ตอนที่ 104 : [ภาค 2] ตอนที่ 104 การเริ่มต้นที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง

ในเดือนกันยายน, ที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง

“ ว้าว ! ฉันได้เข้ามหาวิทยาลัยปักกิ่งจริง ๆ ด้วย ”

“ ฮ่า ๆ ! อย่างกับฝันไปแน่ะ ”

“ คนเยอะชะมัด ! ”

“ ร้อนมาก ! ทำไมวันนี้มันทั้งร้อนทั้งแออัดอย่างนี้เนี่ย ! ”

“ โห ! หอประชุมนี่มันใหญ่จริงแฮะ ”

กลุ่มนักศึกษาจำนวนมากกำลังเดินเข้าไปในหอประชุมขนาดใหญ่พร้อมกับเสียงพูดคุย ในวันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียนการศึกษาที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง โดยนักศึกษาปีที่ 1 ทุกคนจำเป็นที่จะต้องมาฟังพิธีเปิดการศึกษา โดยจะมีการแนะนำบุคคลสำคัญต่าง ๆ ในมหาวิทยาลัย รวมทั้งจะมีการแนะแนวทางการใช้ชีวิต และการเรียนในรั้วมหาวิทยาลัย

และภายในบริเวณหอประชุมก็มีนักศึกษาจำนวนมากที่เข้ามาก่อนแล้ว เมื่อพิธีการยังไม่เริ่มนักศึกษาส่วนมากจึงมักพูดคุยกับเพื่อนของตนเอง ซึ่งหนึ่งในนักศึกษาเหล่านี้ก็มีเสียงนักศึกษาสองคนกำลังพูดคุยกันถึงผลสอบในปีนี้อยู่

“ เฮ้ย ! นายได้ข่าวเรื่องผลสอบปีนี้ไหม ? ที่ว่ามีคนได้คะแนนคณิตศาสตร์เต็ม มันทำไปได้ยังไงกันเนี่ย !? ฉันได้แค่เกินครึ่งมานิดเดียวเอง ! ”

“ ฮ่า ๆ นายไปเอาข่าวมาจากไหนเนี่ย !? ได้คะแนนคณิตศาสตร์เต็มเรอะ ? นายก็รู้ฉันเป็นหนึ่งในตัวแทนโอลิมปิกคณิตศาสตร์ปีที่แล้ว แถมยังได้รางวัลเหรียญเงินในระดับนานาชาติด้วย และอีกอย่างฉันก็เคยบอกนายไปแล้วนี่ว่าฉันได้คะแนนแค่ 65 คะแนน ! 65 คะแนนเท่านั้น ! นายคิดว่าข้อสอบปีนี้มันง่ายกว่าปีที่ผ่าน ๆ มาหรือยังไง ? เฮอะ ! อย่ามาหลอกกันหน่อยเลย ในรอบสิบปีนี้ ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่ได้เกิน 90 เปอร์เซ็นต์เลย แม้แต่เกิน 80 เปอร์เซ็นต์ยังนับหัวได้เลย แล้วนายมาบอกว่าปีนี้มีคนได้คะแนนคณิตศาสตร์เต็ม ? นายลืมไปแล้วหรือยังไงว่าข้อสอบปีนี้เป็นข้อสอบปีที่โหดหินที่สุดแล้ว ! ”

“ แต่ว่าฉันได้ยินมาแบบนี้จริง ๆ นะ เพื่อนของพ่อฉันรู้จักกับอาจารย์ที่สอบสัมภาษณ์ เขาบอกว่ามีผู้เข้าสอบคนหนึ่งได้คะแนนคณิตศาสตร์เต็ม ! ดังนั้นถึงแม้ฉันจะรู้ว่าข้อสอบปีนี้มันยาก แต่ข้อมูลที่ฉันได้รับมามันต้องไม่ผิดแน่นอน ”

