ไม่ชอบก็บอกอย่าหลอกให้รัก

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3 เพลงจีบเธอ

    วันที่2 แผนการ 
    Wayy_.
    { พี่เวย์ มีคำถาม } ฉัน 
    { ว่า } พี่เวย์ 
    { พี่ชอบฟังเพลงป่ะ } ฉัน
    { ชอบนะ } พี่เวย์
    { แล้ว ... พี่ชอบแนวไหน } ฉัน 
    { ได้ทุกแนวนะ } พี่เวย์ 
    { โอเคครับ } ฉันพูดจบก็ส่งเพลงไปให้หนึ่งเพลง
    { Morning ตอนเช้านะพี่เวย์ } ฉันส่งไปพี่เวย์ก็อ่าน ถือว่าเป็นการจบสนทนาตอนเช้าสินะ


    มหาวิทยาลัย
    ใต้คณะวิทยาศาสตร์
    " พวกมึง กูเอาขนมมาให้ " ฉันพูดจบก็วางถุงไว้บนโต๊ะ
    " โหหห ไอ้ฟาน ขนมอันนี้อร่อยมากเลยนะ แถมคิวยังยาวด้วย ไปซื้อมาได้ไงวะ " มีน
    " พอดีมีคนเอามาฝาก แต่พวกมึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบกินทุเรียน " ฉัน
    " ใช่ ไอ้ฟานมันไม่ชอบกินทุเรียน ขนาดบ้านพิมที่ปลูกทุเรียน มันไปตอนนั้นแทบจะไม่ก้าวไปที่สวน " แอม 
    " อย่าพุดเรื่องนั้นได้ป่ะ ว่าแต่ว่า วันนี้ทำไมนากับแอฟไม่มา " ฉัน 
    " ไม่อ่านแชทกลุ่มอีกแล้ว สองคนนั้นไปบริจาคเลือด เลยไม่มา ฝากให้พวกเราจดงานให้ด้วย " บีม
    " พวกมึง กูมีเรื่องจะบอก " มีน 
    " ว่า " แอม 
    " วันนี้แฟนกู จะมานั่งเรียนด้วยนะ " มีน
    " แฟนมีนจะมานั่งเรียนด้วย? ทำไมหละ ปกติไม่ได้จะนั่งด้วยกัน " พิม 
    " พอดีว่าจะเปิดตัวสู่สาธารณะแล้ว " มีน
    " เปิดตัวเต็มที่แล้วสินะ แล้วเมื่อไหร่ บีม มึงจะเอากับเขา " ฉัน 
    " ก็...รอไปก่อนสิ ไม่รีบ " บีม
    " ฟาน " เสียงผู้ชายใครสักคนเรียกฉันทำให้หันไป 
    " ว่าไง เปรม " ฉันหันไปหาเปรมเพื่อนในสาขาที่เป็นเพื่อนกับโจ ที่บีมชอบ ที่สนิทกันเพราะเคยเรียนตัวฟรีด้วยกัน 
    " วันนี้จะนั่งหน้าหรือหลัง " เปรม
    " ก็นั่งหลังเหมือนเดิมนะ ทำไมหละ " ฉัน 
    " วันนี้ไปนั่งด้วยดิ เพื่อนมาน้อย ไอ้โจ จะไปนั่งด้วยอีกคนนะ " เปรม
    " เค ได้ๆ " ฉันตอบรับก่อนจะคิดอะไรออก คงจะต้องเตรียมแผนกับแอมและพิม

    ห้อง 
    ฉันกำลังเลื่อนดูเพลงที่บันทึกไว้ก่อนหน้านั่น เพลงรักที่ไม่เคยจะส่งให้ใครฟัง เพลงที่เจอผ่านสื่อ จะส่งให้จนครบเลย เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน ส่งให้ครบ 
    " ทำอะไร " เปรมถามฉันทันทีทำเอาฉันต้องเงยหนึ่งมอง 
    " หาเพลงอะ " ฉัน 
    " ส่งไปจีบใครรึเปล่า " เปรม
    " ไม่ใช่ เก็บไว้เฉยๆ ลงแต่เพลงเศร้าคนอื่นจะคิดว่าอกหักหมดแล้ว " ฉัน 
    " อันนี้สิ แต่จำชื่อไม่ได้ เดี๋ยวตอนเย็นส่งให้ " เปรม 
    " โอเคๆ ขอบคุณมากๆ " ฉัน 

