ตอนที่ 3 : มอมเหล้า18+
ตอนที่3มอมเหล้า18+
กินสุกกี้ไปก็นั่งขำพวกคนงานไปที่ตอนนี้เริ่มลุกออกมาเต้นจ้ำบ๊ะกันแล้ว
“ฮ่าๆ...”
“คุณหนูจะดื่มอะไรก่อนนอนไหมคะ?เดี๋ยวป้าทำให้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้านวลขอบคุณค่ะ”
“งั้นป้าเอาชามไปเก็บก่อนนะคะ”
“ค่ะ”
“นี่พี่ตุ๋น...”
“หือ?ไรหรอส้ม”
“พี่คิดว่า..วันนี้ส้มจะได้นอนไหนอ่า..นี่ก็ดึกแล้วคงจะกลับบ้านลำบากแน่เลย”
“ฮ่าๆ..งั้นเดี๋ยวพี่พาไปดูห้องก็ได้จ้ามีห้องว่างข้างๆพอดีเดี๋ยวพี่จะเอาชุดเก่าๆมาให้ใส่แก้ขัดไปก่อนนะ”
“ตกลงค่ะ”
กินเสร็จก็ได้เวลาเก็บของให้เรียบร้อยฉันเดินบิดขี้เกียจไปมาระหว่างเดินออกมาข้างนอก ลมหนาวพัดวูบวาบจนขนลุกพรึ่บ คนงานก็พากันตั้งวงนั่งรอบข้างกองไฟกันเป็นหย่อมรวมทั้งพี่ป่านที่แอบมาเนียนนั่งขำกับวงด้วย
“พี่ป่าน..ป่ะค่ะขึ้นห้องกัน”
“ฮ่าๆ..งั้นป่านไปก่อนนะคะทุกคนสวัสดีค่ะ”
“จ้าหนูป่าน”
พอบอกลาทุกคนเสร็จฉันกับพี่ป่านก็เดินมุ่งหน้าดุ่มๆเข้าบ้านไป แต่ไม่รู้ทำไมพี่ป่านวิ่งออกตัวนำหนีหายไปไหนไม่รู้ที่ตู้เย็น
“อ่า...ของดี..อึกๆ..”
“พี่ป่านดึกแล้วอย่ามากินเหล้าเส่...”
“ฮ่า...โครตร้อน สักอึกไหมหมู555”
“ไม่อาววววววว”
สิ่งที่จะเกิดต่อไปนี้คือการแสดงจริงไม่มีการใช้ทีมงานค่ะ
ฉันโดนพี่ป่านล็อคตัวไว้แล้วก็เลยบีบแก้มให้ฉันอ้าปากแล้วจัดการกรอกเหล้าไปหลายอึก จนฉันถึงกับตาเหลือก
“อุ๊..แค่กๆ..พี่ป่าน..ทำอะไร..แค่กๆ”
“หึๆ...พี่มีอะไรจะทำนิดหน่อย^^เดี๋ยวกลับมานะคะ”
พูดจบพี่ป่านก็ทิ้งฉันให้ยืนเซไปมากับห้องครัวจนสุดท้ายก็เผลอฟุบหลับไปกับพื้นโดยที่ไม่รู้ว่าพี่ป่านวิ่งหนีไปหาอะไร
Partส้มโอ
ฉันเดินเล่นไปมาตามหาพี่ตุ๋นตั้งนานไม่เจอแต่พอเดินวนกลับมาที่ห้องครัวอีกรอบก็เจอพี่ตุ๋นนอนฟุบหน้าคว่ำไปกับพื้นซะแล้ว
“พี่ตุ๋น...”
“อือ..อึก...ฮ่าๆ..”
เมาเฉยแหะว่าแต่ไปซดเหล้าอะไรมาวะเนี่ยกลิ่นไม่เห็นมีเลย
“พี่ตุ๋นได้ยินส้มไหม?..”
“อึก..ฮ่าๆ..อารายแว้..”
