ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My girl รักเธอไง ยัยตัวแสบ

    ลำดับตอนที่ #6 : First day [อัพครบ]

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 10.33K
      97
      3 มิ.ย. 60

    First Day



    Beer's Talk
    "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด" โล่งงง โล่งสุดๆเลย ไม่เคยนั่งรถแล้วเกรงขนาดนี้มาก่อน ฉันอึดอัดมากกกกก นั่งกับยัยน้ำตาลครั้งแรกฉันยังไม่อึดอัดขนาดนี้อ่ะ ตลอดทางรอบๆตัวซันเซ็ทเหมือนมีไอดำๆออกมาเลย ฉันนี่นั่งท่องนโมในใจตั้งหลายรอบ T^T
    ตอนนี้ฉันถึงห้องแล้วล่ะ ที่ฉันกรี๊ดลั่นขนาดนี้ไม่ต้องสงสัยนะว่าทำไมข้างห้องไม่มาเคาะประตูด่า เพราะชั้นที่ฉันอยู่เนี่ยมีแค่ 2 ห้อง คือของไวน์และของฉันดังนั้นต่อให้เอาลำโพงมาตั้งแล้วเปิดคอนเสิร์ตก็ไม่มีใครมาด่าหรอก... มั้งนะ
    เมื่อกี้ฉันบันทึกเบอร์ของซันเซ็ทไว้แล้วไลน์ของเค้าก็เด้งขึ้นมาพอดี ฉันไม่ได้แอดไปนะ -.,-
    "โอ้ยยยยยย ต้องเล่าให้ยัยน้ำตาลฟังมั๊ยเนี่ยยยย" ถ้าฉันเล่ามันต้องถามฉันอีกเยอะแยะแน่ๆเลยถ้างั้น "ไม่เล่าดีกว่า อิอิ" พอคิดได้แบบนั้นฉันก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดธรรมดาเผื่อต้องออกไปไหนอีก พอจัดการทุกอย่างเสร็จฉันตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งข้อความไปหาเพื่อนใหม่ทันที
    เบียร์คนสวย: ส่งสติ๊กเกอร์ 20:00
    เบียร์คนสวย: ส่งรูปภาพ 20:00
    เบียร์คนสวย: นี่ตารางเรียนเบียร์นะ 20:00
    เบียร์คนสวย: ถ้านอกเหนือจากนี้เดี๋ยวเบียร์โทรบอก 20:01
    เบียร์คนสวย: ส่งสติ๊กเกอร์ 20:01
    ฉันส่งไปแค่นั้นแล้วกดออกทันทีเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่อ่านเร็วขนาดนั้น แต่....
    -Sunset-อืม 20:01
    "กรี๊ดดดดดดดดดดดด แค่กๆๆ" รีบวิ่งไปหาน้ำในตู้เย็นมาดื่ม "หัวใจจะวาย โอ้ยยยย ทำไมต้องตื่นเต้นด้วยเนี่ย เบียร์ตั้งสติสิๆๆๆ" พูดจบฉันก็เอามือตบที่หน้าตัวเอง 2-3 ทีเพื่อเรียกสติที่หายไปหลังจากที่อีกฝ่ายตอบ แต่มันยังไม่จบแค่นั้น
    -Sunset-พรุ่งนี้เสร็จแล้วบอกก่อนเวลาด้วย 20:02
    เบียร์คนสวย: ส่งสติ็กเกอร์ 20:02
    ฉันไม่ได้ตอบเร็วเกินไปใช่มั๊ย รู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ อ้ากกกกกก นี่ฉันเป็นอะไรรรร T^T//
    "ตั้งสติๆๆๆ" ฉันหายใจเข้าลึกๆแล้วก็หายใจออกเบาๆอยู่แบบนั้นจนฉันคิดว่าฉันโอเคแล้วฉันจึงเดินไปดูว่าในตู้เย็นฉันมีอะไนกินบ้างก็พบว่ามันไม่มี - - พอฉันเดินไปที่ตู้เก็บอาหารก็เจอมาม่าเหลืออยู่ 2 ซอง เกือบได้ลงไปซื้อแล้ว ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากลงไปนะ แต่ฉันรู้สึกว่าอาหารเย็นจะกินหรือไม่กินก็ได้ ฉันเป็นพวกกินง่ายอยู่ง่ายอยู่แล๊ว (เสียงสูงจังนะเธอ - ไรท์) พอหยิบมาม่ามาแกะใส่ถ้วยแล้วก็กดน้ำใส่แล้วหลังจากนั้นก็จัดการเรียบร้อยก่อนที่จะล้างถ้วยเก็บ ชีวิตฉันมีจะมีแค่นี้แหละ แต่พอมียัยน้ำตาลมาเป็นเพื่อนบางคืนก็พากันก็ไปดริ้งนิดหน่อยตามประสาวัยรุ่นแหละ แตส่วนใหญ่จะช่วงวันศุกร์กับวันเสาร์ นอกนั้นไม่ขอเสี่ยงออกไปดีกว่า พเพราะบางครั้งมีเรียนเช้าไม่ก็อาจารย์นัดเรียนบ้าง ดังนั้นแค่ 2 วันนั้นแหละ - -;;
    พอเก็บกวาดล้างถ้วยล้างจานเสร็จแล้วฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ก็พบว่ามัน 3 ทุ่มแล้ว เลยไปเปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้วแปรงฟัน หลังจากนั้นก็เดินเข้าห้องไปนั่งที่เตียงแล้วเช็คโซเซียลรอให้ง่วงแล้วค่อยนอน

