คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6
"ชอง ยุนซอกพูดครับ"โทรศัพท์ราคาแพงดังขึ้น เจ้าของธุรกิจโรงแรมรายใหญ่อย่างชอง ยุนซอกละจากเอกสารตรงหน้าก่อนจะกดรับสาย
"สวัสดีค่ะคุณชอง"
"อ่อ คุณอึนนานี่เอง มีอะไรหรือครับ"
"แจจุง เป็นยังไงบ้างคะ"
"ทางเราดูแลแจจุงอย่างดี คุณอึนนาไม่ต้องห่วงหรอกครับ"
"ค่ะ ดิฉันรู้ว่าคุณคงดูแลแจจุง แต่ถึงยังไงฉันก็อดห่วงไม่ได้"
"ครับ ผมเข้าใจ"
"................"
"................"
"อะ...โอปะ.."น้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อยของคิม อึนนา (คำว่าโอปะ=น้องสาวเรียกพี่ชาย)
"...อึนนา"ร่างสูงตกใจกับสรรพนามที่อีกฝ่ายพูด
"ช่วยดูแลแจจุงด้วยนะ...ดูแลลูกของฉันด้วย"
***********************************************************************************
ร่างเล็กผมสีน้ำตาล ใบหน้าหวาน รอยยิ้มที่ดูสดใสยืนอยู่ตรงหน้ารั้วของคฤหาสน์ชอง บ้านหลังนี้ดูไม่เปลี่ยนไปเลย ความเศร้าที่ยังพอสัมผัสได้ แต่ก็เริ่มมีกลิ่นจางของความอบอุ่นแฝงอยู่ หรือจะเป็นเพราะคนที่พี่ยุนโฮแต่งงานรึไงกัน....
"คะ..คุณจุนซูO_O"สาวใช้เบิกตากว้างหลังจากเห็นร่างเล็กที่ยืนยิ้มอยู่หน้าประตู
"ผมกลับมาแล้วครับ คุณแม่บ้าน"
ครืดดดด...
"ยุนโฮพูดครับ"
"ยุนโฮนี่แม่เองนะ จุนซูจะกลับจากญี่ปุ่นวันไหน"
"เอ่อ...ขอเวลาสักครู่นะครับ"ร่างสูงทบทวนความจำ เช้าวันนั้นที่จุนซูโทรมา....
...............
..........................
..................................
'พี่ยุนโฮ!!'เสียงหวานใสดังลอดออกมา
'จะ...จุนซู'
'อะไรกันพี่ชาย ไม่ดีใจเหรอที่น้องชายโทรมาน่ะ'คิม จุนซูผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องของยุนโฮพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
'เปล่า..ก็ปกติเคยโทรหาพี่ซะเมื่อไหร่ล่ะ แล้วนี่มีอะไรเหรอถึงได้โทรมา'
'ฉันจะกลับเกาหลี'
'หา???'
'อะไรของพี่เนี่ย ไม่ดีใจเหรอที่ฉันจะกลับเกาหลี'จุนซูพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอีกครั้ง ซึ่งมันเป็นลักษณะนิสัยของเจ้าตัวอยู่แล้ว
'เปล่าซะหน่อย..แล้วจะกลับวันไหน'
'วันจันทร์ที่จะถึงนี้'
'แล้วจะให้ใครไปรับรึเปล่า'
'ไม่ล่ะ ฉันจะไปที่บ้านเอง'
'อืม นั้นก็ได้'
'ฉันได้ข่าวว่าพี่กำลังจะแต่งงาน'
'แล้วยังไง...=_='
'คิกๆๆอยากเห็นหน้าพี่สะใภ้เร็วๆจังเลย>_<'
'เฮ้อ...=_='
จุนซูบอกจะกลับเกาหลีวันจันทร์.....เห้ย !ก็วันนี้น่ะสิ
"ว่าไงยุนโฮ.."
"จุนซูกลับวันนี้ครับ"
"วันนี้!แล้วใครไปรับน้องล่ะ"
"จุนซูบอกจะกลับบ้านเองครับ"
"อ่อ..งั้นเหรอ ขอบใจมากยุนโฮ แม่ขอทำงานก่อนล่ะ"
"ครับ"ร่างสูงวางสายจากแม่ ก่อนจะนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะเรียน ตอนนี้เป็นเวลาพักจึงเหลือแค่ร่างสูงอยู่ในห้องเพราะแทจุนลงไปซื้อขนม
แอ๊ด....เสียงเปิดประตูดังขึ้น ยุนโฮเงยหน้าขึ้นช้าๆ.....ฮารึล
..................
.................................
............................................
"ตอนนี้นาย...คงมีความสุขดีใช่มั๊ย"ร่างเล็กถามยุนโฮเบาๆด้วยสายตาเศร้าหมอง
"เธอคือคนที่น่าจะรู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ"น้ำเสียงและสายตาที่เย็นชาของยุนโฮ ทำให้ฮารึลต้องหันหน้าไปทางอื่นเพื่อเลี่ยงที่จะเห็นหน้า
".............."
"ทุกๆอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดี พ่อกับแม่ฉันท่านก็ชอบแจจุง"
"เป็นไปได้ด้วยดี??"
"มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเหมือนอย่างที่ฉันคิด"
"อย่างนั้นเหรอ....."
"อืม แจจุงน่ะ.."
".............."
"บางทีอาจจะดูดื้อรั้นไปบ้าง แต่เขาก็ทำให้พ่อกับแม่ของฉันหัวเราะได้"
".............."
"ทั้งๆที่ตอนแรกท่านทั้งสองไม่ได้เป็นแบบนี้"
"....ยุนโฮ"
"หืม??"
"ถ้านายรอฉัน"
".............."
"ถ้าเพียงแค่นายรอฉัน แล้วมาขอแต่งงาน"
".............."
"ฉันก็จะตอบตกลงกับนาย"
"..............."
"แต่นายกลับไม่รอฉัน...."
"ถ้าเธอพูดอย่างนี้..."
"..............."
"เหมือนเธอรู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น"
"..............."
"เมื่อเธอเป็นคนพูดเองว่าเธอคิดกับฉันได้แค่เพื่อน...."
"..............."
"แล้วจะให้ฉันบังคับเธอได้ยังไง..."ร่างสูงพูดก่อนจะเดินกลับเข้าห้องเรียน น้ำตาเริ่มไหลลงมาทีละนิดบนใบหน้าของร่างเล็ก ขอโทษยุนโฮ..ฉันขอโทษ
ตอนนี้ฉันอยากจะบอกกับนาย.........
ฉันรักนายซะแล้วยุนโฮ............
****************************************************************************
ในเวลาพัก แจจุงนั่งอยู่กับชางมินในห้อง น่ารำคาญชะมัด!วันๆมีแต่คนพูดแต่ ยูชอน...ยูชอน แม้แต่พวกอาจารย์ก็ยังไม่เว้น ยิ่งถ้าตอนไหนมีนายคุณชายหน้าหมีใกล้กับนายยูชอนล่ะก็ พวกผู้หญิงก็แทบจะสลบลงไปกอง เฮ้อ...ฉันควรจะย้ายไปที่ๆไม่มีนายสองคนนี้ดีมั๊ยเนี่ย
"ชางมิน ฉันไปซื้อขนมมากินก่อนนะ"
"ไปซื้อขนมหรือไปหาสามีเหรอ?"
"- _ -^^"
"พูดเล่นน่าา =_="
"จะเอาอะไรมั๊ย"
"เอาอะไรก็ได้ เอาเยอะๆเลย"
"นายนี่จริงๆเลย ฉันเป็นเพื่อนกับนายได้ยังไงกัน"ร่างบางพูดแล้วเดินออกมาจากห้อง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมชางมินถึงได้ตัวสูงขนาดนี้ ก็ดูที่มันกินสิ!แต่น่าแปลกจัง กินแล้วไม่อ้วน...
"เอ่อ...นาย"เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหลัง แจจุงหันกลับไปมองช้าๆก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม
"ห้องดนตรีอยู่ทางไหนเหรอ"
"อืม...ชั้นสาม ห้องที่อยู่สุดทางเดิน"
"อ่อ ชั้นสาม..."
"อือ"ร่างบางตอบก่อนจะหันกลับมา
"เอ่อ....นาย..."ยูชอนเรียกร่างบาง ทำให้แจจุงรู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อย
"ฉันชื่อแจจุง!"
"แจ...แจจุง"
"ใช่ ทีหลังจะได้ไม่ต้องเรียกว่า'นาย'แล้วไง"แจจุงรีบเดินไปซื้อขนมทันที ไม่ใช่อะไรหรอก คนที่ไม่สนิทสนมด้วยก็ไม่อยากจะพูดอะไรมาก ทำไงได้ล่ะ ก็มันเป็นนิสัยของเรานี่น่า
ร่างสูงมองแผ่นหลังของร่างบางที่ค่อยๆไกลออกไป...ชื่อแจจุงงั้นเหรอ??
