คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 15 : I love it NC17 [ Trigger warning’s // masturbate // Somnophilia // Depiction of sexual ]
Trigger warning’s
อมโนฟีเลีย (Somnophilia) : ร้ามับเ็อมเนีย อบทำใหู้่อนสลบหรือน็อหรือเลิ้มหลับไป่อน มีสิไม่รบถ้วน แล้ว่อยมีอะไร้วย
Depiction of sexual : มีารบรรยายถึารร่วมเพศอย่าัเน // masturbate : สำเร็วามใร่้วยัวเอ
—————————
เสียฝีเท้าที่ัใน่วลาึทำให้เรียวเฮลืมาื่นึ้นมา แล้วทอมอเพานในวามมื มือหนาเอื้อมเปิโมไฟ แล้ว่อย ๆ ้าวลเียอย่าเบาเสีย
“วันนี้ะแอบทำอะไรให้ื่นเ้นอีไหมนะ” เรียวเฮบ่นพึมพำออมาอย่าอบใ
ใบหน้ามยยิ้มออมาแล้วแ้มประูไปแอบูฮานะที่เินออมาาห้อ ้วยร่าายที่เปลือยเปล่า ไร้เสื้อผ้าปปิ มือเรียวถือาเในลูไม้อยู่ในมือ ่อนะ้มไปใส่อย่าใเย็น พลาเินไปมอัวเอในระ แล้วยยิ้มออมาอย่าน่ารั
“อ่าาา ไหนบอว่าไม่อบใส่ไ แล้วทำไมถึไ้มีลายใหม่มาไ้ล่ะ” เรียวเฮพูับัวเอแล้วลูบเป้าาเอัวเอ
พลาทอสายามอแ้ม้นาวนวลอเมียัวน้อยไม่ละสายา าเในลูไม้สีำที่ัับสีผิวทำให้ลำเอ็นแท่ให่แ็ัวึ้นมาอย่าห้ามไม่ไ้
“It’s driving me crazy” (มันำลัทำให้ผมเป็นบ้า) เรียวเฮสบถออมาอย่าบ้าลั่
่อนะมอไปที่ฮานะอีรั้ ัวเล็เินไปหยิบน้ำหอมลิ่นโปร แล้วีไปที่แ้มนวล พลาเลื่อนฝ่ามือไปลูบไล้เบา ๆ ให้ลิ่นน้ำหอมระายัว
“หอมั” เสียหวานเอ่ยออมาเบา ๆ
เสียหวานหัวเราะออมาอย่าน่ารัแล้วหันหลัให้ระ ใบหน้าหันเ้าระ ่อนะเลื่อนมือไปบีบเฟ้นแ้ม้นลม ๆ อัวเอ ท่าทาี้เล่นทำให้นที่แอบมอแทบะทนไม่ไหว อยาะระโนเ้าไปยำ้นนวลอนัวเล็ให้สาแ่ใ
เท้าเรียวเล็้าวเินไปหยิบาเในอสามีแล้วเินเ้าห้อไป เสียประูที่ปิลทำให้เรียวเฮเินออาห้อ แล้วไปแ้มประูอฮานะ
ภาพรหน้าทำให้เาหน้าแระเรื่อ สายาม้อมอร่าเล็ที่นอนพิหมอนไม่ละสายา แล้วเลื่อนไปล้วลำเอ็นอัวเอ าเรียวสวยแยออาัน พลายาเในอเรียวเฮึ้นมาสูม แล้วเทเลล่อลื่นโลมาเในลูไม้ มือเรียวผละออาเลแล้วเลื่อนลไปเลี่ยวน่อรัอัวเอ
“อือออ~” เสียราเริ่มัออมาเมื่อปลายนิ้วันเ้าไปใน่อรั
หัวนมสีมพูที่ัู้ัน แอ่นึ้นเมื่อวามเสียว่านแล่นเ้ามาในัว ไม่วายที่ะสูมาเในอสามีไม่หยุ
“อืออ เรียวเฮเสียว” เสียราที่ัออมาทำให้นที่แอบูถึับไปไม่เป็น
มือหนาเลื่อนไปอบุมลำเอ็นอัวเอ แล้วัรูึ้นล้วยวามเสียว่าน ภายในหูยัไ้ยินเสียเรียเมื่อรู่ั้อ
