ไม่ชอบก็บอกอย่าหลอกให้รัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

มหาวิทยาลัยMCH

เป็นมหาวิทยาลัยที่มีการแข่งขันกันเพื่อเข้าศึกษา ด้วยความมีชื่อเสียง อุปกรณ์ที่พร้อมสำหรับนักศึกษา สวัสดิการ และสิ่งอื่นอีกมากมาย และยังมีสถานที่ท่องเที่ยงเป็นแลนมาร์คสำคัญสำหรับคู่รักและการออกกำลังกาย เดินเล่น และกิจกรรมต่างๆ ก็ไม่ได้จะอวยตัวเองเท่าไหร่ ฉันก็สอบเข้ามาได้แล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ ก็นะ

คณะอุตสาหกรรมเกษตร

เป็นคณะที่เกี่ยวกับวงการอุตสาหกรรมโดยที่ในคณะมีหกสาขาเจ็ดหลักสูตร มี FoodSci จะเรียนเกี่ยวกับคุณค่าทางอาหารผลิตอาหารรวมไปถึงเรียนกฎหมายอาหาร Biot เรียนเกี่ยวกับเทคโนโลยีชีวภาพทางอุตสาหกรรม FE เรียนเกี่ยวกับเครื่องจักรโรงงานหรือวิศวะโรงงาน PDT พัฒนาผลิตภัณฑ์ PKT ออกแบบบรรจุภัณฑ์ MRT คล้ายBiotแต่เรียนเกี่ยวกับอาหารทะเล ให้ทายว่าคนแบบฉันจะเรียนสาขาไหน ติ๊กต๊อก! ติ๊กต๊อก! ติ๊กต๊อก! ปิ้งป่อง! Biot จ้า สาเหตุที่เลือกเพราะอยากเรียนทำไวน์ ฮ่าๆๆๆๆ แค่นี้จริงๆ ไม่ได้มีเหตุผลอื่น

" มึง! เย็นนี้ไปแดกชาบูหลังมอป่ะ " ไอ้บีมเจ้าเก่าเจ้าเดิมเพิ่มเติมชอบชวน ขนาดตอนเรียนยังไม่เว้น

" ต่อไปเชื้อ Streptococcus Suis ตัวก่อโรคหูดับเนี่ย นักศึกษาคนไหนที่ชอบไปกิน หมูกะทะ ชาบู แล้วกินแบบดิบหรือใช้ตะเกียบที่คีบ หรือว่าใครที่ชอบกินอาหารดิบ ระวังให้ดี " อาจารย์

" ไอ้บีม มึงยังจะแดกอีกหรอ " ฉันหันไปบอกทันทีที่อาจารย์พูดจบ

" มึงรู้จักการใช้ตะเกียบไหมอีฟาน " บีมหันมาสวนฉัน

" เปลืองชะมัด " ฉันพูดจบก็หันไปตั้งใจเรียน

เลิกเรียน

ใต้ตึกอาคารเรียนรวม

" ใครจะไปแดกบ้าง " บีมพูดขึ้นหลังจากที่เลิกเรียนแล้วเดินลงมาใต้ตึก เอาง่ายๆตอนนี้เราอยู่ที่อาคารเรียนรวมเป็นที่เรียนวิชาที่ไม่ได้เป็นของคณะ แต่คณะฉันเอามาสอนที่นี่ไง ใครจะทำไม ส่วนตึกแต่ละคณะก็ไว้เรียนตามเลขรหัสวิชาของแต่ละสาขา เช่นสถิติเรียนตึกคณิต ชีวะเรียนตึกของวิทย์ชีวะ เรียนแลปชีวะก็เรียนตึกแลปวิทย์ ยกเว้นอิ้งนะที่จะกระจายเพราะอิ้งเรียนทุกคนทุกคณะทำให้ต้องใช้ห้องเยอะ

" วันอื่นนะ มีนัดกับแฟน " มีน

" จะอยู่อะไรกันขนาดนั้นทั้งวันทั้งคืน " แอม

" ก็คนมันมีผัวอะเนอะ ไปก่อนนะมึง พรุ่งนี้เจอกัน " มีนพูดจบก็เดินออกไปแบบไม่ฟังเสียงค้านของใคร

" ปล่อยไปเหอะ " ฉัน

" เดี๋ยวไปก่อนนะ พอดีวันนี้มีประชุม " แอฟพูดจบก็ออกไปอีกคน

" วันนี้ขอผ่านนะวันนี้มีธุระ " นาพูดจบก็ไปอีกคน

" ถ้างั้นขอตัวก่อนนะวันนี้มีธุระเหมือนกัน " ฉันพูดจบก็จะเดินแยกตัวแต่กลับโดนดึงเสื้อไว้