    พรุ่งนี้คงจะผ่านไปด้วยดีนะ



    วันต่อมา
    'ไลน์!'
    'ไลน์!'
    'ไลน์!'
    'ไลน์!'
    'ไลน์!'
    'ไลน์!'
    'ไลน์!'
    "เออๆๆๆๆ" เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย T^T ฉันเพิ่มมาหลับตอนเกือบเช้าอ่ะ เพราะนั่งคิดเรื่องวันนี้ทั้งคืนเลย พอลุกขึ้นมาปุ๊บก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครส่งไลน์มา เลยทำให้เห็นว่า....

    -08:54-

    "ชิบหายยยย" ว่าแบบนั้นก็รีบวิ่งไปอาบน้ำด้วยความเร็วแสง ก่อนจะรีบแต่งตัว หน้าไม่ต้องแต่งมันหรอกวันนี้ ฉันสายแล้ววววว 
    'ไลน์!'
    'ไลน์!'
    "ใครไลน์มาอี๊กกกกกกกก" เพราะก่อนหน้าน้กำลังช็อคกับเวลาอยู่เลยยังไม่ทันได้เข้าไปดูว่าใครส่งมา พอฉันกดเข้าไปเท่านั้นแหละ "เชี้ยยยยย พี่ซัน!" ฉันลืมได้ไงเนี่ยว่าเค้าจะมารับ โอ้ยย ตายๆๆๆๆๆๆๆ
    -Sunset-: นี่ 08:50
    -Sunset-: เธอ เสร็จยัง 08:50
    -Sunset-: เฮ้ย ฉันสายนะ 08:50
    -Sunset-: ส่งสติ๊กเกอร์ 08:50
    -Sunset-: ส่งสติ๊กเกอร์ 08:50
    -Sunset-: ส่งสติ๊กเกอร์ 08:50
    -Sunset-: ส่งสติ๊กเกอร์ 08:51

