คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ภารกิจสำเร็จ
“โห!เจ๋งสุดๆไปเลยพี่ชาย อืมม์”เดอิดาระมองอย่างปลาบปลื้ม ในขณะที่ตนนั่งอยู่บนนก
‘แกเอาตาหรือเท้าดูห๊ะไอ้หนู ตรงไหนที่เรียกว่าเจ๋งของแก’ซาโซริคิดในใจ
“ระวังไอ้หนูมาอีกรอบแล้ว” คราวนี้ลมพายุหอบน้ำขึ้นไปในอากาศและตรงดิ่งมาหาทั้ง2ด้วยความเร็วสูง เดอิดาระมองอย่างไม่ประหวั่น
“ไอ้หนูดินของแกจะทำอะไรมันได้ หลบเร็วสิ!”ซาโซริตะโกนอย่างสุดกลั้นเมื่อเห็นพฤติกรรมโง่ๆของคู่หูตนเอง
“หา!อืมม์”เดอิดาระร้องเสียงหลง
“ยังทำหน้าเอ๋ออีกไอ้หนูชั้นสั่งให้แกหลบได้ยินมั้ย”เป็นอีกครั้งที่ซาโซริตะโกน
เดอิดาระยังดูงงๆ “ชั้นจัดการมันได้น่าพี่ชายไม่ต้องห่วง อืมม์”
‘ไม่ทันแน่ ไอ้คลื่นบ้านั่นเข้าใกล้ไอ้เด็กโง่เข้าไปทุกทีแล้ว’ซาโซริคิดดังนั้นก่อนรีบตัดสินใจลงมือทำบางอย่าง
ตูม!!!ซ่า!!! เสียงน้ำที่กระทบโดนอะไรบางอย่างดังขึ้นก่อนที่ลมพายุค่อยๆสงบลงไปเดอิดาระมองทุกอย่างรอบๆตัว ‘นั่นมัน....พี่ชายนี่’
ร่างของฮิรุโกะแตกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมกับร่างของชายหนุ่มผมแดงหน้าตาหลอเหลาปรากฏขึ้นมาแทน
“ไอ้หนูแกต้องชดใช้ที่ทำหุ่นชั้นพังแน่”ซาโซริบอกอย่างอารมณ์เสีย เมื่อครู่เค้าต้องออกมาจากหุ่นเชิดเพียงเพื่อช่วยเด็กหนุ่มโง่ๆคนหนึ่งนั่นยังไม่แย่เท่ากับการต้องเสียฮิรุโกะไป
“ชั้นบอกพี่ชายแล้วนี่นาว่าชั้นจัดการได้ อืมม์”เดอิดาระยังเถียงอยู่
“แกนี่มัน!!”ซาโซริชี้หน้าเดอิดาระ
ซ่า!!! ซาโซริหันกลับไปมอง
‘แย่แล้ว!อิโซนาเดะดำลงทะเลไปแล้ว’ซาโซริกวาดสายตามองไปรอบๆอ่าว
“ทำไงดีล่ะไอ้หนูทีนี้ แกทำเรื่องยุ่งยากเข้าให้แล้วมั้ย”
‘อิโซนาเดะดำลงไปแล้วมันจะยอมขึ้นมาอีกมั้ยเนี่ย’
เดอิดาระนั้งใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนโพล่งอกมาว่า
“ถ้ามันไม่ยอมขึ้นมาเราก็ทำให้มันขึ้นมาสิพี่ชาย อืมม์”
“พูดง่ายจังนะแก”ซาโซริเหล่มองอย่างไม่พอใจ“พี่ชายอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เดี๋ยวชั้นจะไปทำให้มันขึ้นมาเอง อืมม์”เดอิดาระส่งยิ้มให้ซาโซริ
ซาโซริตีหน้ายุ่ง “ยังไง”
“ด้วยศิลปะของชั้นไง อืมม์”เดอิดาระยิ้มมุมปากก่อนที่นกตัวโตที่ปั้นไว้จะโผบินออกไป
“ไว้ใจได้เร้อ…”ห่างออกไปจากที่ซาโซริยืนอยู่พอสมควรเซ็ทสึที่ตามมาพูดก่อนที่ร่างของตนจะค่อยๆจมหายไปในพื้นดิน...