" เดี๋ยวววว จะไปไหน ไม่ต้องเลย " บีม

" มีประชุมสโม " ฉัน

" ไอ้แอม กับพิมอยู่นี่ มันก็เป็นสโม " บีม

" ประชุมชมรม " ฉัน

" ตอนก่อนเรียนบอกวันนี้ไม่มี " พิม

" ซ้อมดนตรี " ฉัน

" ไอ้ฟาน! อย่ามาตอแหล ช่วงนี้ไม่มีงาน " แอม

" มึงงงงง ให้กูพักบ้างเหอะ " ฉัน

" ไม่ได้! " บีม แอม พิม

ชาบูหลังมอ

สุดท้ายฉันก็ต้องมาที่นี่ มาอีกแล้วอาทิตย์ที่แล้วก็กิน อาทิตย์นี้ก็กิน วันเดียวกันอีก ท้อกับพวกมัน หากจะให้พูดแนะนำก็สั้นๆนะ ฉันมีเพื่อนเจ็ดคนในกลุ่มอะนะ คนแรก มีน สาวแซ่บของกลุ่ม สายเปย์เพื่อนและผู้ มีผัวไม่ใช่สิมีแฟนและติดแฟนมาก นิสัยคนที่สอง พิม สาวเนิร์ดสายชิปเปอร์ แต่ไม่เนิร์ดจริงแค่ภายนอกอะนะ คนที่สาม บีม สาวหวานแค่เปลือก คนที่สี่ แอม สาวแว่นสายชิปเปอร์คู่นางพิม คนที่ห้าแอฟ สาวเฮลตี้ที่ทำงานเป็นตัวแทนขายผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร คนที่หก นา สาวสวยประจำกลุ่ม ฉันยกให้เป็นหน้าตากลุ่มเลย คนที่เจ็ดฉันเอง ฟาน ขออนุญาตชมตัวเองว่าเป็นสาวเฟรนลี่ ขี้เล่น ก็ไม่อวยตัวเองเท่าไหร่อะนะ เอาตามตรงทุกคนในกลุ่มสวยในแบบตัวเองอะ แล้วแต่คนชอบ แต่ด้วยนิสัยทำให้ฉันคิดว่านาเป็นคนสวยและเหมาะกับตำแหน่งนี้ นิสัยทุกคนดีมาก ช่วยเหลือเพื่อนตลอด พากันเรียนด้วย กวนตีนก็มีบ้าง ส่วนใหญ่ทุกคนมีหน้าที่และงานเป็นของตัวเองก็เลยไม่ค่อยครบกลุ่มกัน แต่ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดก็มีสี่คน ฉัน พิม บีม แอม แต่ก็สนิทกับทุกคนนะ

" มึงงานที่คณะเรากับคณะอื่นจะทำด้วยกัยรับสมัครสตาฟฟ์ป่ะ " บีมพูดตอนที่กำลังคีบเนื้อหมูขึ้นมา

" เหมือนจะมีนะ ได้ยินว่าเป็นงานใหญ่ มีอะไรวะ วิศวะ สถาปัตย์ อุตสา แพทย์ " ฉันที่เป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์หรือพีอาร์ก็ย่อมรู้เพราะได้ยินมาจากรุ่นพี่ ยังไม่ได้ประชุมใดๆ

" ขี้เสือกอะดิ " แอม

" ทำเป็นรู้ดีนะเพื่อนรัก " ฉัน

" ว่าแต่ว่า ได้ยินมาว่างานอะ เราต้องเตรียมก่อนถึงงานเกือบเดือนเลยนะ " พิม

" อันนี้รู้เยอะกว่าอีก " ฉัน

" ไปถามรุ่นพี่มาที่เคยจัด " พิม

" งานนี้ไม่ได้นอนแน่ " บีม

" ดังนั้นให้กูได้นอนเถอะนะ " ฉัน

ตกดึก

ร้านสะดวกซื้อ

เพราะความหิวทำให้ฉันต้องมาหาอะไรกิน ไม่ได้กินข้าว แต่กินชาบู เยี่ยมจริงๆ คนต้องกินข้าวเว้ย!

