ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ++Princess Diary++ 3
" ทำไมเธอถึงย้ายโรงเรียนล่ะ " ตั้มถามขึ้น
" .. " ฉันเงียบ ก็ตั้มดันถามคำถามสุดแทงใจดำฉันเลยนะสิ จะให้ฉันประจานตัวเองบอกชายหนุ่มตรงหน้าไปหรอ ว่าได้เกรดไม่ถึง 2 ปะป๋าเลยสั่งให้ฉันย้ายโรงเรียนน่ะ อายเขาตายเลย -///-
" ขอโทศนะ ถ้าเราถามอะไรผิดไป " ตั้มพูดพลางก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด โอ้ย >.< น่ารักชะมัดเลย ไม่บอกไม่รู้นะว่านี่น่ะคน ไม่ใช่เทวดา !!~
" เปล่าๆ พอดีฉันก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะ ป๋าบอกให้ย้ายก็คือย้าย ถ้าขัดมีหวังกลายเป็นวิญญาณเฝ้าบ้านแน่ๆ แหะๆ ^^" " ฉันตอบตามจินตนาการ - - ก็ที่พูดไปน่ะไม่ใช่ความจริงสักนิด ยกเว้นเรื่องที่ถ้าฉันขัดใจป๋า กลายเป็นผีเฝ้าบ้านแหงแก๋เลย T^T
" อ๋อ อ่านะ พ่อเธอคงจะดุมากๆเลยสินะ "
" ก็ใช่น่ะสิ " คราวนี้ฉันตอบไปตามความจริง แค่นึกหน้าป๋าเวลาโกรธนะ ขนลุกขนพองไปทั้งตัวเลยล่ะ บรึ่ยยย สยองงงง
ฉันกับตั้มคุยกันไปเรื่อยๆ ไม่ได้ฟังที่อาจารย์กำลังพล่ามอยู่เลยแม้แต่น้อย นี่ล่ะ เหตุผลที่ฉันได้เกรดไม่ถึง 2 น่ะ -*-
" เฟรม ไปกินข้าวกันเหอะ " ตั้มชวนฉันเมื่อถึงเวลาพักเที่ยง >.< อิอิ ฉันจะได้กินข้าวกับเทวดาน้อย 2 ต่อ 2 ด้วย >_< ตื่นเต้นๆๆๆๆๆ
" ไอแวน ไปกินข้าว " ตั้มหันไปเรียกบุคคลนิรนามคนหนึ่ง ว้า นี่ฉันต้องอดกินข้าวกับเทวดาน้อย 2 ต่อ 2 รึเนี่ย ไม่น้า ToT
" ไปว่ะ " O_o'' เฮ้ย !! นั่นมันไอหน้าหล่อแต่นิสัยทรามนี่หว่า - - ชิส์ เซ็งจับจิต
" ไปเถอะเฟรม " ตั้มหันมาเรียกฉันเมื่อเห็นฉันยืนเงียบ
" ยัยไอโอดีน ^O^ ไปกินรำ เอ๊ย ! ข้าว เร็วๆสิ " นายธันวาหันมาพูดกับฉันด้วยท่าระริกระรี้ - -* ( แม้ว่าคำนี้จะใช้กับผู้หญิงก็เหอะ แต่มันสามารถอธิบายลักษณะท่าทางของอีตานั่นได้ดีสุดๆ )
" ไอโอดีน? "
" ก็ธาตุไอโอดีนแก้โรคเอ๋อไง เธอเอ๋อนี่นา ^^ "
" ไอบ้า !! ฉันไม่ได้เอ๋อสักหน่อย !! นายนั่นแหละ ตาบ้า !! >[]< " ฉันตะโกนด่านายนั่นด้วยความเหลืออด ชิส์ มาว่าฉันเอ๋องั้นเรอะ !!
