คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภารกิจแรก
“อิโซนาเดะเป็นเป้าหมายของเราในครั้งนี้”เพนเอ่ยเรียบๆด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อิโซนาเดะเหรอ อืมม์”เดอิดาระสงสัย
“เอาไว้ถามซาโซริเอาเองละกัน”เพนตัดบท
“คงไม่ยากหรอกจริงมั้ย?”อิทาจิพูดขึ้น
“ใช่ มันไม่อยากเลย ใช่มั้ยพี่ชายอืมม์”เมื่อเดอิดาระเห็นว่าคนที่พูดคืออิทาจิตึงรีบพูดขึ้น
ซาโซริส่ายหน้า ‘เด็กยังไงก็คือเด็กวันยังค่ำ’
“รีบตามมาไอ้หนู อย่ามัวชักช้า”ซาโซริเดินนำออกไป
“ฝากไว้ก่อนแล้วกัน สักวันนายต้องแพ้ชั้น อืมม์!”
“ชั้นจะรอ ถ้านายรอดจากภารกิจครั้งนี้มาได้นะ”อิทาจิยิ้มมุมปาก
“ไอ้หนูแกไม่มีขาหรือไงหรือว่าไม่มีหูชั้นบอกให้มาเร็วๆ!!”
“อืมม์ๆ ชั้นได้ยินแล้ว อืมม์”เดอิดาระวิ่งออกไป
“วันนี้คุณอิทาจิดูอารมณ์ดีจังนะ”คู่หูเอ่ยขึ้น
“…”
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
“พี่ชายทำไมชอบอารมณ์เสียใส่ชั้นเรื่อยเลยอืมม์”
“…”นั่นสิเราเป็นคนหงุดหงิดง่ายขนาดนั้นเลยรึ
“เรื่องของชั้น”ซาโซริตอบห้วนๆ
“เพราะพี่ชายอยู่ในวัยทองใช่มั้ยล่ะชั้นเคยอ่านหนังสือเจอมาน่ะ อืมม์”
“แกอยากตายใช่มั้ย!!!และชั้นก็คิดว่าคนอย่างแกอ่านหนังสือไม่ออกหรอกไอ้หนู!!!”
“ชั้นอ่านออกนะพี่ชายชื่อพี่ชายคือซาโซริ แปลว่าแมงป่องใช่มั้ยล่ะ อืมม์”
“แกตั้งใจจะกวนชั้นใช่มั้ย ไอ้หนู”
“เปล่าเลยพี่ชาย ใครจะกล้ากัน อืมม์”
“แกไงไอ้หนู หุบปากไปซะ ก่อนที่ชั้นจะหมดความอดทน”
“ก็ได้ อืมม์”ไม่ถึง5นาทีเดอิดาระก็พูดขึ้นว่า
“พี่ชายๆอิโซนาเดะมันคืออะไรเหรอ อืมม์”เดอิดาระถาม
“แกเห็นมันแล้วแกจะรู้เองนั่นแหละไอ้หนู”ซาโซริตอบแบบปัดๆ
“แล้วพี่ชายเชื่อหรือยังว่าชั้นอ่านหนังสือออก อืมม์”
“เออ!แล้วเงียบได้รึยัง”
“ชั้นเกลียดความเงียบ อืมม์...”
“แกเลยต้องระเบิดทุกๆอย่างเพื่อให้มันหายเงียบใช่มั้ย”
“เปล่านะ อย่างน้อยชั้นก็ไม่ระเบิดพี่ชายหรอก อืมม์”เดอิดาระหลุบตาลง
###ซาโซริ###
ไอ้หนูนี่มันเป็นอะไรของมันอีกมีหลายอารมณ์เหลือเกินนะ ไอ้หนูแกเนี่ยนะเกลียดความเงียบแต่ชั้นชอบความเงียบมากเลยว่ะ
“อย่างน้อยชั้นก็ไม่ระเบิดไม่ระเบิดพี่ชายหรอก อืมม์...”