หลับเป็นตาย สุดท้ายก็ต้องแบกพี่ตุ๋นเดินงมทางไปมั่วจนมาถึงโถงทางเดินบันได จังหวะนั้นกำลังจะเดินขึ้นไปก็เจอผู้ชาย2คนเงาตะคุ่มๆข้างๆกำลังยกหน้าขึ้นลงแถมร้องเสียงซิ๊ดอ่าด้วย โอ๊ยกลัวแล้ว
“เบา..เบา..”ฉันพยายามเดินเลี่ยงไปที่บันไดอย่างเงียบสุดท้ายก็โดนเจอตัวซะงั้น
“เฮ้ย..”
“อ๊ากกกกก...อย่าทำหนูเลย”
“เธอ..เป็นใคร..”
“หนู..หนูเป็นรุ่นน้องพี่ตุ๋นค่ะพอดีพี่ตุ๋นเมาก็เลยจะพาไปนอน”
“อ่อ..แล้วไปทำอะไรมาถึงได้เมาเละแบบนี้ล่ะคะ”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะส้มเห็นแต่พี่ตุ๋นนอนหน้าคว่ำกับพื้นครัวแล้ว”
“ค่ะๆ..งั้นก็ไปนอนไวๆเลยเดี๋ยวพรุ่งนี้จะบอกป้านวลต้มข้าวต้มไว้ให้ ฝันดีค่ะหมูน้อย..ฝากด้วยแลหมูน้อยด้วยนะคะ”
“ค่ะๆ..บัยบาย”
“บัยบายจ้า...”
สุดท้ายก็ไม่มีไรน่ากลัวแค่โดนทักว่าหน้าแปลกเฉยๆก็เลยไม่มีไรมาก ฉันเดินงมทางขึ้นบันไดไปเรื่อยจนมาถึงห้องด้านมุมซ้ายมือที่มีป้ายเล็กๆติดไว้ว่าคุณหนู ฉันเลยถือวิสาสะผลักเข้าไป
ภายในค่อนข้างจะกว้างมีระเบียงที่ติดวิวด้านนอกมองเห็นไร่องุ่นตอนกลางคืนที่มีแสงจันทร์สาดสลัวๆเข้ามา ผ้าม่านก็พัดไปมาตามแรงลมที่โชยผ่านหน้าต่างเล็กๆที่แง้มไว้
“อ่า...นอนพักสักนิดนะคะ..”
“อื้อ...”
ฉันทำได้แค่นั่งสงบสติตัวเองเบาๆระหว่างมองพี่ตุ๋นที่กำลังนอนบิดไปมาไม่ได้สติ แถมตอนนี้เสื้อก็เลิกขึ้นมานิดหน่อยจนเห็นพุงนิ่มๆของพี่ตุ๋นที่ยั่วตามากมาย
“อึก...อยากลองลูบจัง”
มือไวเท่าปาก พอลองแตะดูนิดหน่อยเท่านั้นก็เริ่มติดใจพุงพี่ตุ๋นนุ่มมากแถมเด้งไปมาเวลากด งือเหมือนตุ๊กตาหมีเลย
“อึก..พี่ตุ๋นคะ...ส้มขอลองหน่อยนะคะ”
ฉันเริ่มระงับความหื่นกามที่เข้าสมองมาไม่ได้ มือด้านๆของฉันกำลังลูบไล้ไปมาตามหน้าท้องนิ่มๆนั้นจนเผลอไต่ขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงด้านบนของพี่ตุ๋นที่คับแน่นเต็มมือฉันไปหมด
“อื้อ...อ่า”
“อึก...”ฉันเริ่มมือไม้สั่นระริกๆไปหมดตอนที่กดนิ้วลงไปตามเนื้อผ้าชั้นในนั่น
“อื้อ...พี่ตุ๋น..ส้มไม่ไหวแล้ว”
ความหื่นมีมากมายเหลือคำบอกเล่า ฉันทนกับตัวเองไม่ไหวจนเริ่มลงมือจู่โจมคนตัวเล็กในสภาพเมามายไม่ได้สติ ซอกคอหอมกรุ่นที่ยั่วยวนใจฉันจนอดไม่ได้ที่จะซุกไซ้ดมไปมา ส่วนมือฉันก็ทำหน้าที่อีกส่วนคือแกะกระดุมชุดของพี่ตุ๋นแบบรวดเร็วกระชากๆจนรังดุมขาดไปหลายเม็ด
“อื้อ..อ่า...อย่า...นะอื้อ..”
“อื้อพี่ตุ๋น..”เหมือนพี่ตุ๋นจะรู้สึกตัวนิดหน่อยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
จัดการดึงเสื้อออกแล้วโยนทิ้งไปที่พื้นต่อด้วยปลดกระดุมกางเกงนี่ออกก็เสร็จแล้ว
“อื้อ....ขาวฉิบ..อึก”จัดการกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ลูบมือไปตามต้นขาอวบๆนี่ช้าๆไล้ไปมาอย่างหลงไหล
“อื้อ..”
“พี่ตุ๋น..ส้มขอชิมหน่อยนะคะ..จุ๊บ”
กดปลายจมูกไปตามขาอ่อนก่อนจะจุ๊บลงไปเบาๆตามพิธี ความอุ่นร้อนที่กำลังพลุ่งพล่านในตัวฉันตอนนี้คงเทียบไม่ได้กับสัมผัสที่ฉันไล่จูบ
“อื้อ...”
ไร้ซึ่งการหันหนีฉันเลยบุกพุ่งชนเต็มๆเริ่มแรกก็ชำแหละชุดชั้นในน้อยๆนี่ตามด้วยชั้นในที่พี่ตุ๋นใส่ เพียงแค่เผลอมองตัวฉันก็ร้อนผ่าวจนเหนียวแฉะ
“อึก...อึก”ไม่รอช้าฉันกดหน้าลงไปที่หน้าท้องนั่นแล้วก็เริ่มการเลีย...ไปมาช้าๆก่อนจะไต่ขึ้นมาตามช่วงลำตัวฉันตวัดลิ้นเลียเบาๆผ่านหน้าท้องจนมาถึงช่วง... ตอนนี้แตงโมลูกกลมๆกำลังรอให้ฉันกินซะแล้วสิ
“พี่ตุ๋น..ส้มไม่ขอแล้วนะ..จุ๊บ..แผล่บ..จ๊วบ..”
“อื้อ..อ่า..อย่า..อื้อ”
กดปลายลิ้นตวัดเบาๆก่อนจะออกแรง...จนพี่ตุ๋นถึงกับเอ่น..ตามช่วงที่ฉันดึงขึ้นลงกับแตงโมนี่ นุ่มสมชื่อจริงๆแหะ ดูดขึ้นลงไปมาจนเม็ดแตงโมเริ่ม..ตึงเต็มลิ้นฉันก็เริ่มขบกัดเบาๆด้วยไรฟันนี่จนพี่ตุ๋นถึงกับดิ้นส่ายไปมาบนเตียง
“อื้อ..อ่า..หยุดนะส้ม..อื้อ”
“อื้อ..จุ๊บ..ไม่เอาค่ะพี่ตุ๋น..”
เครื่องฉันกำลังร้อนสุดๆคงมาหยุดตอนนี้ไม่ได้ซะแล้วสิ ตอนนี้ฉันกำลังหมายตาไปที่ส่วนล่างของพี่ตุ๋นที่ขาวจั๊ว...หมือนตัวจริงๆ
จัดท่าเสร็จเรียบร้อยจังหวะนี่แหละ
“ปัง...หมู..”
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด.....”เสียงฉันร้องเพราะตกใจ
“ส้มโอ...”ตอนนี้พี่ป่านกำลังยืนมองดูเล็กน้อยแกก็เริ่มเดือดขั้นสุด แกวิ่งพุ่งเข้ามาแล้วเตะหวืดหัวฉันไป จังหวะนี้เอี้ยวตัวหลบได้ฉันก็เลยกลิ้งตกลงมาข้างเตียงตามด้วยพี่ป่านวิ่งมาชกหมัดใส่เน้นๆกระแทกอัดเต็มท้องจนฉันตัวงอ
“....แก....”ฉันพยายามงัดการ์ดมาบล็อคไว้แต่พี่ป่านแกก็เล่นอัดเต็มเหนี่ยวจนฉันการ์ดแตกโดนแกสอยไปเต็มๆคางจนน็อคหลับไปทั้งแบบนั้น
Partสายป่าน
ฉันตามหาตัวหมูน้อยตั้งนานสองนานจนสุดท้ายก็วิ่งมาถามสองไข่ที่กำลังยืนกินสุกกี้กันตรงบันไดอย่างออกรส
“พี่ไข่เห็นตุ๋นบ้างไหม ป่านไม่เจอเลย”
“อ่อ..พอดีมีน้องคนนึงอุ้มไปนอนแล้วค่ะ”
“อ่อค่ะ..”