" หุหุ ต่อไปฉันจะเรียกเธอว่าหนูไอนะ "
" ชิส์ -O- "
" -_- นายอย่าแกล้งเฟรมสิ " เทวดาน้อยพูดขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่เป็นเวลานาน ตั้มปกป้องฉันแหละ ^_^ หุหุ เทวดาน้อยของฉ๊านนนน >_<
" ยุ่งจริง - -* ก็ฉันอยากเรียกยัยนี่ว่าหนูไอนี่นา "
" -*- เหอะ อีตาบ้าโรคจิต "
" ฉันไม่ได้ชื่อ อีตาบ้าหรือว่านายโรคจิตอะไรของเธอนั่นหรอกนะ ฉันมีชื่อันไพเราะที่เหมาะสมกับใบหน้าอันหล่อเหลาของฉันว่า แวน !!! "
" ฉันก็ไม่ได้ชื่อ หนูอะไรของนายนั่นด้วย !! ฉันชื่อเฟรม !! "
เราทั้งคู่ตะโกนใส่กันด้วยความโมโห ในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง -_-^ แต่ฉันไม่ผิดนะ อีตานั่นต่างหากที่ผิด ชิส์ ไร้สาระชะมัด !! ( ด่าอีตาแวนน่ะค่ะ - - )
" แวน เฟรม เดี๋ยวเราไปกินข้าวก่อนนะ -_= เถียงกันเสร็จเมื่อไรก็ค่อยตามไปนะ เราหิวข้าวอ่ะ - - " ตั้มพูดขึ้นหลังจากที่เราทั้งคู่หยุดเว้นวรรคเพื่อหายใจ
" เดี๋ยวดิ !! " ฉันกับอีตาเวนนั่นพูดขึ้นพร้อมกัน ชิส์ ! อีตานั่นชอบทำอะไรเลียนแบบฉันชะมัดเลย ไม่มีสมองรึไงย่ะ ทำตามคนอื่นอยู่ได้ !!
" จะไปกันแล้วหรอ -_- " ตั้มถาม
" อื้อ "
เราทั้งสามคนจึงได้ฤกษ์ยามงามดีที่จะก้าวเท้าเข้าไปในโรงอาหารเพื่อหาอะไรมายัดปากตัวเอง -_=^
" ง่ำๆ (>O<) " ฉันกินอาหารกลางวันอย่างเอร็ดอร่อย ก็อาหารที่อยู่ในจายฉันทั้งหมดน่ะ ของโหรดฉันเลยนี่นา ^^
" -_-^ หนูไอ นอกจากเธอจะเป็นโรคเอ๋อแล้ว เธอยังเป็นแม่ไก่อีกต่างหากนะ " อีตาบ้าเวน (รูนี่ - - เกี่ยวกานมั้ยหว่า - -? น่านมันนักบอล นี่มานนักเรียน เอ๊ะ ชักสบสน - -* ) พูดพลางทำหน้าเซ็ง มันหลอกด่าฉันตั้ง 2 ต่อแหนะ หาว่าฉันเอ๋อไม่พอ ยังมาว่าฉันเป็นแม่ไก่อีก !!
" ทำไมย่ะ อีตาเวน !! ฉันจะทำไมก็เรื่องของฉัน ทำไม? มันหนักหัวตื้ด (เซนเซอร์น่ะค่ะ ) นายรึไง ?! " ฉันหยุดตักอาหารเข้าปาก แล้วหันมาด่าอีตาเวนแทน
" ตื้ด - -* อะไรของเธอ? "
" เซนเซอร์ย่ะ หรือจะให้ฉันต้องใช้คำรุนแรง !! ดักดานจริงๆเลยนายนี่ !! " ฉันลุกขึ้นยืน ใช้มือเท้าโต๊ะ ด่าคุณชายสุดแสนจะดักดานตรงหน้า -_=^
" หึ ไม่ต้องมาทำอวดดีเลยนะ หนูไอ -_- " ว่าแล้วอีตานั่นก็ลุกขึ้นยืนตาม (เพื่อ?)
