เธอยังจำสัญญาระหว่างเราได้มั้ย

ตอนที่1 คืนแรกอันเดียวดาย

ท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำ ผ่านเงาของแสงเทียนที่สาดส่องบนพื้นทรายขาวสะอาด
ยังมีเงาอีกสองเงา ที่ยืนอยู่ท่ามกลางแสงอับริบหรี่นั้น บรรดาเพื่อนๆและญาติของทั้งสองฝ่ายนั่งมองทั้งสองด้วยความปลาบปลื้มและประทับใจพร้อมกับยินดีกับทั้งสอง

"คุณซันนี่ คุณยินยอมที่จะรับคุณเรนเป็นภรรยาของคุณ และสัญญ่าว่าจะดูแลเธอคนนี้จนกว่าจะพรากจากกัน"
ผู้ดำเนินพิธีเริ่มพูด
"ครับ ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลเธอคนนี้อย่างดีที่สุด และผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจ" ซันนี่พูดขึ้นพร้อมกับหันไปสบตาเรนนี่
"แล้วเรนนี่ล่ะ"ผู้ดำเนินพิธีถามต่อ
"แน่นอนอยู่แล้วค่ะ(เอ่อ เรนนี่จ้ะ ไม่ได้เป็นเอกซ์แมนนะอินกะบทหน่อยดิ๊:ว.แหวน)ฉันสัญญา ว่าฉันจะทำทุกวินาทีที่ฉันอยู่กับเค้าคนนี้ให้ดีที่ และฉันจะไม่ทำให้เขาลำบากใจเลย ฉันสัญญา.."
"ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววว" เพื่อนฝ่ายเจ้าบ่าวดันฮิ้วขึ้นมาซะงั้น เสียบรรยากาศหม๊ด
เค้ากำลังจาจูบกันก็ขัดเนอะ
สรุปแล้ว ทั้งสองก็ไม่ได้ทำในสิ่งที่รอมานาน แค่นี้ยังไม่พอ.......

ที่ห้องนอนของทั้งสองคน......

"เรนครับ" ซันนี่พูดขึ้นด้วยเสียงอันเยือกเย็น
ซันนี่เริ่มคลานขึ้นมาอย่างช้าๆบนเตียงนอน เขาเริ่มตรงเข้าไปหาเรนอย่างช้าๆ
เขาค่อยๆเอามือมาลูบใบหน้าอันขาวซีดของเรน
"ซันขอไปดื่มฉลองกับเพื่อนก่อนได้มั้ยอ่ะ"
"....จ้ะ...."

สิ้นสุดเสียงประตูที่เพิ่งปิดไป เรนนี่ได้หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเดินทาง มันคือ....สมุดไดอารี่ว่างเปล่าเล่มหนึ่ง......
--------------------------------------------------
21ส.ค.49
ในที่สุด ฉันก็ได้เปิดสมุดเล่มนี้ซักที ฉันเปิดมาด้วยความดีใจสุดขีดเลย
แต่ตอนนี้ ถ้ามีเค้านั่งอยู่ด้วยคงมีความสุขยิ่งกว่านะ
เอาเถอะ มันก็ไม่เห็นมีอะไรมากมายเลย
เอาอะไรมากมายกับคืนแรกล่ะ
รู้มั้ย สิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดคือการรักษาสัญญา
แต่ฉันมากกว่า ที่ต้องขอโทษที่ทำให้เธอลำบากใจ ยังไม่รู้อีกใช่มั้ย ว่าทำไมฉันถึงบอกแบบนี้
เอาเป็นว่า ถ้ามันถึงจุดๆหนึ่งแล้ว ฉันค่อยบอกละกันนะ.

ทุกๆสิ่งที่ฉันทำยังมีคำว่าเธอเสมอไป ถึงแม้ว่าชีวิตของฉันคงอยู่ได้อีกไม่นานนัก
---------------------------------------------------------
เรนนี่ปิดไดอารี่ลงอย่างช้าๆแล้วเก็บเข้าที่เดิม.......

---------------------------------------