eternal รักนี้เพื่อเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : eternal >>>>> Ch@pteR - - 1 - - ||||| แผนการหนี

          
   "แม่ค่ะ ยองเฮไม่แน่ๆ จะไม่หมั้นกะอีตาบ้าที่ไหนก้อไม่รุ้อ่ะ แม่" เสียงของสาวน้อยที่ออดอ้อนแม่อยุ่ภายในบริษัทแห่งใหญ่ในโตเกียว

    "นี่ยองเฮ ลูกอย่าเพิ่งมาเถียงกับแม่เรื่องนี้ได้ไหม !!! แม่กำลังย่งกับงานอยุ่น่ะ" ผู้เปนแม่ขมวดคิ้วใส่ลูกด้วยความวุ่นวายจากงาน -_-

    "แม่ค่ะ หนุจะไปไหนทั้งนั้นน่ะนอกจากแม่จะยกเลิกหมั้นกับอีตาเศรษฐีบ้าบอที่พ่อกะแม่เลือกให้อ่ะ" ฉันกระตุกเสื้อแม่เหมือนเด็กที่ไร้เดียงสา T^T

    "นี่ยองเฮ แม่น่ะ บอกเค้าไปแล้ว ลุกอยากให้แต้องเสียเครดิตหรอ อยากให้แม่เอาปีบมาคลุมกระบานเหรอไงฮ่ะ ยองเฮ" โธ่เอ้ยแม่ฉัน ++_++

    "แม่ยังไงหนุก้อจะไม่หมั้นแน่ๆ นี่หนุเรียนยังไม่จบเลยน่ะ ปิดเทอมที่เกาหลีหนุอุตส่ามาช่วยทำงานที่บริษัทน่ะแม่ ไม่เหนใจบ้างเลยหรอค่ะแม่"  ฉันพูดแล้วเดินไปกอดที่หลังของแม่

    "นี่ ยองเฮ" แม่ค่อยๆเอามืออันอบอุ่นของฉันออกจากหลัง "แม่ตัดสินใจกับพ่อแล้วว่าเปิดเทอมหน้าจะให้ลุกมาเรียนที่ญี่ปุ่นจ๊ะ ดีใจไหมลูก" แล้วท่านก้อลูบหัวฉันแต่ฉันกลับรีบเอาหัวหลบ ^-^

    "แม่ ไม่มีทางแน่ๆ ยองเฮจะไม่เรียนที่ญี่ปุ่นแน่แม่คอยดุน่ะ หึ" แล้วฉันก้อเดินออกจากห้องทำงานของแม่ไปโดยที่แยงอึ้งกิมย้งเอ้น อึ้งกิมกี่อยุ่ในห้อง


     โอ้ยนี่มันอะไรกันเนี่ย ฉันล่ะปใดหัวเจงๆอยากไปเกาหลีจังเลย คิดถึงเพื่อนที่สู้ด T^T  


      ฉันเดินออกมาจากบริษัทแล้วเข้ามาที่ร้านอาหารข้างบริษัทเอาแต่นั่งคิดแต่เรื่องที่จะหมั้น อีกไม่กี่วัน มันเป็นอะไรที่เร็วมั่กมาก แล้วฉันก้อไม่อยากหมั้นด้วย ตอนนี้ฉันนั่งเพลินๆอยุ่ที่ร้าน

   "เอ่อ..........หวัดดีครับคุรผู้หญิง ขอผมนั่งด้วยคนได้ไหมครับ" ชายคนหนึ่งใส่สูตเหมือนพวกคนทำงานเดินเข้ามาฉัน

  "นี่นาย ไอบ้ามาทำไม" ฉันเงยหน้าขึ้นมองขณะที่กินน้ำอยุ่แล้วก้อต้องตกใจ ไม่ว่าหล่อหรอกน่ะ แต่นายคนนี้เป็นคนญี่ปุ่นแต่ก้อไม่ใช่อีกที่ว่าฉันพุดญี่ปุ่นไม่ได้แต่หากว่าชายคนนั้นไม่ได้เป็นคนที่จะหมั้ยกับฉันก้อคงไม่ตกใขขนาดนี้หรอก

   "เอ่อ ." แล้วเค้าก้อนั่งลงพร้อมกับสั่งเครื่องดื่มเหมืนอกับฉัน คือ มอคโคนา

   "นี่ อย่ามานั่งตรงนนี้น่ะที่อื่นมีทำไมไม่ไปนั่งย่ะ" ฉันจ้องที่นายนนั่นเขม็งเลย

   "ก้อผมเป็นคุ่หมั้นคุนทำไมจะนั่งไม่ได้"

   "นี่พูดให้มันดีดี หน่อยน่ะ ครัยเป็นคุ่หมั้นนายย่ะ"