    เลิกเรียน
    ทุกคนแยกย้ายกันเหลือแค่ฉัน บีม แอม พิม ที่ออกมา ฉันกลับโดนบีม ตีแขนทำเอาฉันตอนนี้ต้องรีบเดินหนี
ผลั่ก! 
ใครอีกเนี่ย ฉันจึงต้องเงยหน้ามอง 
    " ขอโทษนะพี่เวย์ พอดีว่าเพื่อนมันตี " ฉันพอรู้ว่าเป็นใครก็ขอโทษแล้วยิ้มส่งแบบแห้งๆ ส่วนใจฉันหรอ เต้นตุบตับแล้วพอรู้ว่าเป็นใคร
    " ชนกันอีกแล้วสองคนนี้ พรมลิขิตรึเปล่า " พี่เดน
    " ไม่ต้องพูดเลยพี่เดน งานอะ ทำรึยัง " ฉัน
    " อะไรเนี่ย แค่พูดเล่นๆ แล้วไอ้เวย์ เมื่อไหร่มึงจะปล่อยน้อง " พี่เดนพูดทำให้พี่เวย์ต้องปล่อยมือจากแขนฉันอยากเสียดาย เดี๋ยวนะ! เสียดาย ฉันคิดไปเองแหละ
    " แล้วเราจะไปไหนต่อ " พี่เวย์
    " ว่าจะไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะวิทย์ " ฉันพูดก่อนที่หางตาจะเห็นเพื่อนๆ
    " ไปก่อนนะพี่ " ฉันหันไปบอกพี่เดนด้วยจะได้ไม่โดนสงสัย 


    โรงอาหารคณะวิทย์ 
    " ฮ่าๆๆๆๆ " ฉันหัวเราะออกมาทันทีที่เห็นหน้าบีม คงจะโมโหฉันมากที่ทำอะไรแบบไม่คิด ในห้องคือฉันให้โจนั่งข้างบีม ถัดมาก็เป็น แอม พิม ฉัน มีน เคียว โดยที่เปรมนั่งข้างโจ 
    " อย่าให้ถึงทีนะไอ้ฟาน " บีม
    " ฮ่าๆๆ คิดว่ามันเป็นความสุขเล็กๆจากเพื่อนไง เอาเถอะๆ " ฉัน 
    " ฟานๆ เย็นนี้ไปด้วยได้ป่ะ " แอม
    " ไปไหนอะ " ฉัน 
    " ก็ สโมเขานัดประชุมความคืบหน้าของงานไง " พิม
    " เขาบอกกันหรอ " ฉัน 
    " ใช่ ในกลุ่มไง " พิม
    " อะไรเนี่ย ไอ้คนไม่ชอบอ่านแชทก็งี้ " แอม
    " กู ขอโทษได้ไหมละ " ฉัน
    " แล้วเย็นนี้สรุป กูไปด้วยนะ " แอม
    " ได้ๆ พิมไปป่ะ " ฉัน 
    " เอารถอะไรไปหละ " พิม
    " รถยนต์ๆ " ฉัน 
    " เค งั้นไปด้วย " พิม 
    " เดี๋ยวนี้เพื่อนมีงานทำคงจะไม่ได้เจอสักพักใช่ไหม ส่วนไอ้มีนก็ติดผัว " บีม
    " ก็บอกแล้วไง ให้ทักไปจีบ ไม่เชื่อ " ฉัน
    " ไม่กล้าอะ มึงทักให้กูไหม " บีม
    " เอางั้นหรอ " ฉัน 
    " กูพูดเล่น " บีมคงจะรู้แหละ ฉันพูดจริงทำจริง หลังจากนั้นพวกเราก็เปลี่ยนเรื่องคุยทันที ไม่อย่างนั้นบีมน่าจะโดนไปอีกชุด


    อาคารประชุม
    ห้องประชุมใหญ่ 
    วันนี้ย้ายห้องแหะ คงจะมีคนมาเยอะกว่าเดิม หรือไม่ก็ สภาของมอ จะมาร่วมด้วย ผ่านไปสักพักก็เห็นคนมาเยอะ มากันจริงๆด้วย ดังนั้นคนเยอะแบบนี้ อย่าไปกลัว นอนดีกว่า อย่าทำตามกันนะทุกคน มันไม่ดี 