“ ถ้านายพูดอย่างนั้นล่ะก็ อืม… ” นักศึกษาคนนั้นพูดอย่างครุ่นคิด หลังจากคิดความเป็นไปได้อย่างหนึ่งแล้ว เขาจึงพูดออกมาอย่างเหลือเชื่อว่า

“ หรือว่าจะเป็นคน ๆ นั้น ! ”

“ ใคร !? ”

“ พูดตรง ๆ นะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครสามารถทำคะแนนได้เต็ม เพราะข้อสอบในปีนี้ถือได้ว่าโหดหินที่สุดแล้วจริง ๆ โดยเฉพาะจำนวนข้อสอบรวมทั้งระดับความยากในปีนี้ เมื่อเทียบกับเวลาที่ให้ มันไม่สัมพันธ์กันเลย กว่าจะคิดออกแต่ละข้อต้องใช้เวลาหลายนาที บางข้อเป็นสิบนาที และโจทย์อย่างน้อยหนึ่งในสิบนั้น มันเป็นโจทย์ที่ยังไม่เคยเอามาถามในปีก่อน ๆ อีกด้วย ดังนั้นมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำข้อสอบให้ทัน ! แต่พอฉันฟังที่นายพูดมา มันทำให้ฉันคิดถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง นายรู้ใช่ไหมว่า การแข่งขันโอลิมปิกคณิตศาสตร์ปีที่แล้วประเทศเราได้เหรียญทอง ? ”

“ ใช่ปีที่แล้วเราได้เหรียญทอง อย่าบอกนะว่า... ”

“ ใช่ ! ฉันคิดว่าเป็นเขาคนนั้น ! ถึงแม้ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าหมอนั่นเป็นคู่แข่งของฉันอยู่เสมอ นั่นทำให้ฉันไม่เคยว่าหมอนั่นจะได้คะแนนเยอะขนาดนี้ก็ตามที แต่ตอนนี้ฉันคงต้องยอมรับเขาจริง ๆ เฮ้อ ! ”

เนื่องจากนักศึกษาทั้งสองคนที่นั่งอยู่กำลังพูดคุยกันเพื่อรอพิธีเปิด น้ำเสียงของพวกเขาค่อนข้างดัง นั่นทำให้คนที่นั่งอยู่รอบข้างได้ยินที่พวกเขาพูดกัน รวมทั้งข่าวลือเรื่องในปีนี้มีคนได้คะแนนคณิตศาสตร์เต็มอย่างชัดเจน มันเป็นข่าวลือที่ค่อนข้างน่าตกใจพอสมควรสำหรับนักศึกษาใหม่ที่เข้ามา เพราะคะแนนเฉลี่ยวิชาคณิตศาสตร์ในปีนี้ต่ำมาก เพียงแค่ 20 คะแนนกว่า ๆ เท่านั้น

แต่ว่าคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ นักศึกษาหนุ่มทั้งสองมีอยู่หนึ่งคนเมื่อฟังแล้วกลับไม่ตกใจ และไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมาเลย ไม่ใช่ว่าเขาคนนี้เป็นหนุ่มหน้าตาย ไร้อารมณ์ความรู้สึก

แต่เพราะเขาก็คือหยางหลิว !

เรื่องที่มีคนได้คะแนนเต็ม หยางหลิวไม่ประหลาดใจแม้แต่น้อย อันที่จริงหยางหลิวยังรู้ข้อมูลที่มีความเป็นจริงมากกว่าพวกเขาทั้งสองคนอีกด้วยซ้ำ

ทำไมถึงเป็นแบบนั้น ?

เหตุผลนี้อธิบายได้ง่ายมาก !

ก็เพราะหยางหลิวเป็นคนที่ได้คะแนนวิชาคณิตศาสตร์เต็มยังไงล่ะ !