เมื่อเดอิดาระไปถึงกลางทะเลC2ที่เค้าปั้นไว้ก็ถูกหยิบออกมาก่อนค่อยๆย่อนC2ทั้งหมดที่มีเกือบ10ลูกลงไป เดอิดาระมองผลงานอย่างค่อนข้างพอใจ ก่อนที่ระบิดจะหล่นลงในน้ำนกที่ตนขี่อยู่นั้นก็พาเจ้าตัวบินออกมาจนถึงที่ๆซาโซริยืนอยู่
“แกไปทำอะไรน่ะไอ้หนู”ซาโซริมองอย่างสงสัย
เดอิดาระฉีกยิ้มมุมปาก “อุดหูนะพี่ชาย...อืมม์”
ตู้ม!!!เสียงกัมปนาทกึกก้องไปทั่วทั้งอ่าวยาวากาว่า “ก๊าซ!!!ก๊าส!!!”พร้อมกับร่างของอิโซนาเดะที่ค่อยโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ “อ๋อ อย่างนี้นี่เองไอ้หนูแต่แกไม่ใช้เยอะไปหน่อยเหรอระเบิดน่ะ”
“ฮ่าๆๆๆไม่หรอกพี่ชายอืมม์ ชั้นว่ามันสิ้นฤทธิ์แล้วล่ะ”เดอิดาระบอก ซาโซริไม่มั่นใจเท่าไหร่ “ชั้นว่าไม่หรอก”ซาโซริหรี่ตา แล้วทันใดนั้นเอง ลมพายุก็หอบเอาน้ำขึ้นมาอีกรอบ “ชิ!!!”ซาโซริสบถ “หลบดีๆล่ะคราวนี้น่ะไอ้หนู”ซาโซริเตือน
เดอิดาระพยักหน้า “อืมม์”
“ครั้งนี้เป็นแรงเฮือกสุดท้ายของแกล่ะสิ อิโซนาเดะ”ซาโซริใช้วิชาเดินบนน้ำวิ่งเข้าไปหาอิโซนาเดะพลางประกบอินทร์ อินทร์ที่เดอิดาระไม่เคยเห็น...
“!??”เดอิดาระจ้องมองอินทร์นั่นตาไม่กะพริบ
“ผนึก!!!”ร่างของอิโซนาเดะค่อยๆจางหายไป
“ก๊าซ!!!ก๊าซ!!!”อิโซนาเดะเริ่มอาละวาดคลื่นเริ่มกวาดสิ่งที่อยู่แถวๆนั้นลงทะเลไปรวมถึง...ซาโซริด้วย
“พี่ชาย!!!อืมม์”เดอิดาระจะวิ่งลงทะเลไปช่วยซาโซริ
“อย่า!”ซาโซริร้องห้ามก่อนพูดต่อว่า “แกยังทำฝันให้เป็นจริงไม่ได้เลยไม่ใช่หรือไงโลกยังไม่ได้รับรู้ถึงศิลปะอันยิ่งใหญ่ของแกเลยไอ้หนูแกจะตายแล้วเหรอ?”
“ไม่พี่ชายชั้นยังตายไม่ได้ศิลปะของชั้นยังไม่มีใครเข้าถึงมันสักคน อืมม์”
‘เข้าถึงเค้าก็ตายกันหมดสิ’ซาโซริคิดแต่ไม่อยากทำร้ายจิตใจเดอิดาระจึงพูดว่า
“เออ แล้วแกจะเอาชีวิตมาทิ้งตอนอายุ19เนี่ยนะ”
เดอิดาระส่ายหน้า
“ดี งั้นก็ไปซะ” “หา!อืมม์ พี่ชายพูดอะไรน่ะมาด้วยกันก็ไปด้วยกันสิ อืมม์”
“ลืมจุดมุ่งหมายตัวเองแล้วหรือไง ไอ้หนู”
“ชั้นไม่ลืมหรอก พี่ชายอยากให้ชั้นตายในภารกิจแรกไม่ใช่เหรอ ชั้นไม่ยอมให้พี่ชายตายแน่!ชั้นจะช่วยพี่ชาย อืมม์”
“โธ่เว้ย!ไปซะ อีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้วชั้นไม่ตายหรอกน่าไอ้หนูเร็วเข้า”
เดอิดาระลังเล “ไปเร็วถ้าแกไม่อยากให้ทั้งชั้นและแกต้องจบอยู่...ที่นี่!”
“อื้ม!”เดอิดาระบังคับนกให้บินสูงขึ้นและออกห่างจากอิโซนาเดะพอสมควร
“ก๊าซ!!”เท่าที่เดอิดาระเห็นท่าทางมันจะเริ่มหมดฤทธิ์แล้วแต่คลื่นที่อยู่รอบๆตัวของมันไม่ยอมหายไปซักที “จะลงไปช่วยก็ขัดคำสั่งพี่ชาย ชั้นจะทำไงดีเนี่ย อืมม์”เดอิดาระร้อนรน “ชั้นไม่ตายหรอกน่า”เสียงซาโซริดังมาจากด้านล่างเดอิดาระมองตามเสียงลงไป
“เจ๋ง!อืมม์” คลื่นรอบๆตัวอิโซนาเดะค่อยๆหายไปแล้วพร้อมกับร่างของอิโซนาเดะด้วยมันยังดิ้นไม่หยุด ก่อนจะค่อยๆอ่อนแรงๆๆ จนไม่ไหวติง
“มันตายเหรอพี่ชาย อืมม์”เดอิดาระถามอย่างฉงน
“ยัง” “หา อืมม์”
“เราจะผนึกมันไว้ในรูปปั้นแล้วเกลับไปให้เพนที่องค์กร”
เดอิดาระพยักหน้า
“ดีกว่าที่คิดเยอะนิฝีมือไอ้หนูนั่น ว่าแต่คนอย่างซาโซริยอมทิ้งฮิรุโกะเพื่อช่วยคนอื่นด้วยเหรอ น่าสนุกซะแล้วสิร่างจริงของหมอนั่นไม่แก่ลงเลยซักนิดเดียว”เซ็ทสึพูดยิ้มๆก่อนที่ร่างของตนจะจมลงไปใต้พื้นดิน...