    เลิกประชุม
    สุดท้ายก็ไม่ได้นอน เพราะมันเป็นเรื่องเครียด คือเรื่องเสื้อและร้านทำเสื้อ รวมไปถึงงบประมาณต่างๆที่แบ่งอย่างละเอียด ฉันก็ทำหน้าที่ในการพูดสนับสนุนเท่านั้น 
    " มึง สภาพมึงคือเหี้ยมากตอนนี้ " แอมพูดพร้อมกับมองฉันที่ตอนนี้มานั่งด้านนอกแบบปล่อยตัวสุดๆ 
    " กูรู้สึกใช้พลังงานเยอะเกินไป แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปนอนเอา ไปส่งที่หอเลยใช่ไหม " ฉัน ลุกขึ้นพร้อมกับถามเพื่อนรักทั้งสอง
    " ใช่ๆ " พิม
    " โอเค งั้นไปกันเถอะ " ฉันพูดจบก็เดินออกมาพร้อมกัน

    วันถัดมา
    ตึกเรียนรวม
    ฉันมานั่งรอเรียนเป็นตัวฟรี อารมณ์คล้ายๆวิชาเลือก ตอนนี้ฉันก็มานั่งรอเพื่อนที่รู้จักกันหนึ่งคนด้วยกัน เป็นคนชมรมดนตรีคณะวิทย์ แล้วก็เดินมาพอดี ผู้ชายผมน้ำตาลอ่อน ผิวขาวสะอาด หน้าตาดี สะพายกระเป๋ากีต้าร์อยู่สาขาเคมี น่ากลัว 
    " ช้านะพ่อคุณเอฟ " ฉันทักทันทีที่เห็น 
    " แล้วมาเร็วทำไมหละ มันยังไม่ถึงเวลาเรียนเลย " เอฟ
    " มาไว หน่อยไม่ได้หรอก อุตส่าห์มาไวกว่าปกติ ทั้งที่ไม่มีเรียน " ฉัน 
    " กูมีเรียนไหม " เอฟ 
    " เถอะหน้า รีบไปนั่งในห้องเถอะ มีเรื่องจะปรึกษา " ฉันพูดจบก็ลึกพร้อมกับลากแขนเอฟเพื่อเดินเข้าห้องไปด้วย 