นอกจากวิชาคณิตศาสตร์แล้ว หยางหลิวก็ยังได้คะแนนเต็มของอีกทั้งสามวิชาที่เหลืออีกด้วย ซึ่งก็คือวิชาวิทยาศาสตร์ ภาษาจีน และภาษาอังกฤษนั่นเอง

แต่ผลสอบนี้เป็นสิ่งที่หยางหลิวคาดการณ์เอาไว้อยู่แล้ว ด้วยความสามารถของระบบที่เขาได้รับมา มันไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะได้คะแนนที่สูงขนาดนี้ ทว่าสำหรับคนอื่นมันกลับกลายเป็นเรื่องน่าตื่นตระหนกอย่างยิ่ง

ซึ่งมันมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นเมื่อสัปดาห์ก่อนในรอบสอบสัมภาษณ์คัดเข้ามหาวิทยาลัยปักกิ่ง

เรื่องราวเริ่มต้นจากในวันนั้น หลังจากที่หยางหลิวเห็นลู่เอินจากไป เขาก็มีความคิดหนึ่งเกิดขึ้น หยางหลิวตัดสินใจที่จะทำงาน และตั้งใจเรียนอย่างจริงจัง เพราะในวันนั้นหยางหลิวได้รับรู้แล้วว่า ที่จริงลู่เอินก็มีใจให้กับหยางหลิวอยู่เหมือนกัน ถึงแม้จะไม่มาก ตัวหยางหลิวเองก็พอสัมผัสได้

ทว่าด้วยน้ำเสียง ท่าทาง อารมณ์ของลู่เอินในวันนั้น รวมทั้งประสบการณ์ส่วนตัวของหยางหลิว ทำให้เขารู้ว่า การที่เขาจะรักลู่เอินมันไม่ง่ายเลย มันยังมีอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่อยู่หนึ่งอย่าง นั่นก็คือฐานะของหยางหลิว !

หยางหลิวเข้าใจข้อนี้ดี นั่นจึงทำให้เขาตัดสินใจที่จะสร้างฐานะของตนเองให้ดีขึ้น อย่างน้อย ๆ ก็ต้องเทียบเท่ากับตระกูลของลู่เอิน

และหลายวันหลังจากนั้น มันก็เป็นวันที่ผลสอบของทางมหาวิทยาลัยปักกิ่งออกมา อันที่จริงแล้วทางมหาวิทยาลัยปักกิ่งจะส่งผลสอบผ่านทางไปรษณีย์ แต่ว่าด้วยความสามารถที่แสนเลิศล้ำของหยางหลิวเปรียบเหมือนเพชรเม็ดงามยิ่งกว่าสิ่งใด ทำให้ความสามารถนี้ไปเตะตาใครหลาย ๆ คนในมหาวิทยาลัยปักกิ่ง

พวกเขาจึงกลัวว่าหยางหลิวอาจจะเข้ามหาวิทยาลัยชิงหัวแทน ซึ่งมหาวิทยาลัยปักกิ่ง และมหาวิทยาลัยชิงหัวต่างแย่งกันเพื่อที่จะเป็นที่หนึ่งในประเทศอยู่ในขณะนี้

สุดท้ายผลลัพธ์ก็เลยกลายเป็นว่า ทางมหาวิทยาลัยปักกิ่งได้ส่งอาจารย์จำนวนหนึ่งเพื่อมารับหยางหลิวไปสัมภาษณ์ในทันทีทันใด โดยไม่รอที่จะให้หยางหลิวมาสอบเองโดยตรง

ในวันนั้นหยางหลิวได้เข้าไปในห้องสัมภาษณ์ มีอาจารย์มากมายหลายสาขาด้วยกันรุมถามหยางหลิว มีทั้งอาจารย์จากคณะวิทยาศาสตร์ มนุษยศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ และอื่น ๆ อีกมาก ทำเอาหยางหลิวหวั่นวิตกเล็กน้อย