“กลับเถอะไอ้หนู”ซาโซริหยิบหมวกขององค์กรขึ้นมาใส่
“อ้าว!แล้วหุ่นเชิดของพี่ชายล่ะ อืมม์”
“ยังมีหน้ามาถามอีกเพราะไอ้หน้าไหนมันถึงได้พังล่ะ”
“แหะๆพี่ชายไม่เอามันกลับไปซ่อมเหรอ อืมม์”
“ชั้นเก็บไว้แล้วล่ะ ไปเร็วไอ้หนูภารกิจครั้งนี้ล่าช้ามากแล้ว”
“อืมม์”เดอิดาระพยักหน้าก่อนหยิบหมวกมาใส่แล้วเดินตามซาโซริไป
“จะว่าไปก็สนุกดีนะพี่ชาย อืมม์”
‘มันกลับมาพูดมากอีกละ ทำไมเมื่อกี้ชั้นไม่ผนึกแกไปพร้อมกับอิโซนาเดะซะเลยนะ!’
***แสงอุษา***
“กลับมากันแล้วครับ”เซ็ทสึรายงาน
“ภารกิจสำเร็จมั้ย”เพนถาม
“อืมม์ คราวนี้มีอะไรหนุกๆติดกลับมาด้วย”
“พวกเรากลับมาแล้วอืมม์”
“เสียงไอ้หนูนี่มาก่อนตัวเลยนะ”เซ็ทสึกล่าว
“หัวหน้าผมกลับมาแล้วครับ อืมม์”ซาโซริสะกิด
“ชั้นบอกว่าเพนไม่ได้หน้านับถือขนาดนั้นเลิกเรียกเพนว่าหัวหน้าต่อหน้าชั้นซักที”
“นั่น...ใครเดอิดาระซาโซริไปไหนน่ะ”คาคุสึมองหาฮิรุโกะที่เคยคิดว่าเป็นซาโซริจนทั่ว
“นี่ไง พี่ชายซาโซริ”เดอิดาระชี้ไปที่ชายหนุ่มผมแดง
“หา!ไม่จริง” คาคุสึร้องออกมาในขณะที่คนอื่นยืนเฉยๆไม่ใช่ไม่ตกใจแต่อึ้งจนค้างมากกว่า “ภารกิจเสร็จแล้วนะเพนชั้นขอตัวล่ะ”แล้วซาโซริก็เดินหายเข้าไปข้างใน
“เพน ไอ้ซาโซริมันอยู่ที่นี่มากี่ปีแล้ว”คาคุสึหันหน้ามาถามอย่างรวดเร็ว
“เกือบ10ปี”เพนตอบเรียบๆแต่ในใจยังสงสัยไม่หาย
“แล้วตอนเข้าองค์กรครั้งแรกมันอายุเท่าไหร่”
“...25...”
“หา!อืมม์”คราวนี้เป็นเดอิดาระที่ร้องออกมา
“งั้นตอนนี้พี่ชายก็อายุสะ...สามสิบห้าอ่ะดิ อืมม์”
เพนพยักหน้า “ชั้นบอกแล้วว่ามันต้องสนุก ฮ่าๆๆๆ”
‘หรือว่าหมอนั่น จะเปลี่ยนตัวเองเป็นหุ่นเชิด ไม่น่าเป็นไปได้น่า’เพนคิด
“ชั้นไปถามพี่ชายดีกว่า อืมม์”เดอิดาระวิ่งแน่บไปทางที่ซาโซริหายไป
“พี่ชายๆๆๆ อืมม์”เดอิดาระร้องเรียก
“อะไรของแก”ซาโซริหันหน้ามามอง
“พี่ชายอายุเท่าไหร่กันแน่ อืมม์”
“หา!แกวิ่งหาชั้นเพื่อเรื่องแค่เนี้ย”ซาโซริไม่สนใจเดินหน้าต่ออย่างไม่สนใจเดอิดาระที่ตะโกนเรียกตนเองอยู่ แล้ววิ่งตามมาดักหน้า
“ตอบหน่อยสิ อืมม์”เดอิดาระอ้อน
“เอ้อ...เอาไว้ชั้นขอนอนพักก่อนละกันแล้วจะตอบ”
“สัญญาแล้วนะ อืมม์”
ความคิดเห็น