  "นี่คุนพูดให้มันดีดีหน่อยจ๋ะที่รัก" หยี ตอนนี้ถึงอากาศไม่หนาวแต่ฉันก้อขนลุกซุ่ๆ

   "อย่ามาเรียกฉันว่าที่รักน่ะ ถึงนายจะรวยล้นโลกล้นดาวพลูตงพลูโตเป็นฉันๆก้อไม่ยอมหมั้นกับนายแน่ๆ หึ คอยดูน่ะ ฉันจะล้มแผนงานการหมั้นนี่ให้ได้แน่ๆ" แล้วฉันก้อรีบลุกจากโต๊ะออกมาโดยเร็วแล้วเดินออกจากร้านโดยที่ให้นายนั่นจ่ายกะตัง โหะๆ (--  )( --)(-- )(  --) 


   ตอนเย็ยวันนี้ฉันรีบกลับบ้านแต่ไม่ซิ อย่าเรียกว่าบ้านเลย เพราะบ้านฉันเนี่ยน่ะอย่ากับวังเลยมั้ง เพราะมีคนใช้ บอดี่การ์ดล้นบ้านไปหมดเลย

  "เชิญค่ะ คุณหนู" แล้วฉันก้อขึ้นไปอาบน่ำแต่งตัวลงมาที่ห้องนั่งเล่นที่ที่พ่อกับและพี่ชายอยุ่พร้อมหน้า

  "อ้าว ไงจ๋ะ ลุกยองเฮวันนี้เจอนายยูโซไหมจ๋ะลุก ^-^" เอ่ะแม่รุ้ได้ไงเนี่ย

  "นี่ แม่รุ้ได้ไงว่านายยุซงยุโซ่นั่นมาหาหนุอ่ะ" แล้วแม่ก้อหันไปยิ้มให้พ่อเหมือนว่าสมรุ้ร่มกันอย่างนั้นแหละ

  "นี่ แสดงว่าพ่อกะแม่ก้อรุ้ด้วย แล้วพี่ล่ะรุ้ใช่ป่ะ" ฉันชี้หน้าไปที่พี่ชายของฉันที่กำลังกินขนมอยุ่เต็มปาก แต่เค้าก้อส่ายหัว แต่ทว่าฉันไม่เชื่อก้อเลย

   เดินเข้าไป พร้อมกับหน้าตาที่โหดร้ายแล้วชุกำปั้นอันทรงพลังตอนนี้พี่ฉันยังส่ายหัวอุย่พร้อมกับขนมที่เต็มปากแต่ตอนนี้พี่ฉันไม่ตอบอะไรเพราะปากยังตูมอยุ่ฉันก้อเลยต่อย ตุบ ตุ้ย #^$&%^*(^&(&*)*((^&*%&$%^%$^&^& พ่อกะแม่ยังคงอึ้งกะสางทรงพลังนี่อยุ่ พอฉันต่อยเสร็จก้อ

   "นี่ ทำไมพี่ไม่บอก ไหนเคยบอกว่าจะช่วยไง" ฉันหายใจแรงขึ้น

   "เห้ยกู ไม่รุ้เรื่องเฟ้ยไอ้งั่ง เมิงก้อเล่นซะ เล่นตอนไหนไม่เล่นมาเล่นตอนกุกินหนม" อ้าวเหรอ ไม่บอกล่ะเนี่ย [เห้อแล้วเมื่อกี้ที่ส่ายหัวเนี่ยไม่ค่อยบอกเล้ย- ผู้เขียน]

  "นี่ยองเฮแม่เป็นคนบอกให้เค้าตามลุกไปที่ร้านอาหารเองแหละ เพราะว่าแม่อยากให้ลกกับเค้ารุ้จักกันก่อนหมั้นน่ะ"

   "แม่กับพ่อแล้วก้อ....." ฉันมองไปหาพี่ชายฉันก้อกำลังเจ็บอยุ่  " พี่ด้วย "[เมิงจะเอาอะไรอีกหว้าไอ้งั่งนี่ !!\-_-/] "จะบอกไว้ตรงนี้เลยว่างานหมั้นจะไม่ทางเกิดขึ้นแน่ๆ ถ้าฉันไม่ยินยอม ที่จะหมั้น"

   "นี่ยองเฮกล้าใหญ่แล้วน่ะเราน่ะ แม่บอกแล้วไงว่าแม่ตกลงกับทางพ่อแม่ทางฝ่ายชายเรียบร้อยแล้ว แล้วแม่ก้อจะไม่ยอมที่จะให้ใครมาขัดขวางงานนี้แน่ ถ้าหากว่าแม่ไม่ทำตามสัญญาตระกูลเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน !!!"