“อ่าา แบบนี้ให้ทนไ้ยัไ” เสียทุ้ม่ำเอ่ยออมาอย่าแหบพร่า
สายามอไปยั่อรัที่เปียแะ พลามอามนิ้วมือที่ยับเ้าออมา้วยวามื่นเ้น ถึะเป็นผัวเมียันมานานแ่าแบบนี้แปลใหม่มาสำหรับเา ื่นเ้นนแทบทำให้หัวใทะลุออมาาอ รู้สึีนลำเอ็นปวหนึบ ทนไม่ไหวแ่อยาเห็นว่าฮานะะทำยัไ่อ
“โรเ็เลย เว่อร์ั่นนี้ะทำผมลั่นาไหนัน” เรียวเฮพูุยับัวเอ พลาัรูลำเอ็นเบา ๆ
ใบหน้าที่หวานหยย้อยนั้นเย้ายวนหัวใอนัวโเสียเหลือเิน อีทั้เสียราหวานหูทำให้น้ำาวุ่นผุออมาาปลายหัวแบาน
“อ๊าา เรียวเฮะเสร็” เสียหวานราออมาสั่นระเส่า
่อนะผละมือาาเใน แล้วเลื่อนมือมาบีบเฟ้นหน้าออัวเอ แล้วเลี่ยปลายนิ้วไปับหัวนมที่แ็สู้มือ พลา้มมอลำเอ็นแท่น้อยที่ถูาเในลูไม้สีำปิทับ แล้วหุบาเ้าหาันเมื่อนึถึใบหน้าอสามี ท่าทาเินอายทำให้เรียวเฮยยิ้มออมา
เพราะรู้ว่าฮานะำลัิอะไรอยู่ อยาะเปิประูแล้วระโนเ้าไปสัมผัสเรือนร่านั้นแทบทนไม่ไหว แ่อีใ็ยัลัวว่าฮานะะไม่ิน แล้วสะุ้ับสิ่ที่เาทำ อาะทำให้อายเมื่อรู้ว่าสามีแอบูมาลอเวลา
“ยะ-อยาเสร็ อืออ” ฮานะเลื่อนมือลไปับลำเอ็นอัวเอเบา ๆ
เลล่อลื่นที่เปียแะ ทำให้ฝ่ามือเรียวสัมผัสลำเอ็นอัวเอ้วยวามเสียว่าน ร่าายเริ่มทนไม่ไหว เมื่อในหัวินนาารถึสัมผัสอสามีไม่หยุ
“ที่รั อือ ฮานะะเสร็” ฮานะราออมาแล้วึนิ้วออา่อรั ่อนะเลื่อนมันมาอบุมลำเอ็นทั้สอ้า
มือเรียวัรูึ้นลและเร่ัหวะถี่ึ้น แล้วปลปล่อยน้ำาวุ่นออมาอย่าเสียว่าน ร่าายระุเร็ ปลายเท้าิเร็ลบนเียนอน นผ้าปูยับยูยี่ เรือนร่าาวนวลทิ้ัวลนอนแผ่บนเีย พลาหายใหอบเหนื่อยอยู่นาน สายามอไปยัเทียนหอมที่ยัุอยู่้าเีย
“ทะ-ทำไมร่าายถึเป็นแบบนี้ น่าอายั” ฮานะบิัวไปมา แล้วมอาเในอสามี้วยวามเินอาย
โยไม่รู้เลยว่าเรียวเฮำลัมอารระทำอัวเออยู่ ไม่ไ้ทำให้ัวเอเสร็สม เพราะไม่อบที่ะใ้มือัวเอ พลา้มมอลำเอ็นที่ปวหนึบ้วยวามสับสน ่อนะรีบเินเ้าห้อไป เพราะลัวะอใไม่ไหว เปิประูเ้าไปทำมิีมิร้ายเมียอัวเอที่ยันอนิ้นไปมาบนเียอย่าน่ารั
นั่ทำใับัวเออยู่นาน แ่ไม่ไ้ทำให้สบลเลย เพราะเสียราหวานหูเมื่อรู่ยัั้ออยู่ภายในหัวอเาไม่หยุ
“ทำไีวะเนี่ย ฮาาาา” เรียวเฮบ่นับัวเอแล้ว้อมอประูห้ออัวเออีรั้
ผ่านไปเือบั่วโม ึทำใเินออไป้านอแล้วไปแ้มประูมอฮานะที่หลับสนิทอยู่บนเีย ทั้ที่ยัสวมใสาเในัวเิม เาไม่ผิะเผลอหลับไปทั้แบบนั้น เท้ายาว้าวเ้าห้ออย่าเื่อ้า สายามอแ้ม้นาวนวลไม่ละสายา แล้วเลื่อนมือไปลูบไล้อย่าแผ่วเบา พลาโน้มมูโ่เ้าสูม
