เอาไงดีเกิดใหม่เป็นเจ้าหญิงแห่งบริทาเนีย

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ท่านพี่ถูกปรองร้าย

"และนั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้นหล่ะจ๊ะ ทาเนีย เพราะว่าท่านพ่อกับท่านแม่ตายไปพี่จึงต้องรับภาระหนักหนาสาหัสมากเลยหล่ะ..."พี่สาวอลิสพูดขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองของเธอ ผมเองก็ได้ผลประโยชน์จากการเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ของอลิส ทำให้ผมเข้าใจถึงสถาณะการณ์ทั้งหมด ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจในบางเรื่องก็เถอะนะ

"พี่ค่ะ... ไม่เป็นไรนะค่ะ... อย่าสิ้นหวังไปเลยค่ะ... ทุกๆเรื่องต้องมีทางออกค่ะ"

"นั้นซินะ... พี่เข้าใจแล้วหล่ะจ๊ะ ถ้างั้นพี่ไปก่อนหล่ะกันนะ ซายูริช่วยดูแล ทาเนียแทนชั้นด้วยนะ"พี่อลิสพูดขึ้นมาก่อนที่พี่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้หน้าระเบียงห้องนอนก่อนที่พี่อลิสจะสั่งเมดสาวที่ชื่อซายูริให้มาดูแลผมก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากห้องนอนของผมในทันที คงจะเรียกว่าห้องนอนของผมแล้วหล่ะนะ... แต่ว่าภาษา อารยธรรมนั้นต่างกันมาก

"เอ่อ... คุณซายูริเป็นคนที่ไหนงั้นหรอค่ะ?"

"ดิชั้นเป็นชาวยามาไตค่ะ พวกเราชาวยามาไตนั้นมีแผ่นดินแม่อยู่ทางตะวันออกค่ะ"

"ละ... แล้ว... ที่แผ่นดินนั้นเป็นยังไงบ้างหรอค่ะ?"ผมรีบถามในทันที เพราะผมนั้นก็ชอบอารยธรรมของชาวยามาไตมากเลยหล่ะ(ญี่ปุ่น) ถึงจะเป็นแบบนั้นสถาณะของผมตอนนี้คือ เจ้าหญิงซินะ... อ่า... แย่หล่ะ... ผมยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกนี้เลยด้วยซิ

"เอ่อ... คุณซายูริค่ะ หนูอยากเรียนหนังสือแล้วหล่ะค่ะ... ช่วยหาหนังสือที่มีประโยชน์ให้กับหนูด้วยนะค่ะ~"ผมใช้ประโยชน์จากร่างอันน่ารักและเด็กของผมอ้อนเธอให้ยอมทำตามที่ผมสั่งอย่างง่ายดายโดยที่เธอไม่เถียงหรือมีข้อแม้อะไรกับผมเลย หลังจากนั้นเธอก็รีบเดินออกจากห้องนอนของผมและน่าจะไปเอาหนังสือมาให้ผมแน่ๆ

"เอาหล่ะ... ที่นี้ก็เหลือแต่ผู้ภักดีซินะ... ตอนนี้อลิสคงจะเจอกับพวกข้ารับใช้ขุนนางหรือไม่ก็พวกแม่ทัพขุนพลนายกองที่กำลังวางแผนที่จะก่อกบฏแน่ๆ..."ดูเหมือนตรงนั้นจะมีความผิดปกติอยู่นะ สงสัยพวกมันคงจะเตรียมตัวกันพร้อมแล้วหล่ะ... สงสัยผมคงจะต้องสืบหาข้อมูลจากซายูริหน่อยแล้วมั้งเนี่ย... ถึงจะเป็นแค่เด็กแต่อย่าคิดนะว่าเด็กจะไม่มีพิษภัยอะไรน่ะ

"ได้มาแล้วหล่ะค่ะ นี้คือหนังสือสังคมประวัติศาสตร์และต่างอีกมากมายค่ะ"