  "ก้อหนุไม่อยากหมั้นนี่ แล้วอีกอย่างมันก้อเรื่องของแม่นี่ แม่อยากหมั้นก้อไปหมั้นเองสิ"  +ผัวะ+ เสียงนี้เป็นเสียงแม่ตบฉัน

    นี่อาจเป็นครั้งแรกที่เกิดมาแม่ตบฉันเพราะเรื่องไร้สาระนี้ แต่ตอนนี้ฉันเข้มแข็งมากอาจเพราะว่าต้องการเอาชนะ แต่นี้ฉันเสียใจมากจนพ่อต้องรีบลุกขึ้นมาดูฉันแล้วก้อได้ด่าแม่ไปด้วย

   "นี่คุน คุนจะทำกับลูกมากเกินไปแล้วน่ะ" ตอนนี้แม่เริ่มโกรธมาก

   "ทำไมล่ะ" แม่พูดกับพ่อแล้วหันมาทางที่ฉัน

   "พ่อไม่ต้องว่าแม่หรอก แม่คอยดูน่ะ งานนี้ไม่มีวันเริ่มแน่ๆคอยดู" แล้วฉันก้อเดินขึ้นไปบนห้องแต่น้ำตาก้อเริมไหลออกมาและก้อมีรอยฟกช้ำที่แม่ตบมาเมื่อกี้นี้


    ตอนนี้ฉันเริ่มตัดสินใจที่คิดแผนที่จะไม่หมั้นกับนายยูโซนั่นแน่ๆ ถึงว่าเค้าหน้าตาดีฉันก้อไม่เอาแน่ๆ ฉันหยิบรุปเพื่อนขึ้นมาดูแล้วก้อได้ไอเดียดีดี


    คืนวันนั้นทั้งคืนฉันรีบเก็บกระเป๋าแล้วรีบหนีออกมาจากบ้าน แต่มันก้อไม่ง่ายเลยแต่ว่า


    "เอ่ออคุนหนูจะไปไหนครับแบกกระป๋ามาด้วย"

    "นี่ ฉันออกจากบ้านนายหลีกทางน่ะ"

     "คุนผู้หญิงไม่ให้ใครออกจากบ้านโดยไม่ได้รับอนุญาตน่ะครับ"

    แล้วจุ่ก้อมีเสียงผู้ชายมาสอด

     "นี่ครัยสั่งน่ะ นายเป็นยามก้อส่วนยามสิ ปล่อยน้องสาวฉันไป" เห้ยพี่ฉันเองนี่

     "พี่" แล้วพี่ฉันก้อยิ้มให้ฉัน

     "นี่ยองเฮจะไปไหนน่ะ" พี่ฉันถาม

     "เอ่อพี่ มานี่สิ" แล้วฉันก้อกระซิบ @$#$^$&%^&%^*^&(&)*_

     " ฮ่ะ อะไรน่ะย่ะ นะหนี" แล้วฉันก้ออุดปากพี่ไว้

     "นี่พี่เป็นตุ๊ดหรอเนี่ย" 0_o

    "บ้าหรอ เผลอย่ะ ฉันเผลอ" แหมยังเผลอไม่เลิกเจงๆ

    "พี่ห้ามบอกใครน่ะ" ฉันทำท่าเอานิ้วมาอุดปากตัวเองไว้เพื่อเป็นสัญญาณ

    "แล้วพี่จะบอกพ่อกะแม่ไงอ่ะ"

    "นี่พี่ฉันรุ้ว่าพี่ทำได้ ฉันไปเกาหลีน่ะ ไม่ไปอีรัก ตกใจไปได้ อีกอย่างฉันอยุ่เกาหลีตั้งแต่เด็กน่ะ พี่ต่างหากที่หน้าเป็นห่วงถ้าหนีออกจากบ้านเพราะพี่ไม่รุ้จักเกาหลีเลยนี่"

    "เอ่อ มันก้อจิงเนอะ" พี่เกาคางตัวเองเพื่อเป็นการนึกคิด

   "นี่เพ่ ฝากด้วยน่ะ"ล้วฉันก้อตบที่ไหล่พี่

   "เห้ๆ เล่นล่ะน่ะ ไอ้น้อง" แล้วฉันก้อบายๆพี่แล้วรีบวิ่งไปเรียกรถเพื่อจะไปที่สนามบิน

    "เห้อ นี่แหละน้องกู สรุปทุกอย่างลงที่กูหมดล่ะสิ" พี่ชายของหญิงสาวได้แต่ยืนมองรถแท็กซี่ที่ไกลออกไปเรื่อยเรื่อย ๆ จนลับตาไป







----------------------------------------------------------------------------------



หนุกไหมอ่ะ เม้นด้วยน่ะ


                   อยากรุ้อ่ะ