" ทำไมวันนี้มาซื้อดึกจัง " ป้าเอมเจ้าของร้านทัก ฉันมาประจำป้าจำไม่ได้ก็แปลก

" เพื่อนมันชวนหนูไปกินชาบู ก็เลยหิวตอนดึก " ฉัน

" กินอีกแล้วหรอ " ป้าเอม

" ใช่ป้า เท่าไหร่หรอ " ฉัน

" 45 บาท " ป้าเอม ฉันก็แสกนจ่สยแล้วหยิบของออกมา พอเดินออกจากร้านได้ไม่นานฉันก็เหมือนจะนึกได้ว่าไข่ที่ห้องหมด กำลังจะเดินกลับเข้าไป

ผลัก! ฉันก็ชนเข้ากับใครบางคน

" ขอโทษค่ะ ขอโทษ " ฉันรีบพูดขอโทษทันทีก่อนเงยหน้า คุณพระ! หล่อแบบ แม่เจ้า คนอะไรจะหล่อแบบนี้ ดูทรงผมสีควันบุหรี่ที่เข้ากับใบหน้าฟ้าประทานนี่สิ คิ้วเข้มเป็นทรง จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาคมกริบ ปากก็เป็นกระจับเชียว ผิวก็ขาวววสุดอะไรสุด หุ่นดี แถมยังสูง ป๊าดดด! เทพบุตรเดินดิน สเปคเลย

" ไม่เป็นไรครับ " เทวดาเดินดินตอบฉันทำเอาแทบจะทรุด เสียงอย่างเพราะเลยคุณพระ!

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป

เศร้า ฉันเศร้า ฉันไม่เจอเลย แทบจะไม่เจอพ่อเทพบุตรเดินดินของฉันเลย ไม่เจอเลย หรือว่ามันจะเป็นแค่การพบแล้วจากกัน ลาก่อนพ่อเทพบุตรเดินดินของฉัน

" ฟานๆ วันนี้มึงส่งกูไปหาหมอได้ป่ะ กูอยากได้ใบรับรองแพทย์ " จิน เพื่อนต่างสาขาสมัยอยู่หอใน อยู่หอเดียวกันไปหาอะไรกินด้วยกันตลอดวันนี้ฉันถูกลากให้มาเรียนเป็นเพื่อน

" ถ้ากูบอกไม่ มึงก็ลากกูไปอยู่ดี " ฉัน

" รักฟานที่สุดเลยยย " จิน

โรงพยาบาลเครือข่าย

หลังจากได้ใบรับรอง ฉันก็ถือกุญแจรถหมุนในมือ คนเยอะจริงๆ ไม่ชอบมาโรงพยาบาลเลยสักนิด หงุดหงิด

" ไอ้จิน ไปกินข้าวป่ะ " ฉันหันไปถามจินแต่สายตาดันไปเจอคนคุ้นเคยพ่อเทพบุตร อุ้ยยยยย! มาทำอะไรเนี่ย

" เฮ้ย! ยู ฟัง ไอไหม " จินทำเอาฉันต้องละสายตาแล้วมองจินที่พูดด้วย

" อะไรนะ " ฉัน

" กิน ว่าแต่จะไปกินที่ไหน " จิน

" อยากกินอันนี้ ช้าวยำไก่แซ่บ หลังมอ " ฉัน

" โอเค ได้ " จิน

สองอาทิตย์ผ่านไป

ห้องประชุมรวม

โอ๊ยยยยย! ไม่เจออีกแล้ว! หาไม่เจอ คนหรืออะไร ทำไมไม่เจออีกแล้ว เทพบุตรเขาหายตัวได้สินะ ช่างเหอะ การที่เราจะชอบใครสักคนตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ มันก็ต้องทำใจแบบนี้แหละ ครั้งแรกคือเรื่องทั่วไป ครั้งที่สองคือเรื่องบังเอิญ ตัดใจเถอะ ตัดใจซะ!

ว่าแต่ทำไมการประชุมวันนี้มันง่วงนอนแบบนี้นะ ขอแอบนอนหลับหน่อยแล้วกัน ฉันก็พิงเก้าอี้พร้อมกับเอนหัวติดผนังเพื่อหลับ ดีที่ฉันนั่งด้านหลังไม่มีใครเห็นหรอก เสร็จโจร เดี๋ยวประชุมเสร็จค่อยถามไอ้กันต์ก็แล้วกัน ยังไงตอนนี้คนก็ยังไม่ครบ

แกร๊ก! เสียงประตูเปิดทำให้ฉันที่หลับตาก็ไม่ได้สนใจ ฉันจะนอน เข้าใจไหม ฉันจะนอน

" ขอโทษที่มาสายนะทุกคน พอดีพึ่งเลิกเรียน " เสียงผู้ชาย แต่ไม่ให้อภัยเพราะตอนนี้มันจะห้าโมงเย็นแล้ว ฉันต้องการกินข้าว หลังจากเรียนเสร็จก็รีบพาแอมแว้นรถมา ไม่ได้กินข้าว เหอะ ไม่ให้อภัยเสียงจะเพราะยังไง ก็ช่าง