มือหนาพลิเรือนร่าบาให้นอนหาย แล้วันเ่าลานเ้าไปใล้ ๆ ฮานะ ลำเอ็นที่ยัแ็ูันทำให้เรียวเฮบะแ เา่อย ๆ เลิาเอัวเอล แล้วหนีบาเรียวเ้าิัน ่อนะสอแทรลำเอ็นไประหว่าลาาาวนวล สายามอหัวนมอมพูแล้วระแทลำเอ็นเ้าหาร่อาอฮานะอย่าแร นร่าอฮานะยับึ้นลามแรระแท
“อ่าา โราวเลย” เรียวเฮราออมา พลาวัเลียริมฝีปาอัวเออย่าหื่นระหาย
เมียัวน้อยยัหลับสนิท ไม่ไ้สิเพราะลิ่นอเทียนหอมและน้ำมันหอมระเหยทำให้ร่าายผ่อนลาย มือหนาเลื่อนไปบีบเฟ้นสะโพนวลอย่ามันเี้ยว่อนะระแทลำเอ็นเ้าไปอีรั้ แล้วปลปล่อยน้ำรัออมาอย่าทนไม่ไหว
สายามอาเในลูไม้สีำที่เปรอะน้ำรัอัวเอ แล้วเอื้อมไปถอออาสะโพนวล้วยวามรำา พลาแหวาเรียวออาัน แล้วโน้มใบหน้าเ้าสูมไปามเรียวา และวัปลายลิ้นอุ่นโลมเลียผิวเรียบเนียนไม่หยุ
“อืออ~” เสียราเล็ลอออมาาปาอนัวเล็ที่ยัหลับไม่ไ้สิ
เมื่อปลายลิ้นอุ่นโลมเลียไปยั่อรัทีเปียแะ แล้วเลื่อนปลายนิ้วยาวเ้าสอแทรอย่าเื่อ้า พาให้เรือนร่าเล็ระุเบา ๆ
“อ่าา รัแน่นเียว” เรียวเฮมอ่อทารัอเมียัวน้อย
แล้วยยิ้มออมาเมื่อสะโพนวลแอ่นเ้าหานิ้วอเา ถึะหลับไม่ไ้สิและ่อ้านวามรู้สึอัวเอ แ่็ไม่สามารถห้ามร่าายที่อบสนอไ้เลย
“เ็ี ำลัรู้สึีอยู่ใ่ไหม หื้ม” เสียแหบพร่าเอ่ยถามเมื่อผละออา่อรั แล้วยันัวลุ
ใบหน้ามโน้มเ้าหาฮานะ ่อนะบีบแ้มนวลให้อ้าปา แล้วสอแทรปลายลิ้นเ้าไปอย่าหื่นระหาย ปลายลิ้นอุ่นวัิมรสหวานหอม พร้อมับมือที่ไม่นิ่ ยำสะโพนวลไม่หยุ เมื่อวาม้อารที่มีถูปลปล่อยออมา อยาทำแบบนี้มานานแล้ว
แ่ทนเพราะนัวเล็ไม่เยเอ่ยปาให้ทำ เอาแ่เินอายและยัพูถึอายุที่ไม่เหมาะสม้ำ ๆ อีทั้ยัอยทำให้เาทนไม่ไหวใน่วลาึ ถึะรู้ว่าฮานะทำไปเพราะร่าายำารระทำเ่า ๆ และิใ้สำนึที่ื่นึ้น็าม แ่เรียวเฮ็เหมารวมไปแล้วว่าเ็น้อยอเาพยายามยั่วให้บะแ
“เป็นแบบนี้มันเหมือนยั่วพีู่สอเลยนะ รู้ัวหรือเปล่าว่าโรเ็เลย” ยับ่นพึมพำออมาไม่หยุ
แล้วลุเินหาเ้าไปในห้อน้ำ ออมาพร้อมับผ้าุบน้ำ มือหนาบรรเ็ัวให้ฮานะเบา ๆ ่อนะนำาเในลูไม้วาล้าเีย สายามอาเในอัวเอแล้วส่ายหัวออมาอย่าเอ็นู แล้วเินออาห้อไป เพราะอนนี้เทียนหอมใล้ะับ และลัวัวเล็ะื่นึ้น
เห็นเามาทำลับ ๆ ล่อ ๆ ในห้อะโวยวายและเินอายึ้นมาอี แ่ท่าทาแบบนั้น็ทำให้ัวเาอบใที่ะไ้เห็น น่ารัและน่าเอ็นูนรู้สึี
.
.
.