    ตายๆๆๆๆๆๆ พอเห็นแบบนั้นฉันก็รีบวิ่งไปที่ลิฟท์ทันที มาถึงข้างล่างก็เจอผู้ชายคนที่ทำให้ฉันต้องรีบขนาดนี้นั่งรออยู่ ฉันเลยรีบวิ่งไปหาทันที
    "ขอโทษๆๆ พอดีเบียร์..."
    "ขึ้นรถ!" ซันเซ็ทพูดขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ แล้วเดินไปที่รถทันที
    แล้วตลอดทางไปมหาลัยก็เงียบ และฉันคิดว่าตัวเองไม่อยู่ในจุดควรที่พูดมากเท่าไหร่... ซันเซ็ทขับรถไปจอดที่ลานจอดรถของคณะ พอจอดเสร็จฉันก็รีบลงจากรถทันที ว่าจะเดินหลบไปแบบเงียบๆแล้วนะ
    "ฉันเลิกบ่ายโมง" อยู่ๆเค้าก็พูดขึ้นมาหลังจากที่เราเงียบกันตั้งนาน และฉันรู้ว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น
    "เดี๋ยวเบียร์นั่งรออยู่ลานหน้าคณะก็ได้" ฉันพูดด้วยน้ำเงียบที่พยายามจะทำให้ปกติที่สุด
    "อืม" แล้วเค้าก็รีบเดินไปทันทีโดยที่เค้ายังไม่ได้พูดเรื่องที่ฉันช้าเลย สงสัยเค้าจะสายจริงๆ T^T
    เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันรีบบ้างเพราะว่าฉันก็สายเหมือนกัน วันซวยอะไรของยัยเบียร์เนี่ยยยยยย

    เลิกเรียน
    @ลานหน้าคณะ
    "ทำไมวันนี้แกมาสาย!! ฉันนึกว่าต้องได้นั่งเรียนคนเดียวแล้วนะ T^T" ยัยน้ำตาลพูดทันทีที่เรานั่งลง
    "ฉันตื่นสายอ่ะ เมื่อคืนมาเรื่องให้คิดนิดหน่อยอ่ะแก" ฉันตอบไปแบบนั้นแต่เหมือนว่าน้ำตาลต้องการจะรู้เยอะกว่านี้เพราะนางตั้งท่าจะถามอีกแล้วแต่ฉันชิงถามก่อน "แล้วเมื่อวานแกไปไหนมา! แกทิ้งให้ฉันจ่ายตังเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้ว!!!" ยัยน้ตาลนั่งก้มหน้าสำนึกผิดก่อนจะพุ่งตัวมาใหม่เหมือนนึกอะไรออก
    "เออใช่แก เมื่อวานนี้ฉันยังเล่าไม่จบ เพราะแกตัดสายก่อน งั้นเดี๋ยวเล่าใหม่เลยนะ" แล้วนางก็เริ่มเล่าเหตุการณ์*ให้ฉันฟัง
                                                *เหตุการณ์ในเรื่อง My girl 2 รักเธอไง ยัยโรคจิต ตอนที่ 1 นะคะ*

    "แกไม่น่ารอดมาได้เลยอ่ะ -..-"


    "ทำไมแกพูดแบบนี้ T^T" อีกข้อที่ทุกคนต้องรู้เกี่ยวกับยัยน้ำตาลก็คือยัยนี่เวลาอยู่กับคนที่สนิทหรือที่รู้จักนางจะชอบทำตัวเหมือนเด็ก แต่นางทำแล้วมันก็ไม่ได้ดูแย่อ่ะ - -
    "ก็ฉันพูดจริงนี่ พี่เค้าไม่ตามมาก็ดีเท่าไหร่แล้ว" ที่เล่ามาถ้าไม่โอเว่อร์เกินไป เป็นฉันนะ ฉันจะตามแก้แค้นคืน
    "ใครบอกย่ะว่าไม่ตาม เมื่อเช้าฉันนั่งรอแกอยู่ที่โต๊ะเนี่ย อยู่ดีๆหมอนั่นก็เดินเข้ามามองหน้าฉัน แล้วบอกว่าใช่จริงๆด้วยอ่ะแก T^T" ไม่น่าเลยเพื่อนฉัน เฮ้ออออ
    "เค้าคงไม่ทำอะไรหรอกแก เชื่อฉันสิ" ฉันพูดปลอบเพื่อนพร้อมกับยกมือขึ้นไปตบไหล่ 2-3 ทีก่อนจะดึงกลับ ยัยน้ำตาลก็ยังคงบ่นต่อไปไม่หยุด เชื่อเถอะฉันไม่ได้ฟัง แล้วหางตาฉันก็เหลือบไปเห็นผู้ชาย 2 คนกำลังเดินมาทางนี้
    คนแรกเดินมาเหมือนจะมาหาเรื่องใครซักคน
    ส่วนคนที่เดินตามหลังกำลังมองมาที่ฉันอยู่... เขาเรียนเสร็จแล้วสินะ
    ใช่! ผู้ชาย 2 คนนั้นคือซันเซ็ทกับเพื่อนของเค้าซึ่งตอนนี้กำลังเถียงอะไรซักอย่างกับยัยน้ำตาลอยู่
    "กลับเลยมั๊ย?" เขาพูดเหมือนจะให้ได้ยินแค่ 2 คน คงยังไม่บอกเพื่อนตัวเองสินะว่าได้งานแล้ว แล้วงานที่ว่าคือมาขับรถให้ฉัน
    "แล้วแต่..."
    "งั้นกลับ" พูดกับฉันเสร็จเค้าก็หันไปพูดกับเพื่อนเค้า "กูกลับละนะ รีบ" ก่อนจะเดินไปทิศทางที่ไปยังลานจอดรถของคณะ
    "เอ่ออ... ฮัลโหลไวน์ มารับแล้วหรอ รอแปปนะ กำลังไป" ฉันแกล้งทำเป็นคุยโทรศัพท์แล้วรีบหันไปลาเพื่อนและเพื่อนของซันเซ็ท ก่อนจะรีบวิ่งมาที่ลานจอดรถ "แฮ่กๆๆๆๆ" ถึงกับปาดเหงื่อกันเลยทีเดียว







