bLaCksKy

     "วันนี้ วันอะไรวันไหนกัน" เสียงบ่นพึมพำกับตัวเองของเด็กหนุ่ม ที่ตื่นขึ้นมาอยู่กลางทุ่งหญ้าโล่งเกรียนบนภูเขาที่เขาก้ไม่รุ้ว่ามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร คืนนี้เป็นคืนที่มืดสนิทเป็นคืนจันทร์ดับไม่มีแสงจันทร์มีเพียงแสงสว่างเล็กๆ จากดาวดวงน้อยๆที่อยู่บนท้องฟ้านั้น หรือเป็นแสงจากหิ่งห้อยตัวเล็กๆที่บินไปมาตามทุ่งหญ้าที่มีสายลมบกพริ้วอย่างอ่อนไหว เป็นบรรยกาศที่น่านอนอะไรอย่างงี้  ตุ้มมม!!!

     

     ตุ้มมมมมม!!!

เด็กหนุ่มหันซ้ายขวา คำถามที่เกิดขึ้นในหัวคือ อะไรกันแถวนี้มีสงครามกันอยู่หรือยังไง หรือว่าช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาลลอยกระทงเขาจุดประทัดกันเล่นหรือป่าว แต่เอ๊ะ ลอยกระทงมันต้องพระจันทร์เต็มดวงสิ่ แต่ยังไม่ใช่แค่นั้นใครจะมาลอยกระทงบนหญ้ากันหละ เขาบ่นพึมพัมพลางลุกขึ้นยืนแล้วมองไปรอบๆ สิ่งที่เขาคิดกับสิ่งที่เห็นมันช่างตรงข้ามอะไรเช่นนี้ เขานอนอยู่บนหญ้าที่บรรยากาศตอนนั้นโรแมนติกชะเหลือเกิน แต่ตอนนี้อะหรอ ใครจะไปนอนลงได้ฟร่ะ 

     "ตื่นแล้วหรอ แบล็กกี้" เสียงดังมาจากด้านหลัง เป็นเสียงของชายหนุ่มผมสีม่วงยาวประบ่ารูปร่างสูงใหญ่ เกือบ2เมตร ยืนถือดาบคู่ใจที่มีขนาดใหญ่ไม่แพ้คนถือมันเลย

      "นานนอนนานเกินไปละพวกเปลี่ยนฉันไปนอนบ้างฉันก็ง่วงเป็นนะเว้ย แกหลับไปอย่างกะซ้อมตาย"อีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา เป็นเสียงที่ฟังดูกวนโอ๊ย "เงียบเถอะน่าแฟลช รีบจัดการไอ่ตัวตรงหน้านายก่อนเถอะ"

"เออ รุ้แล้วนี้แค่นี้เอง " แฟรมแบร๊งกิ้งงง "อ๊ากกกกกกก" เสียงโหยหวนจากผู้ที่ถูกพลังบางอย่างทำให้เจ็บปวดและทรมานนานเกิน3วินาที เสียงถึงจะเงียบ "ไอ่ตัวบ้านี้ร้องหนวกหูเป็นบ้า แค่เอาเข็มแทงนิดเดียวร้องจะเป็นจะตาย" เสียงบ่นพลางยิ้มๆ ของเจ้าของเสียงที่ชวนกวนโอ๊ย "เข็มบ้านป้าแกอะ ถ้านั้นเรียกว่าเข็มนะฉันจะไม่ฉีดยาแน่ในชีวิตนี้" เสียงหยอกล้อ จากชายอีกคนที่คือธนูสีเงินทองสว่างจ้า แม้เป็นคืนมืดมิดแต่แสงจากคันธนูก้ยังคงสว่างอย่างมีออร่า "เล่นเป็นเด็กน้อยไปได้พวกนายย" เสียงตะวาดแหลมจากหญิงสาวผมบลอนทอง "นี้คิดว่าอยู่สนามเด็กเล่นกันหรือยังไงกันหะ" เสียงตะวาดแบบเดือดดาล "จร้าา"เสียงตอบแบบประชดจากเจ้าคนกวนโอ๊ย 

     แสงวาปที่ขาว

.................

เงียบสงบ ไม่มีเสียง ไม่มีภาพ มีแต่เพียงแสงสีขาวช่างเป็นแสงที่นวลตาน่าดูจริงๆ 

ท้องฟ้าที่เราเห็นตอนกลางที่เป็นสีดำนั้น จริงๆแล้วมันเป็นสีดำแบบนั้นจริงหรอ 

                                            

                                   "อย่าเชื่อในสื่งที่เห็น ถ้าคุณยังไม่ได้พิสูจน์"

แล้วคุณจะเชื่อว่าที่คุณเห็นอาจไม่ใช่ที่คุณเคยเข้าใจ