คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“นี่คือคู่หูคนใหม่ของนายซาโซริ”ซาโซริมองหน้าคู่หูคนใหม่ของตนแบบผ่านๆ
‘ยังเด็กอยู่เลยนี่หว่า’ซาโซริคิด
“เดอิดาระ อืมม์”
“เพน จะให้เด็กอมมือแบบเนี้ยเหรอที่จะมาแทนโอโรจิมารุ”ซาโซริปรายตามองเดอิดาระ
“ใช่”เพนตอบอย่างใจเย็น
“ดูท่าทางน่าจะตายตั้งตาภารกิจแรกอีกต่างหาก”ซาโซริเหน็บแนมไม่เลิก
เพนเหลือบดูอาการของเด็กหนุ่มที่ชื่อเดอิดาระ ท่าทางจวนระเบิดเต็มที่แล้ว
“ไม่เอาน่าซาโซริยังไงเดอิดาระก็ต้องเป็นคู่หูนายอยู่ดี”เพนเหลือบมองซาโซริ
“ใช่ อืมม์”เดอิดาระพูด
“ถ้านายมั่นใจว่าเดอิดาระจะตายตั้งแต่ภารกิจแรกนายคงไม่ต้องทนกับเค้านานนักหรอกใช่มั้ย”เพนยิ้ม เดอิดาระกลืนน้ำลาย
“ได้ ยังไงไอ้หนูนี่มันคงอยู่กับชั้นไม่เกินภารกิจแรกหรอก”
“ชั้นไม่ใช่ไอ้หนูนะอืมม์”
“หน้าตากับน้ำเสียงแกชั้นทายว่าอายุไม่เกิน20หรอก”
“ก็...ใช่อืมม์”เดอิดาระอ้อมแอ้ม
“อายุก็ไม่ห่างจากอิทาจิเท่าไหร่นี้”เพนว่า
“แต่ฝีมือคนละชั้นกันเลย”ซาโซรส่ายหน้า
“ลุงนี่จะเอายังไงกับชั้นนะอืมม์”เดอิดาระถาม
‘ลุง’ซาโซริในร่างฮิรุโกะถลึงตาใส่
“พอๆชั้นขอสั่งให้เลิกทะเลาะกันกลับห้องได้แล้ว”เพนตัดบทเพราะท่าทางการสนทนานี้คงอีกยาว
“ไอ้เด็กเวรจะกลับห้องมั้ย”เดอิดาระพยักหน้า “งั้นก็รีบตามมา”ซาโซริเดินนำหน้าไป
“รอด้วยสิลุง”หางของฮิรุโกะจ่ออยู่ที่คอเดอิดาระ “หุบปากเน่าๆของแกไปซะไอ้หนูถ้ายังไม่อยากตาย”เดอิดาระกลืนน้ำลายดังเอื้อกหางของฮิรุโกะค่อยๆเคลื่อนไปจนกือบติดผิวหนัง เขาหลับตาปี๋ “คราวหน้าถ้าแกยังกวนประสาทชั้นไม่เลิกมันจะไม่ใช่แค่นี้มันจะทำให้หัวแกหลุดเข้าใจมั้ย”ซาโซริตะคอกด้วยความโมโห
“เฮ้อ”เมื่อรู้ว่าหางของซาโซริไม่ได้อยู่ที่เดิมแล้วก็ถอนใจ
“ชั้นไม่อยากตายด้วยหางของลุงหรอกมันไม่มีศิลปะเอาซะเลย อืมม์”เดอิดาระบ่นเบาๆ
“เปล่าซักหน่อยพี่ชายคิดไปเองต่างหาก”
‘พี่ชาย? มันเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีก’ซาโซริหันหน้ากลับไปแล้วเดินต่อ
“หูดีชะมัด อืมม์”เดอิดาระคิดแล้ววิ่งตามไป
เมื่อเดินมาอยู่ในระดับเดียวกับซาโซริเดอิดาระก็เปิดปากถามต่อ”พี่ชายสนใจงานศิลปะมั้ย” ซาโซริหันมามองแล้วถามว่า
“งานวาดรูปน่ะรึ”เดอิดาระหัวเราะแล้วส่ายหน้า
“ระเบิดต่างหากอืมม์”ซาโซริเห็นท่าทางของเดอิดาระที่ดูภูมิใจเมื่อพูดถึงระเบิดแล้วส่ายหน้า “หึ!แกเรียกพลุพวกนั้นว่าศิลปะงั้นรึศิลปะคือสิ่งที่คงอยู่ไปตลอดการต่างหาก”
“แล้วมันคืออะไรกันไอ้สิ่งที่คงอยู่ไปตลอดการของพี่ชายน่ะ”เดอิดาระฉงน
“ถึงแล้ว”ซาโซริไม่ตอบ เดอิดาระเปิดประตูเข้าไป
พอเห็นของที่อยู่ข้างในแล้วก็ร้อง “ว้าว!ตุ๊กตาพวกนี้พี่ชายทำเองเหรอ อืมม์”
‘ตุ๊กตา?’