    บนรถ
    "ไม่ไปไหนต่อ?" เค้าพูดขึ้นมาเหมือนพูดลอยๆ แตฉันรู้กสึกว่าเค้าจะถามฉันนะ
    "พาไปซื้อของหน่อยได้มั๊ยคะ (. .)?" ถึงเค้าจะบอกเองเถอะว่าไม่ต้องพูดก็ได้ แต่เค้าให้ความรู้สึกเหมือนสิ่งศักดิสิทธ์เลย - - 'ต้องสำรวมๆๆๆ' ท่องไว้ๆ
    "อืม" เค้าตอบแล้วขับรถต่อไป จนมาถึงซุปเปอร์มาเก็ต
    "พี่รออยู่รถก็ได้ค่ะ เบียร์ไปแปปดะ..." พูดยังไม่ทันจบก็โดนคนตัวสูงที่นั่งฝั่งคนขับพูดแทรกขึ้นมา

    "ไปด้วยกัน"


    "0.0?"
    เมื่อกี้เค้าพูดว่าอะไรนะ... ฉันไม่ได้หูฝาดใช่มั๊ย แต่เหมือนว่าการที่เค้าเดินลงจากรถจะเป็นเครื่องพิสูจน์แล้วว่าสิ่งที่ฉันได้ยินเป็นความจริง
    "ลงมาสิ" เจ้าตัวพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันยังนั่งนิ่ง
    "อ่อ ค่ะๆๆ"

