ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Fic all) Welcome to the interstellar spaceship. (รับสมัครตัวละคร)

    ลำดับตอนที่ #3 : ชีวิตประจำวันในหน่วย

    • อัปเดตล่าสุด 6 เม.ย. 65


    ลักษณะการเขียนของไลน์จะเป็นบทสั้นๆทีตัดไปหาทีละคนแบบนี้นะ พอดีเพิ่งหัดเขียนนิดๆนะ


    “หืม งานรอบนี้คืออะไรนะชิลฟ์”


     

    คุนาโตะถามชิลฟ์ขึ้นเมื่อเห็นเอกสารภารกิจ


     

    “เหมือเดิม คอยจัดการภัยพิบัติต่างมิติต่างๆนะ ตอนนี้สเปลเพิ่งรับงานถล่มองค์กรณ์ไปเอง”


     

    ชิลฟ์กล่าว


     

    “งั้นสินะ งั้นมีงานล่าอะไรให้หน่อยไหม?”


     

    “อ่า รู้สึกจะมีงานล่าอสูรหลงมิติอยู่นะ รู้สึกมาจากโลกที่มีการกลายพันธ์”


     

    “โอ้….งานหยาบเอาเรื่อง แต่ก็เอาเถอะ”


     

    “อ่า งั้นฉันไปทำงานต่อละ”


     

    .”โอเค!”


     

    ชีวิตประจำวันของหัวหน้าหน่วยนั้นก็ไม่มีอะไรมากละนะ

    .

    .

    .

    .

    .

    “ดีเฟนเตอร์! สกัดการโจมตีนี้เอาไว้! และซัพพอตร์เตอร์ เพิ่มบัพความเร็วให้ดาเมจเตอร์!”


     

    “”””รับทราบ!!””””


     

    ณ บนสถานี้อวกาศ สเปลกำลังออกคำสั่งลูกทีมเพื่อโจมตีองค์กรณ์ที่อยู่ในถารกิจ


     

    “สไนเปอร์ถอยออกไปแล้วยิงจนปีกซ้ายและขวา!! กดดันให้พวกมันรวมตัวกัน!!”


     

    สนามรบนั้นช่างดูเดือนยิ่งกว่าอะไรดี แต่น่าแปลกที่ฝ่ายขงสเปลนั้นล้วรยังปลอดภัยไม่มีใครเจ็บหนัก


     

    “ตอนนี้แหละ!! จบฉาก!!”


     

    “”โอ้!””


     

    สิ้นคำสั่งของสเปลทุกคนก็ถาโถม. จัดการอีกฝ่ายจนพังทรายไปได้ 

    .

    .

    .

    .

    .

    .


     

    “....บาดแผลไม่มีอะไรมากแล้ว แค่อย่าขยับแขนข้างนี้มากก็พอแล้วมาถอนเผือกตามเวลา”


     

    “เข้าใจแล้วครับคุณชิลฟ์”


     

    ในอีกจุดชิลฟ์ได้รักษาให้ลูกทีมในยาน มันเป็นหน้าที่ของหน่วยรักษาละนะ


     

    “แล้วไปทำอีท่าไหนถึงแขนหัก?”


     

    “พอดีปืนใหม่ที่วิจัยมันแรงไปหน่อยนะครับ”


     

    “นี้หน่วยอาวุธจะบาดเจ็บกันทุกวันแบบนี้ไม่ตายแล้วคืนชีพเลยง่ายกว่าไหม?”


     

    “คุณชิลฟ์ครับ….ทุกวันนี้หน่วยผมก็ตายแล้วคืนชีพเป็นว่าเล่นแล้วนะครับ”


     

    “จริง….ช่างเถอะ นายไปได้แล้ว ฉันจะรักษาคนไข้คนอื่นอีก”


     

    “ครับ”


     

    แล้วชิลฟ์ก็ยังคอยรักษาไปเรื่อยโดยไม่มีทีท่าจะพักหรือเหนื่อยด้วยซ้ำ
    .

    .

    .

    .

    “อืม ฉันแนะนำให้ใช้SJK-994 มากRTR-696 นะ รุ่นนี้ไม่เหมาะกับการใช้ในการประกอบดาบเลเซอร์ได้หรอกนะ รุ่นนั้นเหมาะสำหรับปืนสั้น”


     

    “โอะ อย่างงั้นเองสินะหัวหน้า”


     

    ตอนนี้โรมานกำลังพูดคุยกับคุนาโตะเรื่องการสร้างดาบ แม้ปกติคุนาโตะจะทำตัวติ้งต้องรักสนุก แต่เมื่อทำงานเจ้าตัวก็จริงจังผิดคาดนะ


     

    “ส่นวัสดุควรใช้เป็นอีเลอร์เนียล แทนแร่ไอออนนะถึงแร่ไอออนจะมีความทนทานกว่า แต่มันมีคุณสมบัติดูดซัพพลังงานทำให้อุปกรณ์ทำงานได้ไม่เต็มที่”


     

    คุนาโตะกล่าว


     

    “อย่างงั้นเองสินะครับ โห้ พอมาอยู่ที่นี่ก็ได้เรียนรู้เทคโนโลยีใหม่ๆเพียบเลย….ถ้าไม่ติดเรื่องเสี่ยงตายละนะ”


     

    โรมารกล่าวแต่หลังๆเหมือนคำบ่นเบาๆ


     

    ตู้มมมมมม!!


     

    ตอนนั้นเอง ก็มีเสียงระเบิดดังตู้ม!!


     

    “? ใครทำอะไรระเบิดเนี้ย?”


     

    “วันนี้มันครั้งที่ 25 แล้วนะนั้น”


     

    ทั้งคู่กล่าวออกมาเพราะนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่มีระเบิด มีทุกวันอะ


     

    “ช่างเถอะ นายทำงานไปก่อนเลยนะ ฉันจะไปทำภารกิจ”


     

    “เข้าใจแล้วหัวหน้า”


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×