คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 : Good morning NC20+ [ Trigger warning’s // Kink / sexsomnia / Somnophilia // Depiction of sexual ]
Trigger warning’s (Kink)
เ็อมเนีย (sexsomnia) : อบให้อีฝ่ายทำให้นเอเลิ้มหลับหรือสลบ่อนแล้ว่อยมีอะไรัน
อมโนฟีเลีย (Somnophilia) : ร้ามับเ็อมเนีย อบทำใหู้่อนสลบหรือน็อหรือเลิ้มหลับไป่อน มีสิไม่รบถ้วน แล้ว่อยมีอะไร้วย
Depiction of sexual : มีารบรรยายถึารร่วมเพศอย่าัเน
———————————-
“ฮานะ” เสียอเรียวเฮเอ่ยเรียน้า ๆ เบา ๆ
วาู่าม่อย ๆ เปิออ แล้ววามอไปทั่วบริเว พลามอลอออไปนอผ้าม่านที่ถูลมพัปลิว
“เรียวเฮ ่ว~” เสียอออ้อนทำให้เรียวเฮยยิ้ม
มือหนาเลื่อนไปโอบเอวบาอย่าหลวม ๆ แล้วสอแทรเ้าไปใ้าเในัวิ๋ว ฝ่ามือที่ร้อนผ่าวลูบไล้ไปามสะโพนวล
“นิ่มัรับ”
“ับอีสิ”
“อับแรว่านี้ไ้ไหม หื้ม”
ฮานะยยิ้มอ่อน ๆ แล้วุหน้าเ้าหาแผอแร่ พลาแอ่นสะโพรับสัมผัสาฝ่ามืออนัวโอย่ายั่วยวน
“ยั่วแ่เ้าเลยนะ”
“ไม่ไ้เหรอ”
“แน่นอนว่าไ้”
เรียวเฮระิบเบา ๆ แล้วพลิัวร่อมนัวเล็เอาไว้ ใบหน้ามุไ้ไปามออาวนวล แล้วสูมมันอย่าหื่นระหาย
พลาถูไถลำเอ็นที่อยู่ใ้ร่มผ้าไปับหน้าท้อแบนราบ ร่าายำยำที่ื่นัวเพราะผิวสัมผัสที่นิ่มนวลเินห้ามใ อีทั้ลิ่นหอมที่เย้ายวนใ พาให้บะแแ่เ้ารู่
“เรียวเฮ ทำให้เลิ้มหน่อย”
“อ่าาา ผมเลือนไม่ผิริ ๆ”
เรียวเฮยยิ้ม เมื่อฮานะเอ่ยปาอ สัมผัสมาไ้พัให่ว่าฮานะมัะอบที่เาทำให้เลิ้มหลับ สัเไ้ว่าัวเล็มัะมีอารม์เวลาเลิ้มมาว่าที่มีสิ
“อบแบบนี้สินะรับ”
“อบ~”
ไม่ปิเสธเลย เพราะัวเล็รู้สึเร่าร้อนเมื่อไ้รับสัมผัสานัวโ เวลาที่เลิบเลิ้มไม่ไ้สิ เรียวเฮยันัวลุแล้วเินไปุเทียนหอม และปิหน้า่าให้ห้อเหลือเพียแ่วามมื แล้วเปิไฟสลัวให้นบนเียเลิ้ม
“เรียวเฮ~” เสียที่แห่บพร่าเอ่ยเรียเรียวเฮเบา ๆ
่อนที่วาู่ามะ่อย ๆ ปิล เพราะลิ่นหอมอน้ำมันหอมระเหย อีทั้อาาศที่เย็นเียบ และห้อที่มีแสไฟสลัว สร้าบรรยาาศให้ฮานะทนไม่ไหว เรือนร่าบายับเบา ๆ วาที่ปิล ลืมึ้นอีรั้เพราะยัอยาเห็นใบหน้าอเรียวเฮที่ยืนมออยู่ใล้ ๆ
ลิ้นอุ่นรับสัมผัสาปลายลิ้นออีน รสมอเหล้าั้นีทำให้ฮานะหลับาล แล้ววัลิ้นรับแอลอฮอล์เ้าปา
“ไหวไหม เ็ี” เสียแหบพร่าเอ่ยระิบนบนเีย
ใบหน้าหวานพยัหน้า แล้วบิัวไปมาเมื่อเริ่มรู้สึถึฤทธิ์อแออฮอล์ที่แผ่่านไปทั่วร่า อยาะเอ่ยถามแ่ร่าายเลิบเลิ้มนไม่มีแรเปล่เสียออไป
