<"(ก็บอกแล้วไงคะว่าคนแต่งมันรั่ววว...!!)
"จะ...จุนซู"
"ก็เพราะพี่แจจุงแต่งงานกับพี่ชายของผม พี่ยุนโฮน่ะครับ"
"O_O"
"ผมก็ต้องเรียกพี่แจจุงว่าพี่สะใภ้สิ"
"..............."
"พี่ยูชอนเป็นอะไรรึเปล่า.."
"ไม่มีอะไร พี่ขอตัวก่อนนะ"ร่างเล็กมองแผ่นหลังของร่างสูงที่ค่อยๆเดินจากไป อะไรของเขาล่ะเนี่ย...
แต่งงาน!!
กับผู้ชายเนี่ยนะ แจจุงแต่งงานแล้วจริงๆเหรอ..
จุนซูอาจจะล้อเราเล่นก็ได้ แต่....ท่าทางเมื่อกี๊ของจุนซูก็ปกติดีเหมือนไม่ได้แกล้ง
นั้นก็หมายความว่า.......
นายมีเจ้าของแล้ว....แจจุง.....
************************************************************************************
ผู้หญิงคนนั้นคือใคร??ท่าทางจะเป็นคนสำคัญของยุนโฮแน่ๆไม่อย่างนั้นล่ะก็...จะมีรูปตั้งหลายรูปเหรอ.... อะไรกันแจจุง!นายจะมาคิดทำไมให้รกสมอง ถึงนายจะแต่งงานกับยุนโฮแต่มันก็เป็นการแต่งโดยที่ผู้ใหญ่ต้องการ เพราะฉะนั้นยุนโฮจะยุ่งกับผู้หญิงคนไหนมันก็ไม่ผิดซะหน่อย!
เสียงเปียโนไพเราะดังออกมาจากห้องดนตรี ร่างบางที่มัวแต่คิดอะไรเพลินๆเดินมาจนถึงชั้นที่สาม เพลงที่ไพเราะนั่นดึงดูดใจให้แจจุงอยากจะนั่งฟัง มือบางเปิดประตูออกช้าๆเนื่องจากกลัวว่าจะเป็นการทำลายสมาธิคนที่เล่นเปียโนอยู่
"....ยุนโฮ?"ร่างบางมองเก้าอี้แถวหลังสุดที่อยู่ไกลจากเวทีที่เปียโนตัวนั้นถูกจับจอง ร่างสูงทอดสายตามองไปทางเวที
ผู้หญิงคนนั้น!!
"โอ๊ย!"เป็นอีกวันที่การเล่นเปียโนต้องล้มเหลวเพราะการหักโหมมากไป นิ้วของร่างเล็กก็ยิ่งแย่ลงไปเรื่อยๆ
"จะให้ต้องบอกอีกกี่ครั้ง..."
"ยุนโฮ....."
"อย่าหักโหมมากไป เข้าใจรึเปล่า"
"นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่...."
".................."
"ฮึก....ฮือ......."
".................." สายตาคมยังคงมองร่างเล็กตรงหน้าอยู่เงียบๆ ทั้งเธอและฉันต่างก็รับรู้ถึงความเจ็บปวดของมัน แต่จะให้ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้...จะให้กลับไปรักเธอเหมือนเดิมไม่ได้........
ร่างเล็กสวมกอดยุนโฮเบาๆ น้ำตาที่ไหลลงมาถูกเสื้อของร่างสูงซับเอาไว้ แจจุงรู้สึกได้ถึงน้ำที่คลอบริเวณดวงตา ก่อนจะค่อยๆปิดประตูห้องช้าๆ
"เฮอะ....จะร้องทำไมแจจุง"ร่างบางพึมพำกับตัวเองเบาๆ ถึงอย่างนั้นน้ำตาก็ยังไหลลงมาบนใบหน้าหวาน
"เห็นเหมือนที่ฉันเห็นใช่รึเปล่า"เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงเพรียวคุ้นตา
"ชางมิน..!"
"ฉันไม่รู้ว่าจะช่วยนายได้ยังไง"
"....ไม่เห็นต้องช่วยเลย ฉันไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้ว"
"มันเจ็บปวดนะแจจุง มันเจ็บปวดทุกครั้ง...ที่ตรงนี้"ร่างสูงมองหน้าเพื่อนรักข้างๆก่อนจะเอามือกุมไว้ที่หัวใจ....
"ชางมิน"
"หืม??"
"ผู้หญิงคนนั้นคือใคร"
"................"
"ตอบมาสิ"
"คือคนที่ยุนโฮ...."
"................"
"คนที่ยุนโฮเคยรัก....."
"................"
"แล้วมันก็น่าขำนะแจจุง..."
"......เรื่องอะไร"
"ฮะๆๆ ฮารึลก็เป็นผู้หญิงที่ฉันรักเหมือนกันน่ะสิ..."
"................."
คนที่ยุนโฮเคยรัก?.......ฮารึล........
ฉันกำลังไปแทรกระหว่างเธอสองคนใช่มั๊ย..........
ฉันกำลังอยู่ในที่ที่ไม่ใช่ของฉัน..........
แต่ฉันเอง......ก็เจ็บปวดเหมือนกันนะ.......
ทำยังได้ล่ะยุนโฮ.......ในเมื่อฉัน.....
หลงรักนายขึ้นมาแล้วนี่!.........
TBC
ความคิดเห็น