    เลิกเรียน
    เมื่อเช้าฉันตื่นสายเลยต้องรีบออกมา ไม่ได้ทักเลยยยยย! ทักตอนนี้เลยแล้วกัน ฉันจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่เห็นว่าเหมือนมีคนที่ต้องการจะทักเดินมาทางนี้ 
    " ไอ้เอฟๆ ขอยืมกีต้าร์หน่อย " ฉันหันไปพูดพร้อมกับดึงแขนเอฟทันที 
    " อะไรของมึงวะ " เอฟถึงจะบ่นแต่ก็ยอมยื่นกระเป๋ามาให้พร้อมกับยื่นมาให้ ฉันรับไว้แล้วเปิดกระเป๋า ยื่นกระเป๋าให้เอฟหยิบกีต้าร์มาสะพาย ก่อนจะลองดีด พอหันไปก็เห็นเหมือนมาใกล้ขึ้นดีนะ ที่คุยกับเพื่อนอยู่ เริ่มเลยแล้วกัน
    " เธอเดินเข้ามา ในหัวใจ ของฉัน ที่เริ่มสั่นไหว เป็นเพราะใคร เธอนั่นไง ที่ทำให้ฉัน เป็นแบบนี้ เริ่มแน่ใจ บ้างรึยัง ว่าเป็นเพราะใคร เป็นเพราะเธอ พอแน่ใจ ก็เริ่มเพ้อ ถึงเธอ ทุกนาที ในทุกวันนั้นคิดถึง ในทุกเวลาก็เฝ้าภาวนาเพ้อ ให้เจอเธอ ในทุกวัน 
    จนวันนี้ พอได้เจอ ก็รู้ ว่าชอบเธอเข้าแล้ว ถอนตัว ถอนใจ ไม่ขึ้น แค่เห็นเธอไกลๆ ใจก็หวั่นไหว เพียงเธอยิ้ม เท่านั้นใจก็ไม่ไหว สายตาที่มองก็ดี อยากบอกตรงนี้ ว่าชอบเธอ ชอบเธอมากๆเลย " ฉันร้องพร้อมกับดีดกีต้าร์ไปด้วย จนพี่เวย์เดินผ่านไป ไม่หันมามองด้วย ก่อนจะเห็นว่ามีผู้หญิงวิ่งมากอดแขนพี่เวย์ ทำเอาฉันอ้าปากค้าง ก่อนจะหันไปถอดกีต้าร์แล้วยื่นคืนให้เอฟ แล้วเดินออกมา 
    " เฮ้ย! ไอ้ฟาน มึงเป็นไรวะ เห็นดีดกีต้าร์แล้วยิ้ม ตอนนี้ทำไมเป็นแบบนี้วะ " เอฟวิ่งพร้อมกับใส่กีต้าร์ในกระเป๋าแล้วตามฉันมา
    " มึง! กู ชอบพี่คนเมื่อกี้ " ฉันพูดออกไปทันที เพื่อให้ไอ้เอฟช่วย เพราะมันเป็นคนที่รู้จักคนเยอะ และสืบข่าวชาวบ้านได้เก่งมาก
    " อะไรนะ! " เอฟพูดเสียงดังทำให้ฉันต้องหันไปมองด้วยสายตาดุๆ 
    " จะดังเพื่อ " ฉัน
    " ร้อยวันพันปีนะมึง มึงดันไปชอบพี่คนนั้น " เอฟ
    " แล้วจะทำไม " ฉัน
    " ก็...มึง พี่คนนั้น เรียนคณะแพทย์ใช่ไหม ที่ชื่อพี่เวย์ " เอฟ
    " ใช่ " ฉันบอกแล้วไอ้เอฟมันรู้จักคนไปทั่ว 
    " มึง ทำไมมึงไม่ไปชอบคนอื่นวะ " เอฟ
    " แล้วทำไมกูจะชอบคนนี้ไม่ได้ " ฉันพูดพร้อมกับใช้มือท้าวเอวถามอย่างหาเรื่อง
    " มึงไม่รู้จริงๆหรอ พี่เวย์ เป็นเสือผู้หญิง เพลย์บอยตัวพ่อ ที่ใครๆต่างก็รู้ดี และที่สำคัญวันไหนที่ไปผับจะได้เหยื่อคนหนึ่ง ทางที่ดี มึงเลิกชอบเถอะ กูเป็นห่วงมึงนะเว้ย " เอฟ
    " ไม่หรอกมั้งมึง " ฉันว่ามันก็ไม่น่าขนาดนั้นนะ 
    " ไอ้ฟาน มึงเชื่อกูหน่อยเถอะเรื่องนี้ ทุกคนที่กูรู้จักก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน คือฟันแล้วทิ้ง " เอฟ 
    " มึงอย่าพูดดังไปไอ้สัส " ฉันตีแขนเอฟไปหนึ่งที เรื่องแบบนี้ใครพูดดังกัน
     " ถ้ามึงไม่เชื่อ เดี๋ยวเย็นนี้กูส่งให้มึงดูเลย คนในคณะกูรู้ดี เพราะส่วนใหญ่ผู้หญิงทุกคนในคณะอยากจะเป็นตัวจริงอยากเป็นแฟน แต่สุดท้ายก็โดนเท " เอฟ 
    " พูดอะไรที่ใส่สี ตีไข่กันรึเปล่า กูไม่คุยกับมึงแล้ว " ฉันพูดจบก็อยากตัวออกมาโดยที่แอฟยังคงตะโกนเตือนฉันให้ระวังพี่เวย์ คนแบบพี่เวย์เนี่ยนะ! เสือผู้หญิง ไม่จริงหรอกมั้ง ดูสุภาพบุรุษจะตาย 

    ตกดึก
    ผับBN
    เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มทำให้ทุกคนโยกย้ายกันอย่างสนุกสนาน คำพูดของเอฟทำเอาฉันไม่ได้ทักไป มันติดในหัว แถมยังมีใครไม่รู้อีกทีก็เกาะแขนพี่เวย์แล้วเดินไปด้วยกัน ไม่รู้ด้วยแล้ว! 
    " เป็นอะไรวะมึง " บีม
    " เปล่าๆ แค่คิดเรื่องเรื่อยเปื่อย แล้ววันนี้ทำไมลากกูมาคนเดียว " ฉัน 
    " กูกับโจ ตอนนี้คุยกันแล้ว " บีม
    " ห๊า! อะไรนะ! " ฉันตะโกนทันที ถึงตะโกนไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอก 
    " แล้วคุยได้ไง " ฉัน 
    " ก็โจทักมาขอบคุณที่ให้ยืมปากกาในห้อง " บีมพูดพร้อมกับบิดเขิน
    " แล้วทำไมในห้องไม่ขอบคุณ " ฉันถามด้วยความสงสัย
    " ก็ขอบคุณแล้ว ทักมาบอกว่าพรุ่งนี้จะชวนไปกินข้าวเป็นการขอบคุณ " บีม
    " ดีแล้วหนิ อย่าให้พลาดก็แล้วกัน กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ " ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ 

