แล้วไงครับ คุณมาเฟีย

​

"อร้ายยยยยยย 

กรี๊ดดดดดด  " เสียงกรี๊ดจากสาวๆกลุ่มหนึ่ง ที่กำลังรุมล้อมชายหนุ่มรูปหล่อ ผิวขาว สูง170 หน้าตาอินเตอร์ 

น้ำเหนือ ชายหนุ่มผู้ถูกสาวๆรุมล้อม กรี๊ดให้ และถ่ายรูป น้ำเหนือส่งยิ้มให้สาวๆ และยืนเก๊กหล่อให้ถ่ายรูป 

(น้ำเหนือ เป็นเด็กอายุ19 ส่วนสูง170 น้ำหนัก 73 ตอนนี้เรียนอยู่วิศวะโยธา  ปี2 มหาวิทยาลัยชื่อดัง ด้วยความหน้าตาดี และความกล้าแสดงออก เป็นที่รู้จักของหลายๆคน ทำให้น้ำเหนือได้เป็นเดือนมหาลัยอีกด้วย น้ำเหนือเป็นเด็กหน้าตาดีรูปหล่อพ่อรวย ที่บ้านทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ เรียกได้ว่าเพอร์เฟคสุดๆไปเลยแหละ) 

ก๊อก แก็ก ก๊อก แก็ก!! 

เสียงรองเท้าคัทชูของชายหนุ่มร่างสูงสวมใส่ชุดสูทสีดำ ผูกเนกไทก์สีน้ำเงิน ข้อมือด้านซ้ายสวมนาฬิกาสุดหรู ผู้เป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เขากำลังเดินเข้าอาคารมุ่งตรงไปยังห้องผู้บริหาร มีบอดี้การ์ดรอบตัวหลายคนกำลังเดินตามชายหนุ่ม  สายตาของเขาเหลือบไปมองเด็กชายผู้ถูกกลุ่มสาวๆรุมล้อม เขาหยุดชะงักมองหน้าเด็กหนุ่มที่ถูฏสาวๆล้อมตัวอยู่ ใจเต้นแรงอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เด็กหนุ่มมองกลับมาด้วยความสงสัย 

"ทางนี้ครับคุณบดินทร์"  อินน์ บอดี้การ์ดคนสนิท เรียกบดินทร์เจ้านายของเขาให้เดินต่อไปยังห้องผู้บริหาร พร้อมกับผายมือนำทางให้  

(บดินทร์ มาเฟียหนุ่มหน้าใหม่ไฟแรง อายุ 28 ส่วนสูง180 น้ำหนัก79 ทำธุรกิจมืด นำเข้าส่งออก สินค้าหนีภาษี และค้าอาวุธสงคราม เปิดมหาลัยบังหน้า แต่ถึงกระนั้นหลายๆคนก็ต่างรู้จักธุรกิจของเขาดี แต่ก็ไม่มีใครทำอะไรเขาได้เลย บดินทร์สืบทอดกิจการมาจากครอบครัว และเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล ทำให้เขามีอำนาจมากและเป็นที่เกรงขามของนักธุรกิจ ข้าราชการอีกหลายคน)

..ถึงห้องของผู้บริหารแล้ว เขานั่งที่เก้าอี้ประจำ ในใจครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ นึกถึงหน้าเด็กหนุ่มคนนั้น ใจยังคงเต้นแรง ตึกตัก ตึกตัก..