“ไ้ที่แล้ว” เรียวเฮยยิ้ม เมื่อเห็นฮานะแน่นิ่ไป
มือหนาปลเปลือเสื้อผ้าอัวเอ แล้วลานไปร่อมบนัวอฮานะ เสื้อยืัวให่ถูเลิึ้น พร้อมับาเในัวิ๋วที่ถูถอออาร่าายาวนวล ฝ่ามือหนา่อย ๆ ลูบไล้ไปาม้นาาวนวล แล้วโน้มปาุมพิไปทั่วหน้าท้อแบนราบ ที่หายใเป็นัหวะ
รู้สึื่นเ้นเสียเหลือเิน ถึแม้ฝ่าร้ามไม่ไ้สิรบถ้วน แ่มันทำให้เรียวเฮเร้าใไม่่าามีสิ
ปลายนิ้วยาวเลื่อนไปลูบริมฝีปาบาอย่าแผ่วเบา แล้วโน้มปาหนาเ้าบูบอย่าเื่อ้า ปลายลิ้นอุ่นันเาโพรปาเล็ พร้อมับเอื้อมหยิบแอลอฮอล์ที่มีส่วนผสมอยาระุ้นเทเ้าปาอฮานะเล็น้อย
“อ่าา ลืนแบบไม่้อบอเสีย้วย” เรียวเฮสบถออมาอย่าอบใ
สายาไล่ไปามลำอแล้วลระับลเรื่อย ๆ เมื่อเห็นว่าฮานะเริ่มมีเหื่อผุออมาามัว ร่าายาวนวลเริ่มสั่นเทา และบิัวไปมาเพราะยาระุนเริ่มทำาน พลามอลำเอ็นแท่น้อยที่ัู้ันึ้นมาให้ัวเอไ้สัมผัส เรียวเฮเลื่อนปลายนิ้วแะลำเอ็นแท่น้อยเบา ๆ แล้วหัวเราะออมาราวับโริ
“อ่าาา าวาอิเนะ” (น่ารัันะ) เสียแหบพร่่าเอ่ยออมาอย่าพอใ
แล้วเลื่อนมือไปหยิบเลล่อลื่นมาเทราไปามัวอฮานะ นัวเล็สะุ้เบา ๆ ถึแม้วาะปิ แ่สิยัพอมีเลือนลาให้ไ้รู้สึ
“อืออ~” เสียหวานยัราออมาเบา ๆ ให้เรียวเฮไ้ยิน
ใบหน้ามยยิ้ม แล้วเลี่ยปลายนิ้วบลึยอประถุมที่ัู้ัน อี้า็เลื่อนไปลูบไล้สะโพนวลอย่ามันส์มือ
“อ่าา แอ่นรับเสีย้วย น่าประทับใริ ๆ” พูพลาเลี่ยปลายนิ้วไปถูไถ่อทารัที่ปิสนิท
ปลายนิ้ว่อย ๆ สอแทรเ้าไปใน่อรัอย่าเื่อ้า แล้วยับเบา ๆ ให้นใ้ร่ารู้สึเสียว่าน ร่าายาวนวลเ้รับนิ้วพร้อมับบิัวไปมา ่อนที่ปลายนิ้วะสอแทรเ้าไปอีนิ้ว เพื่อยาย่อทารัให้เปิว้า ไอร้อนา้านในทำให้เรียวเฮสูปารา
รู้สึีนลำเอ็นแท่ให่แ็ัว เส้นเลือปูนูนไปามลำเอ็นนเริ่มรู้สึปวหนึบ ยิ่เห็นสะโพนวลยับเ้าหานิ้วอัวเอยิ่ไ้อารม์
“ฮานะั นาไม่ไ้สิยัยั่วผมนานี้เลย มันะมาเินไปแล้วนะรับ” เรียวเฮโน้มระิบนัวเล็ที่นอนหลับา สั่นระริอยู่บนเีย
แล้ว่อปลายหัวแบานไปับปาทา สะโพแร่ันปลายหัวเ้าไปอย่าเื่อ้า เมื่อ่อทารันั้นอรั ร้อนผ่าวนเา้อหยุยับไปั่วะ หัวใวให่เ้นรัว เมื่อารร่วมรัรั้นี้มันเสียว่านว่ารั้่อน อีทั้ยัื่นเ้นนแทบะวบุมัวเอไม่ไ้
“อ่าา ี้” เรียวเฮราออมาเบา ๆ
พลามอไปยัใบหน้าาวนวลที่เริ่มัสีหน้าออมาว่าเสียว่าน ถึแม้วาะปิ แ่ปายัอ้าราออมาเบา ๆ
“ผมะใส่เ้าไปแล้วนะ ฮานะั” เรียวเฮระิบเสียแหบพร่า
ปึ!!
