คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
"มันไม่ใช่เรื่องตลกนะแจจุง...ลูกจะต้องแต่งงานกับคุณชายยุนโฮ"อึนนาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แววตาจ้องมองลูกชายคนเดียวของเธอที่หน้าเริ่มจะค่อยๆซีดทีละนิด
"ตะ...แต่ผู้ชายกับผู้ชายจะแต่งงานกันได้ยังไง ไม่สิ...มีเหตุผลอะไรครับที่เราแต่งงานกัน"
"เหตุผลที่ว่าน่ะ..ลูกไม่จำเป็นต้องรู้ในตอนนี้"
"อะไรกัน ให้ผมแต่งงานโดยที่ไม่มีเหตุผลงั้นเหรอครับ"
"เหตุผลน่ะมันมี แต่ถึงเวลาลูกก็จะรู้เอง"
"แล้วชีวิตผมจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ยยยย TT_TT"
***************************************************************************************
"แต่งงาน!!!"
"............."
"พ่อกำลังหลอกผมเล่นใช่มั๊ยครับ ฮะๆๆ(หัวเราะเหมือนแจเลย=_=)"ยุนโฮหัวเราะอย่างไม่เชื่อในเรื่องที่ผู้เป็นพ่อพูด
"พ่อพูดเรื่องจริงยุนโฮ อ้าวคุณ...กลับจากญี่ปุ่นเมื่อไหร่กัน"ยุนซอกถามภรรยาของเขาที่เดินลงบันไดมา ชอง ดึลเรผู้เป็นแม่ของยุนโฮ ร่างเพรียวที่สูงระหง ดูสง่าราวกับเพชรล้ำค่า ทันทีที่ได้ยินบทสนทนาระหว่างสามีของตนและลูกชาย ร่างระหงก็รีบลงมาทันที
"คุณจะให้ยุนโฮแต่งงานกับใครคะ"
"คิม แจจุง ยุนโฮต้องแต่งงานกับคิม แจจุง"
"พ่อ !! มันเรื่องอะไรกันที่ต้องให้ผมแต่งงานกับผู้ชาย"
"นั่นสิคะ ทำไมถึงให้ลูกไปแต่งงานกับผู้ชายด้วย นี่คุณทำงานจนเสียสติไปแล้วหรือไง"
"ผมไม่ได้เสียสติดึลเร คุณก็รู้เหตุผลดีไม่ใช่เหรอ หรือว่าคุณจำเรื่องนั้นไม่ได้"
"..............."ร่างระหงหลับตาอย่างใช้ความคิด
"อะไรกันครับ!เรื่องนั้น??หมายความว่ายังไง"
"ยุนโฮ......"ดึลเรมองหน้าลูกชายก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อเบาๆ
"ลูกต้องแต่งงานกับคิม แจจุง!"ผู้เป็นพ่อและแม่กล่าวออกมาพร้อมกัน.........
****************************************************************************
แต่งงาน....แต่งงาน....แต่งงาน
กับคุณชายบ้านั่น...กับชอง ยุนโฮ ที่แค่ฟังชื่อก็เบื่อจนอยากจะอ้วก....
บ้าๆๆ !! เรื่องอะไรที่เราจะต้องแต่ง ไม่มีทางเด็ดขาด
"ชางมิน!"ร่างบางเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนรักเสียงดัง
"อะไร เรียกซะตกใจหมด"
"นายว่ามันแปลกรึเปล่า...ถ้าผู้ชายกับผู้ชายแต่งงานกัน"แววตาที่มุ่งมั่นของคิม แจจุง ทำเอาชางมินหัวเราะเสียงดัง
"=_="
"ผู้ชายก็มีความรักได้เหมือนกันนี่ แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ดีๆนายถึงมาถามเรื่องนี้"
"ก็..แค่อยากจะรู้เฉยๆน่ะ"
"คิม แจจุง!!"เสียงหนึ่งดังขึ้นตรงประตูหน้าห้องเรียน ทำให้เจ้าของชื่อมองไปยังบุคคลที่ตะโกนเรียกชื่อเขาอยู่ แต่แล้วก็ต้องตกใจเพิ่มขึ้น เมื่อคนที่เรียกเขาก็คือ...
"ชอง ยุนโฮ!!"
"ขอคุยด้วยหน่อยสิ ว่าที่ภรรยา...."สายตาเป็นสิบๆคู่จ้องมองสองหนุ่มที่ยืนส่งสายตาให้กัน ถ้าเมื่อกี๊ฟังไม่ผิดล่ะก็ ยุนโฮพูดว่า...ว่าที่ภรรยางั้นเหรอ??
