ลำดับตอนที่ #25
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ตอนที่ 13[100 per.]
ประกาศจ้าาาา
ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
FB PAGE: BBeatrizXX
จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา
ฉันยังไม่หันไปมองหน้าเขา สายตายังคงจับจ้องไปที่วิวข้างล่างอยู่เช่นเดิมพร้อมพูดกับเขา "รินตามอารมณ์คุณไม่ทันแล้วนะคะ" ใช่ ฉันตามอารมณ์เขาไม่ทันแล้ว ตอนที่อยู่มหาลัยเขาเป็นอีกแบบ ตอนนี้เป็นอีกแบบ ถ้าเป็นผู้หญิงฉันคงคิดว่าวันนั้นของเดือน...
"ตามไม่ทันก็ไม่ต้องตาม" เขาว่าพร้อมกับเอาผ้าคลุมจากไหนไม่รู้ว่าคลุมที่ไหลฉันให้ "เดี๋ยวไม่สบายอีก"
"ขอบคุณค่ะ" ฉันหันไปมองเขาแล้วกระชับผ้าคลุมผืนบางเอาไว้
"หิวยัง? ถ้าหิวพ่อฉันบอกให้สั่งอาหารรอเลย" เขาถาม...ก่อนจะชะงักไปแล้วก้มมองนาฬิกาข้อมือของเขาเอง "ถ้าสั่งตอนนี้อาหารน่าจะได้เกือบๆหกโมง" เขาพูดเว้นวรรคไว้ก่อนจะพูดต่ออีก "ไม่ต้องรอพ่อก็ได้ เธอต้องทานอาหารให้ตรงเวลา" ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนที่เขาเริ่มรู้ว่าเวลานี้ฉันต้องทำกิจกรรมนี้ เวลานี้ต้องทำอันนี้
น่าแปลกที่เขาคอยจับตาดูทุกอย่างเงียบๆมาตลอดหนึ่งอาทิตย์และให้ป้าพรคอยเป็นทูตสื่อสารระหว่างเรา...
แปดโมงเช้าถ้ายังไม่เจอฉันที่โต๊ะทานอาหารข้างล่างเขาจะให้ป้าพรมาเรียก วันไหนที่ฉันมีเรียนบ่ายและเขาเรียนเช้า ก็จะรีบกลับมาให้ทันเห็นว่าฉันทานข้าวเที่ยงแล้ว หรือแม้แต่ตอนเย็น...ถ้าหกโมงฉันลงไปช้าเขาก็ให้ป้าพรขึ้นมาตามอีกเหมือนกัน
ถ้าคิดดูดีๆแล้วมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่อยู่ในโรงพยาบาลแล้วนะ... ช่วงเวลานั้นเขาจะคอยจับตาดูฉันตลอดเลย เหมือนเขาไม่มีเรียนหรือว่างจนต้องมานั่งเฝ้าฉันจนหมออนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้เลย
"ไม่เป็นไรค่ะ วันเดียวเอง รินไม่อยากเสียมารยาท" ฉันตอบออกไป ผู้ใหญ่ชวนออกมาทานข้าวข้างนอกแบบนี้มันสมควรหรอที่ฉันจะทานก่อนอ่ะ
"พ่อฉันไม่ถือหรอก" เขาว่าก่อนจะดึงผ้าคลุมที่ฉันจับเอาไว้แล้วออกแรงให้ฉันเดินตามเขาไปก่อนจะบังคับให้ฉันนั่งลงแล้วเรียกพนักงานมารับเมนู
"สั่งสิ" เขาว่าพร้อมกับยื่นเมนูมาให้ฉันดู ฉันต้องสั่งอะไรล่ะ? ปกติก็ไม่ได้มาทานอาหารแบบนี้ซักที เวลามาก็ให้พี่รันกับพ่อเป็นคนสั่งเพราะสั่งมาฉันก็ทานได้หมด...
"คุณพ่อคุณชอบทานอะไรคะ?"
"อาหารจีน แล้วทำไมต้องถามถึงพ่อด้วย? เอาที่เธออยากกินสิ"
ฉันนั่งเงียบเปิดเมนูไปที่หมวดหมู่อาหารจีนก่อนจะไล่สายตามองเมนูที่ได้มาเยอะๆและสามารถทานร่วมกันได้ทุกคน "คุณแพ้อะไรมั๊ยคะ?"
"ไม่แพ้"
"เอาเป็ดปักกิ่งค่ะ แล้วก็เกี๊ยวกุ้ง 2 ชุด..." ฉันสั่งอาหารพร้อมกับเหลือบสายตามองคนข้างๆไปด้วย เขาพยักหน้าตามทุกครั้งที่ฉันสั่ง ไม่รู้ว่าเพราะเป็นเมนูที่เขาชอบหรืออะไรแต่เจ้าตัวก็พยักหน้าทุกเมนูเลย
"หูฉลามน้ำแดงทรงเครื่องค่ะ เอ่อ...คุณก็เลือกด้วยสิคะ" แล้วในที่สุดฉันก็ยื่นเมนูให้คุณธาม แต่เขาก็รับมันไปปิดก่อนจะหันไปสั่งพนักงาน
"กุ้งแม่น้ำชุดใหญ่ เครื่องดื่มเป็นน้ำแร่กับไวน์แดง"
"ครับ"
"ต้องรอให้บอกก่อนหรอคะถึงจะสั่ง?" ฉันถาม
"ไม่บอกก็จะสั่งอยู่แล้ว" เขาพูดด้วยท่าทางสบายๆพร้อมกับยกมือขึ้นกอดยกแล้วถามฉัน "แล้วเธอไม่แพ้อะไรรึไง?"
"ไม่ค่ะ"
"แน่ใจ? ไม่ใช่ว่าฉันแกะกุ้งให้กินแล้วชักอยู่ข้างๆกันนะ" เขาถามพลางทำท่าหวาดกลัวและระแวง
ต้องรู้สึกยังไงนะ?
"ไม่หรอกค่ะ" ฉันว่าพลางมองเขาแล้วหันไปมองทางอื่น อยู่ดีๆก็ไม่อยากมองหน้าเขา เขาดูสงสัยเกินไป...
"อาหารที่ชอบ?" เขาถามขึ้นมาอีก..
"กุ้งค่ะ"
"แล้วเมื่อกี้ทำไมไม่สั่ง?" ยังคงถามอีก...
"ก็สั่งเกี๊ยวกุ้งแล้วไงคะ"
"หมายถึงกุ้งแบบเป็นตัว"
"วันนี้ทำไมคุณพูดมากจังเลยคะ?" ทนไม่ไหวแล้วนะ อยากกลับบ้าน อยากกลับไปทำงาน ถ้าไม่ติดว่าพ่อของเขานัดฉันวิ่งลงไปเรียกแท็กซี่แล้ว...
คนตัวสูงนิ่งไปก่อนจะมองฉันเล็กน้อยแล้วหันไปมองทางอื่นแล้วตอบ "ก็...อยู่กันแค่สองคน พูดด้วยไม่ได้รึไง?"
Talk1
ช่วงนี้มาอัพบ่อยมาก 55555 เม้นให้กันด้วยเน้ออออ
ขอเม้นเยอะๆ หน่อยน้าาา
#รักรู้สึกได้
1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น