"ขอบคุณมากเลยนะค่ะ คุณซายูริ หนูว่าแล้วเชียวว่าคุณซายูริหวังพึ่งได้จริงๆเลยค่ะ"ผมพรางพูดพร้อมกับรอยยิ้มอันเบิกกว้างของผมให้กับซายูริได้เห็น ก่อนที่ผมจะหยิบเอาหนังสือภาษาของโลกใบนี้มาอ่านก่อนเป็นอันดับแรกก่อนเลย ถึงแม้ว่าผมจะสามารถพูดภาษาที่คนในโลกนี้พูดกันได้อย่างคล่องแคล้วแต่มันน่าจะเป็นความสามารถที่เทพองค์นั้นมอบให้ผมเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาแต่ผมเองก็ต้องเรียนภาษาของคนที่นี้ให้ชำนาญให้ได้

"เอ่อ... ถ้าไม่รังเกียจน่ะค่ะ คุณซายูริ ช่วยเอาอาหารและเครื่องดื่มมาให้หนูทีได้ไหมค่ะ ตอนใกล้ๆเที่ยงจะได้ไหมค่ะ...?"

"ได้เลยค่ะ ถ้าเพื่อเจ้าหญิงกับองค์ราชินีแล้ว ดิชั้นจะทำตามที่สั่งทุกอย่างเลยหล่ะค่ะ"ซายูริพุดขึ้นมาพรางสะบัดชายกระโปรงก่อนที่เธอจะนั่งคุกเข่าพร้อมกับใช้มือข้างขวาไขว้ไปที่หน้าอกของเธอนี้มันเหมือนการกระทำของอัศวินเลยแฮะ?

"ถ้างั้นหนูอยากจะถาม คุณซายูริหน่อยค่ะ... หนุอยากจะถามหน่อยค่ะว่า หลังจากที่ท่านพี่อลิสได้ขึ้นครองราชณ์แล้ว มีขุนนางคนไหนหรือแม่ทัพนายกองคนไหนที่มีท่าทางไม่พอใจจแล้วคิดว่าจะกบฏบ้างไหมค่ะ?"

"อืม~ นั้นซินะค่ะ... ในตอนที่ท่านอลิสครองราชณ์มีแต่คนที่พอใจมากเลยหล่ะค่ะ แต่ว่ามีแค่ขุนนางชั้นสูงคนนึงที่มีท่าทางไม่พอใจค่ะ"ขุนนางชั้นสูงคนนึง... งั้นหรอ... สีหน้าท่าทางที่ไม่พอใจ... แต่เขาคนนั้นมีตำแหน่งอะไรกันแน่นะ...

"แล้วตำแหน่งของเขาหรือเธอคนนั้นคือตำแหน่งอะไรงั้นหรอค่ะ?"

"เอ่อ... เท่าที่รู้จำได้ เขามีตำแหน่งเป็น ดยุกน่ะค่ะ"ซายูริหลังจากที่ได้ยินคำถามของผมเธอก็นึกขึ้นมาได้และตอบคำถามของผมในทันที ตำแหน่งดยุกงั้นซินะ... ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วก็คงจะไม่พอใจนั้นหล่ะนะ... แต่ว่า... อาร์สดยุคก็น่าจะมีอยู่ไม่ใช่รึไงกันนะ...

"ถ้าคิดถึง อาร์สดยุคหล่ะก็นะค่ะ องค์หญิง ตอนนี้อาร์สดยุคของพวกเราได้มีการสืบทอดตำแหน่งเมื่อปีที่แล้วค่ะ ลูกสาวของอาร์สดยุคได้สืบทอดตำแหน่งต่อจากผู้พ่อน่ะค่ะ ดังนั้นตอนนี้พวกเราคงจะหวังพึ่งตัวเองแล้วหล่ะค่ะ"

"นั้นซินะค่ะ~ เอาเป็นว่าถ้าหนูอ่านให้พวกนี้หมดแล้ว... เอ่อ... แล้วลูกสาวของดยุคมีชื่อว่าอะไรหรอค่ะ แล้วอายุเท่าไหร่คะ?"

"เอ่อ... อายุประมาณ 10 ปีได้แล้วค่ะ ฝีมือก็อยู่ในระดับสูงจริงๆนั้นหล่ะค่ะ ชื่อของเธอคือ ไอร่า อาร์ส ไบรเซ็นไทรน่ะค่ะ"อืม... ไอร่า ซินะ... อายุมากกว่าผมตอนนี้ 6 ปีซินะ... แต่ก็ช่างมันเถอะตอนนี้พวกเราจำเป็นต้องกำจัดดยุคที่มีแนวโน้มว่าจะทรยศก่อน แล้วค่อยและให้ขุนนางและแม่ทัพขุนพลนายกองทุกคนแสดงความจงรักภักดีด้วยการล่าหัวดยุคคนนั้นมาให้อลิสแค่นั้นหล่ะ แต่ไม่ว่ายังไงผมก็คงจะประมาทดยุคคนนั้นไม่ได้เหมือนกัน

.