" ไม่เป็นไรๆ เข้าใจๆ เริ่มประชุมกันเลยไหม " เสียงใครสักคนแหละ ที่ฉันน่าจะรู้จักน่าจะเป็นประธานสโมมั้ง

เลิกประชุม

" ไอ้ฟาน " กันต์สะกิดฉันทันทีทำเอาฉันสะดุ้ง

" เลิกแล้วหรอ " ฉัน

" เอ่อดิ แจกงานแล้วด้วย เดี๋ยวจะต้องไปทำวีดีโอโปรโมทนะ รวมกับอีกสามคณะ " กันต์

" ได้ๆ วันไหนก็บอกนะ " ฉันพูดจบก็เดินออกมาพร้อมกับกันต์

" กลับยังไง " กันต์

" ขี่มอไซค์กลับ " ฉัน

" เคๆ ไว้เจอกัน " กันต์

" ไว้เจอกัน " ฉัน เมื่อจบบทสนทนาเราก็แยกย้ายกัน ฉันก็เดินไปหาแอมที่ยืนรออยู่

" หลับหรอมึง " แอม

" เอ่อ " ฉัน

" มึงรู้ตัวรึเปล่าว่ามีคนมอง " แอม

" ไม่รู้ ไม่สน คนจะนอน รีบไปเหอะ หิวข้าว " ฉัน

วันถัดมา

ตึกรวมวิทยาศาสตร์

เลิกแลป

" เย้ๆๆๆ ไปกินข้าวเที่ยงไปกินข้าว " ฉันพูดพร้อมกับกระโดดแล้วเดินไปด้านหน้า

" อย่าดีดได้ป่ะ เมื่อเช้ามันกินชาเขียวไหม " บีม

" จริงๆ ฟานก็เป็นคนเอนเนอร์จีเยอะอยู่แล้วนะ ไม่ต้องพึ่งชาเขียวก็ได้ " พิม

" มึงจะดีดอะไรขนาดนั้นไอ้ฟาน " แอม

" เราควรให้คนไปตรวจไหมว่าร้านชาเขียวหลังมอ มันมีสารอะไรรึเปล่า " แอฟ

" ฟาน มึงเลิกแปลกได้ป่ะ " มีน ถึงเพื่อนทุกคนจะว่ายังไง ฉันก็ไม่สน เพราะมันคือตัวของฉัน ไม่สน ไม่แคร์ แค่นี้ไม่แย่หรอ

" วันนี้นาร้องเพลงต่อกูด้วย ตอนเขียนรีพอร์ตแลป " ฉันหันไปบอกเพื่อนที่เดินด้านหลังพร้อมกับค่อยๆเดินถอยหลัง

" กูได้ยิน ฟานมันร้อง เลยร้องไปฟังว่าเป็นเพลงอะไร " นา

" ฮ่าๆๆๆๆ ถือว่าตอนนี้กูประสบความสำเร็จในการทำให้นา เป็นแบบกู " ฉันหัวเราะร่าด้วยความดีใจ

" ฟาน ระวังด้านหลัง! " พิมพูดไม่ทันขาดคำ

ผลัก! ฉันก็ชนใส่ใครซักคน โชคดีที่รับไว้ทัน ทำเอาฉันต้องรีบหันไปขอโทษ เหี้ยสัส!

" ขอโทษค่ะ ขอโทษ " ฉันรีบขอโทษทันที ก่อนจะเงยหน้ามอง โดยมีเพื่อนมายื่นด้านหลังฉัน

" ไม่เป็นไรครับ " เสียงผู้ชายคุ้นๆนะ ทำเอาฉันเงยหน้ามอง อ๊ากกก! เทพบุตรของฉัน เจอกันสามครั้งแล้ว ครั้งแรกคือเรื่องทั่วไป ครั้งที่สองคือความบังเอิญ ครั้งที่สามคือพรมลิขิต งุ้ยยยย!

" ขอโทษจริงๆนะคะ " ฉันก้มหัวนิดหน่อย ก่อนจะเงยขึ้น ก็พึ่งรู้ว่ามีเพื่อนพี่เขาเดินมาด้วยคนหนึ่ง หน้าตาก็ดีทั้งคู่ แต่เทพบุตรของฉันหล่อกว่า

" ไม่เป็นไรหรอก มันเจอเรื่องนี้จนชินแล้ว " คนที่ยื่นข้างเทพบุตร

" หรอคะ " ฉัน

" ใช่ๆ " คนที่ยื่นข้างเทพบุตร

" ขอตัวก่อนะคะ " ฉันพูดก่อนจะรีบเดินออกมาไม่รอเพื่อนพร้อมกับเอามือมาทาบหน้าอก ใจเต้นแบบตุบตับเลยค่าาาา