"เด็กคนนั้นคือใคร  ดูสาวๆจะชอบเยอะนะ " ชายหนุ่มพูดแล้วหันไปมองหน้าบอดี้การ์ดคนสนิทของเขา 

"อ๋อ เด็กหน้าหล่อนั้นหรอครับ"

"เป็นลูกชายคนเล็กของคุณธารไงครับ เห็นออกทีวีอยู่บ่อยๆ" 

"คุณธาร ที่เป็นเพื่อนพ่อฉันนะหรอ" ชายหนุ่มถามกลับด้วยความสงสัย

"ใช่ครับ สมัยคุณบดินทร์ยังเด็กคุณธารเข้ามาเยี่ยมคุณท่านที่บ้านอยู่บ่อยๆ ตอนนี้คุณธารคงจะยุ่งมากเลยไม่ค่อยได้มาเยี่ยมคุณท่านเลย" เขาตอบกลับเจ้านายทันที บอดี้การ์ดและคนอื่นๆในบ้านมักจะเรียกพ่อของบดินทร์ว่า คุณท่าน 

"เดี๋ยวผมขอตัวไปเรียนก่อนนะครับ" เด็กหนุ่มบอกสาวๆที่รุมล้อมเขา แล้วปลีกตัวออกมา

"พวกมึง ไปกันเถอะ " เด็กหนุ่มบอกเพื่อนทั้งสองของเขา 

"ขี้เก๊กนั่นใครวะ  แม่งมีบอดี้การ์ดเดินตามอย่างกับมาเฟีย" เด็กหนุ่มถามเพื่อนทั้งสอง ขณะที่พวกเขากำลังเดินเข้าห้องเรียน 

ดาว: "เฮ้ยยย นี่มึงไปอยู่ไหนมาวะ ไม่รู้จักคุณบดินทร์ได้ไง "

สายลม : "ใช่ นั่นเจ้าของมหาลัยที่มึงกำลังเรียนอยู่เลยนะ แต่ได้ข่าวว่าแม่ง เป็นมาเฟียจอมโหด ทำธุรกิจมืด มาเปิดมหาลัยบังหน้า " 

"หรอว่ะ" เด็กหนุ่มพูดแล้วทำหน้างงๆๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ 

(ดาว เป็นเด็กหนุ่มผิวขาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก รูปร่างค่อนข้างตัวเล็ก  เป็นเพื่อนสนิทของน้ำเหนือ เขาเรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่ประถม ครอบครัวของดาวเคยลำบากมาก่อนแต่ได้พ่อแม่ของน้ำเหนือคอยช่วยเหลือให้มาทำงานที่บริษัทและยังให้เงินทุนทำธุรกิจ ทำให้ที่บ้านของดาวเริ่มดีขึ้น และพ่อแม่ของน้ำเหนือยังส่งดาวให้เรียนที่เดียวกับลูกชายอีกด้วย เลยทำให้ทั้งคู่สนิทกันมาก รู้ใจกันไปสะทุกเรื่องเลยทีเดียว)

(สายลม เป็นเด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่ผิวสองสี เพื่อนร่วมแก๊งของดาวและน้ำเหนือ เขาเพิ่งมารู้จักกับทั้งคู่ตอนเรียนมัธยมปลาย เขาเป็นเด็กค่อนข้างเกเร ก่อนหน้าเรียนอยู่ต่างประเทศ แต่ถูกพ่อส่งกลับมาไทยเพราะก่อเรื่องเอาไว้เยอะ ที่บ้านทำธุรกิจผลิตกระเป๋าหนังแบรนด์ดังส่งออกทั่วโลก)

"น้ำเหนือ เย็นนี้ว่างปะ เราอยากจะชวนไปร้านเปิดใหม่ของพี่สาวเราหน่อยอะ"   สาวสวยเดินมาถามเด็กหนุ่มซึ่งนั่งอยู่กางห้องเรียน ด้วยกิริยาท่าทาง ยั่วยวน

"อ๋อ พอดีนัดกับไอ้พวกนี้ไว้แล้วอะ ขอโทษนะ"

"พวกกูไปนัดกับมึงตอนไหนวะ "

"นั่นดิ"

"เอ่อน่าาาา " 

"ทำไมวะเขาอุตส่าห์มาชวนมึงเลยนะ"

"ก็กูไม่ได้อยากไปนี่หน่า"

