ficbleach: till the eternity [kouga x muramasa] : yaoi

ลำดับตอนที่ #2 : part II

- till the eternity : part II : kouga x muramasa -

 

 

 

   "มุรามาสะ!! " เสียงนี้ เสียงอันแสนคุ้นเคยที่มุรามาสะปราถนาที่จะได้ยินมาตลอด ร่างบางรีบเพื่อที่จะออกไปปรากฏอยู่ข้างกายอีกคนทันที หากก็แต่ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้ขยับไปไหน ก็ทรุดร่างลงอย่างอ่อนแรง

 

   สัมผัสของเจ้า หายไปแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ากันแน่ โคกะ..  เพราะอยู่ๆร่างบางที่มักจะสัมผัสได้ถึงพลังอันมหาศาลของอีกคนอยู่เสมอ ก็ไม่อาจสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของพลังนั้นแล้ว คิดว่าคงจะเกิดเรื่องร้ายแรงอะไรขึ้นกับอีกคน จึงได้แต่โทษตัวเองว่าไม่อาจปกป้องอีกคนได้ 

 

 

ทำทุกวิถีทางที่จะได้กลับไปอยู่เคียงข้างโคกะ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนความเชื่อมั่นและภักดีที่มีให้อีกคนก็ไม่ได้เลือนหายไปเลยแม้แต่น้อย จนผ่านมาได้ร้อยปีกว่า ก็พบหนทางที่จะได้อยู่เคียงข้างอีกคน

 

 

   "..โคกะ......โคกะ" น้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความปิติและโหยหา ผู้ที่อยู่ตรงหน้านี้คือผู้ที่ร่างบางปราถนาจะพบมากที่สุด 

 

   "โคกะ.." ค่อยๆเดินไปหาอีกคนด้วยเจ็บกับบาดแผลที่ได้รับในระหว่างหาทางที่จะได้พบอีกคน แต่ก็ยังคงพยายามเดินไปหาโคกะ หากแต่สิ่งที่อีกคนทำขึ้นต่อจากนี้ แทบจำให้ร่างบางต้องหัวใจแตกสลาย

 

ดาบที่อยู่ในมือโคกะ บัดนี้ได้เสียบทะลุคนร่างบาง ทำเอามุรามาสะเบิกตากว้างอย่างตกใจ

 

   "โค....กะ.......ทำไม..." พูดด้วยความลำบาก ทำไมกันทั้งที่ข้า ทำเพื่อเจ้าขนาดนี้แท้ๆ สิ่งที่ร่างบางได้รับกลับมา คือสายตาอันเย็นชาของอีกคน

 

   "เจ้าไม่ยอมออกมา!!" ตวาดใส่ร่างบาง

 

   "ข้าเรียกเจ้าตั้งหลายครั้ง แต่เจ้าไม่ยอมออกมา!! เจ้าไม่ยอมให้ข้ายืมพลัง!!"

 

   "ไม่ใช่..นะ....พลังของข้า...มีไว้เพื่อเจ้า...เสมอ" แม้จะเจ็บปวดกับบาดแผลที่ได้รับแค่ไหนก็ยังฝืนพยายามพูดเพื่อให้อีกคนเข้าใจ 

 

   "เจ้าไม่ยอมออกมา"

 

   "ข้า..ไม่ได้ยินเสียง...ของเจ้า" ตอบด้วยความสัตย์ หากแต่อีกคนเหมือนจะไม่รับรู้ ไม่รับฟังอะไรแล้ว

 

   "ตอนนี้...ข้าอยู่นี่แล้ว..ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้า.." พูดอย่างดีใจโดยไม่นึกโกรธเคืองอีกคนเลยที่ทำร้ายตน

 

   "ใช้พลังของข้าสิ...พลังของข้า ที่มี...ไว้เพื่อเจ้า" พูดพร้อมพยายามยื่นมือไปหาอีกคน แต่กลับโดนเมิน

 

   "เจ้ามันขวางหูขวางตา" ตอบออกมาอย่างเย็นชาโดยไม่สนใจความรู้สึกของอีกฝ่าย

 

   "ทำไม..โคกะ" แทบจะไม่มีแรงเปล่งเสียงออกมา 

 

   "ข้าไม่ต้องการเศษเหล็กอย่างเจ้า ข้าจัดการเองได้"

 

   ....เศษเหล็ก สำหรับเจ้า ข้าเป็นได้แค่เศษเหล็กหรือ 

 

แล้วคนตรงหน้าก็ดึงดาบที่เสียงทะลุคนร่างบางออก แล้วหักเป็นสองส่วน ....มุรามาสะ คือนามของดาบเล่มนั้น การกระทำของโคกะในครั้งนี้สามารถสร้างความเจ็บปวดให้ร่างบางได้เป็นอย่างมาก ทั้งกาย และใจ เจ็บกับบาดแผลมากมายที่ทำเพื่อให้ได้พบกับโคกะ เจ็บกับบาดแผลที่โคกะเป็นคำสร้าง และยังเจ็บปวดที่หัวใจ ราวกับกำลังจะแตกสลาย 

 

   "อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก................." ร่างบางกรีดร้องอย่างเจ็บปวด หัวใจที่แตกสลาย เพราะอีกคนไม่เห็นค่า ราวกับสูญสิ้นการควบคุมสติสัมปชัญญะจึงระเบิดแรงดันวิญญาณที่มหาศาลออกมา ทำลายศัตรูของโคกะ ทำลายผู้ที่คิดขัดขวางโคกะ ทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า 

 

โคกะที่กำลังต่อสู้กับศัตรูอยู่โดยไม่ได้สนใจหรือเห็นค่ามุรามาสะ แต่มุรามาสะกับยังคงต่อสู้เพื่อโคกะ จัดการกับคนที่คิดร้ายกับโคกะ และในวินาทีนั้นเอง ที่โคกะได้ถูกคู่ต่อสู้ปลิดชีพ ร่างบางพลันคุ้มคลั่งขึ้นมากกว่าเดิม

 

   "ข้าจะแพ้ไม่ได้!!" ร่างบางกรีดร้อง เพื่อโคกะ ข้าจะแพ้ไม่ได้ ข้าจะไม่แพ้!!

 

รู้ว่าโคกะตายไปแล้ว ทั้งที่ร่างบางยังมีทางเลือกดีๆที่คอยอยู่ แต่กลับไม่สนใจ ความภักดีที่มีให้โคกะได้คนเดียว ถึงอีกคนจะไม่เห็นค่า แต่มุรามาสะก็ยังคงมีแต่โคกะ

 

   รอข้าก่อนนะโคกะ อีกเดี๋ยวข้าจะตามเจ้าไป หลังจากที่ข้ากำจัดศัตรูของเจ้า

 

   ข้าจะอยู่กับเจ้า เราจะไม่แยกจากกันอีกแล้ว

 

   รอข้าก่อนนะ

 

   ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าตลอดไป.....โคกะ

 

จะปกป้องเจ้าด้วยความเชื่อมั่น

ไม่ไหวหวั่นภักดีดั่งสหาย

ที่อยู่ยงแน่นแฟ้นเช่นเพื่อตาย

จักมลายไพรีให้สิ้นทาง

 

 

 

end-