" โธ่เว้ย !! เสียเวลากินจริงๆ เวลาเงินเวลาทองซะด้วย นายนี่ก็.. ฮึ่ย !! " ฉันนั่งลงกินข้าวต่อตามเดิม เสียเวลาจริงๆเลยที่ต้องมานั่งเถียงกับคนโรคจิต เอ๋อ และประสาท !!
" -_-^ ยังจะห่วงกินอีก ขนาดกำลังทะเลาะกับคนอื่นอยู่นะเนี่ยะ ไร้มารยาทซะจริงๆ - - หนูไอต้องเป็นแม่ไก่แน่ๆเลย "
ไร้มารยาท !!?? -_-^^^^ ฉันไม่เถียงกับมันต่อนี่คือฉันไม่มีมารยาทงั้นหรอ !! - -* ท่าทางนายนี่จะเป็นโรคจิตรระยะสุดท้าย !!
" แวน มรึงหยุดพูดได้ป่ะว่ะ ไม่มีใครว่ามรึงเป็นใบ้หรอกนะ หุบปากแล้วกินข้าวต่อไปซะ " ท่าทางตั้มจะทนฟังเสียงของอีตานั่นไม่ไหวเลยต้องออกมาห้ามศึก ฉันเห็นด้วยกับตั้มมากเลยจ้ะ ที่รัก !!~
" ไม่ได้ว่ะ ถ้ากรูหยุดพูด กรูจะลงแดงตาย - - " ขอบคุณสำหรับคำตอบมากๆเลยนะคะ - -* (ประชดน่ะประชด) จะตอบมาเพื่อ - -? อยากฆ่ามันจังเลยวุ้ย หมั่นไส้ !!
แล้วเราสามคนก็เดินขึ้นไปบนห้อง ระหว่างนั้น..
" เฟรม " เสียงใสๆดังขึ้น
" หืม? " ฉันหันไปหาต้นเสียง จึงพบกับกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง ยืนอยู่ 5-6 คน
" อ้าว แปงหนิ O_o " ตั้มมีท่าทีตกใจเล็กน้อย
" อื้ม ฉันเอง ^_^ " เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง (น่าจะชื่อแปง) ส่งยิ้มมาให้ฉัน ทำไมไม่รู้ฉันรู้สึกว่ารอยยิ้มนั่นมันพิกลๆแปลกๆ - -*
" ขอคุยกับเฟรมหน่อยสิ " ผู้หญิงอีกคนในกลุ่มพูดขึ้น
" คงไม่ได้อ่ะนะ " นายแวนพูดขึ้น
" ไปเหอะ " นายนั่นกึ่งลากกึ่งจูงฉันออกจากบริเวณนั้นทันที ส่วนตั้มนั้นเดินตามหลังมาติดๆ
" นายลากฉันมาทำไม !!" ฉันตะโกนพลางสะบัดมือที่นายนั่นจับอยู่
" . ." นายนั่นเงียบ ก้มหน้า ไม่พูดไม่จา
" เฮ้ย ไอแวน กรูขอตัวเฟรมแป๊ปนะ " ตั้มพูดพลางดันตัวฉันให้ออกห่างจากนายแวน
" อือ ตามสบาย มรึงอย่าคิดไปว่ากรูปกป้องยัยนี่นะเว้ย !! " นายแวนตะโกนตามหลังมา นี่สองคนนี้เขาคุยอะไรกัน ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย - -
" เออ !! "
ฉันเดินตามตั้มมาเรื่อยๆ จนถึงที่ระเบียงซึ่งไม่มีคน ตั้มจึงหยุดเดินแล้วหันกลับมามองหน้าฉัน ก่อนจะถอนหายใจ -_=^
" มีอะไรกันหรอตั้ม ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย " ฉันเริ่มชักจะสงสัยแล้วสิ ก็ตั้มทำหน้าเหมือนแบกอะไรสักอย่างไว้ ซึ่งเป็นอะไรที่น่าสงสัยมากมายเลยล่ะ - -
" คือว่า.. "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น