อาจารย์เข้าสอนตามปกติ พวกเขานั่งเรียนเหมือนทุกครั้ง พอหมดคราบเรียน ทุกคนในห้องต่างแยกย้าย 

"เฮ้ย พวกมึง คืนนี้ไปแดกเหล้ากันปะ กูเลี้ยงเอง"   สายลมชักชวนเพื่อนทั้งสอง

"กูบายนะ กูต้องกลับไปช่วยงานที่บ้านวะ"  ดาวปฏิเสธพร้อมบอกลาแล้วเดินจากไป 

"กูก็เหนื่อยๆวะอยากพักผ่อน " น้ำเหนือพูดด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า แล้วเก็บกระเป๋าเดินออกจากห้อง

"อ๋อจ้า  สรุปกูโดนเท ไม่ไปก็ได้ว่ะ"  สายลมพูดอยู่คนเดียว แล้วก็เดิินออกจากห้องด้วยความเซ็ง ในใจเขากำลังคิดว่าจะไปไหนดี เพราะไม่อยากอยู่บ้าน สายลมเป็นคนชอบเที่ยว ไม่ค่อยอยู่ติดบ้าน เขามักจะออกปาร์ตี้อยู่บ่อยๆ 

ณ บ้านหลังใหญ่โต หน้าบ้านมีบอดี้การ์ดยืนดูแลความปลอดภัยจำนวนหลายคน ถึงจะมีคนมากมาย แต่ก็เต็มไปด้วยความเงียบงัน ชายหนุ่มนั่งทำงานอยู่ที่เก้าอี้ตัวโปรดสีดำ รอบห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีเทา ดำ แสงไฟอ่อนๆจากด้านนอกกระทบมาที่หน้าต่าง บนโต๊ะทำงานมีรูปปั้นสิงโตสีทองอันน้อยๆวางประดับซึ่งเป็นของขวัญวันเกิดที่คุณพ่อสั่งทำพิเศษให้กับบดินทร์เมื่อตอนที่เขาอายุสิบขวบ ชายหนุ่มนัั่งมองรูปปั้นด้วยอย่างเหม่อลอย

"รายงานประชุมของมหาลัยวันนี้ครับคุณบดินทร์"

"และนี้รายงานสินค้าล็อตใหม่ครับ"   อินน์บอดี้การ์ดสนิทพูดพร้อมยื่นแฟ้มงานให้เจ้านาย  เขารับงานแล้ววางไว้ 

"บอกไออุ่นกับชานไปจัดหาของขวัญที่ดีที่สุดให้ฉัน เตรียมรถให้ฉันด้วย พรุ่งนี้ฉันจะไปเยี่ยมคุณพ่อที่บ้าน"

"ได้ครับ"    เขารับปากเจ้านาย แล้วออกเดินจากห้องไปแจ้งไออุ่นกับชานซึ่งยืนอยู่หน้าห้อง

ตอนนี้ครอบครัวของบดินทร์มีแต่คุณพ่อกับลูกน้อง แม่ของเขาเสียไปเมื่อสิบปีที่แล้วด้วยโรคมะเร็ง พ่อของเขามักจะหาหญิงสาวที่ฐานะดีมาให้บดินทร์ดูตัวอยู่บ่อยๆ ถึงเขาจะไม่ค่อยชอบนักที่พ่อพยายามจับคูู่ให้เขา เพราะเขาเข้าใจว่าพ่ออยากให้เขามีครอบครัว คบใครจริงจังเสียที เพราะตัวเขาเองก็อายุไม่น้อยแล้ว แต่เขาก็ยังไม่เจอคนที่ถูกใจ เพราะตั้งแต่แฟนสาวคนแรกในชีวิตทิ้งเขาไป เขาก็ไม่คิดมีใจให้ใครอีกเลย

