ตอนที่ 188 : โดนรุมแกล้ง

“ เฮ้ย ! สามคนนี้ทำอะไรกันเนี่ย ? รีบมาได้ละ เขาจะเล่นเกมกันแล้ว ! ” ระหว่างที่ทั้งสามคนกำลังอยู่ในห้วงบรรยากาศที่โรแมนติกพิลึกอยู่นั้น จู่ ๆ ว่านเซี่ยงก็มาพูดขัดจังหวะอย่างไม่ดูตาม้าตาเรือซะได้

เมื่อหยางหลิวเห็นว่านเซี่ยงเข้ามา เขาก็ค่อย ๆ คลายมือที่โอบเอวไว้อย่างเป็นธรรมชาติ ก่อนที่หยางหลิวจะหันไปถามว่านเซี่ยงอย่างสงสัยว่า

“ เล่นเกมอะไร ? ”

“ ก็พวกเราคิดกันว่าจะจัดเกมแข่งกินเบียร์กัน ตอนนี้ทุกคนก็เห็นด้วยกันหมดแล้ว จะเหลือก็แค่พวกนายนี่แหละ ฉันเลยอาสามาเรียกให้ ” ว่านเซี่ยงตอบพลางมองทั้งสามคนที่นั่งใกล้กันแปลก ๆ

อย่างไรก็ตามว่านเซี่ยงก็ไม่ได้สนใจมากนัก คงเป็นเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าทั้งสามคนมีความสัมพันธ์กันแบบนี้แต่แรก แม้จะไม่ได้เปิดเผยอย่างโจ่งแจ้ง แต่ในเมื่อทั้งสามคนชอบที่จะอยู่กันแบบนี้ มันก็คงไม่มีปัญหาอะไรอย่างรักสามเส้าหรอกมั้ง

“ งั้นไม่เป็นไร พวกฉันไม่เล่นละกัน ฝากขอโทษเพื่อน ๆ ด้วยนะ ” เมื่อได้ฟังหยางหลิวก็ปฏิเสธอย่างรวดเร็ว เพราะเขาไม่ชอบเกมนี้อย่างมาก

“ ไม่ได้ ๆ พวกนั้นบอกว่านายต้องเข้าร่วมด้วย เพราะพวกนั้นก็อยากมีส่วนร่วมกับนาย ยังไงงานวันนี้ก็จัดมาเพื่อตอบแทนนายอยู่แล้วนี่ ฉันได้ยินมาว่านายอุตส่าห์ไปติวให้พวกเขาตั้งหลายชั่วโมง ดังนั้นถ้านายไม่เข้าร่วมมันก็ยังไง ๆ อยู่นะ ” ว่านเซี่ยงอ้างเหตุผลเพื่อโน้มน้าวใจให้หยางหลิวยอมตกลง

“ แต่... ” หยางหลิวยังพยายามจะปฏิเสธอีกครั้ง

ทว่าว่านเซี่ยงกลับพูดขึ้นมาในทันที

“ เอาแบบนี้ พวกเรามากัน 17 คน มันมีเศษอยู่แล้วคนหนึ่ง ทีมนายมีกันสามคนก็ได้ ส่วนเกมนี้ไม่จำเป็นต้องดื่มทุกคน ขอแค่มีใครคนหนึ่งดื่มก็โอเคแล้ว นายจะรับผิดชอบแทนลู่เอินกับเหมยอี๋ก็ได้ ไม่มีปัญหาเลย ขอแค่มาเข้าร่วมเล่นเกมสนุก ๆ กับพวกเราก็พอ ” เหมือนว่านเซี่ยงจะดูออกว่าหยางหลิวไม่อยากให้สองสาวต้องดื่มเบียร์ เขาก็เลยเสนอไอเดียนี้ออกมาเพื่อแก้ปัญหาดังกล่าว

“ อืม...งั้นก็โอเค ” ครั้งนี้หยางหลิวตอบตกลง เพราะหากพวกลู่เอินกับเหมยอี๋ไม่ได้ดื่ม เขาก็ไม่มีปัญหาอะไร นอกจากนี้ถ้าเขาดื่มไม่ไหวก็แค่เลิกดื่ม และออกจากการแข่งขันก็ได้

ถึงอย่างนั้นแม้หยางหลิวจะคิดอย่างถี่ถ้วนดีแล้ว ทว่าตัวหยางหลิวกลับไม่รู้เรื่องที่พวกเพื่อนของเขามีแผนการร้ายที่จะแกล้งพวกเขาทั้งสามซ่อนอยู่ด้วย

