THe Superman
ตอนที่ 27 : โชว์ฝีมือ (2)
หยางหลิวเดินไปหาลู่เอินพร้อมกับจานอาหารที่เขาทำไว้อย่างพิถีพิถัน
“ นี่ผมทำเสร็จแล้ว ” หยางหลิวยื่นจานอาหารให้กับเธอ
ลู่เอินชำเลืองมองหยางหลิวก่อนขณะหนึ่งและเอ่ยว่า “ นายช่วยวางไว้บนโต๊ะของฉันก่อนได้ไหม ”
ตอนนี้ลู่เอินนั้นกำลังต่อคิวเพื่อไปสั่งอาหารกับเชฟคนหนึ่งซึ่งเชฟคนนี้ก็คือเชฟหลักของโรงแรมแห่งนี้ ในวันนี้เขาได้รับมอบหมายมาเป็นพิเศษให้มาดูแลกลุ่มเพื่อน ๆ ของจิ่นลี่โดยเฉพาะ
หลังจากหยางหลิวเดินไปไม่นาน จิ่นลี่ก็เดินเข้ามาหาลู่เอินพอดี
“ ลู่เอิน เธออยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า ถ้าต้องการอะไรบอกกับผมก็ได้นะเดี๋ยวผมไปเอามาให้เอง ”
ลู่เอิน : “ ไม่เป็นไร ฉันว่าจะลองกินตามเพื่อน ๆ น่ะ เดี๋ยวอีกไม่กี่คิวก็ถึงแล้วล่ะ ”
หลังจากนั้นจิ่นลี่ก็ยังคงคุยกับลู่เอินไปเรื่อย ๆ
จนในที่สุดลู่เอินและกลุ่มเพื่อนของเธอก็เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับอาหารที่พวกเธอได้นำกลับมาด้วย พวกเธอนั้นเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับอาหารและเริ่มที่จะชิมมัน
“ เป็ดย่างนี่อร่อยใช้ได้เลยนะ โดยเฉพาะซอสที่ราดนี่อร่อยมากเลย ”
“ เปาะเปี๊ยะนี่ก็อร่อยใช่ย่อยนะ ลองกินดูสิ ”
“ ว้าว อร่อยมาก ๆ สมแล้วที่เป็นโรงแรมขึ้นชื่อของจังหวัดเรา ”
“ สงสัยต้องขอบคุณเจ้าภาพอย่างจิ่นลี่ เอ๊ะหรือว่าจะให้ขอบคุณลู่เอินดีนะ ”
“ นั่นสิต้องขอบคุณลู่เอินจริง ๆ นั่นแหละ ”
เพื่อน ๆ หลายคนรู้ว่าที่พวกเธอได้มากินอาหารที่นี่ก็เป็นเพราะจิ่นลี่ต้องการเอาใจลู่เอินนั่นเอง ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่หลายคนพยายามที่จะแซ็วคนทั้งคู่ ลู่เอินนั้นเธอไม่ได้ตอบอะไรพวกเธอมากนักเพียงแค่ยิ้มน้อย ๆ ให้ กลับกันเป็นฝ่ายของจิ่นลี่ที่แสดงออกอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้พวกเธอกับเขาจะอยู่ห่างกันมากก็ตามแต่เสียงพูดคุยของกลุ่มเธอนั้นก็ดังพอสมควร จิ่นลี่อดไม่ได้ที่จะฉีกยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
ขณะที่กลุ่มสาว ๆ กำลังพูดคุยเกี่ยวกับอาหารอยู่นั้นบางคนก็ได้สังเกตได้ถึงจานอาหารบางอย่างวางไว้บนโต๊ะ อาหารจานนี้ประกอบไปด้วยเส้นพาสตาและน้ำซอส ซึ่งไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากสปาเกตตีของหยางหลิวนั่นเอง หลังจากนั้นเธอจึงลองชิมสปาเกตตีจานนี้ กัดไปที่เส้นของมันหนึ่งคำ สัมผัสได้ถึงเส้นพาสตาที่ไม่อ่อนและไม่แข็งจนเกินไป เพียงเคี้ยวไม่กี่คำเส้นพาสตาที่ถูกกัดไปนั้นก็ไหลลงคออย่างรวดเร็ว
เธอรู้สึกได้ถึงความแตกต่างของอาหารจานนี้และจานอื่น ๆ ความอร่อยที่เธอได้รับมันทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความสุขที่เพิ่มขึ้น อาหารจานนี้อร่อยอย่างแท้จริง และไม่สามารถนำอาหารจานอื่นมาเทียบได้แม้แต่น้อย
จากนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจเพื่อนคนอื่นอีกต่อไป เธอเริ่มที่จะกินสปาเกตตีจานนี้อย่างต่อเนื่อง
เพื่อนหลายคนสังเกตได้ถึงการกินที่ค่อนข้างตะกละของเธอ ทำให้อดไม่ได้ที่จะถาม
“ สปาเกตตีนี่มันอร่อยมากเลยเหรอ ”
หลังจากที่ได้ยินคำถาม เธอคนนั้นเพิ่งรู้สึกตัว ราวกับว่าเธอโดนสะกดด้วยมนต์เสน่ห์ของอาหารจานนี้ เธอถูกล่อลวงด้วยความอร่อยอย่างไม่ต้องสงสัย
“ ขอโทษที ฉันเผลอไปหน่อย อาหารจานนี้มันอร่อยเกินไปน่ะ ”
ถึงเธอไม่บอกหลายคนก็คงพอจะเดาได้ เพราะว่าลักษณะการกินของเธอมันบ่งบอกอย่างชัดเจน
“ อืมงั้นเดี๋ยวฉันลองด้วยละกัน ”
หลังจากที่ได้เห็นปฏิกิริยาของเธอ หลายคนก็อดไม่ได้ที่จะลองชิมสปาเกตตีจานนี้ ทันทีที่ทุกคนได้ลิ้มลองความอร่อยของสปาเกตตีจานนี้ไม่ว่าจะเป็นเส้นหรือซอสที่ทำออกมาเกินกว่าคำว่าสมบูรณ์แบบ อาหารที่ดูง่าย ๆ จานนี้ทำให้พวกเธอทั้งหลายตกตะลึง และหลายคนก็มีปฏิกิริยาไม่ต่างจากคนแรกที่ได้กินมัน มีเพียงลู่เอินเท่านั้นที่ยังพอรักษาความสำรวมเอาไว้ได้ซึ่งเป็นเพราะเธอนั้นผ่านการชิมอาหารที่สุดยอดมาค่อนข้างมาก แต่ภายในใจของเธอก็ยังคงตกตะลึงไม่น้อยอาหารหลาย ๆ อย่างที่เธอเคยได้กินนั้นเทียบกับจานนี้แทบไม่ได้
หลาย ๆ คนก็เริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับที่มาของสปาเกตตีจานนี้ สุดท้ายหลายคนจึงคิดว่าอาหารจานนี้คงเป็นเมนูพิเศษที่จิ่นลี่นำมาให้ลู่เอินเป็นแน่
หลายคนเริ่มที่จะหันไปกล่าวขอบคุณจิ่นลี่
“ จิ่นลี่ อาหารจานนี้อร่อยสุดยอดมากเลยนะ เชฟที่ทำเนี่ยเก่งสุด ๆ ”
“ ใช่ ๆ ตั้งแต่เกิดมาพวกฉันเพิ่งเคยได้กินอะไรที่อร่อยขนาดนี้ ขอบคุณจริง ๆ ”
“ ฉันด้วย ๆ จะว่าไปก็ขอเพิ่มอีกจานนะ เดี๋ยวมันจะหมดแล้ว ”
จิ่นลี่นั้นเขาก็คิดว่าคงจะเป็นเชฟหลักที่โชว์ฝีมือการทำอาหารมาให้กับพวกเธอเพื่อเป็นการเอาใจนายน้อยอย่างเขา โดยเฉพาะหลังจากที่เห็นเขาเดินเข้าไปคุยกับลู่เอินในแถว ดังนั้นเขาจึงกล่าวออกไปว่า
“ ถ้าทุกคนชอบผมก็ดีใจ โดยเฉพาะลู่เอิน ถ้าเธอต้องการเดี๋ยวผมจะไปสั่งให้เขาทำเพิ่มให้นะ ”
หลายคนเริ่มที่จะเข้าใจผิดเกี่ยวกับสปาเกตตีจานนี้ ซึ่งในโต๊ะนี้คงมีเพียงลู่เอินคนเดียวที่ตระหนักได้ว่าจานอาหารนี้ดูคุ้น ๆ เหมือนจะเป็นอาหารที่หยางหลิวทำมาส่งให้เธอ…
ขอบคุณครับ
จัดหนักกกกก