บดินทร์เปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า พาออกงาน หรือแม้กระทั่งไปเที่ยวก็จ้างมาเที่ยวด้วย สวยไม่ซ้ำกันเลย เขามักจะคิดว่าผู้หญิงที่เข้าหาเขาก็เพราะเงิน เขาเลยใช้เงินกับผูู้หญิงมาโดยตลอด ใครๆต่างก็รู้ว่าเขาเป็นเสือที่ไม่มีหัวใจ 

"เป็นไงบ้างวันนี้ ไหงมานอนบ้านได้ละ"   ธารพ่อของน้ำเหนือ ถามแล้วยิ้มๆ เขาเดินออกจากห้องเจอลูกชายตัวแสบนั่งดูทีวีอยู่ห้องโถงกลางบ้าน 

"แค่เหนื่อยนิดหน่อยอะพ่อ"

"แล้ววันนี้ไม่ชวนดาวออกไปเที่ยวกันละ จะได้หายเบื่อ"

"ดาวมันช่วยที่บ้านงานอะครับ  ลูกชายสุดที่รักพ่อขยันเรียนขยันทำงาน ไม่ขี้เกียจเหมือนเหนือหรอก"  เด็กหนุ่มพูดด้วยสีหน้าน้อยใจพ่อของเขา เพราะพ่อมักจะบอกให้เขาเอาอย่างแบบดาวบ้าง ธารรักและเอ็นดูดาวเหมือนลูกชายแท้ๆของเขา

"พรุ่งนี้พ่อว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนหน่อย ไปกับพ่อไหม" 

"ไม่ดีกว่าครับ"

"พรุ่งนี้หยุดไม่ใช่หรือไง ถ้าเปลี่ยนใจยังไงก็บอกพ่อนะ จะได้ไปทำความรู้จักกับเพื่อนพ่อด้วย"

"ครับพ่อ "

ธารชวนลูกชายของเขาไปเยี่ยมเพื่อน แต่ในใจก็รู้ว่าลูกชายคงไม่ไปเพราะเขาชวนทีไรไม่เคยไปเลย เพราะน้ำเหนือเป็นเด็กที่ไม่ชอบคุยกับผู้ใหญ่ เวลาพาออกไปเจอเพื่อนๆของธาร ที่อายุราวๆ ห้าสิบถึงหกสิบปี ลูกชายเขาจะเบื่อมากๆเวลาอยู่กับคนแก่ๆ แต่เขาก็ยังหวังว่าจะมีสักครั้งที่ลูกชายจะได้ไปเจอเพื่อนสนิทของเขา

คืนวันหยุดเวลาประมาณสามทุ่ม น้ำเหนือรู้สึกเบื่อมากวันนี้เขาอยู่บ้านมาทั้งวันแล้ว และอยากออกไปปารตี้ แต่ชวนเพื่อนๆแล้วกลับไม่มีใครว่างสักคน เขาจึงไปนั่งดื่มที่ผับคนเดียว

เด็กชายมาถึงผับประจำของเขาจากนั่นนั่งลงที่เก้าอี้ตัวสูง ด้านหน้ามีบาร์เทนเดอร์หนุ่มผิวคล้ำหน้าตาดียืนอยู่ เขาสั่งRum(รัม) ซึ่งเป็นเมนููโปรดของเขา รัมเป็นเหล้าที่กลั่นจากอ้อยหรืือกากน้ำตาลเมื่อผสมกับโค้กแล้วจะมีรสชาติเหมือน Coke ligth ดื่มง่ายเป็นไปไวมาก ส่วนตัวน้ำเหนือเองนั้นเป็นคนคอแข็งเหล้าแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้เลย

ขณะที่เด็กชายนั่งดื่มเหล้าอยู่นั้น มีหญิงสาวสวย หุ่นดีเหมือนนางแบบ ผิวขาว เดินตรงมาที่หน้าเด็กชายแล้วชวนเขาชนแก้ว เด็กชายยิ้มให้แล้วชนแก้ว ทันใดนั้นมีชายหนุ่มร่างใหญ่เดินมาซึ่งเป็นแฟนของหญิงสาวที่มาขอชนแก้ว 