“ระ-เรียวเฮ” เสียหวานเรียสามีัวเออย่าเินอาย ใน่วเ้ารู่อวันใหม่
“มีอะไรรับ”
“ฮะ-ฮานะ ฮานะหาาเในไม่เอ”
ออมาพร้อมับเสื้อยืัวให่อสามี แล้วึายเสื้อปปิ้านหน้าและ้านหลั าเรียวิเ้าหาันพลาเบือนหน้าหนี เพราะเรียวเฮมอไม่หยุ
“ทำไมล่ะ หาเอแ่อพี่เหรอ”
“มะ-ไม่ใ่นะ!!”
ำถามอเรียวเฮยิ่ทำให้ใบหน้าหวานแระเรื่อ ไม่รู้ว่าสามีำลัพูอะไรแ่ิแล้ว็อายที่แอบโมยาเในสามีในทุ ๆ วัน
“แม่บ้านไม่ไ้เอามาให้เหรอ”
“มีแ่ลูไม้”
“็สั่เาเอามาเอไม่ใ่เหรอ”
ไม่ไ้อบลับ แล้ววิ่เ้าห้อราวับเ็น้อย เพราะเินอายเินว่าะอบำถามอเรียวเฮไ้ พาให้เรียวเฮหัวเราะและเินามเ้าไป
“ทำไม่ใส่ล่ะรับ ใส่สิลูไม้น่ะ”
“มะ-มันน่าอาย”
“ริเหรอ”
เรียวเฮโน้มหน้าเ้าไปใล้แล้วถาม้วยน้ำเสียทะเล้น แล้วเลื่อนมือไปึเสื้อึ้น เผยให้เห็นแ้ม้นทรลูพี พร้อมับยำมันอย่ามันเี้ยว
“อืออ ฮานะะฟ้อุแม่”
“ล้าฟ้อริเหรอ หื้ม”
“แล้น้ออ่ะ!!”
ฮานะะโนออมาเสียัลั่น แล้วอ้าปาับไปที่้นแนแร่อย่าั พร้อมับสะบัูหนีาฝ่ามือหนา
“ลามที่สุเลย”
“ใรันที่ลาม ให้พูใหม่”
“ไอ้พี่บ้า”
ใบหน้าหวานบลบนอแร่ แล้วยมือึ้นมายำเสื้ออสามีไม่อย่าเินอาย พลาสะบัูหนีมืออเรียวเฮ
“้นนวล ๆ มันน่าับ ยิ่ไม่ใส่อะไรออไปแบบนั้นิว่าพี่เป็นพระเหรอ ที่ะทน่อสิ่เร้าไ้น่ะ”
“ะ-่อไปะไม่ใส่แบบนี้แล้ว”
“ใส่สิ ยั่วสิ แล้ว็ยอมสิ”
เสียแหบพร่าระิบ้าหูอนัวเล็ พลาพ่นลมหายใร้นอให้ฮานะนลุู่ ไอร้อนที่ผ่าวทำให้ฮานะีัวออาอ้อมแนอเรียวเฮอย่ารวเร็ว
“หนีทำไม ร่าายทนไม่ไหวเหรอ”
“ะ-ะไม่ใล้พี่อีแล้ว!!”
ฮานะะโนลั่น พร้อมับี้หน้า่าเรียวเฮ้วยวามเินอาย แล้ววิ่หายเ้าไปในห้อน้ำอย่ารวเร็ว
“แม่หนูอย่าอายสิ มาใส่ใหู้่อน”
“ออไปเลยนะ อย่ามาล้อ”
เรียวเฮหัวเราะแล้วมอามแผ่นหลับาที่วิ่เ้าห้อน้ำไป ่อนะส่ายหัวแล้วเินออาห้ออฮานะไปนั่ลบนโฟาอย่าสบายใ
Rrrrr
เสียโทรศัพท์มือถือัึ้น ทำให้เรียวเฮผละสายาออารายารทีวี แล้วเอื้อมหยิบมารับสาย
“รับแม่”
“เรียวเฮพรุ่นี้ไปทำานให้แม่หน่อย”
“ไ้รับแม่”
เรียวเฮอบรับปลายสาย พร้อมับเยหน้ามอล้อวรที่ัวเอแอบิทิ้ไว้เพื่อูพฤิรรมอฮานะเวลาที่ไม่ไ้อยู่้วย
“น้อเป็นไบ้าลู”
“น้อปิีรับ”
“อย่าห่าน้อบ่อยนะ ถ้าไปทำาน็พาไป้วยนะ”
แม่ย่าเป็นห่วลูสะใภ้นโปรเสียเหลือเิน เห็นมาั้แ่เ็ ๆ ทำให้รัเหมือนลูแท้ ๆ นหนึ่ ึเอ่ยถามอยู่บ่อยรั้