            “ ฮ่า ๆๆ เยี่ยมไปเลย งั้นพวกเราไปกันเถอะ ” เมื่อหยางหลิวตอบตกลง ว่านเซี่ยงก็ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายจนหยางหลิวรู้สึกเอะใจว่ามันต้องมีอะไรบางอย่าง

“ พวกเราหยางหลิวมาแล้ว ! มา ๆ เริ่มเกมกันดีกว่า เอ้อ ! ขอทบทวนกติกานะว่าทีมไหนแพ้ต้องถูกลงโทษด้วยการสารภาพความรู้สึกที่มีต่อสมาชิกในทีมตัวเอง ดังนั้นถ้าใครแพ้ก่อนก็ต้องโดนลงโทษนะ ฮ่า ๆๆๆๆ ” ฉับพลันเมื่อหยางหลิวมาถึง หลัวโก่วที่รออยู่แล้วก็พูดขึ้นมาทันทีเหมือนกับนัดกันไว้

“ หา !? ” หยางหลิวถึงกับงง ทีแรกเขานึกว่าจะแข่งกันดื่มธรรมดาซะอีก ที่ไหนได้ดันกลายเป็นการเล่นแบบนี้ไปซะนี่ เห็นกันอย่างชัดเจนว่าคนพวกนี้ต้องการจะแกล้งพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย

ยิ่งใช้เรื่องที่หากแพ้ต้องโดนลงโทษด้วยการสารภาพความรู้สึกที่มีต่อสมาชิกในทีมมาพูดกันแบบนี้ อีกทั้งท่าทางมองมาที่เขาอย่างยิ้ม ๆ ก็บอกได้ชัดเจนแล้วว่าอะไรเป็นอะไร

“ เดี๋ยวก่อน ! พวกเราไม่แข่งนะ ! ” ลู่เอินปฏิเสธออกมาในทันที

“ ใช่ พวกเราไม่แข่ง ” ส่วนเหมยอี๋ก็พูดตามลู่เอินอย่างรวดเร็ว

ปฏิกิริยาตอบสนองของลู่เอินกับเหมยอี๋ย่อมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง แน่นอนว่าพวกเธอทั้งคู่เป็นคนที่ดื่มไม่เก่งเอามาก ๆ ถ้าหากต้องแข่งก็เหมือนให้หยางหลิวแข่งคนเดียว

แถมดูแล้วหยางหลิวก็ดื่มไม่เก่งอีกต่างหาก ก่อนหน้านี้หยางหลิวแค่ดื่มไปสามแก้วก็ออกอาการเมาเล็ก ๆ ให้เห็นแล้วด้วย ไม่งั้นเขาคงไม่เอามือโอบเอวพวกเธอทั้งแบบนั้นหรอก

ซึ่งมันก็หมายความว่าพวกเธอมีโอกาสสูงมากที่จะต้องสารภาพความรู้สึกกับหยางหลิวอย่างเลี่ยงไม่ได้ และในทำนองเดียวกันพวกเธอก็ต้องถูกหยางหลิวสารภาพความรู้สึกอีกด้วย !

“ พวกเธอไม่แข่งก็ไม่เป็นไร ให้หยางหลิวแข่งแทนพวกเธอก็ได้นี่ ฮ่า ๆๆ ” ว่านเซี่ยงที่อยู่ข้าง ๆ พูดขึ้นพร้อมหัวเราะเสียงดัง

“ นี่... ” ลู่เอินพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในทันทีทันใดเธอก็สังเกตถึงแววตาแปลก ๆ ของเพื่อนหยางหลิว

“ หยางหลิวคนเดียวก็เอาชนะสิบทิศได้แล้ว ! เธอไม่รู้เหรอหยางหลิวนี่มันมือหนึ่งของโลกเลยนะ ฝีมือของเขาไม่เป็นสองรองใคร คนแบบนี้แหละเกิดมาเพื่อเป็นแชมป์...ถึงจะเป็นเรื่องเกมก็เถอะ ฮ่า ๆๆๆ ” ว่านเซี่ยงพูดคล้ายจะยกย่องหยางหลิว แต่จริง ๆ แล้วเขาจงใจพูดเพื่อรอเยาะเย้ยในภายหลังต่างหาก