เออ ขอบคุณที่ยังไม่คิดจะระเบิดชั้น จู่ๆไอ้หนูนั่นมันก็ทำเศร้าชั้นตามแกไม่ทันจริงๆ
“อย่ามัวพูดมากไอ้หนู เรามีงานต้องทำ”ชั้นเห็นเลยว่าไอ้หนูนั่นมันขมุบขมิบปากพูดอะไรซักอย่างหนึ่ง น่าสงสัย
“แกนินทาชั้นเหรอไอ้หนู”ซาโซริหันกลับมาตวาด
“เปล่า”เดอิดาระรีบส่ายหน้าก่อนออกวิ่งตามไป
><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><
“เหนื่อยจัง อืมม์”เดอิดาระปาดเหงื่อ
“ชั้นอยากบินบนงานศิลปะของชั้นได้มั้ยอืมม์”เดอิดาระหันมาถาม
“ศิลปะโหลๆของแกน่ะเหรอ มันระเบิดได้อย่างเดียวไม่ใช่หรือไง”
“พี่ชายก็คอยดูเองแล้วกัน”เดอิดาระยิ้ม
ตู้ม!!! พลันปรากฏร่างของนกยักษ์บินร่อนอยู่บนท้องฟ้าบนร่างของนกมีคู่หูของเค้าอยู่ด้วย
‘ก็แค่ยังไม่คัตสึเท่านั้นเองไอ้หนูเอ้ย!’
“งานศิลปะของชั้นเยี่ยมมั้ยพี่ชายอืมม์”
“ศิลปะมันคือ...”
“สิ่งที่คงอยู่ตลอดกาล ชั้นฟังมันเป็นร้อยๆรอบแล้วพี่ชาย อืมม์”
“เออ!ศิลปะของแกชั้นก็ฟังมันจนเบื่อแล้วเหมือนกัน”
เดอิดาระยิ้ม “พี่ชายเป็นคนแก่ที่อารมณ์ไม่ดีเลยเนอะ อืมม์”
ซาโซริสะบัดหน้าหนี แล้วเดินลิ่วๆไป
“พี่ชายรอชั้นด้วย อืมม์”พาหนะของเดอิดาระบินอยู่เหนือพื้นดินไม่มากนักห่างจากซาโซริไม่มาก “พี่ชายๆ” ‘เย็นไว้ซาโซรินายใจเย็นไว้’ซาโซริค่อยๆสงบสติอารมร์แล้วหันมาพูด “อะไร”
“พี่ชายไม่คืดจะพักเหรอ อืมม์”ซาโซริมองหน้าเดอิดาระเหงื่อเม็ดใหญ่ไหลลงจากหน้าผากเดอิดาระ
“อืมม์”ซาโซริเห็นแววตาของเดอิดาระที่เป็นประกายแล้วอดขำไม่ได้
โรงแรมแห่งหนึ่ง
“เราจะได้พักที่นี่เหรอ พี่ชาย อืมม์”
“แล้วทำไม แกคิดว่าไม่ได้งั้นเหรอ”
“ชั้นคิดว่าเราต้องซ่อนในป่าซะอีก”
“แกดูหนังมากไปแล้วไอ้หนู”
“หนัง?คืออะไร”เฮ้อ ซาโซริถอนใจ
“ขอ2ห้อง อืมม์”เดอิดาระชูนิ้วประกอบ
“ได้รอแป้บนะแม่หนู”
“ชั้นเป็นผู้…”เดอิดาระโมโห กำลังอ้าปากจะพูดก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน
“เราต้องการแค่ห้องเดียวเท่านั้น”ซาโซรินั่นเอง ชายชราเลิ่กลั่กไม่รู้จะทำไง
“ห้องเดียว อืมม์”เดอิดาระชูนิ้วเช่นเคย
“ห้อง103นี่กุญแจ ครับ”ชายชรายื่นเลือกที่จะยื่นให้กับเดอิดาระ
“อืมม์”เดอิดาระรับมันไว้
“คุณลุงเธอดูน่ากลัวจังนะแม่หนู”คราแรกที่ได้ยินรู้สึกขำแต่คำหลังไม่เข้าหูเท่าไหร่
“ชั้น...”
“แม่หนู รีบไปเร็ว”ซาโซริตะโกน
เดอิดาระฉุน “อืมม์!!!”
‘พี่ชายนิสัยแย่มากน่าเบื่อที่สุดลุงนั่นด้วยชั้นไม่เห็นจะเหมือนผู้หญิงตรงไหนเลย อืมม์!!!’
ความคิดเห็น