    แผนกอาหารสด&แห้ง
    "เอ่อ พี่จะซื้ออะไรอ่ะ? แยกกันตรงนี้ก็ได้เดี๋ยวค่อยไปเจอกันที่รถดีกวะ..." ฉันหันถามเมื่อเห็นเค้าเดินตามมาด้วย แต่ดันเห็นเค้าลากรถเข็นมาด้วยเลยทำให้นึกขึ้นได้ว่าลืมเอาของตัวเองมา "เออใช่ ลืมรถเข็น งั้นพี่ไปก่อนเลยนะ"
    "ไม่ต้อง เอามาให้แล้ว" เมื่อเห็นว่าฉันกำลังจะเดินไปเอารถ ซันเซ็ทก็พูดขึ้นมา
    "ขอบคุณ..."
    "เลือกของสิ" 
    "อ่อ ใช่ๆเลือกของ" ฉันเดินไปซื้อหมูบดเอาไว้ใส่ตู้เย็นเพราะส่วนประกอบที่สำคัญของอาหารที่ฉันชอบทำมัจะต้องมีหมูด้วย -..- หลังจากนั้นฉันก็ไปโซนอาหารทะเลเพื่อซื้อกุ้ง ฉันชอบทำต้มยำกุ้งแหละเพราะทุกครั้งที่ฉันทำไวน์จะชอบชมว่าฉันทำอร่อย ><  เวลาฉันทำอาหารฉันชอบให้คนชมว่าฉันทำอร่อยนะ มันเหมือนให้กำลังใจในการทำอาหารของฉันอ่ะ ยิ่งชมฉันยิ่งอยากลองทำอย่างอื่นอีก เป็นเหมือนกันม่ะ? พอซื้อพวกนี้เสร็จฉันก็เดินไปเลือกผัก แล้วค่อยเดินไปที่แผนกข้าวสารอาหารแห้ง แล้วก็ซื้อข้าวาแพ็กนึงกับมาม่าอีกแพ็คโดยที่ลืมไปเลยว่าตอนนี้คนที่เข็นรถให้อยู่คือใคร...
    "เอ่ออ เดี๋ยวเบียร์เข็นเอง" ฉันทำท่าจะไปแย่งเค้าเข็นเค้าก็มองหน้าฉันด้วยสายตาที่บอกว่า 'ไม่ต้อง' ฉันเลยถามเค้าแทนว่า "พี่จะซื้ออะไร?" เพราะเห็นว่าตั้งแต่เดินมาเค้าไม่หยิบซักอย่างเลย
    "...." เค้ามองไปที่มาม่าเหมือนกำลังหารสที่อยากได้ฉันเลยพูดขึ้นเพื่อเป็นการแนะนำ
    "นี่ๆ รสนี้อร่อยๆๆ" ฉันชี้ไปที่มาม่ารสต้มยำกุ้งน้ำขึ้นเพื่อให้เค้าเห็นว่าฉันหมายถึงอันไหน
    "....//" เค้าเอื้อมมือไปหยิบแล้วเอาใส่รถ ถ้าฉันมองไม่ผิด หูเค้าแดงหน่อยๆด้วยอ่ะ - -//
    "เอ่ออ.. พี่จะเอาอะไรอีกมั๊ยอ่ะ? เดี๋ยวเบียร์ช่วยเลือก" เพราะดูจากที่เค้าหยิบตามที่ฉันบอกนั่นหมายความว่าเค้าต้องการคนช่วยเลือกแน่ๆ
    "...."
    "...."
    "???"
    "เอ่อ... - -///"
    "คะ?"

    "เอ่อ.. พวกที่ใช้กินตอนฉุกเฉินอ่ะ - -//" ดูจากอาการแล้ว.... เค้าคงไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้สินะ 

    "มันก็มีมาม่า แล้วอะไรอีกอ่ะที่กินตอนฉุกเฉิน อืมม ปลากระป๋อง? พี่กินปลากระป๋องมั๊ยอ่ะ?"ฉันคิดแล้วก็หันไปถามเค้า
    "อืม" เค้าตอบทั้งๆที่หันไปมองทางอื่น
    "ข้าวด้วย อย่างน้อยก็ต้องมีข้าวติดห้อง แล้วอะไรอีกนะ...."