เสียระแทลำเอ็นเ้าหา่อรััระม พร้อมับร่าายาวนวลที่บิัวเร็แล้วราออมาอย่าไม่ไ้ศัพท์ ลำเอ็นแท่น้อยสั่นระริ ่อนะผุน้ำรัออมาไหลเยิ้มส่วนปลาย พลาเลื่อนมือไปับหมอนใบให่ไว้แน่น
“เสียวนาไหนัน หื้ม” เรียวเฮเลื่อนมือับปลายาอฮานะ
่อนะ้มมอ่อรัที่ลืนินลำเอ็นอัวเอนมิ้าม แล้วยับสะโพอออย่าเื่อ้า พร้อมับสวนระแทลำเอ็นเ้าใส่อีร้ัสุแร
“อ๊าาา~” เสียราหวานหูเปล่ออมาัลั่น
่อนที่ใบหน้าหวานะส่ายไปมา แล้วบิัวเร็ เมื่อลำเอ็นแท่น้อยปล่อยน้ำรัาวุ่นออมาเปรอะหน้าท้อแบนราบ
“หืมม เสร็ะแล้ว ถ้าื่นอยู่ะราัว่านี้ ใ่ไหม ที่รั” เรียวเฮเอ่ยถามนไม่ไ้สิ แล้วหัวเราะออมาอย่าอบใ
่อนะสวนระแทลำเอ็นเ้าหา่อรัที่อรัอีรั้ ่ารู้สึีเสียเหลือเิน เวลาที่อัระแทเ้าไป เท้าเรียวสวยมัะยันหน้าาอเาเบา ๆ
“่อ้านเสีย้วย น่ารัโร ๆ เลย เมียผม” ยัเอ่ยปามนัวเล็ไม่เลิ
มือหนาเอื้อมับ้อเท้าอฮานะ แล้วยมันึ้นพาบ่า พร้อมับันสะโพแร่เ้าหานัวเล็ สายามอไปยัหน้าท้อที่เริ่มปูนูนึ้นามรูปร่าลำเอ็น แล้วใ้ฝ่ามือลไป
นนัวเล็สะุ้ แล้วบิสะโพหนี แ่มีหรือที่นัวโะหยุ ไ้ที็แล้นไม่ไ้สิไม่หยุ สะโพแร่อัระแทลำเอ็นเ้าไปอีรั้ นมิ้าม
“อือออ~” เสียหวานราออมาาลำอ แล้วยำหมอนใบให่
วามเสียวและุทำให้ร่าายาวนวลนลุู่ึ้นมาอย่าห้ามไม่ไ้ พร้อมับระุเร็ แล้วปล่อยน้ำออมาอีรั้อย่าไม่รู้ัว
“ะเป็นเพราะยาระุน หรืออารม์อัวเอันนะ ฮานะั~” พูไปพลายิ้มไปอย่าพอใ
เป็นวามอบที่ัวเอนั้นัเ็บมานาน อบที่ะไ้ทำ ไ้เห็นนรหน้าไม่มีสิรบถ้วน แล้วยิ่เร้าใไปันให่ เมื่อฮานะ็อบที่ะไ้ทำแบบเียวัน
“แบบนี้ทำให้ผมเป็นบ้าไ้นะรับ ฮานะั” สายามอนัวเล็ ่อนะ้มมอ่อรัที่ปล่อยน้ำออมาไม่หยุ
“อึ อือออ~” เสียราที่เล็ลอออมาาลำอ ทำให้เรียวเฮเยมอใบหน้าาวนวล
แล้วระแทลำเอ็นสุแร นร่าายาวนวลยับึ้นลามแรระแท พลาสูปาราออมาไม่หยุ เมื่อรู้สึถึ้านในที่ร้อนผ่าว ่อรัเริ่มบีบัวเมื่อะถึุสูสุ มือหนาเอื้อมับเอวบาแล้วบเบียลำเอ็นเ้าไปไม่หยุ แล้วบีบเฟ้นเอวบาอย่ามันเี้ยว
ปึ
เสียเนื้อระทบันัระมไปทั่วห้อ ่อนที่เรียวเฮะัลำเอ็นออมา แล้วปล่อยน้ำรัใส่หน้าท้อแบนราบ ไม่วายที่ะเลื่อนมือไปลูบไล้พวแ้มนวล ร่าาำยำลานึ้นมานั่ร่อมบนหน้าออฮานะแล้ว่อปลายหัวไปับริมฝีปา พลาเลี่ยไปนิ้วไปับเปลือาที่ปิสนิท