“ เธอชื่อ เว่ย หยางหลิว ใช่ไหม ? ” อาจารย์ที่นั่งสัมภาษณ์ถาม

“ ใช่ครับ ” หยางหลิวตอบไปอย่างเป็นธรรมชาติ

“ ในใบสมัครเธอเขียนไว้ว่าอยากเข้าคณะเศรษฐศาสตร์ ? ...เธอไม่สนใจเข้าคณะวิทยาศาสตร์บ้างเหรอ ? ถ้าเธอต้องการ เรื่องข้อมูลในใบสมัครไม่เป็นปัญหา และด้วยความสามารถของเธอฉันสามารถย้ายเธอเข้ามาอยู่ในคณะของฉันได้ในทันที ! ” อาจารย์อีกท่านก็ถามขึ้น

ทว่าภายในเสี้ยววินาทีอาจารย์คนที่สามก็แย้งขึ้นมาอย่างเกรี้ยวโกรธ และรวดเร็ว

“ นี่คุณ ! นี่มันลูกศิษย์ผม ! เขาเป็นลูกศิษย์คณะเศรษฐศาสตร์ ในใบสมัครก็บอกเอาไว้แล้วนี่ว่า เขาจะเข้าคณะเศรษฐศาสตร์ ทำไมคุณถึงชักชวนเด็กของผมแบบนี้ คุณจะแย่งเด็กคนนี้ของผมไม่ได้ ! ”

“ ฮ่า ๆๆ ตอนนี้เขาเป็นแค่ผู้สมัคร ยังไม่ได้เป็นนักศึกษาของทางมหาวิทยาลัยของเราแล้วสักหน่อย ดังนั้นคุณไม่สามารถพูดได้ว่าเขาเป็นลูกศิษย์ของคุณ หรือว่าเป็นนักศึกษาของทางคณะของคุณ ” อาจารย์ท่านที่สองหัวเราะขึ้นมา พร้อมกับแย้งคำกล่าวของอาจารย์ท่านที่สาม

“ นี่ ! มันจะมากเกินไปแล้วนะ ! คุณก็เห็นอยู่ว่าเด็กของเรา เขาสนใจที่จะเข้าคณะเศรษฐศาสตร์ ” อาจารย์ท่านที่สามแย้งอีกครั้ง

“ พวกคุณทั้งสองคนเลิกทะเลาะกันได้แล้ว ” อาจารย์ท่านที่หนึ่งพูดแทรกขึ้น จากนั้นก็หันหน้ามาทางหยางหลิวแล้วพูดว่า

“ เอาแบบนี้แล้วกันพ่อหนุ่มหยางหลิว ถ้าเธอเข้ามาที่คณะมนุษยศาสตร์ของฉัน ฉันรับรองว่าเธอจะได้ทุนที่ดีที่สุด นอกจากนี้พวกเราจะดูแลเธออย่างดีทั้งเรื่องกินเรื่องอยู่ ”

“ เฮ้ ! ทำไมคุณถึงมาแย่งเด็กของผมอีกคนล่ะเนี่ย ”

อาจารย์ทั้งสามท่านดูเหมือนจะทะเลาะกันจริงจัง แต่ก็ช่วยสร้างบรรยากาศอบอุ่นน้อย ๆ ให้หยางหลิวอยู่บ้าง เพราะบรรยากาศการสัมภาษณ์ในตอนนี้ดูไม่เครียด ไม่จริงจังมากเกินไป ซึ่งถือได้ว่าอาจารย์ทั้งสามท่านนี้ได้เตรียมตัวมาอย่างดี