.

.

.

2 อาทิตย์ต่อมา ณ ปราสาทลอนดอน เมืองหลวงลอนเดอเทีย

"นี้ชาค่ะ เจ้าหญิงทาเนีย ไม่แปลกใจเลยค่ะ ว่าท่านก็ชอบดื่มชาด้วย"

"หนูชอบเพราะว่ารสชาติมันอ่อนๆและหอมกล่อมน่ะค่ะ"ผมพูดบอกไปตามจริงกับซายูริ ก่อนที่ผมจะลุกจากเก้าอี้หน้าระเบียงห้องนอน และเดินออกจากห้องนอนของผมในทันทีพร้อมกับซายูริที่เดินตามมากับผมด้วย

"เอ่อ.... ท่านทาเนียค่ะ จะไปที่ไหนงั้นหรอค่ะ?"

"ก่อนที่จะถามหนู ช่วยบอกเรื่องของดยุคที่คิดการจะกบฏก่อนเถอะค่ะ คุณซายูริ"ผมบอกถามซายูริพร้อมกับเดินไปตามทางก่อน พร้อมกับซายูริที่เดินตามผมมาด้วย

"เอ่อ... ตอนนี้ดยุคคนนั้นเริ่มทำตัวลับๆล่อๆแล้วหล่ะค่ะ ดูเหมือนใกล้จะเตรียมงานอะไรเสร็จแล้ว หลังจากที่เข้าไปในครัวเมื่อเช้าแล้วเขาคนนั้นก็ทำหน้าละเลื่อนมากเลยหล่ะค่ะ"

"เอ๊ะ!? บอกว่า ทำหน้าละเลื่อนหลังจากออกมาจากห้องครัวงั้นหรอ?"

"อ่าค่ะ... ใช่แล้วหล่ะค่ะ เจ้าหญิงมีอะไรงั้นหรอ... ค่ะ..."ซายูริจู่ๆก็เงียบลงไปหลังจากที่เธอพูดจบเธอก็เดินตามผมมาอย่างแปลกๆ ก่อนที่เธอจะนึกอะไรซักอย่างออกขึ้นมาเธอรีบวิ่งออกตัวไปทันที โดยที่ไม่ได้บอกผม ผมจึงตัดสินใจรีบวิ่งตามเธอไป

"ทะ... ท่านอลิสค่ะ!!! ได้โปรดอย่าพึ่งทานอาหารนั้นเลยนะค่ะ!!!"

"มีอะไรงั้นหรอซายูริ?"พี่อลิสพูดขึ้นมาถามซายูริในทันที พร้อมทั้งชั้งมือเอาไว้ก่อนที่พี่อลิสจะกินอาหารเข้าไป ก่อนที่พี่อลิสจะวางช้อนลง

"อาหารของท่าน ในนั้นมียาพิษอยู่ค่ะ!!!"

"ว่าไงนะ!!! ยาพิษงั้นหรอ!?"พี่อลิสพูดขึ้นมาก่อนที่เธอจะตกใจมากจนทำช้อนตกลงพื้นในเวลาไม่นานนัก

"ท่านพี่อลิสค่ะ ผู้ที่วางยาพิษใส่ท่านพี่คือดยุคค่ะ"

"ดยุคงั้นหรอ!? แล้วดยุคใครกันหล่ะ?"

"เอ่อ... ดยุคฮอร์คค่ะ ดิชั้นถูกสั่งจากเจ้าหญิงทาเนียให้สอดแนม ดยุคฮอร์คค่ะและเมื่อเช้าเขาได้เข้าไปในครัวหลังจากที่ออกมาเขาก้มีสีหน้าละลื่นขึ้นมาในทันทีเลยหล่ะค่ะ"ซายูริเล่าทุกอย่างที่เธอรู้จากคำสั่งให้ไปสอดแนมจากผม เมื่อซายูริพูดจบ พี่อลิสก้มีสีหน้าโกรธโมโหขึ้นมา ก่อนที่ท่านพี่อลิสจะเอามือขวาทุบไปที่โต๊ะทำงานอย่างรุนแรงด้วยโทสะของเธอ

