ป้าถาวร

เนื้อเรื่อง

ป้าถาวร แกเป็นใคร ผมก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก

รู้เพียงว่า ป้าแกอ่ะ มีฝาแฝดเยอะมาก มากจนนับไม่ถ้วน

ผมกับป้าถาวร ไม่ได้เป็นญาติกัน ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆมาก่อนทั้งสิ้น

แต่ถึงจะไม่รู้จักกัน ป้าแกก็ชอบตามผมตลอด

ผมอยู่ไหน ป้าแกก็อยู่นั่น จนผมอายเพื่อนๆมาก ไม่กล้าเจอหน้าพวกมันเลย

พวกมันชอบล้อผม ทำให้ผมมีปมด้อย ผมเครียด ผมประสาทจะแดก

ตั้งแต่ป้าแกเข้ามาในชีวิตของผม

ผม...ม....ม.... ไม่ ไม่อยากจะพูด

น้ำตาลูกผู้ชายเริ่มเคล้าคลอ คุไม่เป็นแบบผมคุณไม่รู้หรอก

ใครจะไปรู้ว่าคุณอาจจะเป็นแบบผมก็ได้ในอนาคต

ตื่นเช้าขึ้นมา เจอคนที่รู้จัก และจะอยู่กับคุณไปตลอด

มันน่าอายนะ เพราะป้าแก ใช่จะสะอาดเรียบร้อย

แต่แกตัวก็ดำๆ น้ำตาลๆ ดูมกๆ ไม่ค่อยเป็นผู้เป็นคนซักเท่าไหร่

แต่แปลกนะ พ่อแม่ผมกลับไม่ว่าอะไรป้าแกเลยซักนิด

กลับคอยปลอบผมให้ดูแลป้าแกดีดี ป้าแกพอใจก็คงจะไปเอง

ใช่ดิ หลังจากที่พ่อแม่ผมพูด ผมก็เริ่มปฏิบัติต่อแกเป็นอย่างดี

ประคบประหงม ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม

แต่อย่างไรก็ตาม ป้าแกก็ไม่แยแสผมเลยซักนิด

ผมชักจะเครียดหนักเข้าไปอีก ดีที่ตอนนี้ปิดเทอม

ไม่งั้นผมคงอายเพื่อนตายเลย เดี๋ยวมันหาว่าผมเป็นลูกแหง่ติดป้า

ไม่ ไม่นะ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด ประสาทแดกๆ

ป้าแกต้องเป็นโรคประสาทแหงๆ ไม่ดิ ผมนี่แหล่ะ กะลังจะเป็นโรคประสาท

ผมทนไม่ไหวแล้วววววววววว

ใช่ ผมคิดออก ผมตัดสินใปหาหมอในสำนักหนึ่ง แถวๆบ้าน

หมอแกให้ผมทำใจ เพราะป้าแกรักผม ไม่อยากจากผมไป

เวงละสิ ป้าแกรักผม แต่ผมละเกลียดป้าแกโคตรๆ

อยากไล่แกไปไกลๆteen

หมอบอก ป้าแกไปอยู่กะใคร คนนั้นก็จะรังเกียจป้า ทุกคนก็จะรังเกียจป้า

คนรอบข้างก็จะรังเกียจป้า ป้าอยู่กะใคร คนๆนั้นก็จะโดนรังเกียจไปด้วย

ไม่มีใครชอบแก เพราะป้าแก ชื่อ ป้าถาวร ป้าแกจะกัดไม่ปล่อย เหมือนกาวตราช้าง ติดแล้วติดเลย

ผมฟังหมอพล่ามมานาน ผมชักื้อ อยากตายๆ

แต่หมอแกบอกมีทางไล่ได้

ผมยังไม่ได้ฟังรายละเอียดต่อจากนั้น ผมเต้นโหยงๆ ดีใจ

หมอบอกค่าทำพิธีแพงหน่อยนะ

เอาดิ แพงเท่าไหร่ผมก็ยอมละว้า

หลังจากฟังขั้นตอนต่างๆ ผมก็ยินดี ตกลงตามนั้น



เวลาผ่านไปสองสัปดาห์



ตลอดระยะเวลานี้ ผมเจ็บมาก ทำไมไล่ป้าแก แต่ผมกลับเจ็บสุดๆ

เหมือนป้าแกกะผมเป็นคนๆเดียวกัน

วันนี้ หมอนัดให้ผมมาแกะผ้าออก เหมือนมันเป็นยันต์อย่างนึง ยาวๆ

หมอแกให้ผมนั่งลง และเริ่มแกะออกช้าๆ

ผมปิดตาแน่น ไม่กล้ามองสิ่งที่จะเกิดขึ้น

"เอาล่ะ เปิดตาได้"

"ผม..ม...ไม่กล้าครับ"

"เอา หน่า.... ป้าถาวรไม่อยู่แล้ว"

"จริงหรือครับ"

"จริงดิ"

ผมเริ่มเปิดตาช้าๆ เห็นกระจกลางๆ อยู่ด้านหน้า

อุวะ!!!!! ผมอุทาน ป้าแกไม่อยู่แล้สจริงๆ

ผมสุขีสุดๆ

หลังจากป้าแกออกไป ผมกลับหล่อเหลาขึ้น

เพราะผมเสิมจมูกไปด้วยเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลา



หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป



ผมเดินอยู่ในตลาดกะแม่ผม

"ป้าถาวร ป้าถาวร" เสียงเด็กล้อเลียนหญิงขายผัก

ผมหันไปตามเสียง นั่นๆ นั่นมันป้าถาวรนี่หว่า

โอ๊ว!!!!! ตอนนี้ป้าแกไปเกาะคนอื่นแล้ว

"ป้าถาวร ป้าถาวร" เสียงเด็กยังคงล้อไม่เลิก มือชี้ไปที่หน้าหญิงขายผัก

ผมล่ะสงสารเหลือเกิน ถ้าเป็นผม ผมจะกระโดดถีบเด็กนั่นปแล้ว แต่ผมทำไม่ได้อะเด่ะ

"นี่ ลูก อย่าไปล้อเค้าสิ" แม่เด็กพูดขึ้น

"และอีกอย่างนะลูกจ๋า เค้าไม่ได้เรียกว่า ป้าถาวร แต่เค้าเรียกว่า ฝ้า-ถา-วร ต่างหาก จำไว้ จำไว้"

"................................"