“ฮานะ ื่นหรือยั หมเวลาแล้ว” ราวับเป็นารั้เวลาเอาไว้ เมื่อไ้ยินเสียอเรียวเฮ
เปลือาที่ปิสนิท็่อย ๆ ลืมาึ้น พร้อมับเทียนหอมที่หมและับล สายาลมโมอลำเอ็นที่่ออยู่รหน้า
่อนเลื่อนมือมาสัมผัส แล้วแลบลิ้นโลมเลียไปามปลายหัวเบา ๆ พลาเยมอใบหน้ามที่อมยิ้มอยู่รหน้า ฮานะยหัวึ้นอย่าัวเีย แล้วอมลำเอ็นเ้าโพรปาสุลำ ่อนะใ้มือที่ไร้เรี่ยวแร ับโนเบา ๆ
สายาที่เปิไม่เ็มที่ ้อมอนรหน้า แล้ววัปลายลิ้นอุ่นโลมเลียลำเอ็นอย่าำนา พลายับมือัรูปลายโนอย่าเื่อ้า มือหนาเลื่อนมาปัปรอยผมที่บบัใบหน้าาวนวลออไปให้พ้นสายา แล้ว้อนท้ายทอยอฮานะึ้น พร้อมับันเ้าหาลำเอ็น
นวาู่ามหลับปี๋ เพราะส่วนปลายเ้ามาลึถึลำอ ่อนที่ฮานะะเลื่อนมือไปับ้นาแร่แล้วส่ายหน้าไปมา
“เป็นอะไรไป เ็ี”
“อือออ~”
ฮานะิเล็บลบน้นาอเรียวเฮ ปาเรียวูอมลำเอ็น เพื่อให้นรหน้าทนไม่ไหว ไอร้อนาปาเล็ทำให้เรียวเฮสูปารา แล้วัมันออมาถูไถับริมฝีปาที่เลือบไป้วยน้ำลายเหนียวหนื
“แใส่หน้าไ้ไหม”
“แล้วแ่ะรุา~”
เรียวเฮหัวเราะออมาัลั้น ่อนะัรูลำเอ็นอย่าทนไม่ไหว พลามอัวเล็ที่อ้าปาแลบลิ้นออมาอย่ายั่วยวน พร้อมับปลปล่อยน้ำรัาวุ่นใส่ปาปาอฮานะอย่าั
“ฮานะ!!” เรียวเฮสบถออมาัลั่น เมื่อฮานะลืนน้ำรัอเา
“ทำไมเหรอ ไม่ไ้เหรอ” เสียที่ฟัูท้าทายทำให้เรียวเฮนั่นิ่ แล้วยยิ้มมุมปา
่อนะเอนัวลนอนราบไปับเีย เสียหัวเราะที่ัออมาอย่าสุสม พาให้นัวเล็ยยิ้มออมา แล้วลานึ้นมานั่ร่อมบนอแร่
“ฮานะน่ะ โรอบเลย เวลามีมือร้อน ๆ มาสัมผัสอนที่เลิ้มหลับ” ฮานะโน้มระิบ แล้วหัวเราะออมาอย่าน่ารั
“อ่าาา เร้าใสุ ๆ เลยรับ”
“ไม่เร้าใแล้วะิใไ้ไ ถูไหมเรียวเฮั~”
ฮานะลาเสีย แล้วเยาไปับแผอ พลาเยมอใบหน้ามที่้มมามอเาไม่ละสายา แล้วเลื่อนใบหน้าึ้นไปบนูบนัวโอย่าูื่ม
“ะยั่วอีรอบเหรอรับ”
“เปล่าเลย~”
“เปล่าแ่ทำแบบนี้ ผมะทนไ้ยัไรับ”
ฮานะหัวเราะับำอบอเรียวเฮ แล้วทิ้ัวนอนบนัวอนใ้ร่า ปลายมูสูมไปามออแร่
“ลิ่นนี้ทำให้่วลอเลย”
“อาะเป็นเพราะิหรือเปล่ารับ”
“ไม่รู้เหมือนัน….”