“ พวกเธอก็ไม่ต้องดื่มไง ให้หยางหลิวดื่มก็พอ ! ไม่ต้องคิดมากเรื่องจะดื่มมากจนกลับไม่ไหวหรอก อย่าห่วงเลย ฮ่า ๆๆๆๆ ” หลัวโก่วเองก็หัวเราะอย่างสะใจ

หลังจากเห็นความหวานระหว่างหยางหลิวกับสาวสวยสองคนนี้บ่อยครั้งเข้า มันก็ทำให้หลัวโก่วเกิดรู้สึกอิจฉาเล็ก ๆ จนอยากแกล้งขึ้นมา

เมื่อลู่เอินได้ยิน เธอก็อยากจะตอบกลับไปว่า

‘ ไม่ได้คิดมากเรื่องจะเมาหรือไม่เมา แต่คิดมากเรื่องแพ้ต่างหาก ! ’ ถึงอย่างนั้นลู่เอินก็ไม่กล้าพูดออกไปอยู่ เพราะถ้าหากพูดไปจริง ๆ เธอก็คงต้องโดนแซวอย่างแน่นอน

“ เอาแบบนี้ในเมื่อพวกเธอไม่เห็นด้วย เราก็มาโหวตตัดสินกันดีกว่า เอ้า ! ทุกคนเห็นด้วยกันใช่ไหมพวกเรา ? ” กู๋เจ๋อพลันหันไปถามเพื่อน ๆ ที่มาด้วยกันทันที

 “ ใช่ ๆ ”

“ เห็นด้วย ๆ ! ”

“ ฉันเห็นด้วย ! ”

“ ผมเห็นด้วย ! ”

“ ฉันด้วย ! ”

ซึ่งแน่นอนว่าเพื่อนที่นัดแนะกันไว้ก่อนก็ตอบสนองกันอย่างฉับไว เพราะภายในระยะเวลาสั้น ๆ ทุกคนนอกจากหยางหลิว ลู่เอิน และเหมยอี๋ก็ยกมือเห็นด้วยกันทั้งหมด

ดูเหมือนว่าความหวานจนเลี่ยนของพวกหยางหลิว มันไปกระตุ้นต่อมอิจฉาของคนจำนวนไม่น้อยเลยจริง ๆ

“ ดูสิลู่เอิน เหมยอี๋ คนเห็นด้วยเกินครึ่งแล้วนะ มีแค่พวกเธอกับหยางหลิวสามคนที่ไม่เห็นด้วย งั้นเอาเป็นว่ากติกานี้ก็ยังมีอยู่นะ ดังนั้นใครแพ้ก็ต้องไปสารภาพความรู้สึกกับสมาชิกในทีมซะล่ะ ส่วนถ้าพวกเธอไม่แข่งตั้งแต่แรกก็ให้ถือว่าแพ้เป็นทีมแรกละกัน ฮ่า ๆๆๆ ” กู๋เจ๋อพูดยึดเสียงส่วนมาก แม้จะเห็นได้ชัดเจนว่ามันมีการโกงเกิดขึ้นก็ตาม

“ นี่พวกนาย ! พวกนายรวมหัวกันแบบนี้เลยเหรอ ? ” ตอนนี้ลู่เอินจึงเข้าใจแล้วว่าพวกเพื่อน ๆ จงใจแกล้งพวกเธอนี่เอง แม้แต่เพื่อนสนิทของลู่เอินก็ยังไม่เว้น หากพูดกันตามตรง เหมือนเพื่อนสนิทของลู่เอินเป็นคนแรกที่ยกมือด้วยซ้ำ

“ ลู่เอิน หยางหลิวจะทำยังไงดี !? ฉันดื่มไม่เก่งจริง ๆ นะ ถ้าหากแพ้ขึ้นมาจะทำยังไงดีล่ะ !!? ” ฝ่ายเหมยอี๋เริ่มหวั่นวิตกมากขึ้น เธอไม่อยากจินตนาการเลยจริง ๆ ว่าถ้าแพ้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ยิ่งต้องพูดความรู้สึกที่มีอยู่ติ่หยางหลิว และลู่เอินยิ่งยากเข้าไปใหญ่ แม้เหมยอี๋จะแสดงออกให้หยางหลิวได้รับรู้อยู่บ่อยครั้งแล้วก็ตาม ยังไงซะการพูดเรื่องนี้มันก็ค่อนข้างเปราะบางมากเกินไป

“ ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำได้ดีแค่ไหน แต่ถ้าพวกเธอไม่อยากแพ้ ผมจะพยายามเอาชนะให้ได้ ดังนั้นไม่ต้องเป็นกังวลนะ ” หยางหลิวเริ่มรู้สึกเห็นใจทั้งลู่เอินทั้งเหมยอี๋

พูดกันตามจริงหยางหลิวก็ไม่ใช่คนที่ดื่มเหล้าดื่มเบียร์มากนัก ว่ากันง่าย ๆ คือคอไม่แข็งเลย ถึงหยางหลิวจะเคยดื่มอยู่หลายครั้งจริง แต่ก็ไม่นับว่าเขาดื่มเก่งสักเท่าไหร่เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ

อย่างไรก็ตามหยางหลิวก็จะพยายามทำอย่างดีที่สุด เพื่อไม่ให้ลู่เอินกับเหมยอี๋ต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบอย่างเด็ดขาด !

“ ฮ่า ๆๆๆ เอาล่ะเริ่มกันได้แล้ว ! แจกเบียร์เลย ! ” กู๋เจ๋อพูดเปิดการแข่งขันอย่างไม่รอช้า

ต่อจากนั้นพนักงานเสิร์ฟก็นำเบียร์มาให้คนละแก้วอย่างรวดเร็ว

“ เดี๋ยวก่อน !!! ทำให้พวกเราถึงได้สามแก้วล่ะ !? ” ลู่เอินพูดอย่างไม่ยินยอมในทันที เห็นกันชัด ๆ ว่าพวกเธอกำลังถูกเอาเปรียบอีกครั้ง

“ พวกเราก็แจกเบียร์กันตามจำนวนคนไง ในเมื่อทีมของพวกเธอมีเยอะก็เลยได้เยอะกว่า ฮิฮิ ”

“ ใช่ ๆ คนเยอะกว่าก็ต้องได้เยอะกว่าสิ ไม่งั้นพวกเราก็แพ้กันพอดี ”

“ ลู่เอินเนี่ยถามอะไรแปลก ๆ นะ ฮิฮิ ”

คราวนี้เป็นเพื่อน ๆ ลู่เอินพูดขึ้นบ้าง พวกเธอจงใจแกล้งอย่างเปิดเผยไม่น้อยหน้าเพื่อนของหยางหลิวเลย เรียกได้ว่ารวมหัวกันแกล้งอย่างเป็นระบบ ไม่ปล่อยให้พวกลู่เอินได้ตอบโต้เลยสักนิด

ส่วนลู่เอินกับเหมยอี๋ได้แต่รู้สึกอึ้งอยู่อย่างพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าพวกเธอทั้งสองคนไปทำเวรกรรมอะไรไว้ แค่ชอบคนเดียวกันก็ลำบากใจจะแย่ แต่ตอนนี้เพื่อน ๆ ดันมาแกล้งพวกเธออีก

หลังจากนั้นไม่นานเพื่อนทุกคนก็ต่างดื่มเบียร์จนหมดแล้ว เหลือก็แค่ทีมของหยางหลิวเท่านั้นที่ยังดื่มไม่หมด

“ อ้าว ! พวกเธอไม่ดื่มเหรอ ? ถ้าไม่ดื่มจนหมดในรอบนี้ถือว่าแพ้นะ แล้วก็...ต้องไปสารภาพกับอีกฝ่ายด้วยล่ะ ฮ่า ๆๆๆ ” หลัวโก่วที่ดื่มเสร็จแล้วจึงหันมาแซวพวกลู่เอินกับเหมยอี๋อย่างอารมณ์ดี

เมื่อเป็นแบบนี้ลู่เอินกับเหมยอี๋เลยได้แต่อดทน และพยายามที่จะดื่มเบียร์อีกสองแก้วให้หมด พร้อมกันนั้นก็จดจำวันนี้อย่างขึ้นใจว่าถ้ามีโอกาสได้เอาคืน พวกเธอจะจัดให้สาสมใจเลยทีเดียว !

แต่ในขณะที่ทั้งสองกำลังจะดื่มเบียร์นั้น หยางหลิวกลับห้ามพวกเธอไว้อย่างฉับไว

“ พวกเธอไม่ต้องดื่มหรอก ให้ผมจัดการเองดีกว่า ” หยางหลิวคว้าแก้วเบียร์ทั้งสองแก้วไว้ในมือ และดื่มมันอย่างรวดเร็ว