ร่างสูงก้าวเร็วๆไปทางบันไดขึ้นไปยังดาดฟ้า ทำเอาร่างบางแทบเป็นลม...คนอะไรวะเนี่ย เดินเร็วเป็นบ้าเลย !
"แฮ่กๆๆ นี่ !! หัดรอกันบ้างสิ"
"...................."ร่างสูงไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง นายเป็นหมีแปลงร่างมารึเปล่าเนี่ย !
"รู้เรื่องทั้งหมดแล้วใช่มั๊ย"นี่เป็นครั้งแรกที่ยุนโฮเอ่ยปากถาม หลังจากที่เล่นเดินมาราธอนซะจนแจจุงอยากจะเขวี้ยงรองเท้าใส่เข้าซักที
"แฮ่กๆๆ อือ !!!"แจจุงเงยหน้าขึ้นมามองยุนโฮ ไม่แปลกเลยที่จะมีแต่คนพูดถึงร่างสูง หน้าตาหล่อเหลาได้รูป จมูกที่โด่งรั้น ริมฝีปากหยักได้รูป แต่ว่าแววตานั่น...กลับดูเย็นชาที่สุด
"แล้วนายคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้"
"เฮอะ..จะให้คิดอะไรได้ล่ะ ยังไงฉันก็ไม่แต่งหรอก"
"นั่นสินะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราสองคนต้องแต่งงานกัน"
"อือ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"
ตุบบ..!!!
"ชางมิน!"แจจุงตะโกนเสียงดัง ก็แน่ละไอ้เพื่อนรักของเขาดันเข้ามาได้ยินเรื่องทั้งหมด อ๊ากก..น่าอายชะมัด อย่างนี้มันก็รู้แล้วสิ ว่าเราจะต้องแต่งงานกับยุนโฮ ม่ายยย...
"อะ...อะไรกันน่ะ พวกนายจะ..แต่งงานกันเหรอ"ชางมินพูดเสียงตะกุกตะกัก นี่อย่าบอกนะว่าไอ้เพื่อนตัวแสบแจจุงจะแต่งงานกับยุนโฮเพื่อนในทีมบาสของเขา ถึงแจจุงจะสวยเหมือนผู้หญิง แต่ยังไงสองคนนี้มันก็เป็นผู้ชายนะ !
"อือ ก็อย่างที่ได้ยิน"ร่างสูงกล่าวออกมาเรียบๆราวกับไม่รู้สึกอะไร ทำเอาแจจุงมองยุนโฮแล้วอ้าปากค้าง ให้ตายเหอะ ! นี่นายจะไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ
"แหะๆๆ อย่าตกใจไปสิชางมิน เราแค่จะแต่ง แต่ยังไม่ได้แต่ง...อันที่จริงเราจะไม่แต่ง"คนสวยของเราพูดวกไปวนมาอย่างงงๆ
"ยังไงก็ลองตัดสินใจให้ดีๆ แล้วเราค่อยคุยกับผู้ใหญ่ให้รู้เรื่อง ฉันไปล่ะ"ยุนโฮเอ่ยเรียบๆก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้เพื่อนซี้สองคนนั่งทำความเข้าใจกันไป มีอะไรจะต้องตัดสินใจอีกล่ะ ยังไงฉันก็ไม่แต่งหรอกเว้ยย..ชอง ยุนโฮ
**********************************************************************
ในเย็นวันนั้นแจจุงที่กำลังมุ่งหน้าสู่บ้าน ในสมองกำลังใช้ความคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำแต่ก็จะต้องแต่งงานกัน แล้วใครหน้าไหนในโลกบ้างล่ะ ที่จะยอมน่ะ
"กรี๊ดดดดดด!!"เสียงผู้หญิงกรีดร้องดังขึ้น ในวินาทีนั้นแจจุงก็รู้ได้ทันทีว่าเสียงเมื่อกี๊คือเสียงแม่ของเขา
"แม่!!"แจจุงวิ่งไปที่หน้าบ้าน ผู้ชายรูปร่างใหญ่สองคนที่เขาเห็นในตอนนั้นกำลังรื้อข้าวของเครื่องใช้ในบ้านเขาออกไปกองที่ถนน
"หยุดนะ ! อย่ารื้อของๆฉัน อ๊ายยย.."