พอได้ยินแบบนั้นฉันก็วิ่งตีนแตกขึ้นบันไดไปจนมาถึงหน้าห้องหมูตุ๋น จนได้ยินเสียงครางอืออาดังออกมาฉันไม่รอช้าถีบประตูเข้าไปเจอส้มโอกำลังตั้งท่าเรียบร้อย บอกเลยว่าสติขาดรู้ตัวอีกทีก็ทำส้มโอน็อคไปกับพื้น
“อื้อ..พี่ป่าน”
“พี่อยู่นี่แล้วค่ะตัวเล็ก...โอ๋ๆไม่ร้องนะคะ..”
“ฮึก..ฮือ..ไอ้กระรอกตุ้ยนุ้ย..”
สุดท้ายก็ต้องห่อตัวหมูตุ๋นไว้แบบนั้นกับผ้าห่มแล้วฉันก็เดินเลี่ยงออกมาจากห้องก่อนจะมุ่งตรงไปที่ห้องตัวเองแล้วพาหมูตุ๋นไปนอนหลับ
“พี่ก็แค่จะสารภาพ...”
ตอนนี้มีเพียงความเงียบและเสียงหายใจปนสะอื้นเบาๆของหมูตุ๋นที่ดังเป็นพักๆแม้จะหลับแล้ว
ฉันทำได้แค่นั่งซุกหน้าตัวเองไปมากับมือเพราะตัวเอง ดันทำให้ตุ๋นต้องตกในสภาพลำบากแบบนี้
“พี่ขอโทษนะคะ...”
ทำได้แค่เดินวนไปมารอบห้องจนสุดท้ายก็ต้องไปงัดเบียร์ออกมาจากตู้เย็นเดินออกไปยกซดข้างนอกคนเดียว
“อึก...มึงไอ้เลวเอ๊ย..อึกๆ..มึง..ไม่ควรเป็นบอดี้การ์ด..อึกๆ”
ตอนนี้ก็ทำได้แค่ยืนด่าตัวเองที่หน้าระเบียงตอนกลางคืนแถมยกซดเบียร์เย็นๆเต็มสูบแบบนี้มีช็อกตายได้ เพราะหน้าหนาวอากาศที่นี่จะหนาวแบบสุดตีนไปเลยแหละ
“เอิ๊ก...แม่งเอ๊ยหนาวว่ะ..ครืน..ปึง”
ยิ่งมองเห็นหน้าของหมูตุ๋นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกผิดไปใหญ่ที่ดันปล่อยตัวเล็กตามลำพัง ฉันบกพร่องในหน้าที่สมควรตายซะแล้วมั้งเนี่ย
“พี่ขอโทษนะคะ...ตัวเล็ก”จนสุดท้ายก็นั่งซดเบียร์หมดป๋องไปเงียบๆก่อนจะพาตัวเองออกไปสงบสติอารมณ์ต่อในห้องน้ำ แล้วออกมานั่งหาวหวอดๆก่อนจะพาตัวเองซุกกอดข้างๆหมูตุ๋นที่นอนสั่นระริกๆเพราะความหนาว ฉันอดไม่ได้ที่จะลุกไปเอาเสื้อผ้าหนาๆมาใส่ไว้แล้วรั้งหมูตุ๋นมานอนกอดก่อนจะหลับตาลงด้วยความสับสนและมึนงงง
‘คนที่บกพร่องในหน้าที่..สมควรตายสินะ’
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
