คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I
01
< กระจกคือทรัคซังส่งฟรี จากนักฆ่าอันดับ 1 (?) >
…
ในอดีตห้องรับแขกของโรงเรียนมัธยมต้นนามิโมริ ซึ่งปัจจุบันนั้นกลายเป็นห้องทำงานของเขาคนนั้น หรือ
‘ ฮิบาริ เคียวยะ ’ หัวหน้ากรรมการผู้คุมกฎ มีเบื้องหน้าเป็นหัวหน้าแก๊งอันธพาล แต่มีเบื้องหลังเป็นถึงผู้พิทักษ์เมฆาของวองโกเล่รุ่นที่ 10
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนภาคเรียนใหม่ ทุกๆ คนจะมีเพื่อนใหม่ และห้องใหม่ แต่ไม่ใช่กับเขา
เขาเกลียดการสุมหัว การสุมหัว ทำให้เขานึกถึงพวกสัตว์กินพืช ซึ่งเขาไม่ใช่ …
ในหมู่ผู้พิทักษ์ของวองโกเล่รุ่นปัจจุบันนั้น ความแข็งแกร่งของเขาเป็นของจริง
มันทำให้เขาเปรียบเหมือนดั่งนักล่าที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อได้ทุกเมื่อ และเป็นผู้ที่น่าหวาดกลัว แต่ก็น่ายำเกรงในเวลาเดียวกัน
…นั่นคือนิยามของ ฮิบาริ เคียวยะ
หลังจากที่เขาได้เข้าร่วมการต่อสู้จากการแนะนำของเจ้าหนูที่ชื่อ ‘ รีบอร์น ’ และเจ้าม้าพยศนั่นที่เจ้าหนูให้มาชักชวนเขาให้เข้าร่วมการต่อสู้เด็กๆนั่น
ใช่.. เขาคิดว่าการต่อสู้นี้มันคงเหมือนปกติที่ชัยชนะจะกลายมาเป็นของเขา โดยที่แทบจะไม่ต้องออกแรงอะไรเลย
แต่เขาดันคิดผิด การต่อสู้นั่นเป็นศูนย์รวมพวกสัตว์กินเนื้อมากมาย แม้แต่เจ้าสัตว์กินพืชหัวฟูนั่น…
หลังจากการต่อสู้จบลง เขาก็ได้แหวนมาหนึ่งวง และได้รู้ว่าการต่อสู้นั่นจัดขึ้นเพื่อแย่งตำแหน่งบอส และผู้พิทักษ์
ซึ่ง ฮิบาริ เคียวยะ ได้ธาตุเมฆา เมฆาผู้ไม่ยึดติด แต่จะคอยอยู่เคียงค้างนภา… ตลอดไป
หึ!.. มุมปากสีพีชกระตุกนิดๆ เมื่อนึกถึงคำพูดของใครบางคน เจ้าหนูเคยเล่าให้ฟังว่าไฟสีม่วงที่เขาใช้อยู่มันคืออะไร แล้วจะทำให้ใช้ไฟนั่นได้อย่างไร
และยังบอกอีกว่าเขานั้นพิเศษเพราะปกติการจุดไฟนั้นต้องอาศัยพลังใจ มันต่างจากเขาที่จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อที่เขามีน้ำโห หรือ โกรธ
ก๊อกๆๆ
“ เข้ามา ”
น้ำเสียงติดแข็งกระด้าง และเย็นชาดังขึ้นเป็นการอนุญาตให้บุคคลปริศนานั้นเข้ามา
“ คุณฮิบาริครับ คุณรีบอร์นฝากสิ่งนี้มาให้ครับ ”
ชายหนุ่มที่ทำผมทรงรีเจ้นท์เอ่ยออกมาอย่างสุภาพ ก่อนจะยื่นสิ่งหนึ่งมาให้ด้วยท่าทางนอบน้อม
‘ กระจก? ’
เพื่ออะไรกัน? … เจ้าหนูนั่นจะส่งกระจกรูปร่างแปลกๆมาให้เขาทำไม
คิดในใจพลางมองไปยังกระจกบานนั้น กระจกนั่นมีรูปร่างทรงรี ดูโบราณ และมีความขลัง ขนาดเท่าฝ่ามือ มีลวดลายที่คาดว่าน่าจะถูกทำออกมาอย่างปราณีต ดูแปลกตา แต่ก็สวยงามในเวลาเดียวกัน..
ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจว่า อีกฝ่ายจะส่งมาให้เขาทำไม? เพราะยังไงเขาก็ไม่ได้ส่องกระจกบ่อยขนาดนั้นอยู่แล้ว
“ ขอบคุณ ออกไปได้แล้ว ”
ว่าแล้วก็เอ่ยคำสั่งที่ราวกับว่าไล่อีกฝ่ายออกไปก็มิปาน หากเป็นคนอื่นก็คงจะรีบวิ่งออกไปจากห้องนี้ให้พ้นสายตาของเขาทันที
“ ครับ แต่ไม่ทราบว่าต้องการดื่มน้ำชาไหมครับ? ”
แต่นั่นก็ไม่ใช่กับชายผู้นี้ที่ทำงานให้กับเขามานาน ที่ปัจจุบันได้ถามฮิบาริด้วยความสุภาพเหมือนที่ทำอยู่ตลอด
“ ไม่ล่ะ ”
เขากล่าวตอบกลับไปอย่างปัดๆ แต่สายตาก็ยังคงจดจ้องอยู่ตรงกระจกบานเดิมที่ถูกวางไว้ข้างๆกองเอกสารของตน
– – – –
โอ้… เธอที่รักของผม
ดอกไม้ปีศาจผู้โดดเดี่ยว และอ้างว้าง
“ เสียงอะไร?! ”
มือเรียวคว้าไปหยิบอาวุธประจำตัวของตน
เธอผู้ที่งดงามที่สุดในโลก
“ ฮิบาริ~ ฮิบาริ~ ระวัง~ ระวัง~ ”
นกขนปุกปุยสีเหลืองร้องขึ้นเป็นการเตือนเจ้านายของตน
“ ฮิเบิร์ด… ”
เมื่อเห็นสัตว์เลี้ยงของตน เสียงที่เคยเเข็งกร้าวก็เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่อบอุ่นราวกับคนละคน
กระจกวิเศษจงบอกข้าเถิด
คนผู้นี้คือ...เหล่าผู้ที่กระจกนำพา
ดั่งใจที่ปราถนา
จับมือที่สะท้อนอยู่ภายในกระจกไว้เถิด..
พรึ่บ!..
“ ที่นี่ที่ไหน? ”
น้ำเสียงเย็นชานั่นอีกแล้ว … ถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากสีพีชของกรรมการผู้คุมกฎคนเดิม
‘ ทำไมมันมืดแบบนี้.. เจ้าหนูนั่นเล่นอะไรอีกแล้ว-- กลับไปจะขย้ำให้หมด! ’
คิดอย่างหมายมั่นในใจด้วยความเกรี้ยวกราด ก่อนจะหันมาใช้ความคิด สันนิษฐานสาเหตุของเรื่องนี้ในใจ….
TBC .
…
ท่านฮิ said ; ไปตายซะ!! //โยนทอนฟาทิ้ง เดินไปหยิบปืน
จบไปแล้วกับตอนแรก อาจจะสั้นไปหน่อย แต่ก็นะ ตอนแรกนี่ แค่บทนำ น้ำจิ้มนิดหน่อยอะค่ะ อาจมีฉากบางฉากที่ถูกตัดออก เนื่องจากว่าไรท์ปวดแขนข้างที่ไปฉีดวัคซีนมาค่ะ แล้วก็ปวดหลังมากด้วยT^T
แถมยังมีการปรับภาษาอีกอ่าาา คลังคำศัพท์ในหัวดิฉันยิ่งไม่ค่อยจะมี//น้ำตาตกใน
แต่วันนี้ขอลาไปก่อน ขอบคุณค่าาาา
ปล. 1 คอมเม้น = 10,000,000,000 กำลังใจ
คอมเม้นก็ได้ คอมเม้นเยอะๆก็ดี แต่ถ้าไม่อยากคอมเม้นก็ไม่เป็นไรค่ะ //อะไรของมัน
*ยังไม่ได้แก้คำผิด
ความคิดเห็น