"เฮ้ย มึงยุ่งไรกับแฟนกูวะ" 

"ก็ถามแฟนมึงสิ "

ชายหนุ่มพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิดแล้วเดินหนี แต่ชายหนุ่มร่างใหญ่คว้าตัวเอาไว้แล้วต่อยที่หน้า เด็กหนุ่มทนไม่ไหวเลยต่อยกลับไป ทนคนในร้านต่างตกใจ จู่ๆก็มีชายหนุ่มใส่สูทสีดำเดินมา พร้อมกับบอดี้การ์ดอีกหลายคน ทุกคนเงียบและนิ่งกันหมด ชายหนุ่มร่างใหญ่ที่ต่อยเด็กชายก็ยืนนิ่ง เพราะเขารู้ดีว่านั้นคือใคร สายตาชายหนุ่มมองร่างใหญ่ด้วยแววตาข่มขู่ที่น่ากลัว ชายร่างใหญ่เดินหนีไป

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง"    เขาพูดพร้อมกับลากแฟนสาวตัวดีออกไป

"แล้วนี่มาทำอะไรที่นี่คนเดียว ไม่รู้หรอมันอันตราย"  ชายหนุ่มถามเด็กชายด้วยสายตาอ่านกิน

"ผมก็มาที่นี่ของผมปกติ คุณนันแหละมายุ่งอะไรด้วย"   เด็กชายตอบด้วยความโมโห

"ถ้าฉันไม่เข้ามาคุณก็คงไม่รอดออกไปหรอก"    ชายหนุ่มพูดแล้วจับแขนเด็กชายไว้แน่น ใจเขาเต้นแรงขึ้นเมื่ออยู่ใกล้เด็กชาย

"แล้วไงผมไม่กลัว ทำแบบนี้คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหนห้ะ"

"ปล่อยได้ละ ผมจะกลับ"    เด็กชายพยายามสะบัดมือใหญ่ๆของชายหนุ่มที่รัดแขนน้อยๆของเขาออก

"ใหญ่ไม่ใหญ่ฉันก็ช่วยชีวิตนายไว้ละกัน"    ชายหนุ่มพูดเบาๆหลังจากที่ปล่อยมือน้อยๆของเด็กชาย 

ถึงครั้งนี้เด็กชายจะไม่ผิด แต่ความปากไวปากแซ่บที่ชอบพูดจาขวานผ่าซากของเขานั้นทำให้หลายๆคนไม่ชอบและมีเรื่องกับคนอื่นอยู่บ่อยครั้ง เด็กชายไม่รู้ว่าร้านเหล้าที่เขามาบ่อยๆนั้นแท้จริงเป็นร้านของบดินทร์ชายหนุ่มที่ช่วยเขาไว้เมื่อครู่

"ไปสืบให้หน่อย เด็กนั้นมาที่นี่บ่อยแค่ไหน "

"ครับคุณบดินทร์ "     อินน์ตอบรับคำสั่งเจ้านาย แล้วหันมองไปมอง ชานกับไออุ่นที่ยืนอยู่ข้างหลัง ชานกับไออุ่นพยักหน้า แล้วไปสืบตามที่เขาได้ยินเจ้านายบอกเมื่อสักครู่

 ชายหนุ่มนั่งนึกถึงเด็กชายที่เขาเพิ่งจับแขน แววตาที่กำลังตกหลุมรัก ยิ้มมุมปากเล็กน้อย  บนโต๊ะที่อยู่ด้านหน้ามีชวดแชมเปญราคาแพง มีอินน์ที่นั่งอยู่บนโซฟาด้านขวามือคอยเทแชมเปญให้เขา บรรยากาศในผับข้างปกติ คนเยอะเหมือนทุกครั้ง เพราะที่นี่เป็นผับที่ดังและมีเชื่อเสียงในย่านทองหล่อ