เสียหวานาหาย เพราะหลับไปเสียื้อ ๆ นทำให้เรียวเฮหัวเราะออมา แล้วอุ้มฮานะเ้าห้อน้ำไปอย่าสายใ
เสียน้ำและลิ่นเทียนหอมที่ลอยละลุ้ในห้อน้ำ ทำให้ฮานะยับัวไปมาในอ่าอาบน้ำ แล้วเอนัวนอนทับแผออเรียวเฮ ท่าทาสบายัวอฮานะทำให้นัวโยยิ้มออมาบา ๆ แล้วเลื่อนมือมาปัปรอยผมบา ่อนะโน้มปาุมพิลบนหน้าผา
“หลับทิ้ผมลอเลย อย่าหลับนานนะรู้ไหม ผมเหา” เรียวเฮพูุยับฮานะที่หลับสนิท
แล้วหยิบรีโมทมาเปิเพลสาลที่อบฟัเบา ๆ เพื่อสร้าบรรยาาศในารนอนอนบนั ่อนที่ัวเาะหลับาล แล้วเอนหัวพิออ่า
.
.
.
“เรียวเฮ” เสียอฮานะทำให้เรียวเฮสะุ้ื่น
เผลอหลับไปนลืมว่าทั้สอแ่อยู่ในอ่าอาบน้ำ สายามที่เปิึ้นมอนัวที่ัวแห้ และสวมใส่าเในลูไม้ที่ัวเาอยาะเห็น
“ฮาาา ผมื่นมา็ยั่วผมเลยเหรอ”
“เปล่านะ ็เรียวเฮอยาเห็น ็ไปหามาใส่ใหู้ ไม่ีเหรอ”
“ี ีมา”
ว่าแล้ว็ึสะโพนวลเ้าหาใบหน้า แล้วโน้มมูสูมลิ่นอาเในลูไม้อย่าหื่นระหาย พลาเยหน้ามอแผ่นหลัาวนวลที่สั่นระริ
“มันัี้”
“ฮ่าา โอเ ๆ”
เรียวเฮหัวเราะแล้วปล่อยมือาสะโพนวล แล้วลุึ้นาน้ำ ายาวเินไปยัราวแวน พร้อมับเอื้อมมือหยิบผ้าเ็ัวมาพันรอบเอว ่อนะเินมาโอบเอวบาา้านหลั แล้วโน้มมูสูมไปามแผ่นหลับาอย่าอบใ หอมนไม่อยายับมูไปไหน
“หอม~”
“หอม็มสิ มทั้วันไปเลย”
“ไ้เหรอ”
ฮานะหันมอเรียวเฮ เมื่อนัวโอบั้ำถามแบบนี้ รู้อยู่ในใว่าเป็นำถามที่ไม่ไ้้อารำอบาปาอฮานะเลย
“บอไปแล้วนะ ว่าแล้วแ่ะรุา ถามั เี๋ยว็ไม่ให้หรอ”
“ไม่ให้็ะเอา”
“็เอาสิ”
ใ่ว่าะยอม เถียสู้ทุประโย นเรียวเฮแพ้ราบาบ ่อนะพาันออาห้อน้ำไป เพราะแม่บ้านมาส่อาหาร สายาอเธอมอฮานะอยู่ั่วรู่ ใบหน้าเหี่ยวย่นยยิ้มออมาอย่าอ่อนโยน แล้วเินเ้ามาวาอาหารให้ทั้สอที่โ๊ะ
“ุหนู เธอ..”
“ป้าลับไ้แล้วรับ”
เรียวเฮยยิ้ม แล้ว้มหัวให้เธออย่าสุภาพ ่อนะเินไปหยิบานมาวารหน้าฮานะ ที่นั่เท้าามอทุารระทำอเรียวเฮ
“มอผมนานี้ินเลยีไหม”
“ินไปแล้ว อร่อยมา้วย”
“โอเ ๆ ผมยอมแล้วรับ”
“ฮ่าาาา”
ฮานะหัวเราะออมาอย่าน่ารั แล้วยันัวลุาเ้าอี้ พร้อมับวิ่ไปหาเรียวเฮ แล้วระโอ พลายาเี่ยวเอวหนา แล้วพรมูบไปทั่วหน้าม เสียหัวเราะอทัู้่ ทำให้หิราที่แอบฟัอยู่หน้าห้อยยิ้มึ้นอย่าสบายใ แล้วเินถือะร้าผ้าเินลลิฟ์ไป
.
.
.
.
TBC
อยาเป็นฮานะัเลย่ะ วามในใอไรเอร์ ฮ่าาาาาาาาา อยาเป็นันมะ อยาแหละแ่ไม่พูใ่ไหมล่ะ
อย่าลืมมาอมเมนท์ให้ำลัใัน้วยนะ ุ๊บบบบบ
ความคิดเห็น