"หุบปากซะ !! ถ้าไม่อยากตายก็เงียบๆ"
"แม่ นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันครับ"
"แจจุง..ฮือออ พวกมันเอาของเราออกมา"
"พวกคุณเป็นใครกัน !"
"..............."ผู้ชายสองคนไม่สนใจที่ร่างบางถาม แต่กลับพังข้าวของทีละชิ้น
"พวกคุณทำแบบนี้ได้ยังไง พวกคุณเป็นใคร!!"
"ฮะๆๆ แม่ของแกติดหนี้ฉันเอาไว้แล้วไม่ยอมจ่าย แล้วทำไมฉันจะทำแบบนี้ไม่ได้"
"ติดหนี้??"แจจุงทวนคำพูดอีกครั้ง ก่อนจะมองไปยังแม่ของเขาที่นั่งร้องไห้อยู่
"แม่ขอโทษ....."
"แม่ไปกู้เงินพวกมันทำไมครับ"หลังจากที่มาเฟียสองคนนั้นสั่งให้ เอาเงินมาให้ภายในอาทิตย์นี้ พวกมันก็กลับไปทิ้งไว้แค่ข้าวของเครื่องใช้ที่เสียหาย ทำให้แจจุงต้องถามผู้เป็นแม่ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
"แม่เอาเงินมาเปิดร้านอาหาร"ครอบครัวของแจจุงเปิดเป็นร้านอาหารเล็กๆใกล้ๆบ้าน ซึ่งธุรกิจร้านอาหารนี้ก็ไม่ค่อยจะทำเงินซักเท่าไหร่
"ร้านอาหารที่เราเป็นเจ้าของ แม่ไปยืมเงินเขามาเปิดเหรอครับ"
"ใช่...."
"เฮ้อออออ...แล้วแม่ไปเอาเงินพวกมันมาเท่าไหร่ครับ"
"เอ่อ.."
"ว่าไงล่ะครับ"
"1 ล้านวอน"
"1 ล้านวอน !!!!!!!!! "
ในคืนนั้นร่างบางที่กำลังสับสนนอนอยู่บนเตียง.. 1 ล้านวอน แถมต้องเอาเงินไปคืนพวกมันภายในอาทิตย์นี้ ถ้าไม่คืนล่ะ...มีหวังแม่และเราต้องไม่รอดแน่ๆ แล้วเงินเยอะแยะขนาดนั้นจะไปหามาจากที่ไหน อ๊ากก..ให้ตายเหอะ ! แจจุงคิดสิ คิดๆๆ
'ลูกต้องแต่งงานกับคุณชายชอง ยุนโฮ'
ไม่เอานะ ! อย่าคิดอย่างนี้สิแจจุง แต่..หมอนั่นท่าทางจะรวยแน่ๆ ไม่อย่างนั้นแม่จะเรียกหมอนั่นว่าคุณชายเหรอ...
ไม่ ! จะบ้าเหรอแจจุง นายไม่ได้รักเขาแถมยังเป็นผู้ชายด้วยกันอีก แต่...ถ้าเกิดเราแต่งงาน เราก็จะหาเงินไปใช้หนี้ให้แม่ได้...
ไม่อ่ะ ! ยังไงก็ไม่เอาด้วยหรอก !!
ก๊อกๆๆ !!
"แจจุง ลูกหลับรึยังน่ะ"
"ยังครับ แม่เปิดเข้ามาได้เลย ผมไม่ได้ล็อคประตู"
"ดึกแล้ว ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ หือ??"
"แม่ครับ"
"หืมมม?"
"เราจะไปหาเงินมาจากไหน"
"แม่ขอโทษแจจุง...ฮึก..แม่ขอโทษ"ร่างบางโอบกอดแม่เบาๆ เสียงสะอื้นกับหยดน้ำตานั้น เขาไม่อยากจะเห็นมันเลย เขาไม่อยากให้แม่คนนี้ที่ต้องเหนื่อยมาเพื่อเขาตลอดต้องมาร้องไห้ แล้วความคิดบางอย่างก็แล่นเข้ามาในสมอง จะให้ทำไงได้..
ฉันหมดทางเลือกแล้วนี่ !.....
"แม่ครับ แม่ไม่ต้องกลัวหรอกนะ"ร่างบางกระซิบเบาๆเป็นการปลอบ
"ผมจะแต่งงานกับคุณชายยุนโฮ"
TBC
ความคิดเห็น