"ท่านพี่ค่ะ หนูมีแผนดีๆที่จะใช้กำจัดดยุคฮอร์คค่ะ"

"งั้นหรอ!? แล้วแผนเป็นยังไงงั้นหรอ ทาเนีย?"พี่อลิสพูดขึ้นมาก่อนที่จะลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ของพี่พร้อมกับท่าทีตื่นตัวขึ้นมา

"สั่งเรียกประชุมขุนนางและแม่ทัพนายกองค่ะ ถ้าในการประชุมไม่มีดยุคฮอร์คอยู่ด้วยก็ให้ทำตามแผนที่ A ค่ะ แต่ถ้าอยู่ให้ใช้แผนที่ B ค่ะ"

"แล้วแผนการของเธอเป็นไงหล่ะ ทาเนียจ๋า?"เอ่อ... พี่อลิสอย่าใส่คำว่า จ๋าลงท้ายชื่อของผมได้ไหมครับเนี่ย... รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาอย่างไงอย่างงั้น

"แผนที่ A ถ้าดยุคฮอร์นไม่มา ท่านพี่อลิสก็บอกเกี่ยวกับความผิดและความชั่วของเขาและให้ทำการล่าหัวดยุคฮอร์นค่ะ แผนที่ B ถ้าดยุคฮอร์นอยู่ก้แค่สั่งทหารจับเขาและบอกว่าเขาวางแผนที่จะลอบสังหารแค่นั้นหล่ะค่ะ"

"นั้นซินะ... แต่ว่าดยุคฮอร์นก็มีพักพวกเหมือนกันนะ แล้วเรื่องนี้จะจัดการยังไงหล่ะ?"

"อย่าสนเลยค่ะ ท่านพี่!!! เป้าหมายของพวกเราคือดยุคฮอร์คค่ะ ถ้าเราจัดการรวมทุกๆคนที่ร่วมกับดยุคฮอร์คจะเกิดไม่พอใจขึ้นมาและจะเกิดกบฏเพิ่มขึ้นได้ การที่จัดการดยุคฮอร์คจะทำให้ พวกลูกน้องของเขานั้นชราใจไม่คิดคดทรยศ ท่านพี่แน่ค่ะ"

"จะให้พี่จัดการแค่ดยุคฮอร์คคนเดียวงั้นหรอ?"พี่อลิสพูดขึ้นมา... เอาเป็นว่าจะเรียกว่าพี่นำหน้าแล้วกันนะ... พี่อลิสพูดขึ้นมาก่อนที่เธอจะกัดเล้บของตัวเองแสดงความไม่พอใจซักเท่าไหร่ แต่พี่ก็คิดแล้วคิดอีกไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนให้สมกับเป็นราชินีแห่งบริทาเนีย

"เห้อ~ ก็ได้ๆ!!! ถ้างั้นก็เรียกประชุมขุนนางได้เลย ซายูริไปบอกทหารในปราสาทให้เตรียมตัวให้พร้อมกับศึกที่อาจจะเกิดในอีกไม่นาน เตรียมกองทัพให้พร้อมรอคำสั่งของชั้น เอาหล่ะ... ทาเนียไหนๆ น้องก็เก่งออกซะขนาดนี้ พี่จะพาไปดูที่ประชุมโอเคไหม"

"ทะ... ที่ประชุมหรอค่ะ? อยากเห็นจังเลยค่ะ!!!"ผมพรางดีใจและพูดขึ้นมา ก่อนที่ผมจะรีบวิ่งเข้าไปกอดพี่อลิสในทันที ไอ้จริงๆก็ไม่กอดเพราะดีใจหรอก ไอ้ที่ผมกอดพี่อลิสเพราะหน้าอกของพี่สาวนั้นหล่ะ

.

.

.

.

ซักพักหนึ่งไม่นานนัก

"เอ๊ะเกิดอะไรขึ้น?"

"ทำไมองค์ราชินีถึงเรียกประชุมด่วนกันหล่ะ?"

"นั้นซิ ตอนนี้ข้ากำลังสงสัยอยู่เลย"

"ข้าเห็นกองทหารที่เตรียมพร้อมรบมันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?"ว้าว!!! นี้มันอะไรกันเนี่ย... เหล่าแม่ทัพและขุุนนางต่างแตกตื่นกันใหญ่เลย...