    พอเข้าห้องน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมาอย่างสบายตัว แล้วสายตาก็ดันไปสะดุดกับคนที่เหมือนจะรู้จัก ยืนชนแก้วกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูแซ่บมากๆ อย่าไปสนใจดีกว่า ฉันก็จะเดินผ่านแต่เสียงที่คุ้นเคยที่พูดคุยกันทำให้ฉันต้องแอบมองตอนเดินผ่าน ภาพที่ฉันเห็นทำเอาฉันต้องรีบหันแล้วเดินหนีทันที ไม่จริง ไม่จริงหรอก ตาฉันฝาดแน่ๆ ไม่จริง

    มาถึงโต๊ะฉันก็ซัดเบียร์ที่วางบนโต๊ะจนเกือบหมดทำเอาบีมห้ามไม่ทัน ฉันก็สั่งเรื่อยๆ และดื่มจนตอนนี้ฉันรู้สึกเริ่มมึนๆ 
    " มึง กูขอไปรับโทรศัพท์แปปนึงนะมึง " บีมพูดฉันพยักหน้ารับรู้แล้วบีมก็เดินออกไป ฉันก็ยกแก้วขึ้นกระดกก่อนจะวางแก้วลง รู้สึกว่าโลกหมุนแหะ กินแค่ ไม่กี่ขวดเอง
    " ขอชนแก้วหน่อยนะครับ " ผู้ชายคนหนึ่งเดินมาหา ฉันได้แต่พยักหน้าแล้วยิ้มพร้อมกับชนแก้ว 
    " มาคนเดียวหรอครับ " ผู้ชายคนเดิม เห็นมีหลายคนทั้ง ถามแปลกๆ 
    " กับ...เพื่อน แต่ตอนนี้มันไปคุยโทรศัพท์โน้นนนน " ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปตามทางที่บีมเดิน 
    " หรอครับ ผมขอเลี้ยงสักแก้วได้ไหมครับ " ผู้ชายคนเดิม
    " ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากกก ค่ะ " ฉันยิ้มตอบก่อนจะเทเบียร์ที่สั่งลงในแก้ว รู้สึกจะไม่ทันใจ กระดกเลยแล้วกัน ฉันคิดแบบนั้นก็กระดกแอลกอฮอล์ลงคอ 
    " คงต้องเอาแรงกว่านี้แล้ว " ฉันพูดพร้อมกับเดินแหวกกลุ่มคนเพื่อไปยังเคาเตอร์สั่งเครื่องดื่ม 
    " ขอ แรงๆ แก้วหนึ่งค่ะ " ฉันพูดพร้อมกับชูนิ้วหนึ่งนิ้วก่อนจะมองไปรอบๆ เปลือกตาเริ่มหนักแล้วสิ 
    " ได้แล้วครับ " บาร์เทนเดอร์บอกทำให้ฉันหันไป ก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาดื่ม 
แบบนี้สิ มันต้องแบบนี้
    " มาเรื่อยๆเลยพี่ " ฉันยังคงยิ้มได้อยู่ ก่อนจะกระดกไปเรื่อยๆตามที่สั่ง 
ไม่รู้ว่าแก้วที่เท่าไหร่ แต่ตอนนี้เหมือนว่าแก้วมันยาววววว
    " ลูกค้าครับ ผมว่าพอก่อนไหมครับ เหมือนลูกค้าจะเมามากแล้ว ให้ผมโทรหาแฟนไหมครับ " บาร์เทนเดอร์พูดได้เจ็บใจมาก
    " นี่! ชานนนน ม่ายมีแฟนน จาหาย โทรหาครายยก่อนน บ้ารึเปล่าเนี่ย! อีกอย่างน้าาา ชานนม่ายด้ายยมาวว เอามาอีก " ฉันพูดพร้อมกับกระแทกแก้ว ก่อนจะมีคนมานั่งทางด้านข้าง แล้วจับไหล่ ฉันจึงจะหันไป ใครมันกล้ามาแตะตัวฉัน