“ฮานะ พรุ่นี้พี่ะไปทำาน ะไปับพี่ไหม”
“ไม่ไป อยาอยู่เย ๆ”
เรียวเฮยยิ้มออมาเมื่อไ้ำอบ เพราะปิฮานะะเป็นเ็ที่ิเรียวเฮมา ะามไปทุ ๆ ที่ แ่รั้นี้ลับปิเสธ ทำให้แอบสสัยอยู่เล็น้อย
“ไม่เบื่อแน่นะ”
“ไม่เบื่อ พี่ไม่ไ้ไปนานใ่ไหม”
เรียวเฮส่ายหัวแล้วว้าัวฮานะมานั่ลบนัแร่ ่อนะโอบเอวบาไว้หลวม ๆ แล้วโน้มสูมผมผอม ๆ ที่เพิ่สระเสร็ใหม่
“ไม่นานหรอ พี่็เป็นห่วเมียพี่”
“พะ-พูแบบนี้อีแล้ว ยัไม่ไ้เป็นเมียสัหน่อย”
ัวเล็หน้าแ่ำ ่อนะเยหน้ามอเรียวเฮที่เอาแ่สูมผมอฮานะไม่หยุ พลาหัวเราะออมาเบา ๆ เมื่อฮานะมอ้อนใส่
“หอมไม่ไ้เหรอ เรียเมียไม่ไ้เหรอ อีเี๋ยว็เป็น”
“เี๋ยวที่ไหน อีั้สามปีเลยนะ”
“ฮ่าาา ะอทนไ้นาไหนันนะ”
เรียวเฮพูลอย ๆ แ่เสียัฟัั พาให้นบนัหน้าแระเรื่อเมื่อนึถึเรื่อเมื่อืน ที่ัวเอแอบ่วยัวเอและสูมาเในอสามี
“ถ้าไม่ทนะเป็นอะไรไหม หื้ม”
“เป็นสิ โนำรวรวบเอานะ”
“ำรวไม่ไ้มาเห็นสัหน่อย ถ้าไม่บอใร็ไม่มีใรรู้ ใ่ไหมที่รั”
เสียแหบพร่าพาให้ิใอฮานะหวั่นไหว อยาะะโนออไปั ๆ ว่าเอาเลย เ้ามาเลย ระแทแร ๆ เลยไ้ไหม แ่็ทำไ้แ่ิเท่านั้น
“ถ้าวันไหนทนไม่ไหว อย่าว่าันนะ”
“ะ-ใระว่าไ้ล่ะ ฮานะ็อยาะมีผัวแล้วเหมือนัน”
ำอบที่รไปรมาทำให้เรียวเฮะั ่อนะ้มมอฮานะที่นิ่ไปเ่นัน ราวับำลัเาวูึ้นอีรั้ แล้วเลื่อนมือบหน้าัวเอเบา ๆ
“ฮะ-ฮานะไม่ไ้ะพูแบบนั้นนะ” เพราะเผลอพูออไปอย่าใิ
ิใ้สำนึที่เริ่มื่นัวามสัาาทำให้ฮานะหน้าแระเรื่อ แ่ใรอีนลับแสยะยิ้มออมาอย่าอบใ
‘อ๋าา นี่สินะที่เาเรียว่าเริ่มเผยัวน แบบนี้สินะที่อบ อบที่ะเป็นแบบนี้นี่เอ’ เรียวเฮเอ่ยุยับัวเอในใ
ใบหน้ามเยมอเพานห้อ พร้อมับหลับาลแล้วหัวเราะออมาเบา ๆ ่าื่นเ้นเสียเหลือเินที่ไ้รับรู้ว่าเมียัวเอ แท้ริแล้วอบแบบไหน แบบที่ฮานะอบเป็นแบบที่ัวเอำลัโหยหามันเสีย้วย รู้สึไม่เสียแรที่อทนรอ เพราะารรออยในรั้นี้ทำให้รับรู้ว่าสิ่ที่รออยู่ำลัะทำให้เาสนุสุ ๆ แ่ิ็แทบะอใไม่ไหว
อาารเ่า ๆ ที่เยเป็นเริ่มวนเวียนเ้ามาในวามิ อบที่ะหลัหลับ อบวามร้อนแร อบที่ะแอบาม วามรู้สึพวนี้ทำให้ัวเาบ้าลั่ เป็น่วเวลาที่เร้าใ และไ้้นพบัวเอ ว่าแท้ที่ริแล้วิใอัวเอำลัเรียร้อหามันอีรั้ รูปภาพ ารระทำ ทุอย่าทำให้ิใ้สำนึอเาำลัื่นัว
ความคิดเห็น