"เห็นแล้วใช่ไหมหล่ะ ทาเนีย นี้หล่ะคือการประชุมขุนนาง เหล่าแม่ทัพหรือแม้แต่ขุนนางระดับล่างหรือสูงต่างก็ต้องมากันนั้นหล่ะ เอาหล่ะ... มากับพี่เถอะน่า ทาเนีย"เมื่อพี่อลิสพูดจบ เธอก็ยื่นมือมาจับมือข้างหนึ่งของผมอย่างอ่อนโยนก่อนที่พี่สาวจะเดินไปนั่งบนบัลลังค์พร้อมทั้งอุ้มผมไปนั่งบนตักของเธอ

"เอาหล่ะ... มาเริ่มประชุมกันเลยดีกว่านะ ดยุคฮอร์นมาร่วมประชุมกันด้วยไหม!?"

"รายงานองค์ราชินี ดยุคฮอร์นไม่มาเข้าประชุมขอรับ"ไม่มาเข้าประชุมงั้นหรอ... เข้าแผนการแรกซินะ... ถ้างั้นก็...

'เจ้าไว้นะค่ะ... พี่อลิส ถ้าหนูกระตุกเสื้อของพี่ 1 ครั้งให้ใช้แผน A นะค่ะ แต่ถ้ากระตุก 2 ครั้งให้ใช้แผน B นะค่ะ'

'ได้เลยจ๊ะ ทาเนีย พี่จะทำตามที่น้องบอกทุกอย่างเลยนะ เพราะสายเลือดของพวกเราเหลืออยู่กันแค่ 3 คนแล้วนี้นะ'เมื่อผมนึกได้ผมจึงกระตุกแขนเสื้อของพี่อลิสไป 1 ครั้งบ่งบอกให้ใช้แผน A

"พวกเจ้าจงฟังดยุคฮอร์นได้วางแผนลอบสังหารข้าด้วยการวางยาพิษเข้าไปในอาหาร ถ้าไม่ได้น้องสาวของข้ารวมถึงซายูริรีบมาเตือนข้าคงจะจากโลกนี้ไปนานแล้ว ดังนั้นพวกเจ้าจงฟัง"

"เดี๋ยวก่อนขอรับองค์ราชินี!!! ท่านใส่ความท่านดยุคฮอร์นรึป่าวครับ!!!"

"ไม่นะ ข้ามีพยานที่สามารถบอกได้ว่า ดยุคฮอร์นวางยาพิษข้า"เมื่อพี่อลิสพูดจบ พี่ก็สั่งให้ทหารเรียกพยานปากเอกมาบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านั้น ขุนนางและแม่ทัพทั้งหลายต่างพิจารณากันอย่าถี่ถ้วน จนไม่สามารถหลีกหนีความจริงได้

"เอาหล่ะ... พวกเจ้าจงฟัง จงนำทัพทหารของพวกเจ้ามารวมกับข้าซะวันมะรืนนี้พวกเราจะไปเอาหัวดยุคฮอร์นกัน!!!"

"น้อมรับบัญชาองค์ราชินี!!!"ขุนนางและแม่ทัพทั้งหมดน้อมรับคำสั่งและคุกเข่าให้พี่อลิสในทันที ก่อนที่จะเลิกการประชุม เหล่าขุนนางและแม่ทัพต่างเดินทางกลับไปยังเขตปกครองของตนเอง

"เอาหล่ะ ทาเนียแล้วน้องจะทำอะไรต่องั้นหรอ?"

"เอ่อ... หนูอยากจะเห็นการรบของจริงน่ะค่ะ... ท่านพี่อลิสช่วยพาหนูไปด้วยได้ไหมค่ะ?"ผมพูดขึ้นมาพร้อมกับพี่อลิสที่จับปลอยเส้นผมสีขาวของผมอย่างอ่อนนุ่มพร้อมกับสูดดมเส้นผมของผมไปพรางฟังคำขอของผมไปพราง ก่อนที่พี่อลิสจะอุ้มตัวผมลงจากตักของพี่พร้อมกับลุกขึ้นมาจากบัลลังค์

"ก็ได้จ๊ะ... แต่พี่จะหาองครักษ์ให้เธอก่อนจะถึงมะรืนนี้แล้วกันนะ"