    Sunset's Talk
    ตอนนี้ผมกำลังเดินตามผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเลือกของที่ต้องใช้อยู่ใช้กินให้กับผม มันไม่ง่ยเลยนะที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้กับคนที่เราไม่รู้จักอ่ะ อย่างที่ผมเคยบอกของพวกนี้ส่วนใหญ่แม่บ้านก็เป็นคนเตรียมให้หนิ การที่ผมเดิมตามเธอเข้ามาด้วยก็เพราะอยากให้เธอช่วยเลือกนั่นแหละ แต่มันไม่กล้าพูดออกไปหนิ - -///
    "พี่ทำกับข้าวเป็นใช่มั๊ย?" อยู่ดีๆเธอก็หยุดเดินแล้วหันหน้ามาถามผม เหอะๆๆๆๆ ไอ้คำถามแบบนั้น - -
    "...."
    "ไม่เป็น (. .) เดี๋ยวค่อยเปิดดูยูทูปไม่ก็กูเกิลเอาแล้วกันเนอะ ^^" เธอพูดแล้วยิ้มให้ผม
    "อืม - -///" ยัยนี่ชอบยิ้ม แต่เวลาอยู่กับผมเธอจะทำหน้าเหมือนคนที่ต้องคิดอะไรอยู่ตลอดเวลาเลย ยกเว้นตอนนี้... ตอนที่เรากำลังเลือกของ... ช้อปปิ้งกับผู้หญิงเป็นของคู่กันอยู่แล้วหนิ
    "พี่แพ้อะไรมั๊ยอ่ะ" แล้วเธอก็ถามอีก แน่สิเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผมเลยนิ
    "ปลาหมึก" ผมตอบเธอไป
    "เฮ้ยยย จริงหรอ 0_0 เบียร์ก็แพ้" เธอดูตื่นเต้นกับการที่มีคนแพ้ปลาหมึกเหมือนเธอเลย - - ถึงว่าเมื่อกี้เลือกแต่กุ้ง แต่ไม่สนใจปลากหมึกหรืออย่างอื่นเลย
    "หรอ" ผมพูดไปงั้นแหละ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่คิดแบบนั้น
    "ใช่ เบียร์เคยลองกินครั้งนึง แหะๆ" เธอพูดพร้อมหัวเราะหน่อยๆ "ตอนนั้นเข้าโรง'บาล 2 วันเลย แล้วหลังจากวันนั้นเบียร์ก็ไม่กินอีกเลย" พูดจบก็ส่ายหัว "ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองแพ้ก็ยังกิน ไม่ดีๆๆ" เธอพูดพร้อมกับหันไปเลือกกุ้งให้ผม กุ้งแพงมั๊ยนั่น ช่วงนี้จะใช้เงินต้องคิดแล้วคิดอีก เฮ้อออ
    "แล้วกินทำไม?" เมื่อเห็นว่าเธอยอมเล่าเรื่องของเธอผมเลยลองถามบ้าง
    "มีคนบอกให้ลองกินค่ะ เค้าบอกมันมันอร่อยมากๆ เลยลองกินไปชิ้นนึง" เธอหันมาตอบผม
    "อ้อ" อยากถามอยู่หรอกว่าให้บอกให้กินแต่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องที่ควรถาม
    "ไปจ่ายตังเถอะค่ะ" เธอพูดพร้อมกันลากรถเข็นจากข้างหน้า ผมมองร่างเล็กตรงหน้าที่ดูเหมือนเด็กน้อยมาซื้อของครั้งแรกในชีวิตก่อนจะยิ้มมุมปากออกมา
    "หึ ยัยเด็กน้อยเอ้ย"
    End Sunset's Talk 

    Beer's Talk
    "เมื่อกี้พี่ได้พูดอะไรรึเปล่า?" เหมือนฉันได้ยินอะไรแว่วๆมาจากข้างหลังเลยหันหน้าไปถาม
    "ไม่หนิ" สงสัยฉันหูฝาดมั้ง
    "อ่ออ" เราเดินมาถึงเค้าท์เตอร์พอดีฉันหยิบของออกจากรถเข็นก่อนจะเดินมารอ 
    "...."
    "...."
    "...."
    "ทั้งหมด 1,XXX  บาทค่ะ" พี่พนังงานหันมาบอกราคา ฉันเลยยื่นบัตรให้พี่พนังงานก่อนที่ซันเซ็ทจะยกของที่ซื้อมาไปที่รถ พอฉันเสร็จแล้วเลยวิ่งตามเค้าไปก่อนจะเจอไอติมที่อยู่ในตู้
    "ไอติมมม" ฉันพูดแล้วรีบเปลี่ยนทิศทางการเดินทันที "เอาอันนี้กับกันนี้ค่ะ" ฉันรอคนขายหยิบให้แปปนึงพี่เค้าก็ยื่นมาให้ฉัน "ขอบคุณค่ะ ^^" เมื่อได้ของที่ต้องการแล้วฉันจึงรีบวิ่งไปที่รถ
    "...."
    "...." แล้วเราก็เงียบเหมือนเดิม - - โอ๊ะ!! ลืม
    "เออใช่" ฉันลืมว่าซื้อไอติมมาด้วย - - "อ่ะ เบียร์ซื้อมาให้อ่ะ" ฉันก็ยื่นไอติมรสช็อคโกแล็ตให้คนที่นั่งฝั่งคนขับ 
    "...." เค้าไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ไม่ได้รับมันไป
    "ไม่ชอบหรอ (. .)" ฉันพึมพำกับตัวเอง
    "มือไม่ว่าง" หื้มม "แกะให้สิ" อ๋อ มือไม่ว่าง ฉันก็นึกว่าไม่ชอบ - -
    "ได้ค่ะๆๆ" พูดจบฉันก็รีบแกะเพราะกลัวมันจะละลาย  เค้าทำท่าจะเอามือมาหยิบฉันเลยยื่นให้เค้า เพราะไฟแดงพอดีเราก็เลยกินไอติมกันเงียบๆ พอเค้ากินเสร็จฉันก็ยื่นมือไปรับเตรียมจะเอาทิชชู่แล้วห่อทิ้ง
    "ไม่ต้อง" ก่อนที่ฉันจะได้หยิบ เค้าก็พูดขึ้นมาก่อน "จะทิ้งเอง"
    "งั้นเอาทิชชู่ห่อไว้ก่อนมั๊ย? เบียร์มีทิชชู่อยู่" พอเคาเห็นฉันหยิบทิชชู่ขึ้นมา เค้าถึงยอมยื่นไม้มาให้ "โอเค เดี๋ยวถึงคอนโดแล้วเบียร์เอาลงไปทิ้งให้ เค้?" เค้าหันหน้ามาแปปเดียวเพราะต้องขับรถ ฉันเลยตอบเองเลย "โอเค"
    "- -" 