******************************************************************************
ที่ลานจอดรถร.ร.ฮันกุก ร่างสูงยืนรอร่างบางอยู่นาน นี่มันเลิกเรียนแล้วนะ ทำไมยังไม่มาอีกเล่า!แจจุง
"แฮ่กๆๆมาแล้วยุนโฮ..."แจจุงวิ่งสะพายกระเป๋าออกมาหยุดอยู่ตรงหน้ายุนโฮ เหงื่อที่อยู่บนใบหน้าแจจุงบ่งบอกอย่างดีว่าร่างบางตรงหน้าเหนื่อยมากแค่ไหน
"ทำไมถึงมาช้าล่ะ"
"กะ..ก็ปกติฉันกลับบ้านเย็นอ่ะ แฮ่ก..พอนึกได้เลยรีบวิ่งลงมา"
"เฮ้อ...นายนี่จริงๆเลย..."ยุนโฮส่ายหน้าเบาๆก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าลายหมีขึ้นมาซับเหงื่อของร่างบาง
"อ๊ะ!"แจจุงสะดุ้งเล็กน้อย อะ...อะไรกัน มายืนเช็ดหน้าตรงหน้าร.ร.เนี่ยน่ะเหรอ
"วันหลังก็หัดมาเร็วๆด้วยล่ะ"
"ระ..รู้แล้วน่า >//<"ใบหน้าหวานเป็นสีแดงระเรื่อ เสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นระรัว แจจุง....ทำไมหัวใจนายถึงได้เต้นระรัวอย่างนี้...
รถที่ไปรับยุนโฮและแจจุงค่อยๆเคลื่อนเข้าสู่ตัวคฤหาสน์ สาวใช้เดินออกมาต้อนรับคุณชายและคุณหนูของบ้าน แต่...วันนี้คุณหนูของเราดูแปลกๆไปแฮะ
"สวัสดีค่ะคุณหนู"สาวใช้ทักทายร่างบาง
"สะ..สวัสดีครับคุณแม่บ้าน >//<"แจจุงตอบกลับด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ ตั้งแต่ที่นั่งรถกลับมาต่างคนต่างไม่พูดอะไร ทั้งเราและก็ยุนโฮ ตาบ้าเอ๊ย!วันหลังก็อย่ามาทำให้ฉัน..ฉันเขินเป็นนะเว้ย!
"คุณหนูไม่สบายรึเปล่าคะ หน้าของคุณหนูแดงมากๆเลย"สาวใช้พูดกับร่างบางทำให้ร่างสูงที่เพิ่งเดินเข้าบ้านได้ยิน
"นายไม่สบายเหรอ"ยุนโฮเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของร่างบางเบาๆ ตัวก็ไม่ร้อนนี่น่า..แต่หน้าของหมอนี่แดงชะมัดเลย
"ปะ..เปล่า ฉันขอตัว"แจจุงรีบเดินขึ้นห้องนอนไป ไอ้คุณชายหน้าหมีบ้า!ฉันกำลังเขินอยู่นะ อย่าเพิ่งมายุ่งกับฉันตอนนี้ได้มั๊ยล่ะ ร่างบางรีบวิ่งไปยังห้องนอนของตน หน้าเรามันแดงมากขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย...น่าอายชะมัดเลย!
"อ๊ากกกกกก...."ร่างบางเบิกตากว้างเมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้อง ก็แน่ล่ะสิ!มีใครไม่รู้มายืนอยู่ในห้องตัวเองนี่น่า
"อ๊ากกกกกก...."ร่างเล็กอีกร่างก็ตกใจไม่แพ้กัน ก็แค่จะเข้ามาดูห้องของพี่สะใภ้เฉยๆแต่อยู่ดีๆก็มีคนเปิดประตูเข้ามา จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงล่ะ!
"มีอะไรเหรอแจจุง ร้องซะลั่นบ้าน จะ...จุนซู!"เสียงตะโกนของแจจุงเมื่อครู่ดังจนร่างสูงที่กำลังเดินกลับห้องของตัวเองต้องเข้ามาดู ยุนโฮตกใจเล็กน้อยที่เห็นจุนซูอยู่ในห้องของแจจุง ว่าแต่..ไอ้น้องชายตัวแสบมันเข้ามาทำอะไรในห้องแจจุงกันล่ะ
"ตกใจอะไรกันพี่ชาย..."จุนซูพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะหันไปมองคนสวยที่อยู่ข้างๆ...คนนี้สินะ ภรรยาของพี่ยุนโฮ
"ใครเหรอยุนโฮ"แจจุงกระซิบถามร่างสูงเบาๆ
"น้องชายฉัน"
"ยินดีที่ได้รู้จักฮะพี่สะใภ้ ผมคิม จุนซู"จุนซูเดินเข้ามาก่อนจะยื่นมือเล็กๆออกไป ร่างบางมองสำรวจพี่คนสวยตรงหน้า
"อะ...อื้ม พี่คิม แจจุง"
"คิกๆๆ พี่ยุนโฮนี่ไม่เบาเลยนะ"
"อะไร?"ร่างสูงมองจุนซูอย่างไม่เข้าใจ
"ก็เล่นมีภรรยาสวยขนาดนี้น่ะ ไปกันเถอะพี่สะใภ้ >_<"จุนซูเดินไปลากแจจุงออกจากห้อง ท่าทางจุนซูจะถูกใจแจจุงเข้าแล้วล่ะมั้งงานนี้.....
TBC
ความคิดเห็น