“แกเอาอะไรดูล่ะถึงได้เห็นเป็นตุ๊กตามันเป็นหุ่นเชิดต่างหาก”
“เหรอ”เดอิดาระยักไหล่พลางคิดในใจ
‘หุ่นไม้พวกนี้ไม่เห็นมีศิลปะตรงไหนเลย อืมม์’
“แกมีอคติกับอะไรกับหุ่นไม้ชั้นรึเปล่า”
“เปล่านะพี่ชาย”เดอิดาระปฏิเสธพัลวัน
ซาโซริมองหน้าเดอิดาระไม่เลิก จนเจ้าตัวรู้สึกอึดอัด ตอนที่เถียงกันที่ชั้นบนมองไม่เห็นหน้าเดอิดาระ พอเห็นชัดๆแล้วรู้สึกเหมือนว่าไอ้หนูปากกล้าที่เถียงกับเค้าฉอดๆตอนนั้นไม่น่าจะเป็นคนเดียวกับที่ยืนอยู่ตรงหน้าไปได้ ไอ้หนูนี่สวยเหมือนผู้หญิง แต่น่าเสียดาย...ไม่ใช่
“หน้าชั้นมีอะไรแปลกไปรึเปล่า อืมม์”เดอิดาระลูบหน้าตนเองเพราะสงสัยที่ซาโซริจ้องตนไม่เลิก “ไม่มี แกรีบไปนอนได้แล้วไอ้หนูชั้นคิดว่าพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”
“อืมม์”เดอิดาระรับคำ
“แล้วก็นี่ชุดคลุมแสงอุษา”ซาโซริยื่นให้ เดอิดาระก็รับไปสวม
“ชั้นดูตลกมั้ยพี่ชาย อืมม์”
“ไม่”ซาโซริไม่มอง
“แล้วก็ไอ้ผมที่มาปรกตาอีกข้างของแกเอามันขึ้นไปได้มั้ย แล้วเอามันปิดไว้เพื่ออะไร”
“อ๋อ!ชั้นขอไม่บอกได้มั้ยพี่ชาย อืมม์”
“เออ!ชั้นก็ไม่อยากรู้นักหรอก”
“แล้วพี่ชายจะถามทำไมกัน อืมม์”เดอิดาระบ่น
“หุบปากไปเลยไอ้เด็กเวร ไปอาบน้ำนอนซะ”
“ลุงนี่เรื่องมากชะมัด อืมม์”เดอิดาระบ่นเบาๆพอเห็นสายตาของซาโซริก็รีบวิ่งไปทันที
‘คิดผิดจริงๆที่เผลอไปคุยกับมัน ไอ้เด็กเวรนี่พูดมากชะมัด’
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
“ฮ้าว!”เดอิดาระหาวแล้วบิดขี้เกียจก่อนมองไปที่เตียงข้างๆ
“ลุงนั่นตื่นเช้าชะมัดเลย อืมม์”แล้วลุกขึ้นเก็บที่นอน
“ตื่นแล้วเหรอไอ้หนู”เดอิดาระสะดุ้ง
“พี่ชายทำความสะอาดหุ่นเหรอให้ชั้นช่วยมั้ย อืมม์”
“ไม่เป็นไร ชั้นจะให้แกจับหุ่นของชั้นก็ต่อเมื่อชั้นอยากให้มันพังเท่านั้นจำไว้!!!”
“ก็แค่หวังดี อืมม์”เดอิดาระเดินคอตกเข้าห้องน้ำไป
“...”
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
“เข้ามาสิ อืมม์”เดอิดาระตะโกน
“เสียงไอ้เด็กบ้านี่มาก่อนตัวซะอีก”ซาโซริบ่นเบาๆแล้วประตูก็ถูกเปิดเข้ามา
“ใครมาน่ะพี่ชายหัวหน้าเหรอ อืมม์”เดอิดาระที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดแสงอุษาถาม
“ไม่ใช่ จำใส่สมองกลวงๆของแกเอาไว้เพนน่ะมันไม่ถ่อสังขารมาถึงที่นี่ถ้าไม่จำเป็น"
“อ้าว อืมม์”เดอิดาระดูเหมือนจะแปลกใจที่หัวหน้าไม่ดูแลลูกน้อง
“ไอ้หนูนี่คิซาเมะกับอิทาจิคนที่ทำให้แกแพ้ซะหมดรูปไงรู้จักกันไว้สิ”ซาโซริที่อยู่ในร่างฮิรุโกะหัวเราะเบาๆต่ออาการของเดอิดาระที่รู้ว่าอิทาจิคือใคร
“ซักวันชั้นจะชนะนายให้ได้ อืมม์”เดอิดาระยืนชี้หน้าอิทาจิ
“แกฝันกลางวันรึไง ชาติหน้านู่นแหละ”
“พี่ชาย3คนแกล้งชั้นนี่ อืมม์”
“แกโง่เองนี่”ซาโซริไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“ว่าแต่นาย2คนคงไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาเยี่ยมชั้นกับไอ้เด็กเวรนี่หรอกนะ”
“อืมม์ ก็ใช่เพนเรียกนาย2คนน่ะ”อิทาจิพูด
“เห็นมั้ยชั้นบอกแล้วว่าหมอนั่นน่ะไม่มีทางมาที่นี่เองหรอก”
“เอาล่ะไปกันเลยอืมม์ แล้วพี่ชายจะได้รู้ไงว่าชั้นจะรอดจากภารกิจแรกมั้ย”
“น่าสนุกดีนี่...ได้เรามาดูกันไอ้หนู”รอยยิ้มของซาโซริทำเอาเดอิดาระถึงกับขนลุก...
‘ชั้นจะตายเพราะยิ้มที่น่าสยองของพี่ชายเนี่ยแหละ อืมม์’
ความคิดเห็น