    พอมาถึงคอนโดฉันก็รีบลงจากรถเพราะมีของเยอะเลยที่ต้องเอาขึ้นไป
    "ให้ช่วยมั๊ย?" เค้าถามในขณะที่ก้มมองของหลายอย่างที่ฉันซื้อมาด้วย
    "ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวเบียร์ให้น้ายามชะ...." พูดยังไม่จบเค้าก็ชิงถือของทั้งหมด(ยกเว้นของเค้า)เดินนำหน้าไป "เดี๋ยวๆๆๆๆ เบียร์ถือเองได้" พูดไปแล้วเคาก็ไม่ฟังอยู่ดีเดินไปนู้นแล้ว เฮ้ออออ
    เราเดินกันมาถึงลิฟท์ฉันเลยรีบกดเรียกลิฟท์มาเพราะกลัวเค้าหนัก แล้วรีบกดชั้นของตัวเองทันที
    "พี่ยกไว้แค่หน้าห้องก็ได้นะ"
    "อืม" ถึงจะตอบแค่นี้แต่ฉันก็รู้สึกว่าบรรยากาศระหว่างเราอ่ะ

    มันโอเคขึ้นกว่าวันแรกเยอะเลยนะ :)
     

    TALK 1
    เบียร์ต้องเก็บอาการนะลูก 55555555
    เม้นให้กำลังใจเค้าด้วยยย ><
    เดี๋ยวไรท์มาอัพต่อน้าา

    TALK 2 
    มาอัพแล้วจ้าาาาา ไรท์แปะสปอยล์ไว้ให้ด้วยยย
    ไรท์มีอะไรจะบอกด้วย คือไรท์ไม่ค่อยเก่งเรื่องบรรยายพวกเสื้อผ้าอ่ะ 
    ดังนั้นเวลาพูดถึงเสื้อผ้าไรท์จะแปะรูปใส่แทนนะ
    อย่าเม้นไว้ให้ไรท์ด้วยนะ จุ้ปปป ><

    TALK 3
    ไรท์มาอัพแล้ว 555555 เพราะรู้สึกว่าพรุ่งนี้จะไม่ว่างไรท์เลยรีบมาอัพให้
    พรุ่งนี้วันเกิดไรท์แหละ >< อายุ 17 กับเพื่อนซักที 555
    อ่านแล้ว
    อย่าลืมเม้นให้ไรท์ด้วยนะ


    #พี่ซันเสือยิ้มยาก
    vs
    #น้องเบียร์แมวขี้อ้อน
                       1 เม้น = 1 กำลังใจน้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×