“ เอาล่ะ ๆ เรามาเริ่มสัมภาษณ์กันต่อเถอะ ” อาจารย์ท่านที่สองเสนอแนะ

“ ตกลง หยางหลิวทำไมเธอถึงอยากเข้าคณะเศรษฐศาสตร์ ? ” อาจารย์ท่านที่สามถามขึ้น

ด้วยคำถามนี้ทำเอาหยางหลิวสะดุ้งอย่างช่วยไม่ได้ นอกจากนี้หยางหลิวยังหันไปมองหน้าอาจารย์ที่ถามคำถามขึ้นอย่างตื่นตระหนก เพราะหยางหลิวไม่ได้เตรียมตัวสำหรับการสอบสัมภาษณ์มาแม้แต่น้อย มันเป็นเหตุการณ์ฉุกละหุกที่เกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

แต่ถ้าจะให้ตอบเหตุผลตามจริงว่า

‘ ผมอยากเข้ามหาวิทยาลัยปักกิ่ง คณะเศรษฐศาสตร์เพื่อตามจีบลู่เอินครับ ’ หยางหลิวก็คงโดนมองว่าเป็นคนแปลกประหลาดอย่างไม่ต้องสงสัย

ใบหน้าของอาจารย์ท่านที่สามที่เป็นอาจารย์ของคณะเศรษฐศาสตร์ก็กลายเป็นบิดเบี้ยว เขารู้สึกว่า หยางหลิวอาจจะไม่ได้อยากเข้าคณะเศรษฐศาสตร์ของเขาจริง ๆ

แต่ใบหน้าของอาจารย์อีกสองท่านที่เหลือกลับเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มในทันทีทันใด ด้วยการแสดงออกของหยางหลิว และประสบการณ์สอบสัมภาษณ์ ทำให้พวกเขาพอจะรู้ถึงความคิดของผู้เข้าสอบไม่น้อย

ทันใดนั้นสงครามแย่งชิงตัวนักศึกษาเพื่อเข้าคณะของตนเองตามที่หัวหน้าได้สั่งไว้ก็เริ่มขึ้น

เพราะอาจารย์ท่านที่หนึ่งพูดขึ้นในฉับพลันว่า

“ หยางหลิว ฉันคิดว่าภาษาของเธอค่อนข้างดีมาก ไม่ว่าจะเป็นภาษาจีน หรือภาษาอังกฤษของเธอก็ยังได้เต็ม ฉันเชื่อว่าถ้าเธอเข้ามาที่คณะมนุษยศาสตร์ของฉัน ฉันจะสามารถทำให้เธอกลายเป็นคนที่เก่งด้านภาษาที่สุดในโลกให้ได้ ”

แต่อย่างกะทันหัน ไม่เพียงแค่อาจารย์ท่านที่หนึ่งพูดเท่านั้น อาจารย์ท่านที่สองก็พูดขึ้นเช่นกันว่า

“ หยางหลิว ! คณะวิทยาศาสตร์ของเรามีทุนให้สำหรับเด็กที่มีความสามารถของเธอ เราสามารถให้เธอวิจัยอะไรก็ได้ที่เธออยากทำ เรามีงบให้มากเกินพอ ไม่ว่าจะเป็นการวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ หรือวิจัยด้านคณิตศาสตร์ เรื่องการกินการอยู่ ค่าใช้จ่ายทุกอย่างทางคณะวิทยาศาสตร์ของเราจะเป็นคนจัดการให้ รวมทั้งคุณภาพด้านการศึกษา เธอจะได้รับความรู้ทั้งหมดที่สั่งสมมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เธอจะกลายเป็นนักวิทยาศาสตร์ ไม่ก็นักคณิตศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศ หรือแม้กระทั่งเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกด้วย วงการวิทยาศาสตร์ และคณิตศาสตร์ต้องการคนอย่างเธอ เราต้องการคนที่มีความสามารถแบบเธอ ฉันหวังว่าเธอจะตัดสินใจได้ ! ”

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

ตอนนี้นิยายเปิดขายจนจบภาค 1 ผ่านทาง Dek-D แล้วนะครับ ส่วนภาค 2 เดี๋ยวผมจะทยอยอัปเดตเรื่อย ๆ ครับ รอติดตามข่าวสารต่อไปนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนครับ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =