ลำดับตอนที่ #38
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : The end[อัพครบ]
ประกาศจ้าาาา
ตอนนี้ไรท์มีเพจแล้ววว ไรท์จะแจ้งเกี่ยวกับการอัพนิยายที่เพจน้าา
FB PAGE: BBeatrizXX
จิ้มแล้วไปกดไลค์กดติดตามได้เลยยย ><
ตอนนี้ก็ไปติดตามนิยายต่อเลยจ้าา
3 ปีผ่านไป
@บ้านซันเซ็ท
"สวมแหวนให้น้องสิลูก ^^" เสียงของหญิงสาววัยกลางคนบอกผู้เป็นลูกด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ยินดีและปลื้มปิติ ที่ในที่สุดวันนี้ของลูกเขาก็มาถึง.. วันที่เธอเฝ้ารอมาตลอด
"ครับ ^^" ซันเซ็ทหันไปยิ้มให้ผู้เป็นแม่ก่อนจะมองหน้าของหญิงสาวที่สวยที่สุดในงาน... เขามองหน้าเธอก่อนจะจับมือบางขึ้นมาแล้วสวมแหวนเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างช้าท่ามกลางแขกผู้มีเกียรติทั้งหลายรวมทั้งเพื่อนๆเขาด้วย ซันเซ็ทสวมแหวนเสร็จทั้งคู่ก็ยกมือไหว้กันตามธรรมเนียม ก่อนที่ฝ่ายหญิงจะเป็นคนสวมให้ฝ่ายชายด้วย
เสียงแฟลชถ่ายรูปดังขึ้นเมื่อเกิดเหตุการณ์สำคัญต่างๆตั้งแต่เริ่มงานจนถึงตอนนี้งานช่วงเช้ากำลังจะเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"ม๊าดีใจมากเลยนะที่หนูเบียร์ไม่ทิ้งลูกชายม๊า หลังจากนี้คงต้องฝากหนูดูแลเฮียเขาแล้วนะลูก มีอะไรบอกม๊าได้ตลอดเลยนะ หลังจากนี้เราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะลูก^^" แม่ของซันเซ็ทพูดขึ้นก่อนจะลูบผมฉันเบาๆด้วยความเอ็นดู
"ถ้าเฮียเขารังแกอะไรมาบอกป๊าได้นะ เดี๋ยวป๊าจัดการให้" พ่อของเขาก็พูดกับฉันเช่นกัน ฉันก้มกราบเท้าทั้งสองท่านก่อนจะเงยหน้ามามองพวกท่านด้วยรอยยิ้ม
"ซันเซ็ท... ลุงฝากดูแลหนูเบียร์ด้วยนะ มีอะไรก็ตักเตือนน้องได้เลย" พ่อของน้ำตาลพูดกับซันเซ็ทบ้าง ที่พ่อของน้ำตาลได้พูดเพราะวันนี้ท่านมาในฐานะผู้ใหญ่ฝั่งฉัน เพราะไวน์ติดธุระที่ต่างประเทศ น่าจะกลับมาถึงช่วงงานภาคค่ำพอดี
"ครับ"
"ป้าฝากน้องด้วยนะ ดูแลน้องดีๆด้วยนะ... น้องเขายังเด็ก มีอะไรก็บอกสอนน้องเขาดีๆ เวลาทะเลาะก็คุยกันดีๆ คุยกันด้วยเหตุผล อย่าเอาอารมณ์ตัวเองเป็นหลัก... รักกันให้นานๆนะลูก ^^" คุณป้าพูดแล้วก้มลงมากอดฉันเบาๆเพราะเห็นว่าฉันน้ำตาคลอแล้ว เราทั้งคู่กราบที่เท้าพวกท่านก่อนจะทำการปิดพิธีแล้วแยกย้ายกันไปเตรียมตัวสำหรับงานให้ช่วงค่ำที่จะจัดขึ้น
"เบียร์...." เสียงน้ำตาลเรียกให้ฉันที่กำลังถอดเครื่องแต่งกายออกหันไปมอง
"ว่าไง?" ฉันหันกลับมาถอดเครื่องประดับออกจากตัวอย่างยากลำบาก เพราะชุดที่ใส่มันเป็นชุดไทยและตอนนี้พฝกพี่ล่างแต่งหน้า แต่งตัวก็ออกไปแล้ว ออกไปตั้งแต่ที่ยัยน้ำตาลเข้ามานั่นแหละ
"มา..เดี๋ยวฉันช่วยถอด" ยัยน้ำตาลพูดขึ้นแล้วช่วยปลดสร้อยออกให้ฉัน ก่อนจะพูดขึ้น "วันนี้แกสวยมากเลยนะ..."
"ขอบคุณนะ"
"แกรู้ใช่มั๊ยว่าเราก็เหมือนครอบครัวเดียวกันอ่ะ..." ยัยน้ำตาลพูดขึ้นแล้วมองฉันที่สะท้อนกับกระจกบานใหญ่ตรงหน้า "ฉันยินดีกับแกด้วยนะ ฮึก.."
"กะ..แก ร้องไห้ทำไม?" ฉันรีบหันไปหาเพื่อนตัวเองที่อยู่ข้างหลังทันทีเพราะอยู่ๆยัยนี่ก็สะอื้นแล้วปล่อยโอออกมา
"ไม่รู้ ฮึก! อยู่ดีๆมันก็ร้องอ่ะ ฮือออ" ยัยร้ำตาลพูดออกมาพร้อมกับสะอื้นเป็นระยะๆจนฉันต้องกอดปลอบ เพื่อนฉันกลายเป็นคนขี้แยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ
"ไม่ร้องสิแก..วันนี้วันดี ฉันไม่อยากร้องไห้นะ" ฉันพูดพลางลูบหลังเพื่อนเบาๆ มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆเลย...
"แก...มีอะไรที่ยังไม่บอกฉันรึเปล่า?"
"ฮึกฮืออออ..." แทนที่จะได้คำตอบแต่อีกฝ่ายกลับร้องไห้หนักว่าเดิมอีก แสดงว่มันต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นจริงๆด้วย!!
"แกใจเย็นๆก่อนนะ ค่อยๆเล่าให้ฉันฟัง โอเคนะ" ฉันพูดแล้วจับมือเพื่อนให้มานั่งที่เก้าอี้ข้างๆฉัน
"ฉัน..ฮึก.. ฉันไม่อยากให้แกแต่งงานอ่ะ TT!!!"
"ห้ะ!?" ฉันมองหน้าเพื่อนสนิทด้วยความรู้สึกงงๆนิดหน่อย
"ถ้าแต่งงานนะ...ฉันก็จะออกไปเที่ยวกับแกไม่ได้น่ะสิ!" ยิ่งพูดยิ่งอธิบาย น้ำตาลยิ่งร้องไห้ออกมา เดี๋ยวนะ...ที่ร้องไห้หนักๆอยู่ตอนนี้คือกลัไม่ได้ไปเที่ยวกับฉัน - -?
""บ้า... ทำไมฉันจะไปเที่ยวกับแกไม่ได้?" ฉันถามเพื่อนด้วยเสียงที่อ่อนลงเพราะตอนนี้รู้สึกว่าเพื่อนฉันจะคิดอะไรไปไกลเหลือเกิน
"กะ..ก็ ขนาดแกกับพี่ซันหมั้นกันเฉยๆ เขายังไม่ให้แกออกมาหาฉันเลยอ่ะ TT" ยัยน้พตาลพูดแล้วหยิบทิชชู่มาเช็ดหน้าเบาๆเพราะกลัวเครื่องสำอางหลุด
"เอ่อ..." ตอบไม่ถูกเลย - - ที่ยัยน้ำตาลพูดมามันก็ถูกเพราะช่วงเวลาที่ผ่านมาฉันไม่ค่อยได้ออกไปไหนกับนางเท่าไหร่ จะได้ไปก็แค่ช่วงเลิกเรียนแค่นั้น เที่ยวกลางคืนก็ไม่ได้ไปเพราซันเซ็ทไม่อนุญาต... ขนาดฉะนให้เขาไปด้วยเขายังไม่ยอมเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม...
"TT"
"แกไม่ร้องดิ ยังไงเราก็ยังไปไหนมาไหนด้วยกันได้อยู่ แค่... แค่มีคนเพิ่มมาอีก 1 คน" ฉันบอกเพื่อนไปด้วยน้ำเสียที่ไม่ค่อยมั่นใจ คิดๆดูแล้วก็รู้สึกผิดนิดหน่อยที่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาให้เพื่อน
"สัญญานะ..." ยัยน้ำตาลพูดแล้วยื่นนิ้วมาเกี่ยวก้อยกับฉันแล้วยิ้มออกมา
"อื้ม! สัญญา :)"
Sunset's talk
จะผิดมั๊ยถ้าผมบอกว่าบังเอิญได้ยินบทสนทนาของคนตัวเล็กกับเพื่อนสนิทของเธอ... รู้สึกผิดขึ้นมาเลย นี่ผมทำเกินไปป่ะว่ะ? คือเอายังไงดี ก็คนมันไม่อยากให้ออกไปไหนอ่ะอยากอยู่ด้วยกันที่คอนโดมากกว่า แต่เหมือนผมจะลืมนึกถึงคนรอบข้างของเธอไปเลย...
'ก๊อกๆๆ'
ผมทำท่าเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไปช้าๆ พร้อมกับมองไปทั่วห้องเพื่อหาร่างบาง ก็พบว่าเธอนั่งอยู่ตรงหน้ากระจก
"เอ่อ.. ฉัน...ฉันขอตัวก่อนนะ ไว้เจอกันตอนเย็น" เพื่อนของเธอพูดขึ้นเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาก่อนจะลุกขึ้นแล้วเตรียมตัวออกไป แต่ผมก็เรียกเอาไว้ก่อน
"เดี๋ยว..." ผมเรียกเธอเอาไว้แต่ขาก็เดินไปหาคนตัวเล็กพร้อมกับมองหน้าเธอแล้วยิ้มออกมา
"คะ?" ทั้งคู่ถามอแกมาอย่างสงสัยเพราะอยู่ๆผมก็ส่งเสียงออกไปแบบนั้น
"เฮียให้เบียร์ไปเที่ยวกับเพื่อนได้นะ แต่ต้องบอกเฮียก่อน... โอเคมั๊ย?" ผมบอกแล้วจับแก้มเธอเล่นอย่างสนุกมือก่อนจะพูดต่อ "อยากไปไหนอยากทำอะไรให้บอกเฮียก่อน โอเคนะครับ?"
"อื้ม! ขอบคุณนะคะ ^^" คนตัวเล็กตอบแล้วยิ้มให้ผมก่อนจะหันไปมองเพื่อนเธอที่ยืนมองอยู่ "อาทิตย์หน้าไปเที่ยวกัน~~~"
"..... TT" อะไรอีกล่ะทีนี่ ผมอนุญาตปล้วนะ แต่เด็กนั่นยังร้องไห้อยู่ -.,-? "ขอบคุณค่ะ TT"
"โอ๊ะ! อยู่นี่กันหรอ? อ้าวร้องไห้ทำไม? ใครทำอะไรเธอ?" เสียงไอ้พายุโผล่มาจากทางไหนไม่รู้ถามร่างบางที่ยืนร้องไห้อยู่ก่อนจะค่อยๆเช็ดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างเบามือแล้วมองมาทางพวกผมด้วยสีหน้าสงสัย
"กูไม่รู้ - -" ผมตอบออกไปแล้วหันหน้ามาสนใจคนตัวเล็กตรงหน้าต่อ ส่วนไอ้พายุก็พาน้องคนนั้นออกไปข้างนอกแล้ว
"แอบฟังหรอ?" คนตัวเล็กเงยหน้าถามผมแล้วใช้มือทั้งสองข้างจับมือผมออกจากหน้าแล้วจับเอาไว้เฉยๆ
"ถ้าไม่แอบจะได้ยินหรอ?" ผมพูดขึ้นแล้วดึงมือออกจากมือเธอเพื่อมาเล่นแก้มนิ่มๆนั่นอีกครั้ง
"แอบฟังคนอื่นคุยกัน นิสัยไม่ดี" เธอพูดแล้วทำหน้าดุๆเล็กน้อยใส่ผมก่อนจะดึงหน้าตัวเองออกเพื่อไปจัดการกับเครื่องแต่งกายตัวเองต่อ
"เบียร์ก็ตะได้ไม่ต้องมาถามเฮียแล้วไปบอกเพื่อนไง ทำแบบนี้ประหยัดเวลากว่าตั้งเยอะ" ผมบอกไปอย่างแถๆ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาหาเธอแล้วจะได้ยินเพื่อนเธอพูดกับเธอแบบนี้
"จริงด้วย" เธอพูดขึ้นอย่างคล้อยตาม เห็นมั้ย เคยบอกไปแล้วว่าเธอเป็นพวกคล้อยตามคนอื่นง่าย...ยิ่งเวลามีอารมณ์ยิ่งง่ายกว่าปกติ :)
"เดี๋ยวเฮียไปรอข้างนอกนะ" ผมบอกแล้วลูบผมเธอเบาๆก่อนจะหยิบถุงกระดาษที่ถือมาตอนแรกเอาไปวางไว้ข้างๆเธอ มันคือถุงเสื้อผ้าที่เอามาให้เธอเปลี่ยนหลังเสร็จพิธีตอนเข้าเฉยๆ
"นี่! ฉันเป็นพ่อที่ดีให้ลูกเธอได้นะเว้ย!"
ออกมานอกห้องเตรียมตัวจะเดินไปหาพ่อกับแม่ร่างกายผมก็ต้องชะงักลงเพราะได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาเสียงดัง.... เหมือนว่าวันนี้ผมจะบังเอิญบ่อยเกินไปนะ จะทำเป็นไม่ได้ยินแล้วเดินผ่านเงียบๆก็แล้วกัน -.,-
19:30น.
"สวัสดีแขกผู้มีเกียรติทุกท่านนะครับ วันนี้ผมทินนากรรับหน้าที่เป็นพิธีกรนะครับ" เสียงของไอ้ตะวันพี่ฃายผมดังขึ้นเมื่อถึงเวลาเปิดงานแล้ว ผมหันไปมองคนตัวเล๋กข้างๆพร้อมกับจับมือเธอเอาไว้ วันนี้เธอสวยมาก... เหมือนเจ้าหญิงเลย ชุดเกาะอกสีขาวที่ยาวลากพื้นของเธอทำให้เธอดูสวยสง่าเหมือนเจ้าหญิงจริงๆนะ นี่ไม่ได้อวยเมียตัวเองนะเว้ย แต่สวยจริงๆ!
"มือเย็นจัง" ผมกระซิบที่บ้างหูเธอเบาๆเมื่อเอื้อมมือไปกุมมือเธอเอาไว้แล้วปรากฏว่ามือของเธอเย็นมาก
"ก็มันตื่นเต้นหนิ -///-" เธอตอบผมแล้วมองไปรอบบริเวณที่ใช้จัดงาน แขกค่อนข้างเยอะเพราะพ่แหับแม่ผมรู้จักกับนักธุรกิจหลายคน เช่นเดียวกับพี่ชายเธอที่ตอนนี้กำลังมองมาที่ผมอย่างหงุดหงิด
"ใจเย็นๆ ผ่อนคลายสบายๆ ไม่ต้องเครียด" ผมบอกแล้วหันไปมองหน้าไอ้ตะวันที่ตอนนี้ยื่นไมค์มาให้ผม
"เล่าว่าเจอกันได้ยังไง" มันถามผมเสียงเบาเพราะกลัวเสียงออกลำโพง มันคงรู้นั่นแหละว่าผมไม่ได้ฟัง ผมรับไมค์มาก่อนจะมองหน้าเธอแล้วยิ้ม
"ผม...ครั้งแรกที่ผมเจอกับเจ้าสาวของผม ผมเจอเธอที่หน้าร้านไอติมในห้างครับ" พูดจบเธอก็หันมามองหน้าผมแบบอึ้งๆ คงคิดว่าผมจำไม่ได้มั้ง
"ว้าวว ข่างเป็นสถานที่ที่เหมาะกับจะเจอรักแรกพบเลยนะครับ ฮ่าๆๆ" ไอ้ตะวันพูดหลังจากที่มีคนเอาไมค์อีกอันมาให้มัน คำพูดของมันก็ทำเอาหลายคนหัวเราะออกมาเหมือนกันเพราะไม่คิดว่าเราจะเจอกันในที่แบบนี้ "เฃิญเจ้าบ่าวเล่าต่อเลยครับ"
"ครับ ตอนนั้นผม...หางานทำครับเพราะเผลอไปขัดใจคุณแม่เข้าเลยโดนยึดบัตรเครดิต ผมบังเอิญไปที่ห้างกับเพื่อนเพราะมันจะช่วยซื้อของเข้าคอนโดแต่มันก็ทิ้งผมไป ผมเลยเดินๆเล่นแล้วก็คิดว่าจะทำยังไงถึงจะมีเงินใล้ล่วงที่แม่ยังโกรธอยู่ แล้วผมก็ได้ยินผู้หญิงคนนี้คุยโทรศัพท์กับพี่ชายของเธอที่หน้าร้านไอติมครับ เธออยากได้คนขับคนผมเลยขอสมัครงาน... นี่แหละครับจุดเริ่มต้นของเรา" ผมพูดจบก็มองหน้าเธอแล้วยิ้มออกมาเหมือนกับเธอที่ตอนนี้กำลังยิ้มให้ผมพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ แขกบางคนถึงกับปรบมือเมื่อได้ฟังเรื่องราวความรักของเราเพราะไม่คิดว่เหตุการณ์แค่นั้นบะทำให้ผมกับเธอมีวันนี้ได้ ผมก็ไม่คิดเหมือนกัน
"ได้ฟังจากฝั่งเจ้าบ่าวแล้วนะครับ เรามาฟังความรู้สึกจากฝั่งเจ้าสาวดีกว่า" ไอ้ตะวันหันไปพูดกับแขกก่อนจะหันกลับมามองหน้าคนตัวเล็กข้างๆผมที่หุบยิ้มลงเล็กน้อย เธอคงไม่คิดว่าจะได้พูดอะไรสินะ... เดี๋ยวค่อยขอตอบแทนก็ได้หรอก
"เคยคิดมั๊ยครับว่าจะมีวันนี้? แล้วมีอะไรอยากจะบอกเจ้าบ่าวมั๊ยครับ?"
"เอ่อ..." เธออ้ำอึงเล็กน้อยก่อนจะมองผมที่กำลังจ้องเธออยู่
"ให้เฮียตอบแทนก็ได้" ผมพูดเบาๆให้เราได้ยินกันแค่ 2 คนแต่เธอก็ส่ายหน้าก่อนจะพูดความรู้สึกของเธอออกมา
"เอ่อ...เอาตรงๆนะคะ เบียร์ไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันนี้เหมือนกับคนอื่นๆค่ะ อาจเป็นเพราะผู้ชายที่ยืนข้างๆเบียร์ตอนนี้เขาดูเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดด้วยมั้งคะ ช่วงแรกๆเบียร์กลัวเขามากเลยเพราะสีหน้าเขาเหมือนคนที่โกรธอยู่ตลอดเวลา แล้วตอนที่เบียร์ขวนคุยเขาก็ชอบตอบสั้นจนเบียร์รู้สึกกลัวเขามากจริงๆค่ะ ถึงเขาจะเงียบแต่ส่วนใหญ่เขาจะแสดงออกทางการกระทำมากกว่าค่ะ...."
"- -//"
"ยิ่งพอเราสองคนเริ่มสนิทกันมากขึ้น เบียร์ก็รู้สึกว่า...เบียร์ได้กลายเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกค่ะ เขาดูแลเบียร์ดีทุกอย่างตั้งแต่รู้จักกันวันแรกจนถึงทุกวันนี้....เขาก็ยังเป็นอย่างนั้นอยู่เหมือนเดิม เบียร์อยากขอบคุณเขาค่ะ...ขอบคุณไม่เปลี่ยนไป ขอบคุณที่ยังรักและดูแลกันจนถึงวันนี้ ขอบคุณค่ะ ^^" คนตัวเล็กพูดแล้วยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่มีความสุขมาก จนผมอดยิ้มตามไม่ได้ แล้วเผลอคว้าร่างบางมากอดเอาไว้แน่นจนแขกข้างล่างเริ่มส่งเสียงขึ้นมา
"จูบเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ผมหันไปมองทางต้นเสียงก็เจอไอ้นาวที่กำลังทำท่าทางสนุกสนานอยู่กับไอ้พายุโดยที่มีผู้หญิงสองคนคอยนั่งห้ามทั้งคู่เอาไว้ไม่ให้เสียงดังไปมากกว่านี้ แต่เสียงเชียร์ก็ยังไม่เบาลงอยู่ดี -.,-///
"เจ้าบ่าวครับ~~ แขกเชียร์ขนาดนี้แล้วนะ~~~" ไอ้ตะวันมองผมด้วยสายตากรุ่มกริ่มก่อนจะพูดใส่ไมค์อีกครั้ง "ขอเสียงเชียร์ดังกว่านี้หน่อย~ ฮิ้วๆๆๆๆ~~" เหมือนมันจะชอบงานแบบนี้นะ -.,-
"จูบนะ" ผมก้มมองหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังทำสีหน้าไม่ถูกอยู่
"-///-" เธอไม่ตอบแต่พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้ามองผม ผมเลยก้มลงไปจูบเธอย่างแผ่วเบาแค่เนิ่นนานกว่าจะยอมผละออกก่อนจะกระซิบที่หูเธอเบาๆ
"ค่อยไปต่อที่ห้องนะ :)"
Laoding 60%..................
@คอนโดซันเซ็ท
ตอนนี้เรากำลังอยู่ในช่วงส่งตัวเจ้าบ่าว-เจ้าสาวเข้าห้องหอกัน และเนื่องจากเรายังไม่มีเรือนหอเป็นหลักเป็นแหล่ง แม่ผมเลยให้ใช้คอนโดผมเป็นเรือนหอแทน ซึ่งผมก็ไม่ได้อะไรดีซะอีกจะได้ทำอะไรสะดวกๆ -.,-
"เบียร์... ถ้ามันทำอะไรรีบโทรหาไวน์ไม่ก็ไอ้อัคคีนะ" เฮียไวน์พูดขึ้นก่อนจะส่งสายตาอาฆาตมาทางผม แล้วไง...ไม่แคร์ แบร่!!
"ซัน! ไปแลบลิ้นใส่พี่เขาได้ไง - -!" เสียงแม่ผมเรียกสติผมให้กลับมาที่เดิม นี่ผมเผลอแลบลิ้นออกไปหรอกวะ นึกว่าจินตนาการเอาซะอีก -.,-
"หนูเบียร์... แม่เป็นห่วงหนูจัง... อย่ายอมเฮียเขามานะลูก" นี่ก็ติดลูกสะใภ้จัง ตัเงแต่ตอนเข้าแม่ผมคอยพูดประโยคนี้กับเบียร์บ่อยมาก แล้วก็ลากออกห่างจากผมบ้างทั้งๆที่วันนี้เป็นวันแต่งงานผม!!
"ซัน.. อย่ารังแกน้องบ่อยนะ น้องยังเด็ก" เสียงผู้เป็นพ่อดังขึ้นพอเป็นพิธีก่อนที่เราทั้งหมดจะอำลากันซึ่งเฮียไวน์ได้ถูกพี่ชายผมลากคอออกไป ทำงานดีเยี่ยมสมกับเป็นพี่ชายผมจริงๆ -.,-
ตอนนี้ในห้องเลยเหลือแค่ผมกับเจ้าสาวของผม
"เบียร์...ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนนะ" คนตัวเล็กพูดแล้วก็เดินไที่ห้น้ำดเวยความยากลำบากเพราะชุดเธอมันยาวมาก ผมเลยต้องก้มไปถือปลายกระโปรงของเธอเอาไว้แล้วพาเธอไปห้องน้ำ
"ทำไมไม่ถอดข้างนอกก่อน? เดี๋ยวชุดก็เปียกกันพอดี" ผมบอกขณะที่มองดูเธอลบเครื่องสำอางบนหน้าออกอย่างชำนาญ
"ไม่เอาอ่ะ -///-" เธอตอบแล้วล้างหน้าไปโดยมีผมยืนมอยู่เงียบๆ ไม่สิ..ผมไม่ไเ้ยืนมองเฉยๆ ผมถอดชุดเจ้าบ่าวตัวเองออกด้วย ก็เวลาอาบน่ำเราก็ต้องถอดเสื้อผ้าสิ จริงมั้ย?
"ชุดนี่ถอดยังไงเนี่ย -.,-?" ผมพึมพำขึ้นมาเบาๆเมื่อกำลังรูดซิบชุดเดรสของเธอลงช้าๆโดยที่เธอยังคงยืนล้างหน้าอยู่ แต่พอเธอรับรู้ได้ถึงอันตรายเธอก็รีบล้างหน้าแล้วหันมามองผมทันที เบียร์เวลาไม่แต่งหน้าก็เหมือนเด็กน้อยดีๆนี่เอง ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังพรากผู้เยาว์ทั้งๆที่ก็ไม่ใช่ -.,-
"จะทำอะไรคะ?" มือบางจับที่ชุดเอาไว้เพื่อไม่ให้มันไหลลงไป
"ถอดเสื้อให้ไง จะได้อาบน้ำด้วยกัน -.,-" ผมบอกแล้วค่อยๆจับมือเธอออกจากชุด
"ไม่เอา ออกไปรอข้างนอกเลย -///-" เธอมองหน้าผมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้
"ก็ได้... เดี๋ยวเฮียไปอาบห้องอื่นรอนะ" ผมเดินคอตกออกจากห้องน้ำแล้วเปลี่ยนทิศทางไปที่ห้องนอนอีกห้องหนึ่งซึ่งมีห้องน้ำอยู่ในนั้นเพื่ออาบ ก็เมียไม่ให้อาบด้วยหนิ วันนี้จะตามใจหนึ่งอย่างละกัน
อาบน้ำเสร็จเดี๋ยวเจอเสือกินแมว :)
20 นาทีผ่านไป
"เฮีย มานี่หน่อย" เสียงหวานเรียกผมให้เดอนไปหาที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่เธอบอกให้ผมซื้อมาตั้งไว้ในห้องเพราะต้องวางเครื่องสำอางของเธอ ซึ่งผมก็ซื้อมาให้เพราะคิดว่ามันน่าจะจำเป็น -.,-
"ว่าไง?" ผมเดินไปหาเธอแล้วก็สวมกอดเธเจากข้างหลังก่อนจะก้มหน้าฝังจมูกลงไปบนเรือนผมของเธอ
"....." เงียบ...
"เป็นไร?" ผมถามเธอแล้วก็มองดเวความสงสัยเพราะเธอเรียกผมมาแล้วก็เงียบใส่ ถามแล้วก็ไม่พูดแถมยังมองผมเหมือนรออะไรบางอย่างอีก
"ผมมัน..สะอาดอยู่ใช่มั๊ย? เบียร์รู้สึกว่ามันยังไม่สะอาดอ่ะ" คนตัวเล็กพูดแล้วจับผมตัวเองไปดมก่อนจะมองหน้าผมที่สะท้อนกับกระจกอยู่
"ก็ปกตินะ... ถ้ายังไม่มั่นใจเดี๋ยวพรุ่งนี้เฮียสระให้ใหม่" ผมบอกแล้วขยี้ผมเธอเล่น ผมเธอก็ปกตินะ หอมดี... แต่อาจเป็นเพราะเธอต้องฉีดนู้นนี่ใส่มั้งเลยรู้สึกว่ามันยังไม่สะอาด ค่อยสระให้ก็ได้
"พูดแล้วนะ" เธอหันมามองหน้าผมแล้วพูดขึ้นด้วยสายตาลูกแมวตัวน้อยๆ
"ครับ" ผมพูดก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออก.. "โอ๊ะ! เบียร์... อาบน้ำสะอาดป่ะ? ทำไมเฮียได้กลิ่นแปลกๆอ่ะ" ผมถามเธอก่อนจะทำท่าฟุดฟิดๆใกล้คอระหงนั่น
"ห้ะ! จริงหรอ? เฮียได้กลิ่นอะไรอ่ะ?" คนตัวเล็กยืนขึ้นด้วยความตกใจก่อนจะยกแขนตัวเองขึ้นมาดมแล้วเช็คตามร่างกายเพื่อเช็คดูตามที่ผมพูด
"นี่ๆ เฮียได้กลิ่นแถวๆนี้" ผมบอกเธอแล้วจับเก้าอี้เธอให้หันมาหาผมก่อนจะกดจมูกลงแก้มนิ่มๆนั่น
"อ๊ะ! เฮีย!" คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าผมด้วยสายตาดุๆ
"วันนี้เฮียมีความสุขมากเลยนะ..." ผมพูดแล้วนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ ยิ่งนึกถึงสิ่งที่เธอพูดตอนไอ้ตะวันถามยิ่งมีความสุขไปอีก
"เบียร์ก็เหมือนกัน" เธอพูดแล้วยกมือขึ้นมาลูบตามกรอบหน้าผมเบาๆ
"ขอบคุณที่อยู่กับเฮียมาจนถึงวันนี้นะ" ผมพูดก่อนจะกอดเข้าที่เอวบางพร้อมกับแนบใบหน้าลงที่หน้าท้องแบนราบของเธอ
"ขอบคุณที่เลือกเบียร์นะ" คนตัวเล็กลูบที่ผมของผมเบาๆ ที่ผมบอกว่าจะสระผมให้เธออ่ะผมพูดจริงๆนะ เพราะเบียร์บอกว่าผมของผมมันนุ่มดี สามีคนนี้ก็เลยลองสระผมให้เธอดู ปรากฏว่าเธอชอบ บอกว่าดีกว่าไปเสียเงินสระที่ร้านอีก หลังจากวันนั้นเธอก็ชอบอ้อนให้ผมสระผมให้เธอ...แค่บางครั้งเท่านั้นนะ เพราะเราสองคนก็ไม่ได้ว่างขนาดนั้น -.,-
"เบียร์ครับ..." ผมเงยหน้าขึ้นมองเธอเพราะตอนนี้เธออยู่สูงกว่าก่อนจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่จริงจังจนคนตัวเล็กมมองผมอย่างสงสัย "เฮียไม่ได้อยากให้เครียดนะ"
"????"
"เฮียอยากได้ลูกผู้ชาย..."
"-////-!!!!"
"จะได้มีคนสืบสกุลเราไง..." ผมบอกแล้วค่อยๆลุกขึ้นพร้อมกับจับขาของเธอเกี่ยวที่เอวไว้แล้วอุ้มเธอขึ้นเธอก็ไม่ได้ขะดขืนอะไร แถมยังกอดคอผมเอาไว้แน่นอีกเพราะกลัวตก
"-///-"
"แต่ถ้ามีผู้หญิงก็ไม่เป็นไร เฮียโอเคหมด..." ผมวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือก่อนจะคร่อมที่ตัวเธอเอาไว้ แขน 2 ข้างกักกันเอาไว้ไม่ให้คนตัวเล็กหนีออกไป แต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะหนีเลย
"-///-"
"ขอแค่เบียร์พร้อม..." ผมบอกก่อนจะกดหน้าลงไปที่ซ้อกคอขาวๆของเธอแล้วขบเม้มมันจนเกิดรอยสีกุหลาบ ก่อนหน้านี้ 1 อาทิตย์ผมและคนตัวเล็กยุ่งกันมาก เราไม่ค่อยได้อะไรกันเท่าไหร่ กลับมาถึงคอนโดก็หลับเป็นตายกันหมด วันนี้แหละ...
พ่อจะทำลูกจนถึงเช้าเลย!!!
กระดุมชุดนอนถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่แค่ของเธอแต่ของผมด้วย รีบแค่ไหนถามใจตัวเองดู ถึงขนาดที่ถอดสองตัวไปพร้อมกันเลยเนี่ย!
"วันนี้ขอพิเศษนะครับ" ผมเลื่อนตัวขึ้นมามองเธอเมื่อตอนนี้ทั้งผมและเธอไม่เหลืออะไรมาปกปิดแล้ว ยกเว้นเธอที่ยังมีบราปกปิดความนุ่มนิ่มอยู่
"อืม" เธอพยักตอบแล้วหันหน้าหนีด้วยท่าทางเขินอาย สิ้นประโยคความเร่าร้อนภายในเรือนหอก็เกิดขึ้นทันที ทั้งเธอและผมผลัดกันรุกและรับอย่างต่อเนื่องจนเกือบเช้า...พูดก็พูดเถอะ ขนาดนี้ยาคุมฉุกเฉินก็ใช้ไม่ได้ผล! และผมจะไม่ให้เธอกินด้วย!! อยากมีซันน้อยๆกับเบียร์น้อยๆแล้ววววว
1ปีผ่านไป....
"....."
"..??"
"....."
"- -;;?"
"เฮีย...ช่วงนี้เบียร์รู้สึกแปลกๆ" ฉันพูดกับคนตัวสูงที่นอนซุกหน้าเข้ากับหน้าอกฉันด้วยน่ำเสียงที่บ่งบอกได้เลยว่าฉันกำลังรู้สึกแปลกๆอย่างที่บอกเขาไป
"แปลกยังไงครับ?" คนตัวสูงถามแต่ยังคงนอนอยู่ท่าเดิมพร้อมกับดึงตัวฉันเข้าไปกอดแน่นกว่าเดิม
"เบียร์รู้สึกอ้วนขึ้น... แล้วมัน... ไม่รู้สิ...ช่วงนี้เวียนหัวบ่อยๆด้วย" ฉันพูดไปด้วยความไม่แน่ใจ ฉันรู้สึกแบบนี้มาซักพักแล้วนะ แต่เพิ่งจะมาบอกเขาก็วันนี้แหละ "เฮียว่าเบียร์กินเยอะขึ้นมั๊ย?"
"หื้ม? ก็ไม่นะ...รึเปล่า? อาจเป็นเพราะเบียร์เครียดรึเปล่า? ช่วงนี้เฮียเห็นอารมณ์แปรปรวนบ่อยๆนะ" คนตัวสูงถามแล้วแล้วใช้มือลูบที่หน้าท้องฉันเบาๆ
"!!!!!!" เดี๋ยวนะ.... ประจำเดือนฉันไม่มาหนิ... เดือนนี้จะก็ผ่านไปแล้ว นี่มัน 2 เดือนแล้วที่ประจำเดือนฉันไม่มา... ก่อนหน้านี้ฉันก็เผลอคิดไปว่าที่มันไม่มาอาจเป็นเพราะฉันพักผ่อนไม่เพียงพอ แต่ครั้งนี้ฉันว่ามันไม่ใช่....
"ไปหาหมอมั๊ย? เราจะได้มั่นใจว่าไม่ได้เป็นอะไร" คนตัวสูงเงยหน้าขึ้นมาถามฉัน
"เอ่อ... เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยววันนี้เบียร์ไปหาน้ำตาลนะ" ฉันก้มลงบอกคนที่อยู่ระดับต่ำกว่าก่อนจะค่อยๆแกะมือเขาออกเพื่อลุกขึ้นไปอาบน้ำ
"เดี๋ยวเฮียไปส่ง จะได้ซื้อของไปฝากหลานด้วย" เขาพูดแล้วก็ลุกขึ้นนั่งที่เตียงพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น
ไม่นานเราทั้งคู่ก็มาถึงคอนโดของพี่พายุ...
"อ้าวมึง.. เข้ามาดิ" พี่พายุเดินมาเปิดประตูด้วยสภาพที่ไม่ค่อยเต็มที่เท่าไหร่เพราะดูจากลักษณะแล้ว... เขาน่าจะกำลังอาบน้ำให้ลูกอยู่
"ยัยเบียร์~~~" เสียงแหลมใสของยัยน้ำตาลทำให้ฉันรีบเดินไปนางก่อนจะพุ่งเข้ากอดอย่างปกติ "ลมอะไรหอบแกกับสามีมานี่?"
"คิดถึงเพื่อนเฉยๆ มาไม่ได้หรอ?" ฉันถามขึ้นอย่างไม่จริงตังนักก่อนจะมองเด็กทารกที่อยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนสนิท แล้วพูดขึ้นอย่างเอ็นดู "สโนว์คะ... น้าเบียร์กับอาซันมีของเล่นมาฝากหนูด้วยนะ"
"ไหนคะๆๆๆ" เสียงยัยน้ำตาลพยายามทำให้เล็กลงกว่าเดิมแล้วจับมือเล็กของลูกสาวขึ้นลงเหมือนกับว่าน้องสโนว์เป็นคนขยับเอง
"อยู่กับอาซันค่ะ ^^" ฉันยิ้มให้เด็กคนนั้นก่อนจะมองผน้าเพื่อนด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดเล็กน้อย
"แก..มีอะไรรึเปล่า?"
"ไปคุยกันในห้องเถอะ" ฉันบอกเพื่อนเสียงเบาก่อนที่เราทั้งสองจะเดินเข้าไปในห้องนอนกันเงียบๆพร้อมกับเด็ก
"มีอะไรแก? หน้าแกดูเครียดๆนะ"
"ประจำเดือนฉันไม่มา 2 เดือนแล้ว..."
"0.0!!!!"
"ฉันรู้สึกว่าช่วงนี้ฉันกินเยอะขึ้น... แต่...ไม่รู้สิ ปกติคนท้องอาการเป็นยังไง?" ฉันถามยัยน้ำตาลแล้วมองหน้ามันอย่างต้องการคำตอบ แต่ยัยนี่กลับไม่ตอบอะไรแถมยังอ้าปากค้างไว้อีก
"แก..."
"ที่ฉันมาวันนี้ก็เพราะจะมาถามนี้แหละ..."
"เอ่อ...ยังไงล่ะ แกมีอาการของคนที่แพ้ท้องรึเปล่า? แบบ..เหม็นตลอดเวลา ไม่ก็กินอะไรเปรี้ยวๆอ่ะ มีมั๊ย?" ยัยน้ำตาลถามฉัน
"ก็... ไม่นะ ฉันแค่รู้สึกกินเยอะขึ้นแค่นั้น..." ฉันตอบพลางนึกย้อนไปด้วยว่าตัวเองมีอาการแบบที่ยัยน้ำตาลบอกมามั้ย
"งั้นแกก็ไปตรวจเลย จะได้ชัวร์ๆไง ให้ฉันนัดหมอให้มั๊ย?"
"อืม เอางั้นก็ได้... วันนี้เลยยิ่งดี" ฉันบอกก่อนะลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินออกไปข้างนอก แต่กลับได้ยินเสียงบทสนทนาของซันเซ็ทและเพื่อนของเขาก่อน
"ช่วงนี้กูอ้วกโคตรบ่อยอ่ะไม่รู้เป็นอะไร เห็นมะม่วงเปรี้ยวแล้วน้ำลายแม่งไหลด้วย... บางครั้งเดินผ่านร้านอาหารทะเลแม่ง...คลื่นไส้ชิบหาย!!"
อาการที่ซันเซ็ทพูดกับพี่พายุทำให้ฉันชะงักลงแล้วนึกตามที่เขาพูดด้วย
อาเจียน...
มะม่วงเปรี้ยว...
คลื่นไส้...
ยะ..อย่าบอกนะ!!!!
ฉันเหมือนเคยได้ยินเรื่องสามีแพ้ท้องแทนฝ่ายหญิงนะ...แต่ฉันนึกว่ามันแค่เรื่องล้อเล่นอ่ะ!!!
'แกร็ก!'
"เฮีย!" ฉันเรียกซันเซ็ทเสียงดังพร้อมกับเดินไปจับข้อมือเขาเอาไว้
"หือ?" คนตัวสูงและเพื่อนของเขามองฉันอย่างงงๆเพราะอยู่ฉันก็พุ่งมาแบบนี้
"ไปหาหมอกัน!" ฉันพูดแล้วดึงเขาขึ้รก่อนจะหันหน้่ไปหาพี่พายุแล้วมองยัยน้ำตาลที่อุ้มลูกออกมาจากห้อง "เบียร์ขอตัวกลับก่อนนะคะ แก..ฉันไปละ ขอบคุณมาก..."
"เดี๋ยวเอาข่าวดีมาบอก :)"
Talk1
มาอัพแล้ววว
เขาแต่งงานกันแล้วค่ะทุกคนนนนนน ฟินกันไป~~~
มีบอกใบ้เรื่องของพี่พายุด้วย~~~
รอลุ้นเรื่องของพี่พายุหลังจากไรท์ได้มหาลัยแล้วเน้ออ ไรท์อยากอัพให้จริงๆแต่ว่าช่วงนี้มันเสี่ยงมาก อีกอย่างถ้าอัพไรทืต้องอัพต่อกันเลยเพราะไม่อยากให้ค้าง ไรท์เลยหยุดไว้แค่นั้นก่อน เรื่องพี่พายุสนุกพอๆกับเรื่องพี่ซันแน่นอนค่ะ~~!
อ่านเสร็จแล้วไรท์ขอเม้นเหมือนเดิมนะคะ วันนี้ไม่ได้ตอบเม้นเน้ออ
Talk2
อัพครบแล้วววว
พี่ซันก็จะกินน้องสะดวกขึ้น กินถึงเช้าก็ได้เพราะนางแต่งงานแล้วนะคะ ไม่มีใครห้ามนางได้อีก น้องก็เช่นกัน 5555
เหลือตอนพิเศษอีก 1 ตอนเน้ออ
ตอนพิเศษจะเอาเรื่องของรุ่นลูกมาฝากด้วยยย
อ่านแล้วขอเม้นด้วยน้าา
#พี่ซันเสือยิ้มยาก
vs
#น้องเบียร์แมวขี้อ้อน
1 เม้น = 1 กำลังใจน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น